پیاده روی برای بیماران تنگی کانال نخاعی دکتر کاظمی

تنگی کانال نخاع که در انگلیسی به آن Spinal stenosis گفته می‌شود، مشکلی است که با باریک‌شدن مجرای ستون فقرات، که از روی هم قرار‌دادن مهره‌ها ایجاد شده و نخاع را در خود جای می‌دهند، مشخص می‌شود. تنگی کانال اغلب منجر به درد و مشکلات حرکتی قابل توجهی می‌گردد.

پیاده‌ روی، یک شکل ساده و در عین حال موثر از ورزش است که برخلاف تصور برخی از افراد، در شرایط کنترل‌شده، برای تنگی نخاع مفید است.

این مقاله، فواید درمانی پیاده روی برای درمان تنگی کانال نخاع را بررسی کرده و نشان می‌دهد که چگونه حرکات منظم پیاده‌روی می‌تواند علائم بیماری را کاهش دهد، سلامت ستون فقرات را بهبود بخشد و کیفیت زندگی را افزایش دهد.

تنگی کانال نخاع یک عارضه پزشکی است که در آن بخش‌هایی از مجرای نخاع در ستون فقرات تنگ شده و نخاع و اعصابی را که از آن خارج می‌شوند، تحت فشار قرار می‌دهد. این باریک‌شدن می‌تواند در قسمت‌های مختلف ستون فقرات از جمله ناحیه گردن و کمر رخ دهد.

تنگ‌شدن کانال نخاع معمولا ناشی از تغییرات مرتبط با افزایش سن مانند آرتروز، تحلیل دیسک و ضخیم‌شدن رباط‌ها است.

علائم شایع، شامل درد، بی‌حسی، سوزن‌سوزن‌شدن و ضعف در بازوها یا پاها و همچنین مشکل در راه‌رفتن و حفظ تعادل است. در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند منجر به اختلال عملکرد مثانه یا روده شود. این علائم تا حد زیادی بر فعالیت‌های روزانه و کیفیت کلی زندگی فرد تأثیر می‌گذارد.

در موارد شدید نیاز به جراحی وجود دارد؛ اما در موارد خفیف‌تر تنگی کانال نخاع، برخی از درمان‌ها مانند فیزیوتراپی، ورزش و راه‌رفتن در آب می‌تواند مفید باشد.

ما در این مقاله تاثیرات پیاده روی بر تنگی کانال نخاع را بررسی می‌کنیم.

پیاده روی با کاهش درد، افزایش انعطاف پذیری و بهبود گردش خون به کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک می‌کند. پیاده روی منظم ماهیچه‌های حمایت‌کننده از ستون فقرات را تقویت می‌کند و در نتیجه فشار روی کانال نخاعی و اعصاب را کاهش می‌دهد. این ورزش سلامت کلی ستون فقرات را افزایش می‌دهد و می‌تواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به تنگی نخاع را بهبود بخشد.

پیاده روی برای تنگی کانال نخاع فواید زیادی داد که شامل کاهش درد، بهبود انعطاف‌پذیری، افزایش گردش خون، تقویت عضلات و بهبود کلی است. در ادامه، هرکدام از این مزایای پیاده روی برای تنگی کانال نخاع را بررسی می‌کنیم.

