بررسی وان پلاس Open؛ «تقریبا» بهترین تاشدنی بازار

اگر سالی که سامسونگ اولین گوشی زد فولد را عرضه و دنیا را با تکنولوژی چشم‌گیر صفحه‌نمایش تاشدنی آشنا کرد، مسافر زمانی جلویم ظاهر می‌شد و می‌گفت چهار سال بعد، شرکت وان‌پلاس بهترین گوشی تاشدنی را در همان اولین تلاش توسعه خواهد داد، به‌احتمال زیاد به حرفش می‌خندیدم. اما حالا پس از بررسی وان‌پلاس Open به این نتیجه رسیدم که باور این گزاره آن‌قدرها هم دشوار نیست.

البته در شرایطی که سامسونگ دست از یک‌دندگی برنمی‌دارد، هواوی با تحریم دست‌وپنجه نرم می‌کند و شیائومی در حوزه‌ی نرم‌افزار با ضعف‌های جدی روبه‌رو است، فضا به‌هرحال برای عرض‌ اندام مهره‌های کوچک‌تر باز می‌شود.

اما این‌روزها، قیمت گوشی حرف اول را می‌زند. آیا وان‌پلاس اوپن توانسته در تمام زمینه‌ها، از طراحی و سخت‌افزار و نرم‌افزار گرفته تا دوربین و عمر باتری، به‌قدری خوب ظاهر شود که اختلاف قیمت حدودا ۴۰ میلیون تومانی‌اش با گلکسی زد فولد ۵ را در بازار ایران توجیه کند؟ با بررسی OnePlus Open همراه ما باشید.

تماشا در یوتیوب

اگر برای طراحی گوشی‌های تاشدنی فرمول برنده‌ای وجود داشت، این فرمول بیش از هر گوشی دیگری، از گلکسی زد فولد ۵ گرفته تا پیکسل فولد و میکس فولد ۳، برازنده‌ی وان‌پلاس اوپن است. در مورد دستگاه‌های تاشدنی، ارگونومی و لولای باکیفیت از مهم‌ترین فاکتورهای طراحی و کیفیت ساخت هستند و اولین محصول Foldable وان‌پلاس در هر دو مورد درخشان ظاهر شده است.

میزان دوام لولای وان‌پلاس اوپن از عدد اعلامی سامسونگ و گوگل ۵ برابر و از میکس فولد ۳ نیز ۲٫۵ برابر بیشتر است. ازسوی‌دیگر، پنل شیشه‌ای جلویی از «کریستال سرامیک» ساخته شده که به ادعای وان‌پلاس، ۲۰ درصد از گوریلا گلس ویکتوس به‌کاررفته در پیکسل فولد مقاوم‌تر است.

وان‌پلاس اوپن در دو رنگ مشکی (Voyager Black) و سبز (Emerald Dusk) موجود است که از نظر ضخامت و وزن اندکی باهم متفاوتند. ما برای بررسی رنگ سبز را در اختیار داشتیم که با ابعاد ۱۵۳٫۴ در ۱۴۳٫۱ در ۵٫۹ میلی‌متر در حالت باز، ۷۳٫۳ در ۱۱٫۷ میلی‌متر در حالت بسته و وزن ۲۴۵ گرم، دو میلی‌متر باریک‌تر و ۱۴ گرم سبک‌تر از زد فولد ۵ است. از‌آنجایی که مدل سبزرنگ از پنل پشتی شیشه‌ای مات استفاده می‌کند، از مدل مشکی با پنل پلاستیکی ۶ گرم سنگین‌تر و ۰٫۲ میلی‌متر ضخیم‌تر است. درضمن، فریم فلزی و مسطح دور گوشی، وان‌پلاس اوپن را در حدواندازه‌ی برچسب قیمتی ۱۷۰۰ دلاری‌اش بالا برده است.

وان‌پلاس اوپن به‌نظر می‌رسد مشکل فرورفتگی وسط نمایشگر را یک‌بار و برای همیشه حل کرده، چون عمق آن حتی از میکس فولد ۳ هم کمتر است و به‌سختی حس می‌شود. لولای دستگاه نیز طوری لبه‌های دو تکه‌ی صفحه‌نمایش را روی هم چفت می‌کند که تقریبا شکافی بین آن‌ها باقی نمی‌گذارد. بااین‌حال، لولای اوپن به‌ سفتی رقبا نیست و نمی‌توان آن را در هر زاویه‌ای باز نگه داشت. لولا نهایتا می‌تواند حالت گوشی را در زاویه‌ی بین ۴۵ و ۱۳۵ درجه نگه‌ دارد و هر زاویه‌ای بیشتر یا کمتر باعث باز/بسته‌ شدن کامل گوشی می‌شود.

