اینتل: پردازنده‌ ۵۶ هسته‌ای زئون، نسخه ۶۴ هسته‌ای اپیک AMD را شکست می‌دهد

اینتل تعدادی نتیجه‌ی بنچمارک منتشر کرد که پردازنده‌های سری سرور Xeon را با محصول رقیب از AMD‌ یعنی EPYC Rome مقایسه می‌کند. در بنچمارک‌های منتشرشده، پردازنده‌ی Cascade Lake-AP با نسل دوم پردازنده‌ی EPYC Rome مقایسه شده است. آزمایش‌هایی که در ادعای اینتل منتشر شده‌اند، نشان‌دهنده‌ی بررسی‌هایی شبیه به کاربری واقعی پردازنده در دسته‌ی HPC (پردازش با قدرت بالا) هستند که Xeon Platinum 9282 را با EPYCX 7742 در حالت دوال سوکت مقایسه می‌کنند.

نتایج کارایی که با بنچمارک‌های جدید به‌دست آمد، توسط اینتل در مدیوم منتشر شد. غول صنعت پردازنده قبلا در همان وب‌سایت مقاله‌ای را پیرامون مقیاس‌دهی تعداد هسته‌های پردازشی منتشر کرده بود که وابستگی کاربردهای جدید پردازش را به تعداد هسته‌ها بررسی می‌کرد. اینتل در مقاله‌ی مذکور ادعا می‌کرد که پردازنده‌ای با هشت هسته با فرکانس‌های پایدار، مقیاس‌دهی بهتری را نسبت به تراشه‌های ۱۲ یا حتی ۱۶ هسته‌ای خواهد داشت. 

مقاله‌ی جدید اینتل می‌گوید، برای وظایف سنگین پردازشی HPC هسته‌های پردازشی بیشتر به‌معنای قدرت بیشتر خواهد بود، اما کارایی کل سیستم یا بازدهی براساس بار کاری به فاکتورهای دیگر وابسته می‌شود:

همان‌طور که گفته شد، اینتل در بررسی جدید پردازنده‌ی Xeon Platinum 9200 را با EPYC 7742 مقایسه کرد. زئون پلاتینیوم یکی از پردازنده‌های سری کسکید لیک محسوب می‌شود که به‌جای یک دای (Die) یکپارچه، از دو دای استفاده می‌کند. این پردازنده دارای ۵۶ هسته و ۱۱۲ رشته‌ی پردازشی (ترد) است. سرعت پایه‌ی آن ۲/۶ گیگاهرتز عنوان می‌شود که قابلیت افزایش تا ۳/۸ گیگاهرتز را دارد. به‌علاوه ۷۷ مگابایت حافظه‌ی کش و توان طراحی گرمایی ۴۰۰ واتی نیز جزو مشخصات غول پردازشی اینتل هستند. پردازنده‌های کسکید لیک اینتل دارای ۱۲ کانال حافظه در هر تراشه هستند، درحالی‌که AMD در محصولات مشابه خود از هشت کانال استفاده می‌کند.

باتوجه به اطلاعات بالا به این نتیجه می‌رسیم که مقایسه‌ی پردازنده‌های اینتل و AMD عادلانه نیست. محصول اینتل نه‌تنها توان طراحی گرمایی بیشتری دارد، بلکه با قیمتی حدود ۳/۵ برابر پردازنده‌ی رقیب عرضه می‌شود. البته EPYC 7742 درحال‌حاضر پرچم‌دار AMD در دسته‌ی سرور محسوب می‌شود، اما به‌هرحال نمی‌توان مقایسه‌ی مذکور را همتا به همتا دانست.

پس از انتشار نتایج بنچمارک از سوی اینتل، کارشناسان متعدد دنیای پردازنده ایرادهایی را نسبت به آن مطرح کردند. پاتریک جی کندی از ServerTheHome ادعا کرد که نسخه‌ی ابزار GROMACS مورد استفاده در بنچمارک‌ها، نسخه‌ای قدیمی بوده است و از قابلیت مجموعه‌ دستورالعمل‌های ۲۵۶ بیتی AVX2 SIMD استفاده نمی‌کند؛ قابلیتی که در معماری Zen 2 کاربرد دارد. اینتل در مقاله‌ی خود از GROMACS 2019.3 استفاده کرد، درحالی‌که نسخه‌ی نهایی ابزار مذکور به‌نام 2019.4 منتشر شده است. نسخه‌ی جدید از تراشه‌های اپیک رم مانند EPYC 7742 هم پشتیبانی می‌کند که اینتل آن را با Xeon Platinum 9282 خود مقایسه کرده بود.

باتوجه به اسناد منتشرشده از سوی کارشناسان به این نتیجه می‌رسیم که ادعای اینتل مبنی بر بررسی پردازنده‌های در کاربری نزدیک به واقعیت نیز آن‌چنان صحیح نیست. درواقع آن‌ها در آزمایش‌های خود از تمام کارایی پردازنده بهره نبرده‌اند که درنهایت منجر به انتشار اطلاعات غلط شد که شاید منتج به نتیجه‌گیری‌های اشتباه از سوی کاربران و کارشناسان شود. البته اینتل قبلا هم سابقه‌ی انتشار اطلاعات گمراه‌کننده برای ادعای پیروزی در رقابت را داشته است. آن‌ها قبلا ادعا کرده‌اند که فاکتورهای متعدد مورد استفاده توسط خبرنگاران و کارشناسان دنیای فناوری صحیح نیستند و تنها فاکتورهای اینتل،‌ نتایج صحیح می‌دهد.

