پردازنده‌های پنترلیک اینتل با پیشرفت چشمگیر در معماری و پشتیبانی از دستورالعمل‌های محاسباتی جدید از راه می‌رسند
براساس ادعای یک منبع آگاه در ایکس، اینتل در حال توسعه‌ی معماری جدیدی با هسته‌های قدرتمند (P-core) است که طبق گزارش‌ها، بهبود چشمگیری در IPC (دستورالعمل به ازای هر کلاک) و پشتیبانی از مجموعه دستورالعمل‌های جدید APX و AVX10 اینتل به همراه خواهد داشت. هنوز زمان دقیق به‌کارگیری این معماری جدید مشخص نیست.
گفته می‌شود معماری Panther Cove تحولی بزرگ در طراحی هسته‌های قدرتمند (P-core) اینتل ایجاد خواهد کرد. Panther Cove یکی از دورترین معماری‌هایی است که اینتل روی آن کار می‌کند و انتظار می‌رود پس از Cougar Cove معرفی شود. Cougar Cove احتمالاً پس از Lion Cove معرفی خواهد شد که در حال حاضر به‌عنوان پایه و اساس پردازنده‌های نسل جدید Core Ultra 200 سری لونار لیک و ارو لیک شناخته می‌شود.
APX مخفف Advanced Performance Extensions محسوب می‌شود. این مجموعه‌دستورالعمل جدید از سوی اینتل معرفی شده و هدفش افزایش کارایی و سرعت پردازنده در انجام محاسبات پیچیده، به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشین است. APX به پردازنده اجازه می‌دهد تا عملیات پیچیده‌ی ریاضی و منطقی را به‌صورت موازی و با سرعت بیشتری انجام دهد.
از سوی دیگر، AVX10 نسل جدیدی از مجموعه‌دستورالعمل‌های AVX محسوب می‌شود و به پردازنده اجازه می‌دهد تا روی داده‌های بزرگ به‌صورت برداری عمل کند و سرعت پردازش داده‌های عددی را به‌طور قابل توجهی افزایش دهد. این امر باعث می‌شود تا پردازنده در انجام محاسبات علمی، شبیه‌سازی‌ها و پردازش تصویر بسیار سریع‌تر عمل کند.
یکی از کاربران انجمن‌های فناوری اشاره می‌کند که استراتژی توسعه‌ی اینتل در معماری‌های P-core یادآور استراتژی «تیک‌تاک» تیم آبی است. براساس این استراتژی، در هر نسل از محصولات اینتل باید یک تیک (بهبود لیتوگرافی) یا تاک (بهبود ریزمعماری) رخ می‌داد.
ظاهراً Cougar Cove یک به‌روزرسانی جزئی (تاک) از معماری Lion Cove خواهد بود. Panther Lake به‌عنوان تغییر عمده‌ی معماری (تیک) بعدی در چرخه‌ی توسعه اینتل مطرح می‌شود.
اینتل ادعا می‌کند دستورالعمل جدید APX به‌طور کلی عملکرد پردازنده را بهبود می‌بخشد، بدون آنکه به‌طور قابل توجهی به مصرف انرژی یا مساحت تراشه بیفزاید.
APX تعداد رجیسترهای عمومی (حافظه‌ی بسیار کوچک و سریع درون پردازنده) را از ۱۶ به ۳۲ افزایش می‌دهد تا به کامپایلر اجازه دهد مقادیر بیشتری را در رجیسترها ذخیره کند. APX فرم‌های شرطی جدیدی از دستورالعمل‌های بارگذاری، ذخیره‌سازی و مقایسه را اضافه می‌کند تا مشکلات عملکردی پردازنده‌های خارج از ترتیبی را کاهش دهد که از پیش‌بینی‌کننده شاخه بهره می‌برند.