دومین مشکل، طراحی غول‌پیکر ماژول دوربین است که تقریبا نصف فضای پشتی را گرفته و اگر دستان بزرگی داشته باشید، انگشتتان مرتبط روی لنزها می‌رود و آن‌ها را کثیف می‌کند؛ به‌ویژه هربار که می‌خواهید از کلیدهای فیزیکی استفاده کنید، انگشت اشاره‌ ناگزیر روی ماژول دوربین قرار می‌گیرد و جابه‌جایی مکرر انگشت نیز آزاردهنده است.

البته دور از انصاف است اگر از بازگشت دکمه‌ی محبوب Alert Slider یاد نکنیم. استفاده از این دکمه که همراه با دکمه‌ی پاور مجهز به حسگر اثر انگشت در سمت راست دستگاه قرار گرفته، حس لذت‌بخشی دارد و اجازه می‌دهد اعلانات را در سه حالت صدادار، بی‌صدا و ویبره قرار دهید.

با پیروی از فُرم‌فکتور رایج گوشی‌های تاشو، وان‌پلاس Open هم به دو نمایشگر داخلی (اصلی) و خارجی (کاور) مجهز شده است. نمایشگر بیرونی از پنل ۶٫۳ اینچی Super Fluid OLED با نسبت تصویر ۲۰:۹ استفاده می‌کند و با دردست گرفتن آن، احساس نمی‌کنید که با یک دستگاه غیراستاندارد یا عجیب و غریب طرف هستید؛ حسی که نمایشگر بسیار کشیده‌تر زد فولد ۵ با نسبت تصویر ۲۳٫۱:۹، حتی در اولین نگاه به شما القا خواهد کرد.

نمایشگر کاور وضوح ۱۱۱۶ × ۲۴۸۴ پیکسل را در اختیار قرار می‌دهد که وان‌پلاس آن را 2K خطاب می‌کند. با تراکم پیکسلی ۴۳۱ پیکسل‌براینچ،‌ محتوایی که روی نمایشگر کاور مشاهده می‌کنید کاملا شارپ است. نرخ نوسازی نمایشگر به ۱۲۰ هرتز می‌رسد و به‌لطف پنل LTPO3 می‌تواند براساس محتوا، نرخ نوسازی را بین ۱۰ تا ۱۲۰ هرتز تغییر دهد تا در مصرف باتری صرفه‌جویی شود.

فارغ از ابعاد و وضوح، تفاوت خاصی در مشخصات فنی نمایشگر کاور و نمایشگر اصلی وجود ندارد. با باز کردن گوشی، پنل تاشونده‌ی وان‌پلاس Open که به نام تجاری Flexi-fluid AMOLED شناخته می‌شود، باابعاد ۷٫۸۲ اینچ و وضوح ۲۴۴۰ × ۲۲۶۸ پیکسل در اختیارتان قرار می‌گیرد. بد نیست اشاره کنیم که وان‌پلاس Open، بیشترین تراکم پیکسلی و مربعی‌ترین نسبت تصویر را در مقایسه با رقبای بررسی‌شده در زومیت (زد فولد ۵ و میکس فولد ۳) و البته پیکسل فولد در اختیارتان قرار می‌دهد.

هر دو نمایشگر کاور و اصلی ده بیتی هستند و یک میلیارد رنگ را نمایش می‌دهند،‌ از استانداردهای دالبی‌ویژن، HDR10 و +HDR10 پشتیبانی می‌کنند. نرخ نمونه‌برداری لمسی نمایشگرها نیز ۲۴۰ هرتز است. نمایشگرهای کاور و اصلی به‌ترتیب با لایه‌های سرامیکی و گلس فوق باریک محافظت می‌شوند.

وان‌پلاس می‌گوید که برای کنترل روشنایی نمایشگرهای Open از تکنیک PWM (مدولاسیون پهنای پالس) با فرکانس ۱۴۴۰ هرتز استفاده می‌کند. در تکنیک PWM، پیکسل‌های نمایشگر با یک فرکانس مشخص خاموش و روشن می‌شوند و سطوح روشنایی متفاوت را به چشم کاربر القا می‌کنند.

فرکانس PWM برای اکثر نمایشگرها در حدی هست که برای چشم انسان قابل دریافت نباشد،‌ اما همچنان می‌تواند به پدیده‌ی Flickering منجر شود و درصد زیادی از کاربران را دچار خستگی چشم یا سردرد کند. خوشبختانه باوجود فرکانس نسبتا بالای ۱۴۴۰ هرتز در گوشی وان‌پلاس، تجربه‌ی ناخوشایندی از کار با نمایشگرهای آن نداشتیم.

