تراشه عصبی جدید اینتل از قدرت بویایی برای شناسایی مواد خطرناک برخوردار است

تراشه‌ها بینی ندارند و درنتیجه نمی‌توان انتظار کاربردهای بویایی از آن‌ها داشت. البته شاید تراشه برای بویایی لزوما نیازی به بینی نداشته باشد. گروه پردازش عصبی (نورومورفیک) در Intel Labs در همکاری با دانشگاه کورنل، سیستم بویایی حیوانات را مورد مطالعه قرار دارند. محققان موفق به کشف ارتباط بین فعالیت‌های الکتریکی مغز و واکنش به بو شدند. آن‌ها در جریان مطالعات خود از الگوریتم‌هایی استفاده کردند که در تراشه‌ی آزمایشی Loihi اینتل طراحی شده بود. تراشه‌ی مذکور، یک تراشه‌ی «خودآموز» محسوب می‌شود.

نبیل ایمان، دانشمند محقق ارشد در آزمایشگاه تحقیقات عصبی اینتل درباره‌ی دستاورد جدید می‌گوید:

ما الگوریتم‌های عصبی را در تراشه‌ی Loihi توسعه می‌دهیم که عملیات رخ داده در مغز شما را در زمان بوییدن رایحه‌ها شبیه‌سازی می‌کند. این حرکت، نمادی از تحقیقات به‌روز محسوب می‌شود که تقاطع علوم عصبی و هوش مصنوعی و ظرفیت Loihi در ارائه‌ی توانایی‌های مهم حسی و مزیت‌های متعدد آن را برای صنایع گوناگون نشان می‌دهد.

از نگاه کاربردی، تحقیقات جدید در حوزه‌های امنیت و ایمنی اهمیت زیادی دارند. علاوه بر کاربرد تشخیص مواد شیمیایی خطرناک در بمب‌ها و سلاح‌ها، تشخیص بو در فرایندهای پزشکی نیز کاربرد دارد. بدن انسان بر اثر بیماری‌های گوناگون، رایحه‌های متنوعی را از خود ساطع می‌کند. درنتیجه یک پزشک می‌تواند بدون نیاز به آزمایش‌های پیچیده‌و طولانی مرسوم و زمان انتظار چندروزه، بیماری‌های مخفی یک نفر را از بوی بدن تشخیص دهد. کاربردهای ایمنی پرواز نیز اهمیت زیادی دارند. قطعا مسافران دوست ندارند یک فرد دیگر، محموله‌ی باری یا لباس‌های آن‌ها را ببوید، اما اگر دستگاه اسکن ورودی مجهز به چنین قابلیتی شود، کاربرد زیادی خواهد داشت.

شاید از نگاه کاربر عادی یا حتی طرفدار دوآتشه‌ی دنیای پردازش، سرعت پردازش و قابلیت‌های گرافیکی در پردازنده‌ها جذابیت زیادی داشته باشد. ازطرفی همان کاربران و کارشناسان نیز از پیشرفت‌های این‌چنینی و کشف کاربردهای جدید برای تراشه‌ها، شگفت‌زده می‌شوند. به‌هرحال در آینده‌ی پیش‌رو، می‌توان انتظارهایی بسیار بیشتر از پردازش سریع یا قدرت گرافیکی بالا از تراشه‌ها داشت.