رویکرد گوگل درمورد تراشه‌های تنسور، توجه نکردن به امتیاز بنچمارک‌ها و تمرکز روی پایداری است

گوشی‌های سری پیکسل ۶ و پیکسل ۷ گوگل از پردازنده‌های نیمه‌سفارشی تنسور استفاده می‌کنند، اما امتیاز عملکرد این سیستم-روی-چیپ‌ها در بیشتر بنچمارک‌ها نسبت به تراشه‌های کوالکام و اپل در سطح پایین‌تری قرار دارد.

اکنون مونیکا گوپتا، مدیر محصول ارشد واحد تراشه‌های گوگل درمورد عملکرد تنسور در بنچمارک‌ها توضیحاتی ارائه داده است. وی معتقد است که امتیاز معیارها فقط بخشی از داستان پردازنده‌های گوشی‌های هوشمند است:

من فکر می‌کنم معیارهای کلاسیک در گذشته اهمیت بیشتری داشتند، اما درحال‌حاضر صنعت تراشه‌سازی تکامل یافته است. گوگل با نوآوری‌های خود سعی دارد قابلیت‌های مبتنی‌بر هوش مصنوعی را در گوشی‌های هوشمند بهبود دهد؛ زیرا ما احساس می‌کنیم این رویکرد می‌تواند تجربه‌ی کاربری مفیدی ارائه دهد. این درحالی‌ است که معیارهای کلاسیک زمانی ایجاد شدند که هوش مصنوعی روی گوشی‌های هوشمند وجود نداشت. اگرچه امتیاز بنچمارک‌ها می‌توانند قدرت عملکرد تراشه‌ها را تاحدودی نشان دهند، اما قادر به ارائه‌ی داستان کامل در مورد قابلیت‌های سیستم-روی-چیپ‌ها نیستند.

گوپتا همچنین اعلام کرد که بارهای کاری نرم‌افزاری در استفاده‌های واقعی، نسبت به امتیاز بنچمارک‌ها، دید بهتری از عملکرد تراشه‌ها ارائه می‌دهد. وی در بخش دیگری از توضیحات خود گفت:

ما دقیقاً می‌دانیم تراشه‌های سفارشی خود را برای چه کارکردی بسازیم و اگرچه سیستم-روی-چیپ‌های ما در بسیاری از بنچمارک‌ها عالی به‌نظر نمی‌رسند، ما مشکلی با این موضوع نداریم زیرا مهم، عملکرد آن‌ها در استفاده‌های روزمره و واقعی است.به‌عنوان مثال بسیاری از نوآوری‌های جدید در سری پیکسل ۶ و پیکسل ۷، برای اولین‌بار در صنعت گوشی‌های هوشمند ارائه شدند و ما با این رویکرد به کار خود ادامه خواهیم داد.

به‌نوشته‌ی AndroidAuthority، گوگل همچنین از یادگیری ماشینی برای بهبود عملکردهایی مثل محاسبات عکاسی استفاده کرده است و اپلیکیشن‌های بنچمارک مثل گیک‌بنچ و 3DMark در آزمون‌های خود این مورد را درنظر نمی‌گیرند. برخی از معیارهای امروزی از عملکردهای هوش مصنوعی نیز پشتیبانی می‌کنند اما ماهیت متفاوت سخت‌افزار و بار کاری هوش مصنوعی نشان می‌دهد که امتیازات این بنچمارک‌ها نیز نمی‌تواند همه‌ی ابعاد عملکرد سیستم-روی-چیپ‌ها را نشان دهد. رتبه‌بندی ‌AI-Benchmark نشان می‌دهد که تنسور G2 گوگل در جایگاه بعد از Snapdragon 8 Gen 1 و Dimensity 9000 قرار می‌گیرد.

علاوه‌براین باید اشاره کنیم که تمرکز گوگل بر عملکرد تراشه در دنیای واقعی، برای این شرکت رویکرد جدیدی محسوب نمی‌شود. اولین نسل تنسور که در سری پیکسل ۶ مورد استفاده قرار گرفت از دو هسته‌ی Cortex X1 بهره می‌برد و غول جستجوی اینترنت در آن زمان خاطرنشان کرد که این رویکرد به‌منظور ارائه‌ی حداکثر کارایی در بارهای کاری متوسط اتخاذ شده است. این شرکت اظهارداشت همان‌طور که در طراحی تراشه‌های رقیب مشاهده می‌کنیم، یک هسته‌ی Cortex X فقط برای برنده شدن در آزمون‌های بنچمارک‌ها مفید خواهد بود.