وان‌پلاس می‌گوید که با تکیه بر تکنیک PWM، نمایشگرهای Open می‌توانند تا مقدار قابل توجه ۲۸۰۰ نیت، روشنایی تولید کنند. متاسفانه چه با تکیه بر آفتاب ملول یک روز پاییزی و چه با کمک تجهیزات استودیوی زومیت، نتوانستیم حتی به روشنایی وعده داده شده توسط وان‌پلاس نزدیک شویم. به‌نظر می‌رسد برای رسیدن به این مقدار روشنایی، باید در شرایط نوری خیلی شدید قرار بگیرید و فقط بخش کوچکی از صفحه به محتوای سفید اختصاص داشته باشد.

زمانی که حالت تنظیم روشنایی دستی انتخاب شده باشد، بیشترین روشنایی نمایشگر اصلی را ۷۸۸ نیت و بیشترین روشنایی نمایشگر کاور را ۶۷۱ نیت به‌دست آوردیم. اگر تنظیمات خودکار را ملاک قرار دهیم، بیشینه‌ی روشنایی نمایشگر اصلی ۱۶۷۳ نیت و برای نمایشگر کاور ۱۰۲۰ نیت به‌دست می‌آید. در حالت پخش محتوای HDR هم بیشترین روشنایی را برای نمایشگر اصلی ۱۰۱۱ نیت و برای نمایشگر کاور ۸۴۰ نیت اندازه‌گیری کردیم. کمترین روشنایی هردو نمایشگر را هم حدود ۲ نیت به‌دست آوردیم.

وان‌پلاس Open سه حالت رنگی Natural و Pro و Vivid را در قسمت تنظیمات در اختیار قرار می‌دهد. بادرنظر داشتن تمام پروفایل‌ها، عملکرد رنگی نمایشگرهای اصلی و کاور همان‌چیزی است که وان‌پلاس برای گوشی تاشونده‌اش وعده می‌دهد. فضاهای رنگی پایه و DCI P3 به‌صورت کامل پوشش داده می‌شوند و دقت نمایش رنگ‌ها به‌خصوص در فضای sRGB عالی به‌دست می‌آید. با چنین وصفی، بازی کردن و تماشای محتوا روی گوشی وان‌پلاس تجربه‌ای لذت‌بخش است.

وان‌پلاس Open از سه اسپیکر برای پخش صدا استفاده می‌کند. اسپیکرهای اول و دوم در بخش بالا و پایین فریم و اسپیکر سوم نیز در قالب اسپیکر مکالمه پیاده‌سازی شده‌اند. اسپیکرهای اول و دوم صدای بالانس و متعادلی تولید می‌کنند. اسپیکر مکالمه هم بیشتر از اینکه برای بیشتر شدن حجم صدا به‌کار بیاید، برای پیاده‌سازی قابلیت‌هایی همچون Atmos و افکت‌های صدای فضایی (Spatial Audio) وارد عمل می‌شود.

حجم صدای اسپیکرها خوب است، اما عالی نیست. صداهای بیس کمتر از بقیه‌ی فرکانس‌ها به‌گوش می‌رسند، اما صدای خواننده (وکال) به‌خوبی از دل آهنگ استخراج می‌شود. فرکانس‌های بالا نیز بهتر از بیس پوشش داده می‌شوند.

وان‌پلاس Open از نسخه‌ی 13.2 سیستم‌عامل OxygenOS برپایه‌ی اندروید ۱۳ استفاده می‌کند که برای گوشی‌های تاشدنی بهینه شده و همانند زد فولد ۵ از چهار سال به‌روزرسانی نرم‌افزاری و پنج سال آپدیت امنیتی پشتیبانی می‌کند. آنچه درباره‌ی نرم‌افزار اوپن باید بدانید این است که OxygenOS از حال‌وهوای اندروید خالص فاصله گرفته و به‌جز قابلیت‌های مالتی‌تسکینگ که اتفاقا به بهترین شکل پیاده‌سازی شده‌اند، عملا تفاوتی با رابط‌ کاربری ColorOS اوپو و RealMI UI ندارد.

جایی‌که نرم‌افزار پاشنه‌ی آشیل میکس فولد ۳ شیائومی بود، در وان‌پلاس Open تقریبا توانسته به نقطه‌ی قوت دستگاه تبدیل شود و حتی شانه‌به‌شانه‌ی زد فولد ۵ پیش رود. آنچه ما در مدت بررسی از رابط کاربری وان‌پلاس اوپن دیدیم، تجربه‌ای منحصربه‌فرد و لذت‌بخش با انیمیشن‌های فوق‌العاده نرم و روان بود. وان‌پلاس نیز می‌گوید گوشی اوپن تست‌های مربوط به هماهنگی بین سخت‌افزار و نرم‌افزار را با نمره‌ی درخشان پشت سر گذاشته است و تا چهار سال همان تجربه‌ی نرم و روان روز اول را به کاربر ارائه می‌دهد.