• کاهش درد: پیاده روی منظم با افزایش ترشح اندورفین، که یک مسکن طبیعی تولید‌شده در داخل بدن است، به کاهش درد کمک کند. همچنین این ورزش ساده، انعطاف ستون فقرات را زیاد کرده و سفتی آن را کاهش می‌دهد. افزایش انعطاف به‌خودی‌خود درد کمر را کم می‌کند.
• انعطاف‌پذیری بیشتر: پیاده‌روی سبب کشش ملایم عضلات، رباط‌ها و تاندون‌های اطراف ستون فقرات می‌شود. این کشش ملایم می‌تواند به حفظ یا بهبود انعطاف‌پذیری ستون فقرات کمک کرده و فشارِ روی اعصاب را کاهش دهد.
• افزایش گردش خون: پیاده روی باعث افزایش جریان خون در سراسر بدن از جمله ستون فقرات می‌شود. گردش خون بیشتر به رساندن مواد مغذی و اکسیژن به بافت‌های ستون فقرات کمک کرده و باعث بهبودی و کاهش التهاب می‌شود. با کاهش التهاب، فضای بیشتری برای نخاع ایجاد شده و از فشار روی آن کم می‌شود.
• تقویت ماهیچه‌ها: پیاده روی، عضلات مرکزی و پایین کمر را تقویت می‌کند. این عضلات از ستون فقرات حمایت می‌کنند. قوی‌‌شدن عضلات با نگه‌داشتن ساختار ستون فقرات، بار روی مهره‌ها را کاهش داده و علائم تنگی کانال را کم می‌کند.
• افزایش سلامت کلی: انجام فعالیت‌های بدنی منظم مانند پیاده روی برای تنگی کانال نخاع، می‌تواند خلق‌وخو را بهبود بخشد، استرس را کاهش دهد و سلامت روان را زیاد کند. این احساس کلی سلامت، به افراد کمک می‌کند تا بهتر با درد مزمن و محدودیت‌های مرتبط با تنگی کانال نخاع مقابله کنند.
• کاهش تنش عضلانی: پیاده روی برای تنگی کانال نخاع روی ماهیچه‌ها و رباط‌های اطراف کمر مانند عضلات گلوتئال و همسترینگ تاثیر گذاشته و باعث کشش آن‌ها می‌شود. کشش این ماهیچه‌ها تنش و سفتی ماهیچه‌های ستون فقرات را از بین برده و کمردرد را کاهش می‌دهد.
• افزایش حرکت ستون فقرات: پیاده روی شامل طیف گسترده‌ای از حرکات، از جمله خم‌شدن، کشش، چرخش و خم شدن جانبی است که به بهبود انعطاف‌پذیری کمر، کاهش سفتی و خطر پارگی دیسک کمک می‌کند.
• افزایش تحرک مفصل: پیاده روی برای تنگی کانال نخاع با تحمل وزن و حرکات تکراری همراه است که به تحرک و روان‌کردن مفاصل، از جمله مفاصل کمر کمک می‌کند.

اگرچه پیاده روی برای تنگی کانال نخاع می‌تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به این عارضه مفید باشد، اما در مواردی منع دارد؛ به‌خصوص برای کسانی که تنگی کانال نخاعی فمورال دارند. در اینجا برخی موارد منع پیاده روی برای تنگی کانال نخاع آورده شده است.

• درد شدید یا فشردگی عصب: اگر راه‌رفتن باعث تشدید درد شدید یا علائم فشردگی عصب شود (درد شدید در پا، بی‌حسی یا ضعف قابل‌توجه) ممکن است نشان‌دهنده بدتر شدن وضعیت باشد. ادامه راه‌رفتن در این شرایط می‌تواند آسیب عصبی یا التهاب را بدتر کند. پیاده روی برای تنگی کانال نخاع در این موارد توصیه نمی‌شود.
• بی‌ثباتی یا خطر سقوط: تنگی کانال نخاعی فمورال می‌تواند سبب مشکلات قابل توجهی برای حفظ تعادل شده و پاها را کاملا ضعیف کند. اگر فردی در حین راه‌رفتن بیفتد یا در حفظ تعادل مشکل داشته باشد، نباید پیاده روی را ادامه دهد. در چنین مواردی، پیاده روی برای تنگی کانال نخاع بدون حمایت یا کمک دیگران ممنوع است.
• التهاب حاد یا عود: در طول دوره‌های التهاب شدید یا عود علائم، پیاده روی برای تنگی کانال نخاع ممکن است اعصاب ملتهب و بافت‌های نخاعی را بیشتر تحریک کند. توصیه می‌شود در این مواقع استراحت کنید و از فعالیت‌هایی که باعث افزایش درد یا ناراحتی می‌شوند خودداری نمایید.
• اختلال عملکرد مثانه یا روده: تنگی شدید نخاع گاهی اوقات می‌تواند منجر به سندرم دم اسبی (cauda equina syndrome) شود؛ یک عارضه جدی که سبب اختلال عملکرد مثانه یا روده می‌شود. اگر فردی دچار بی‌اختیاری ادرار و یا مدفوع گردد، لازم است بلافاصله به بیمارستان منتقل شده و از پیاده‌ روی خودداری کند.
• ستون فقرات ناپایدار یا جراحی اخیر: افرادی که ستون فقرات آن‌ها ناپایدار است یا کسانی که اخیراً جراحی ستون فقرات انجام داده‌اند، باید از پیاده روی برای تنگی کانال نخاع خودداری کنند یا تنها در حدی که پزشک به آن‌ها اجازه می‌دهد، راه بروند. پیاده روی در این شرایط ممکن است در روند بهبودی، اختلال ایجاد کرده یا بی‌ثباتی ستون فقرات را بیشتر کند.
• مشکلات قلبی عروقی یا تنفسی: در افرادی که هم‌زمان دچار بیماری‌های قلبی عروقی یا تنفسی شدید هستند، فعالیت بدنی ناشی از پیاده روی می‌تواند مشکلات بیشتری برای سلامتی ایجاد کند. در این مواقع، لازم است قبل از پیاده روی برای تنگی کانال نخاع و یا هر ورزش دیگری، از پزشک خود اجازه بگیرید.