اینتل پس از انتشار ادعای پاتریک جی کندی، بیانیه‌ای صادر کرد که در بخشی از آن می‌خوانیم:

اینتل متعهد است تا همیشه نتایجی عادلانه، شفاف و دقیق از عملکرد پردازنده‌ها منتشر کند و هیچ‌گاه از روی عمد، اطلاعات غلط منتشر نخواهد کرد. ما بازخوردهایی را نسبت به پست وبلاگی خود دریافت کردیم و از تعهد و نگرانی جامعه‌ی متخصصان نسبت به دقت بنچمارک‌ها قدردانی می‌کنیم. ما با تکیه بر همان بازخوردها، پست وبلاگی را با داده‌های جدید نسخه‌ی 2019.4 به‌روزرسانی کردیم که البته تغییر چندانی نسبت به داده‌های 2019.3 نشان نمی‌دهد.

در بخشی از مقاله‌ی اینتل پیرامون نتایج آزمایش جدید می‌خوانیم:

بخش HPC گستردگی بالایی دارد و کاربردهای متنوع با نیازهای پردازشی گوناگون در آن دیده می‌شود. پردازنده‌ی ۵۶ هسته‌ای Xeon Platinum 9282 در وظایف پرداشی شبیه به کاربردهای واقعی، بین هشت تا ۸۴ درصد کارایی بهتر (۳۱ درصد به‌صورت میانگین) را نسبت به محصول مشابه ۶۴ هسته‌ای AMD ارائه می‌کند. از کاربردهای مذکور می‌توان به وظایف پردازشی ساخت و تولید، علوم زیستی، خدمات مالی و علوم زمین اشاره کرد.برخی از نتایج منتشرشده، میانگین فشارهای کاری متعدد هستند که هرکدام، ویژگی‌ها و حساسیت‌های مخصوص به خود را دارند. پرداختن به جزئیات هر وظیفه‌ی پردازشی، بینش بهتری را نسبت به قدرت پردازشی تراشه‌ها نشان می‌دهد. به‌عنوان مثال در اپلیکیشن ANSYS Fluent، پردازنده‌ی اینتل نتایج گوناگونی در مقایسه با AMD Rome 7742 نشان داد که از دو درصد ضعیف‌تر تا ۳۶ درصد بهتر را شامل می‌شد. درنهایت با ۱۴ بار مقایسه، میانگین ۱۳ درصد کارایی بهتر برای پردازنده‌ی Zeon Platinum در این اپلیکیشن ثبت شد.

اینتل در ادامه‌‌ی مقاله‌ی خود ادعا می‌کند که پردازنده‌های سری Xeon Platinum 9200، هزینه‌ی مالکیت (TCO) کمتری برای کاربر به‌همراه دارند. از آنجایی که پردازنده‌های مذکور،‌ کارایی و قدرت بیشتری دارند، مشتری به نودها کمتری نیاز خواهد داشت؛ درنتیجه هزینه‌ی خرید نودها کاهش می‌یابد. با کاهش تعداد نودها،‌ هزینه‌های کابل‌کشی، سوئیچینگ و تجهیزات دیگر نیز کمتر می‌شود. به‌علاوه با وجود بیشتر بودن توان طراحی گرمایی در پردازنده‌‌ی اینتل (۴۰۰ وات در مقابل ۲۲۵ وات)، کمتر بودن تعداد نود مورد نیاز برای رسیدن به کارایی نهایی، آن را جبران می‌کند.

پهنای باند حافظه، فاکتور مهمی در بازار پردازش محسوب می‌شود که در کنار قدرت پردازشی خام اهمیت پیدا می‌کند. اکثر بازیگران بزرگ صنعت درحال بررسی جایگزینی سیستم‌های کنونی مبتنی بر اینتل، با پردازنده‌های EPYC هستند. به‌عنوان مثال یک روز پیش از انتشار مقاله‌ی اینتل، شایعه‌هایی مبنی بر تصمیم نتفلیکس بر استفاده از پلتفرم مبتنی بر EPYC منتشر شد. چنین شرکت‌هایی اعتقاد دارند، پردازنده‌های AMD با هزینه‌ی مالکیت تقریبا برابر، پهنای باند بیشتری را نسبت به سیستم‌های مبتنی بر اینال زئون ارائه می‌کنند.

مشتریان پردازنده‌های سرور و کارشناسان، در سال آینده‌ی میلادی شاهد رقابت شدیدتری میان غول‌های صنعت پردازش خواهند بود. AMD تصمیم دارد تا پردازنده‌های پربازده EPYC Milan مبتنی بر فرایند تولید +7nm را به بازار عرضه کند که به‌صورت مستقیم با پردازنده‌های ۱۴ نانومتری کوپر لیک و ۱۰ نانومتری آیس لیک اینتل رقابت می‌کنند.