وان‌پلاس برای به‌رخ کشیدن قابلیت مالتی‌تسکینگ در صفحه‌نمایش ۷٫۸۲ اینچی و تقریبا مربعی اوپن، لایه‌ای به‌نام «Open Canvas» را برای اولین تاشدنی خود توسعه داده که اجرای سه اپلیکیشن در کنار هم را ممکن می‌کند. پنجره‌ی سوم می‌تواند به‌صورت شناور باشد یا کنار دو پنجره‌ی دیگر قرار بگیرد.

با کشیدن نوار جداکننده‌ی بین دو پنجره به اطراف، اپلیکیشن دوم کلا از صفحه‌نمایش خارج می‌شود تا بتوانید اپلیکیشن اصلی را در فضای بزرگ‌تری تجربه کنید. سایز پنجره‌ها را نیز می‌توان نسبت به‌هم تغییر داد و آن‌ها را Expand کرد تا بدین‌ترتیب، اپلیکیشنی مانند اینستاگرام به‌جای کپی ضعیفی از نسخه‌ی موبایل، تجربه‌ای دسکتاپی همراه با سایدباری در سمت چپ برای دسترسی به پیام‌های خصوصی، لایک و صفحه‌ی جستجو در اختیارتان قرار دهد.

پشتیبانی از ژست‌های سوایپ و درگ‌اند‌دراپ به روان‌تر شدن تجربه‌ی مالتی‌تسکینگ کمک زیادی کرده است. برای مثال، می‌توانید با سوایپ چهار انگشتی به‌سمت داخل، نمایی کلی از تمام اپلیکیشن‌های در حال اجرا را مشاهده کنید که یادآور مدیریت پنجره‌ها در ویندوز است. اگر هم گوشی را ببندید، می‌توانید با سوایپ بالا به اپلیکیشنی که داشتید در نمایشگر اصلی با آن کار می‌کردید، دسترسی پیدا کنید.

تسک‌بار پایین صفحه نیز اجازه می‌دهد آیکون اپلیکیشن موجود در آن را با درگ‌انددراپ به پنجره‌‌ی بازی کنار پنجره‌های دیگر اضافه کنید. فولدر Recent هم دسترسی سریع به فایل‌ها و تصاویر اخیر برای درگ‌انددراپ کردنشان به اپ‌های مدنظر را ممکن کرده است.

سیستم مالتی‌تسکینگ وان‌پلاس اوپن همچنین اجازه می‌دهد تا ۹ ترکیب مختلف از سه اپلیکیشن را به‌صورت پریست ذخیره کنید تا با انتخاب هر کدام از آن‌ها از بخش تسک‌سوئیچر، هر سه اپلیکیشن به‌طور همزمان اجرا شوند. احساس می‌کنم این قابلیت حتی افرادی را که رابطه‌ی خوبی با اسپلیت‌اسکرین ندارند، به استفاده از مالتی‌تسکینگ در گوشی ترغیب کند.

ورای سیستم مالتی‌تسکینگ منحصربه‌فرد وان‌پلاس اوپن، تجربه‌ی OxygenOS تقریبا همانی است که از رابط کاربری مبتنی‌بر اندروید در گوشی‌های عادی انتظار داریم. وان‌پلاس برخلاف شیائومی به‌خوبی توانسته از پس توسعه‌ی نرم‌افزاری جذاب و کارآمد برای دستگاه تاشدنی خود برآید و به‌راحتی می‌تواند با رابط کاربری سامسونگ رقابت کند؛ اما مشکلات و محدودیت‌هایی نیز دارد. مثلا اینکه در زد فولد ۵ می‌توانید چهار پنجره‌ی فعال در حالت اسپلیت‌اسکرین داشته باشید یا به‌لطف ویژگی DeX، رابطی مشابه سیستم‌های عامل دسکتاپ با پنجره‌های مجزا برای تمام اپلیکیشن‌ها را تجربه کنید. نکته‌ی عجیب اینکه وان‌پلاس اوپن برخلاف زد فولد به‌طور رسمی از قلم پشتیبانی نمی‌کند، درحالی‌که اوپو فایند N3 که درواقع همان وان‌پلاس اوپن با برند اوپو است، پشتیبانی از قلم را ارائه می‌دهد.

برای یک گوشی پریمیوم و تاشونده، چیزی به‌جز بهترین‌ها برازنده نیست و این موضوع به‌خصوص در بخش سخت‌افزار و تراشه، نمود بیشتری نیز پیدا می‌کند. تراشه‌ی پرچمدار Snapdragon 8 Gen 2 به‌عنوان قلب تپنده‌ی وان‌پلاس Open‌ ایفای نقش می‌کند و پیش‌تر امتحان خود را در سایر گوشی‌های پرچمدار امسال پس داده است.

