تراشه M1 Ultra تا ۲٫۶ برابر از پردازنده ۶۴ هسته‌ای AMD Threadripper Pro 5995WX ضعیف‌تر است

هرچه تعداد بیشتری از کامپیوتر کوچک مک استودیو اپل (Apple Mac Studio) به بازار عرضه می‌شود و کاربران بیشتری به این محصول دسترسی پیدا می‌کنند، شاهد انتشار جزئیات بیشتری با محوریت قدرت پردازشی و ویژگی‌های مک استودیو هستیم.

در جدیدترین مورد، فردی توانسته آزمون ویژه‌ی بنچمارک PassMark Software را که به عملکرد پردازنده‌ی مرکزی ارتباط دارد روی کانفیگی از مک استودیو با تراشه‌ی M1 Ultra که از واحد ۲۰ هسته‌ای CPU استفاده می‌کند، اجرا کند. همان‌طورکه انتظار می‌رفت، پردازنده‌ی M1 Ultra در آزمون‌های تک تردی امتیاز بسیار خوبی کسب می‌کند و براساس آمار، عملکرد کلی این پردازنده بهتر از اکثر پردازنده‌های کلاس دسکتاپ است.

بااین‌حال آن‌طور که تامز هاردور می‌نویسد، واحد CPU تراشه‌ی M1 Ultra توانایی رقابت با پردازنده‌های رده‌بالای کلاس ورکستیشن را ندارد.

توسعه‌دهندگان پردازنده‌ی مرکزی در اپل همواره در تلاش بوده‌اند تا عملکرد تک تردی تراشه‌هایشان را به بهترین سطح برسانند، چون این توسعه‌دهندگان به‌درستی باور دارند که چنین رویکردی در نهایت باعث کاهش مصرف انرژی کامپیوتر یا گوشی هوشمندی می‌شود که از تراشه‌ی مورد اشاره استفاده می‌کند.

در همین راستا پردازنده‌ی ام وان اولترا عملکرد بسیار قدرتمندی در پردازش‌های تک تردی دارد و برای‌مان تعجب برانگیز نیست وقتی می‌بینیم این پردازنده با سرعت کلاک حدودا ۳٫۳۰ گیگاهرتز در حد و اندازه‌ی پردازنده‌ی Intel Core i7-12700 ظاهر می‌شود (تراشه‌ی نام‌برده‌ی اینتل در سریع‌ترین هسته‌ی خود سراغ سرعت کلاک ۴٫۹۰ گیگاهرتز می‌رود).

بررسی‌ها نشان می‌دهد پردازنده‌ی ام وان اولترا در PassMark Software امتیاز ۳٬۸۹۶ را کسب می‌کند. Core i7-12700 پیش‌تر در همین بنچمارک به امتیاز ۳٬۹۱۸ دست پیدا کرده است.

پردازنده‌ی M1 Ultra همچون دیگر پردازنده‌های سری M1، سرعت کلاک خود را به میزان قابل‌توجهی فراتر از ۳٫۲۰ گیگاهرتز نمی‌برد. کش‌های بزرگ سطح سیستم (SLC) تراشه‌ی M1 Ultra تا حد زیادی پهنای باند مورد نیاز برای پردازش‌های تک تردی را ارائه می‌دهند و این موضوع حتی ساب‌سیستم بزرگ حافظه را که از پهنای باند تجمیع‌شده‌ی ۸۰۰ گیگابایت‌برثانیه استفاده می‌کند، شامل می‌شود.

بااین‌حال ظاهراً M1 Ultra به‌هنگام مقایسه با تراشه‌هایی مثل M1 Max ،M1 Pro یا حتی M1 تفاوت خیلی زیادی در پردازش‌های تک تردی به ارمغان نمی‌آورد. فراموش نکنید تمامی این تراشه‌ها به هنگام پردازش وظایف تک تردی عالی هستند.

پردازنده‌ی M1 Ultra اپل با بهره‌‌گیری از ۱۶ هسته‌ی پرقدرت Firestorm و چهار هسته‌ی کم‌مصرف Icestorm نوید عملکردی قدرتمند در پردازش‌های چند تردی می‌دهد. مطابق آمار، این پردازنده در آزمون CPU Mark بنچمارک PassMark Software به امتیاز ۴۱٬۳۰۶ دست پیدا می‌کند (این آزمون به‌صورت مصنوعی تقریباً تمامی توانایی‌های پردازنده‌ی مرکزی را می‌سنجد).

۴۱٬۳۰۶ در CPU Mark امتیاز بسیار خوبی محسوب می‌شود و نشان می‌دهد M1 Ultra حتی بالاتر از پردازنده‌ی Intel Core i9-12900KF (با امتیاز ۴۰٬۸۹۵) قرار می‌گیرد. در نظر داشته باشید تراشه‌ی یادشده‌ی اینتل تردهای بیشتری را به‌صورت هم‌زمان پردازش می‌کند و در حالت بوست به سرعت کلاک بالاتری دست می‌یابد.

امتیاز M1 Ultra با پردازنده‌های قدرتمندی که در ورکستیشن‌های رده‌بالا و سرورها استفاده می‌شوند، قابل قیاس نیست.

پردازنده‌ی ۱۶ هسته‌ای AMD Ryzen 9 5950X موفق به کسب امتیاز ۴۶٬۲۱۲ شده است. در همین حین پردازنده‌ی بسیار قدرتمند ۶۴ هسته‌ای Ryzen Threadripper Pro 5995WX توانسته امتیاز ۱۰۸٬۸۸۲ را کسب کند و با اختلاف ۲٫۶ برابری، قوی‌تر از قدرتمندترین تراشه‌ی حال حاضر اپل ظاهر شود.

پردازنده‌ی ۶۴ هسته‌ای ای ام دی حتی با سرعت کلاک پایه‌ی ۲٫۷۰ گیگاهرتز منابع محاسباتی بیشتری نسبت‌به M1 Ultra دراختیار دارد، بنابراین در وظایفی که نیازمند یکایک واحدهای محاسبه و منطق یا واحدهای ممیز شناور هستند، پردازنده‌ی Ryzen Threadripper Pro همیشه سریع‌تر خواهد بود.

در مجموع توصیه‌ی ما به شما کاربران این است که اگر بین انتخاب یک کامپیوتر مبتنی‌بر M1 Ultra یا یک کامپیوتر مبتنی‌بر پردازنده‌های اینتل و AMD بر سر دوراهی قرار گرفته‌اید، بهتر است نگاهی به عملکرد سیستم‌ها در وظایف پردازشی مدنظر خودتان بیاندازید و صرفاً به بنچمارک‌هایی که در سطح اینترنت منتشر می‌شوند اتکا نکنید.