در مواردی که پیاده روی برای تنگی کانال نخاع منع می‌شود، درمان‌ها و ورزش‌های جایگزین به بیمار توصیه می‌گردد. انجام این ورزش‌ها و فعالیت‌های جایگزین بسیار مهم است؛ زیرا به کاهش درد، افزایش توان ماهیچه‌‌های ستون فقرات و کاهش تحلیل آن‌ها کمک می‌کند.

افرادی که امکان پیاده روی برای تنگی کانال نخاعی را ندارند، می‌توانند تحت نظر پزشک و فیزیوتراپ، ورزش‌های زیر را انجام دهند.

• شنا و ایروبیک در آب: ورزش در آب به دلیل شناوری باعث کاهش فشار بر ستون فقرات و مفاصل می‌شود. شنا و ایروبیک در آب، تمرینی برای کل بدن است که تناسب اندام و سلامت قلبی عروقی را افزایش می‌دهد، ماهیچه‌ها را تقویت می‌کند و انعطاف‌پذیری را با کمترین تأثیر بر ستون فقرات بهبود می‌بخشد. معمولا ورزش در آب و از جمله پیاده روی در آب به بیماران مبتلا به تنگی نخاع توصیه می‌شود.
• دوچرخه‌سواری ثابت: استفاده از دوچرخه ثابت یک ورزش ملایم است که می‌تواند پاها را تقویت کند و سلامت قلب و عروق را بدون واردکردن فشار بیش از حد به ستون فقرات افزایش دهد. دوچرخه‌های درازکش (Recumbent bikes) برای افرادی که تنگی نخاع دارند، از همه دوچرخه‌ها بهتر است.
• تمرینات کششی و انعطافی: تمرینات کششی ملایم می‌توانند سبب حفظ و بهبود انعطاف‌پذیری ستون فقرات، کاهش سفتی و درد شوند. برخی از نرمش‌های کششی خاص، با تمرکز روی قسمت پایین کمر و همسترینگ می‌توانند بسیار مفید باشند.
• یوگا و پیلاتس: هم یوگا و هم پیلاتس سبب افزایش قدرت، انعطاف‌پذیری و تعدیل وضعیت بدنی می‌شوند. آن‌ها تمرین‌های مختلفی را ارائه می‌دهند که می‌تواند با نیازها و محدودیت‌های فرد سازگار باشد و به تقویت عضلات ستون فقرات و بهبود تراز کلی ستون فقرات کمک کند.
• تمرینات قدرتی: تمرینات هدفمند قدرتی، می‌تواند به ساخت ماهیچه‌هایی که از ستون فقرات حمایت می‌کنند، مانند عضلات هسته مرکزی، پشت و ساق پا کمک کنند. استفاده از وزنه‌های سبک تحت نظر فیزیوتراپیست با ساخت عضله بیشتر، درد و مشکلات ناشی از تنگی کانال نخاع را کاهش می‌دهد.
• تمرینات فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می‌تواند یک برنامه ورزشی اختصاصی را متناسب با شرایط و محدودیت‌های خاص هر فرد طراحی کند. این ورزش‌ها شامل ترکیبی از تمرینات کششی، تقویتی و هوازی سبک هستند.
• تای چی: این ورزش باستانی چینی شامل حرکات آهسته و کنترل‌شده و تنفس عمیق است. تای چی تعادل، انعطاف‌پذیری و قدرت را زیاد می‌کند و در عین حال استرس را کاهش می‌دهد. به‌همین دلیل هم یک ورزش سبک و موثر برای مبتلایان به تنگی نخاع محسوب می‌شود.
• تمرین با ماشین بیضوی: دستگاه بیضوی می‌تواند قسمت پایینی بدن را، بدون تاثیر مخرب بر ستون فقرات تقویت کند. تمرین با دستگاه بیضوی یک ورزش سبک هوازی است و می‌تواند به‌جای پیاده روی برای تنگی کانال نخاع استفاده شود.