کوالکام در اسنپدراگون ۸ نسل دوم از چینش جدیدی برای کلاسترهای پردازنده استفاده کرده و به‌جای ترکیب ۴+۳+۱، چینش ۳+۴+۱ هسته را برگزیده است تا تعداد هسته‌های میانی نسبت به سال قبل افزایش و عملکرد در پردازش‌های چندهسته‌ای بهبود پیدا کند. هسته‌ی قدرتمند Cortex-X3 با بیشینه‌ی فرکانس ۳٫۲ گیگاهرتز، دو هسته‌ی میانی Cortex-A715 و دو هسته‌ی میانی Cortex-A710 با فرکانس بیشینه‌ی ۲٫۸ گیگاهرتز و در نهایت، سه هسته‌ی کم‌مصرف با بیشینه‌ی فرکانس ۲ گیگاهرتز، کلاسترهای CPU را تشکیل می‌دهند.

کوالکام می‌گوید که ترکیب هسته‌های جدیدتر Cortex-A715 و هسته‌های قدیمی‌تر Cortex-A710 باعث می‌شود که تراشه‌ی SD 8 Gen 2 بتواند از اپلیکیشن‌های قدیمی‌تر که با معماری ۳۲ بیتی سازگاری دارند نیز پشتیبانی کند. لیتوگرافی ۴ نانومتری TSMC نیز باعث می‌شود که تراشه عملکرد بهینه و قابل اعتمادتری نسبت به تراشه‌ی سامسونگ داشته باشد. کوالکام می‌گوید که تراشه‌ی جدیدش نسبت به نسل قبل حدود ۳۵ درصد بهبود عملکرد را در کنار ۴۰ درصد مصرف توان کمتر ارائه می‌کند.

ماژول پردازش گرافیکی Adreno 740 در اسنپدراگون ۸ نسل دو می‌تواند ۲۵ درصد توان پردازشی بیشتر را با ۴۵ درصد مصرف توان کمتر در اختیار قرار بدهد. ضمنا SD 8 Gen 2 پشتیبانی سخت‌افزاری از تکنولوژی رهگیری پرتو را نیز در رزومه‌ی خود دارد و می‌تواند منابع مورد نیاز را در اختیار بازی‌هایی که از این تکنیک رندرینگ برای شبیه‌سازی رفتار نور استفاده می‌کنند، قرار بدهد.

وان‌پلاس Open تنها در یک کانفیگ رم و حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۶ | ۵۱۲ گیگابایت وارد بازار می‌شود و از حافظه‌ی جانبی نیز پشتیبانی نمی‌کند. این مقدار رم، از بالاتری کانفیگ درنظر گرفته شده برای زد فولد ۵ (۱۲ گیگابایت) بیشتر است و به‌خصوص برای کاربردهای مبتنی بر چندوظیفگی که از یک گوشی با نمایشگر ۷٫۸ اینچی انتظار داریم، نگرانی برجای نمی‌گذارد.

حافظه‌ی ذخیره‌سازی از نوع UFS 4.0 است و همان‌طور که در جدول زیر مشاهده می‌کنید، از نظر سرعت خواندن و نوشتن داده، عملکرد قابل قبولی دارد.

برای سنجش عملکرد وان‌پلاس Open در سناریوهای مختلف، پروفایل عملکرد را روی حالت Performance قرار دادیم و نتایجی که در جدول مشاهده می‌کنید، برای نمایشگر اصلی گزارش شده‌اند. از نظر توان محاسباتی CPU در پردازش‌های تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای، وان‌پلاس Open بهتر از سایر هم‌رده‌ها ظاهر می‌شود. در امتیاز تک‌هسته‌ای، گوشی وان‌پلاس حدود ۳۰ درصد بهتر از زد فولد ۵ و میکس فولد ۳ نشان می‌دهد؛ اما تفاوت ۱۰ درصدی را در امتیاز چندهسته‌ای ارائه می‌کند.

در شبیه‌ساز بازی، نرخ فریم به‌دست آمده در تست Onscreen به‌نسبت رقبا پایین‌تر است و دلیل آن را نیز باید در وضوح بالاتر نمایشگر وان‌پلاس Open جست‌وجو کنیم. درواقع، وضوح بالاتر گوشی وان‌پلاس باعث می‌شود که فشار بیشتری روی GPU-تراشه قرار بگیرد و افت عملکرد حاصل شود.

در ادامه‌ی تست‌های سخت‌افزاری، برای اینکه از تفاوت عملکرد روی نمایشگرهای اصلی و کاور مطلع شویم، تست‌های بازی را در حالت Performance روی نمایشگر کاور هم انجام دادیم که نتایج مربوطه را در جدول زیر مشاهده می‌کنید. اعداد به دست آمده باز هم تحت تأثیر وضوح نمایشگر هستند و جایی که صفحه‌نمایش بیرونی می‌تواند در هر دو آزمون شبیه‌ساز بازی، نرخ فریم ۶۰ فریم‌برثانیه را ارائه کند، نمایشگر اصلی به ۵۲ و ۴۵ فریم‌برثانیه دست می‌یابد.

