عملکرد پردازنده‌ هشت هسته‌ ای بهتر است یا چهار هسته‌ ای؟

فناوری خیلی پیچیده است. کار یک بازاریاب این است که پیچیدگی موجود را برای خریدران از بین ببرد. این‌که هر چه عدد بزر‌گ‌تر باشد بهتر است یک فرمول ساده برای این‌ کار است اما همان‌طور که بالا بودن تعداد پیکسل‌های دوربین گوشی‌ها نشان از کیفیت بالای‌ آن‌ها نیست، بیشتر بودن تعداد هسته‌ها نیز همواره به معنای بهتر بودن قدرت پردازش نیست.

عملکرد پردازنده‌ با بیشتر شدن تعداد هسته‌های آن لزوما بهتر نمی‌شود. این موضوع بسیار پیچیده‌تر از یک عدد ساده است و یک هسته در واقع بخشی از عملکرد یک پردازنده‌ است و همه‌ی عملکرد در تعداد هسته‌ها خلاصه نمی‌شود.

هر هسته در واقع یک واحد پردازش است و اما افزایش تعداد آن زمانی مفید است که نرم‌افزار طوری طراحی شده باشد که بتواند از افزایش تعداد هسته‌ها بهره‌ی لازم را ببرد.

موارد زیادی در عملکرد این هشت هسته مفید هستند که از آن موارد می‌توان به فرکانس سی‌پی‌یو، نرم‌افزاری که بتواند از هسته‌ها بهره‌ی مفید را ببرد، طراحی تراشه و معماری آن‌ها اشاره کرد.

مقصر اصلی افت عملکرد غالبا نرم‌افزار است. برای مثال باز‌ی‌های موبایل طوری طراحی شده‌اند که با استفاده از چندین هسته عملکرد بهتری را نشان می‌دهند. اما این قضیه در مورد همه‌ی برنامه‌ها و اپلیکیشن‌ها صادق نیست و غالب نرم‌افزار‌ها از یک یا حداکثر دو هسته استفاده می‌کنند. با این وجود پردازنده‌ی گوشی شما تمامی هسته‌ها را فعال می‌کند و این مورد باعث کاهش عمر باتری می‌شود.

پردازنده به نظر یک قطعه‌ی کوچک مربعی شکل است اما در این قطعه‌ی مربعی شکل چندین مدار پیچیده وجود دارد. هر پردازنده المان‌هایی مانند هسته، کش حافظه و چندین و چند جز دیگر را در خود جا داده است. اما در واقع طراحی این اجزا و پردازنده نقش بزرگی در عملکرد آن ایفا می‌کنند.

با مرتب کردن مدارها بین کش و هسته‌ها، ایجاد تغییرات کوچک و تعریف وظیفه‌ی هر یک از اجزا، یک پردازنده‌ی دو هسته‌ای می‌تواند بهتر از چهار هسته‌ای و پردازنده‌ی چهار هسته‌ای بهتر از هشت هسته‌ای عمل کند.

سازندگان زیادی در زمینه‌ی تراشه‌های گوشی‌های اندرویدی وجود دارند اما دو معماری اصلی، حاکم بر طراحی هسته‌ها هستند: آٰرم و اینتل. این دو شرکت‌ ایده‌های متفاوتی برای بهبود عملکرد پردازنده‌ها دارند. اکثر سازندگان‌ تراشه‌ها مانند کوالکام، سامسونگ، انویدیا و مدیاتک از معماری آرم برای طراحی پردازنده‌های خود استفاده می‌کنند و اینتل پردازنده‌های خود را بر اساس معماری خودش می‌سازد.

آرم پیشرو در زمینه‌ی تراشه‌های موبایل است و اینتل با فاصله در جایگاه دوم قرار دارد. اگر یک گوشی‌ هوشمند خریداری کنید به احتمال زیاد گوشی شما از تراشه‌های آرم بهره می‌برند.

آرم از طراحی با نام بیگ لیتل بهره می‌برد که از دو دسته‌ی پردازنده چهار تایی تشکیل شده‌اند و در مجموع هشت هسته را بوجود می‌آورند. یک دسته برای انجام کارهای سنگین و دیگری برای انجام کارهای سبک در نظر گرفته شده است. هر یک از دسته‌ها به‌طور مستقل عمل می‌کنند و در مواردی نادر همزمان فعال هستند. دسته‌ای که کارهای سبک را انجام می‌دهد برای کاهش دمای پردازنده و افزایش عمر باتری از دسته‌ی دیگر جدا شده‌ است.

غالب گوشی‌های هوشمند موجود در بازار از این معماری بهره می‌برند چون سازندگان بزرگ تراشه‌ها مانند سامسونگ، کوالکام، مدیاتک و انویدیا از این معماری بهره می‌برند.

