اثرات حذف ویژگی هایپرتردینگ بر کارایی پردازنده Core i7 جدید اینتل

در نهمین نسل از پردازنده‌های خانواده‌ی Core i7 اینتل، شاهد افزایش تعداد هسته‌ها از ۶ به ۸ هستیم؛ اما در کنار این خبر خوب، خبر بدی هم وجود دارد. خبر بد این است که ویژگی هایپرتردینگ (HyperThreading) برای پردازنده‌های نسل نهمی Core i7 ارائه نمی‌شود. این ویژگی با ایجاد هسته‌های مجازی، موجب افزایش ۳۰ درصدی کارایی پردازنده‌ی شما می‌شد.

اما اگر در مورد حذف یکی از ویژگی‌های کلیدی پردازنده نگران هستید، باید بدانید که اثرات حذف این ویژگی تا حد زیادی به نحوه‌ی استفاده‌ی شما از رایانه بستگی خواهد داشت. پیشینه‌ی ویژگی هایپرتردینگ به پردازنده‌های Pentium 4 سری Northwood بازمی‌گردد. با استفاده از این ویژگی یک هسته‌ی فیزیکی به دو هسته‌ی منطقی تبدیل می‌شود.

هرچند ‍۱۶ سال از معرفی ویژگی هایپرتردینگ می‌گذرد؛ اما همواره و به‌طور منظم از این ویژگی استفاده نمی‌شده است. برای مثال، پردازنده‌های Core 2 از این ویژگی استفاده نمی‌کردند و در پردازنده‌های خانواده‌ی Atom هم این ویژگی گاهی اوقات فعال نبود.

تردها (Threads) جریانی از فرامین هستند که به‌سوی پردازنده ارسال می‌شوند؛ پس در پردازنده‌های نسل نهم اینتل مسئله‌ی اصلی فعال بودن یا نبودن ویژگی هایپرتردینگ نیست، بلکه تعداد تردها از اهمیت بیشتری برخوردار است. وقتی ویژگی هایپرتردینگ از پردازنده‌های نسل هشتمی سری Core i3 حذف شد، اعتراض چندانی به این تصمیم وارد نشد؛ چرا که در نسل هشتم اینتل یک پردازنده‌ی چهار هسته‌ای واقعی (با چهار هسته و چهار ترد) را جایگزین پردازنده‌های Core i3 نسل هفتم کرده بود که با کمک ویژگی هایپرتردینگ از دو هسته و چهار ترد استفاده می‌کردند.

در مورد پردازنده‌های Core i7، پردازنده‌ی نسل هشتمی Core i7-8700K از ۶ هسته و ‍‍۱۲ ترد استفاده می‌کرد؛ در مقابل، نمونه‌ی نسل نهمی که Core i7-9700K نام دارد به ۸ هسته و ۸ ترد مجهز است. قیمت نمونه‌ی نسل هشتمی ۳۵۹ دلار است و برای نمونه‌ی نسل نهمی هم برچسب قیمت ۳۷۴ دلاری در نظر گرفته شده‌است؛ پس از نگاه برخی کاربران، اینتل در ازای کاهش تعداد تردها از دوازده به هشت، هزینه‌ی بیشتری از مشتریان طلب می‌کند که چندان قابل‌توجیه نیست.

هرچند پرداخت هزینه‌ای بیشتر برای تردهای کمتر در ابتدا همچون معامله‌ای ناعادلانه به‌نظر می‌رسد؛ اما باید بدانیم که جزئیات مسئله پیچیده‌تر از این‌ است. در مقایسه با نسل هشتم، اینتل سرعت پایه‌ی پردازنده‌های نسل نهم را به‌میزان ۱۰۰ مگاهرتز کاهش داده؛ اما در مقابل، حداکثر فرکانس پردازنده در حالت Turbo به میزان ۲۰۰ مگاهرتز بالاتر از نسل هشتم است.

همچنین، اینتل از آلیاژ لحیم جدیدی استفاده کرده که از نظر بازده گرمایی بهتر از نسل قبل عمل می‌کند و همین مسئله موجب می‌شود تا امکان بالاتر بردن سرعت پردازنده وجود داشته باشد. علاوه‌بر این، به‌لطف این آلیاژ جدید، می‌توان برای مدت‌ بیشتری از پردازنده در فرکانس‌های بالا استفاده کرد.

اما موردی که موجب نگرانی بیشتر کاربران می‌شود این است که با وجود افزایش قیمت، شاهد افزایش چشم‌گیری در کارایی پردازنده نیستیم. برای مثال، پردازنده‌ی نسل هفتمی Core i7-7700K به ۴ هسته و ۸ ترد مجهز بود؛ اما همتای نسل هشتمی آن که Core i7-8700K نام داشت از ۶ هسته و ۱۲ ترد استفاده می‌کرد.

به‌دلیل تفاوت قابل در مشخصات این دو پردازنده، اختلاف قیمت ۵۴ دلاری این دو پردازنده کاملا قابل‌توجیه بود. ولی از سوی دیگر، تفاوت ناچیز در بازده پردازنده‌های Core i7 نسل هشتم و نهم به‌هیچ وجه اختلاف قیمت میان این دو پردازنده را توجیه نمی‌کند. با این اوصاف، بهتر است پیش از خرید پردازنده‌ی نسل نهمی Core i7-9700K منتظر بررسی‌های تخصصی آن باشید.

اما بالاترین تغییرات در زمینه‌ی کارایی به پردازنده‌ی نسل نهمی Core i9-9900K مربوط می‌شود. پرچم‌دار جدید پردازنده‌های اینتل به ۸ هسته و ۱۶ ترد مجهز است و از ویژگی هایپرتردینگ هم پیشتیبانی می‌کند. با توجه به این مشخصات، اینتل از این پردازنده با عنوان «برترین پردازنده‌ی جهان در زمینه‌ی بازی‌های رایانه‌‌ای» یاد می‌کند. هرچند در حال حاضر امکان بررسی عملی این پردازنده وجود ندارد؛ اما با توجه به مشخصات ذکرشده برای آن، می‌توان ادعای اینتل در رابطه با برتری این پردازنده در زمینه‌ی بازی‌های رایانه‌ای را واقعی قلمداد کرد. البته برای خرید این پردازنده باید کمی بیشتر به حساب‌بانکی‌تان فشار بیاورید؛ چرا که قیمت در نظر گرفته‌شده برای این پردازنده نسل نهمی ۴۸۸ دلار است و ممکن است در بازار قیمت آن به ۵۰۰ دلار هم برسد.