تابه‌اینجای بررسی، نتایج تمام تست‌ها را روی بالاترین پروفایل عملکرد گزارش کردیم. شاید بد نباشد ببینیم که تغییر پروفایل چه تأثیری در عملکرد سخت‌افزاری وان‌پلاس Open دارد. تجربه ثابت کرده است که در بسیاری از اسمارت‌فون‌ها، تغییر پروفایل، بیشتر یک گزینه‌ی فرمالیته است و در عمل تفاوت خاصی در عملکرد سخت‌افزاری و حتی شارژدهی گوشی به‌وجود نمی‌آورد. وان‌پلاس Open نیز تا حدی از همین قانون نانوشته پیروی می‌کند؛ اما فقط در بخش عملکرد گرافیک.

همان‌طور که در جدول امتیاز CPU مشاهده می‌کنید، تغییر پروفایل از حالت Normal به حالت Performance، باعث می‌شود که امتیاز تک‌هسته‌ای و چندهسته‌ای به‌ترتیب به‌اندازه‌ی ۸۴ درصد و ۲۷ درصد بهبود پیدا کنند. از طرفی، تست‌های مبتنی بر گرافیک نشان می‌دهند که تغییر پروفایل تفاوت خاصی را رقم نزده است.

گوشی وان‌پلاس تست استرس را با پایداری ۶۷ درصد به‌پایان رساند و دمای آن نیز در حین آزمون، از ۴۳ درجه فراتر نرفت. همان‌طور که در نمودار مشاهده می‌کنید، پس از پشت‌سر گذاشتن چند دور از آزمون، امتیاز عملکرد افت ناگهانی را تجربه می‌کند که به‌نظر می‌رسد ناشی از افزایش دمای گوشی باشد. به‌این‌ترتیب، نه‌تنها دمای دستگاه مدیریت می‌شود، بلکه عملکرد نیز تا انتهای تست در حد پایدار باقی می‌ماند. گوشی تا شونده‌ی وان‌پلاس آزمون را پایین‌تر از سطح امتیازی اس ۲۳ اولترا و آیفون ۱۵ پرو مکس به‌پایان می‌رساند.

نمونه‌ی دیگری از مدیریت دمای دستگاه به‌منظور دستیابی به عملکرد پایدار را می‌توانیم در اجرای بازی Genshin Impact روی بالاترین تنظیمات گرافیکی مشاهده کنیم. در ابتدا و در شرایطی که دستگاه دمای متعادلی دارد، بازی با نرخ فریم حدودا ۶۰ فریم‌برثانیه اجرا می‌شود؛ اما به‌محض بالاتر رفتن دما براثر فشار پردازشی، عملکرد محدود می‌شود تا علاوه‌بر مدیریت دما، پایداری نیز تحت‌الشعاع قرار نگیرد. در انتهای مدت‌زمان تست بازی، نرخ فریم به حدود ۴۰ فریم‌برثانیه میل می‌کند.

وان‌پلاس برای گوشی تاشونده‌اش باتری ۴۸۰۵ میلی‌آمپرساعتی را در نظر گرفته که ظرفیت آن روی کاغذ، حدودا ۱۰ درصد بیشتر از گلکسی زد فولد ۵ است. وان‌پلاس به‌همراه Open شارژر ۸۰ واتی SuperVOOC را نیز درون جعبه در اختیار قرار می‌دهد؛ البته خود گوشی حداکثر شارژ ۶۷ وات را پشتیبانی می‌کند. با چنین اوصافی، باتری Open می‌تواند ظرف حدود ۴۰ دقیقه، از صفر تا صد درصد شارژ شود. متأسفانه از شارژ بی‌سیم خبری نیست و باید به‌همان شارژ باسیم بسنده کنیم.

در کاربری روزمره و در حالی که تنها از نمایشگر اصلی گوشی استفاده کردیم، وان‌پلاس Open با نزیک‌به ۱۲ ساعت شارژدهی خواهد داشت که حدودا دو ساعت بیشتر از زد فولد ۵ و میکس فولد ۳ است. نقطه قوت اصلی وان‌پلاس Open در شارژدهی پخش ویدیو خود را نشان می‌دهد. در صورتی که ویدیوها را از اپلیکیشن فوتوز وان‌پلاس پخش کنید، نمایشگر اصلی حدودا ۲۱ ساعت و نمایشگر کاور حدود ۲۵ ساعت شارژدهی خواهند داشت.