اینتل پیشرفت‌های زیادی در زمینه‌ی فناوری پردازنده‌های موبایل خود داشته است و توانسته خود را به آرم نزدیک‌تر کند. عموما طراحی اینتل را در پردازنده‌های گوشی خود نخواهید دید اما به تازگی شرکت‌هایی مانند ایسوس و لنوو که از تراشه‌های اینتل در لپ‌تاپ‌های تولیدی خود استفاده می‌کنند، در گوشی‌های هوشمند نیز با اینتل همکاری می‌کنند.

اینتل بر خلاف آرم در طراحی خود فقط از یک دسته‌ی چهارتایی از پردازنده‌ها استفاده می‌کند. این طراحی با بهبودهایی که اینتل در عملکرد آن‌ ایجاد کرده به آرامی در حال پیشرفت است.

هشت هسته در واقع از دو دسته‌ی چهار تایی تشکیل شده است و بر خلاف آن‌چه که روی آن تبلیغ می‌شود این هشت هسته هم‌زمان کار نمی‌کنند. اما برخی از سازندگان در تبلیغ‌های خود از عبارت «هشت هسته‌ای واقعی» استفاده می‌کنند و به نظر می‌رسد که هر هشت هسته هم‌زمان عمل می‌کنند.

اما واقعیت این است که بسیاری از اپلیکیشن‌ها به هسته‌های اضافی نیازی ندارند. حتی جدیدترین بازی‌های اندرویدی نیز روی چهار هسته در صورت بهره‌گیری از پردازنده‌ی گرافیکی مناسب، به راحتی اجرا می‌شوند.

آیا هشت هسته‌ی واقعی می‌تواند سریع‌تر عمل کند؟ جواب این سوال مثبت است اما حقیقت این است که این هشت هسته، قدرتی بیش از مقدار مورد نیاز سنگین‌ترین نرم‌افزارها ایجاد می‌کنند یعنی وجود هشت هسته در واقع مفید نیست.

علاوه بر تعداد هسته‌ها، تفاوت در خود هسته‌ها نیز وجود دارد. نمونه‌ی بارز این تفاوت در سری پردازنده‌های کرتکس آرم مشاهده می‌شود. این پردازنده‌ها در گوشی‌ها بیشترین استفاده را دارند و به ترتیب از قدرت زیاد به قدرت کم می‌توان آن‌ها را این‌گونه از چپ به راست مرتب کرد:

A72, A57, A53, A17, A15, A9, A7, A5

پردازنده‌ی مدیاتک MT6592 که در سال ۲۰۱۳ میلادی معرفی شده و امروزه نیز این پردازشگر در غالب گوشی‌های میان رده و ارزان قیمت مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پردازنده از هشت هسته‌ی کرتکس آرم A7 بهره می‌برد که فرکانسی بین ۱.۷ تا ۲ گیگاهرتز دارند.

در عین حال، انویدیا تگرا ۴ که در سال ۲۰۱۳ میلادی معرفی شده است از چهار هسته‌ی کرتکس A15 آرم بهره می‌برد. چون تگرا ۴ از هسته‌های بهتری نسبت به پردازنده‌ی مدیاتک استفاده می‌کرد به راحتی توانست در زمینه‌ی سرعت و عملکرد MT6592 را پشت سر بگذارد.

همان‌طور که گفته شد، پردازنده‌ی چهار هسته‌ای بهتر از پردازنده‌ی هشت هسته‌ای عمل کرد و این مثال نمونه‌ای از چندین مورد دیگر است که عملکرد بهتری نسبت به پردازنده‌های با تعداد هسته‌های بیشتر داشته‌اند.

معماری پردازنده‌ها علم پیچیده‌ای است و مواردی دیگری علاوه بر آن در عملکرد پردازنده تاثیر گذار هستند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به روند ساخت پردازنده اشاره کرد و همچنین باید دقت کرد که پردازنده‌ها به تنهایی تعیین‌کننده‌ی عملکرد کل دستگاه نیستند.

بهترین راه این است که به اعداد توجه نکنیم و به صورت آنلاین برای یافتن نقد و بررسی گوشی مد نظر خود، به جست‌و‌جو بپردازیم. به احتمال زیاد مواردی را خواهیم یافت که عملکرد پردازنده‌ها را تست و حتی با دیگر رقبا مقایسه نیز کرده‌اند.

هشت هسته‌ای و چهار هسته‌ای یکی از مثال‌هایی است که نشان می‌دهد چگونه سازندگان سعی می‌کنند خریداران با اطلاعات کمتر را به سمت گوشی‌های خود جذب کنند، در حالی‌ که تعداد هسته‌ها نقش کمرنگی در عملکرد گوشی هوشمند شما دارند. به نظر شما چه ترفندهای تبلیغاتی دیگری هستند که سازندگان به دروغ در مورد آن‌ها به تبلیغ می‌پردازند؟

مشخصات فنی کامل، قیمت پردازنده در فروشگاه‌های اینترنتی و مقایسه‌ی کامل انواع CPU را در بخش محصولات مشاهده کنید؛انواع CPU اینتل از  جمله سری‌ Core i3، Core i5 و Core i7 و پردازنده‌های مرکزی AMD رایزن (Ryzen) برای مقایسه و خرید در دسترس کاربران است.