پردازنده Core i9 12900HK از M1 Max سریع‌تر و پرمصرف‌تر است؛ اما این تمام ماجرا نیست

روند مهاجرت اپل به پردازنده‌های اپل سیلیکون از یک‌ دهه پیش با تراشه‌های سری A شروع شد و اکنون با تراشه‌ی قدرتمند M1 Max در گام‌های نهایی قرار دارد. پیش‌تر اپل برای تأمین تراشه‌های مورد نیاز کامپیوترهای مک از اینتل کمک می‌گرفت، اما چند ماه پیش تیم کوک اعلام کرد که شرکت متبوعش در حال توسعه‌ی کامپیوترهای بالارده‌ی مک برای تکمیل مهاجرت بزرگ به پردازنده‌های اختصاصی خود تا انتهای ۲۰۲۲ (پاییز ۱۴۰۱) است.

تراشه‌های اختصاصی اپل با وجود مصرف انرژی بهینه، قدرت فوق‌العاده‌ای برای کاربران به ارمغان می‌آورند؛ بااین‌حال اینتل ادعا می‌کند که آخرین تراشه‌های نسل دوازدهمی آلدر لیک، از M1 Max اپل سریع‌تر هستند و نتایج بنچمارک CineBench R23 هم این موضوع را تأیید می‌کنند. برای انجام مقایسه‌ی عملکرد Core i9-12900HK و M1 Max از لپ‌تاپ گیمینگ بسیار قدرتمند GE76 Raider ام‌اس‌آی و مک‌بوک پرو ۱۶ اینچی مجهز به تراشه‌ی اختصاصی اپل استفاده شده است.

تراشه‌ی M1 Max در تست چندهسته‌ای CineBench R23 با توان مصرفی پایدار ۳۴ وات موفق به دریافت امتیاز بسیار خوب ۱۲٬۳۷۵ شد؛ درمقابل Core i9-12900HK با دو پروفایل عملکردی Extreme Performance و Balanced توانست در این بنچمارک امتیاز ۱۸٬۲۸۲ و ۱۶٬۵۹۷ را به‌ترتیب با توان مصرفی ۱۲۰ و ۷۰ وات کسب کند؛ البته توان مصرفی Core i9-12900HK در حالت Extreme Performance به‌صورت پایدار روی ۱۲۰ وات نیست؛ بلکه در ابتدای تست برای چند ثانیه پردازنده به این سطح از توان مصرفی دست می‌یابد؛ سپس به حالت تعادل می‌رسد و در محدوده‌ی ۸۵ وات ثابت باقی می‌ماند.

اینتل به شرکت‌های تولیدکننده اجازه می‌دهد تا بسته به نوع محصول و قابلیت‌های سیستم خنک‌کننده، توان مصرفی Core i9-12900HK را بین ۴۵ تا ۱۲۰ وات تغییر دهند؛ بنابراین برای مقایسه‌ی عادلانه‌تر باید منتظر معرفی لپ‌تاپ‌های ویندوزی باریک‌تری با پروفایل مصرفی ۴۵ وات به‌جای غول ۱۲۰ واتی MSI باشیم. توجه داشته باشید که نمودار عملکرد-توان مصرفی خطی نیست و سرعت رشد عملکرد در توان‌های مصرفی بالاتر، کاهش می‌یابد؛ پس لزوما قرار نیست که در صورت انتخاب پروفایل توان ۴۵ وات، شاهد عملکرد فاجعه‌باری از Core i9 باشیم.

در سوی دیگر میدان باید به فرایند تولید متفاوت دو تراشه نیز باید توجه داشت، اینتل در نسل دوازدهم پردازنده‌هایش از لیتوگرافی Intel 7 با تراکم ترانزیستور مشابه فرایند ۷ نانومتری TSMC استفاده می‌کند؛ درحالی‌که تراشه‌های خانواده‌ی M1‌ با فرایند ۵ نانومتری TSMC‌ تولید می‌شوند. تایوانی‌ها می‌گویند فرایند تولید ۵ نانومتری‌شان با فرض یکسان‌بودن سطح عملکرد و معماری، توان مصرفی تراشه را ۳۰ درصد کاهش می‌دهد؛ بنابراین چنانچه لیتوگرافی دو تراشه مشابه بود، تفاوت بهره‌وری آن‌ها به این اندازه فاحش نمی‌بود.

تست‌های انجام شده شاید معیار دقیقی برای عملکرد لپ‌تاپ‌ها محسوب نشوند، اما اعداد و رقم‌ها می‌توانند چشم‌انداز نسبتاً مناسبی برای قضاوت ارائه دهند. براساس این نتایج، ادعای اینتل در رابطه با سریع‌تر بودن نسل دوازدهم آلدر لیک نسبت به M1 Max صحت دارد، اما باید دید در اولترابوک‌هایی که توان پردازشی در محدوده‌ی ۴۵ وات دارند، عملکرد این تراشه پرچم‌دار اینتل به چه صورت خواهد بود.