اگر برای پخش ویدیوها از اپلیکیشن فوتوز گوگل استفاده کنید، شارژدهی نمایشگر اصلی به نتیجه‌ی عجیب و غریب ۵:۳۰ ختم خواهد شد. درواقع فوتوز گوگل نرخ نوسازی تصویر را حین پخش ویدیو روی ۱۲۰ هرتز نگه می‌دارد و همین موضوع باعث افت فاحش شارژدهی وان‌پلاس Open خواهد شد.

از آنجایی که در تمام گوشی‌های تاشو، عملکرد دوربین موضوعیت چندانی ندارد و جزو نقاط قوت چنین گوشی‌هایی تلقی نمی‌شود، انتظار چندانی هم از عملکرد دوربین وان‌پلاس Open نداریم؛ حتی اگر نام Hasselblad روی دوربین‌ها حک شده باشد. شرکت سوئدی در بخش عملکرد رنگی دوربین‌ها مشارکت اصلی را داشته است و در ادامه بررسی خواهیم کرد که این همکاری، چه آورده‌ای برای وان‌پلاس Open به‌همراه دارد.

وان‌پلاس ترکیب سه‌گانه‌ی دوربین‌های واید + اولتراواید + تله‌فوتو را برای عکاسی در اختیار قرار می‌دهد و همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، طراحی Open را تا حد زیادی قربانی ماژول برآمده و عظیم دوربین‌ها کرده است. اما آیا خروجی چنین مصالحه‌ی نابرابری می‌تواند رضایت نسبی کاربر را به‌همراه داشته باشد؟

دوربین اصلی وان‌پلاس Open از حسگر LYT-T808 باابعاد ۵۲ مگاپیکسل در پس لنزی با گشودگی دیافراگم f/1.7 استفاده می‌کند و علاوه‌بر فوکوس خودکار تشخیص فاز چندجهتی، لرزشگیر اپتیکال را نیز در اختیار قرار می‌دهد. معماری استک‌شده‌ی سنسور (که پیش‌تر مشابهش را در گوشی اکسپریا ۱ مارک ۵ نیز دیده بودیم) به جذب نور دوبرابری و نویز کمتر کمک می‌کند. البته دوربین اصلی، عکس‌ها را به‌صورت کراپ‌شده و با وضوح ۴۸ مگاپیکسل تحویل خواهد داد.

دوربین اولتراواید از حسگر ۴۸ مگاپیکسلی IMX581 سونی و لنزی با دیافراگم f/2.2 برای ثبت عکس‌ها استفاده می‌کند و به PDAF نیز مجهز است.

دوربین تله‌فوتو از حسگر OmniVision OV64B با قابلیت زوم اپتیکال ۳ برابری استفاده می‌کند و لنزی با دیافراگم f/2.6 در پس سنسور قرار دارد. به‌لطف فوکوس خودکار، با دوربین تله‌فوتو می‌توانید از فاصله‌ی ۳٫۵ سانتی‌متری سوژه، عکس‌های ماکرو نیز به‌ثبت برسانید. ضمنا برای عکاسی پرتره نیز، هر دو دوربین اصلی و تله‌فوتو در اختیارتان خواهند بود.

با تمام دوربین‌ها می‌توان ویدیوی 4K تا ۶۰ فریم‌برثانیه ثبت کرد و فیلم‌برداری دالبی‌ویژن 4K نیز با دوربین اصلی و دوربین تله‌فوتو نیز امکان‌پذیر است.

عکاسی در نور روز

عکس‌های وان‌پلاس Open در محیط‌های پرنور، با رنگ‌های جذاب و نویز کم به‌ثبت می‌رسند و نویز کمی دارند. گستره‌ی دینامیکی عکس‌ها قابل قبول است و تا وقتی پای مقایسه با گوشی‌های پرچمار وسط نیامده باشد، تا حد زیادی رضایت شما را جلب خواهند کرد. در سناریوهای مقایسه‌ای و مثلا در قیاس با گلکسی اس ۲۳ اولترا، می‌توان متوجه شد که عملکرد در ثبت جزئيات به‌هیچ‌وجه به‌پای پرچمدار سامسونگ نمی‌رسد و این موضوع، به‌خصوص در عکس‌های دوربین اصلی و تله‌فوتو مشهودتر است.

در برش عکس‌های دوربین اصلی مشاهده می‌کنیم که جزئیات و بافت بدنه‌ی ساختمان، در عکس‌های وان‌پلاس Open چندان به واقعیت نزدیک نیستند و جلوه‌ی آبرنگی به‌خود گرفته‌اند. رنگ‌پریدگی را هم می‌توان در عکس گوشی وان‌پلاس به‌وضوح دید. اگر به عکس‌های اصلی نگاه کنید، متوجه خواهید شد که Open در برقراری تعادل بین نقاط تاریک و روشن عکس چندان خوب عمل نکرده و برای به‌تعادل رساندن نور ساطع شده از خورشید و سایر سوژه‌ها، دچار مشکل شده است.