از آنجا که شدت و علائم تنگی کانال ممکن است از یک فرد به فرد دیگر متغیر باشد، لازم است قبل از انجام هرگونه ورزشی از پزشک و فیزیوتراپ خود تایید بگیرید، در غیر این صورت ممکن است به بدن خود آسیب وارد کنید.

درست است که پیاده روی برای تنگی کانال نخاع خوب است، اما لازم است هنگام پیاده روی از اصول خاصی پیروی کنید تا فشار زیادی به کمر وارد نشود. در ادامه، نکات مهم پیاده روی برای تنگی کانال نخاع را ارائه می‌کنیم.

• گرم‌کردن و خنک‌کردن: با گرم‌کردن ملایم شروع کنید تا ماهیچه‌ها و مفاصل را آماده نمایید و با یک دوره سرد‌کردن پیاده روی را به پایان برسانید تا به‌تدریج ضربان قلب کم شده و ماهیچه‌ها دچار گرفتگی نشوند.
• کفش مناسب: از کفش‌هایی که به‌طور اختصاصی برای مشکلات کمر طراحی شده‌اند و قوس کافی دارند، استفاده کنید.
• وضعیت بدن: هنگام راه‌رفتن پشت خود را صاف نگه دارید، شانه‌ها را شل کنید و سر را به‌سمت بالا نگه دارید. از خم‌شدن به‌سمت جلو خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند فشار روی ستون فقرات را افزایش دهد.
• سطح: یک سطح صاف و هموار را برای راه‌رفتن انتخاب کنید تا خطر افتادن و ضربه بر ستون فقرات را به‌حداقل برسانید. علاوه‌بر این راه‌رفتن در سطوح شیب‌دار می‌تواند فشار زیادی بر کمر وارد کند.
• سرعت و مدت زمان: با سرعتی که در آن راحت هستید، شروع کنید و به‌تدریج مدت و شدت پیاده روی را افزایش دهید.
• استراحت: در صورت نیاز به‌طور منظم استراحت کنید، به‌خصوص اگر احساس درد یا خستگی شدید داشتید.
• هیدراتاسیون: قبل، حین و بعد از پیاده روی، از مایعات استفاده کنید.
• به بدن خود گوش کنید: به نحوه واکنش بدنتان به راه رفتن توجه کنید. اگر درد شما بیشتر شد، پیاده روی را متوقف کنید
• طرز خوابیدن برای بیماران تنگی کانال نخاعی یکی از مهم ترین مسایلی است که باید بیمار به ان توجه ویژه داشته باشد.

پیاده روی در آب یا آب‌درمانی مزایای زیادی برای افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی دارد. شناوری آب، بار گرانشی روی ستون فقرات را کم کرده و فشار روی کانال نخاعی و اعصاب را کاهش می‌دهد. از طرف دیگر مقاومت طبیعی عضلات را بدون برداشتن وزنه تقویت می‌کند. فشار هیدرواستاتیک، گردش خون را بهبود می‌بخشد و التهاب را کاهش می‌دهد. آب گرم به آرامش عضلانی و تسکین درد کمک می‌کند.

آب‌درمانی یک روش حمایتی عالی است که تعادل، ثبات و دامنه حرکتی را افزایش می‌دهد و برای مبتلایان به تنگی نخاعی ایمن و راحت است.

پیاده‌روی منظم برای درمان تنگی کانال نخاعی مفید است و به کاهش درد، افزایش انعطاف‌پذیری، تقویت عضلات و بهبود گردش خون کمک می‌کند. با این حال، در موارد درد شدید، فشردگی عصب، بی‌ثباتی، التهاب حاد، یا مشکلات قلبی و عروقی منع می‌شود. آب‌درمانی و سایر ورزش‌های کم‌فشار در این موارد جایگزین‌های مناسبی هستند.برای آشنایی با روش های آب درمانی برای ستون فقرات میتوانید این مقاله از سایت را مطالعه نمایید .