مواردی که در رابطه با عکس دوربین‌های اصلی وان‌پلاس Open و اس ۲۳ اولترا گفته شد، برای عکس‌های دوربین تله‌فوتو نیز صدق می‌کند و حتی بیشتر نیز مشهود است. به برش عکس‌های دوربین تله‌فوتو که در ادامه می‌آید دقت کنید تا تفاوت در ثبت جزئيات و رنگ‌ها را به‌وضوح ببینید.

برخلاف دوربین‌های اصلی و تله‌فوتو، دوربین اولتراواید وان‌پلاس Open عملکرد بهتری نسبت به اس ۲۳ اولترا دارد و به‌نظر می‌رسد این موضوع را مدیون سنسور بزرگ‌تر نسبت به اولتراواید اس ۲۳ اولترا باشد. ضمنا، حذف بیش‌ازحد نویز در عکس اس ۲۳ اولترا باعث شده است که جزئيات از بین بروند و تقریبا چیزی از بافت‌های دیوار ساختمان نفهمیم.

عکاسی در شب

عکس‌هایی که وان‌پلاس در نور شب به‌ثبت می‌رساند، سطح جزئيات و به‌طور کلی کیفیت قابل قبولی دارند و اگر چندان مته به خشخاش نگذاریم، عیب‌وایراد خاصی ندارند. نکته‌ی مهم اینکه اگر نور محیط از حدی کمتر باشد و بخواهید با دوربین تله‌فوتو عکاسی کنید، عکس زوم دوربین اصلی را تحویل خواهید گرفت تا سنسور بزرگ‌تر دوربین اصلی و دیافراگم بازتر لنز آن، نور بیشتری از محیط جذب کنند.

اگر به برش هم‌سطح عکس‌های سه برابری و دوربین اصلی دقت کنید، متوجه تفاوت رنگ و جزئيات در دو حالت و برتری عکس دوربین اصلی خواهید شد. بااین‌حساب، بهتر است در شرایط نور کم، عکس‌ها را با دوربین اصلی ثبت کنیم و سپس روی آن‌ها زوم کنیم تا جزئیات و رنگ‌های بهتری نسبت به عکس زوم سه برابری تحویل بگیریم!

عکس سلفی و پرتره

وان‌پلاس Open به دو دوربین سلفی، یکی برای حالت تبلت (روی نمایشگر اصلی) و یکی برای حالت تاشده (روی نمایشگر کاور) مجهز شده است. البته که به‌لطف فُرم‌فکتور گوشی تاشوی وان‌پلاس،‌ می‌توانید با دوربین اصلی نیز عکس سلفی ثبت کنید و از کیفیت آن لذت ببرید. دوربین سلفی نمایشگر اصلی از حسگر ۲۰ مگاپیکسلی و دوربین سلفی نمایشگر کاور از حسگر ۳۲ مگاپیکسلی استفاده می‌کنند.

گالری عکس‌های وان‌پلاس Open

تا پیش از بررسی وان‌پلاس اوپن بر این عقیده بودم که هنوز مانده تا با وجدان آسوده، خرید گوشی‌های تاشدنی را به کاربران عادی به‌خاطر وزن سنگین، دوام پایین‌تر، فرورفتگی میانه‌ی نمایشگر و قیمت بسیار بالا توصیه کرد. البته که تاشدنی وان‌پلاس کماکان با برخی از این مشکلات دسته‌وپنجه نرم می‌کند، اما وان‌پلاس در همان تلاش اول چنان پرقدرت ظاهر شده که می‌توان گفت Open نه‌تنها بهترین گوشی تاشدنی بازار است، بلکه می‌تواند در فهرست بهترین گوشی‌ های هوشمند امسال قرار بگیرد.

اگر اندازه‌ی بزرگ و برآمدگی ناخوشایند ماژول دوربین را کنار بگذاریم، وان‌پلاس اوپن جذاب‌ترین و منطقی‌ترین طراحی گوشی‌های تاشدنی را به‌نمایش گذشته و به سامسونگ و گوگل نشان داده که کجای راه را اشتباه رفته‌اند. از یک سو، نسبت‌تصویر، ابعاد و وزن مناسب تجربه‌ی کار با دستگاه را به گوشی‌های عادی نزدیک کرده و از سوی دیگر، قابلیت‌های چندوظیفگی در حالت تبلت، تمام ظرفیت صفحه‌نمایش بزرگ را به کار می‌گیرد تا دلیل وجودی گوشی‌های تاشدنی را توجیه کند.

البته وان‌پلاس اوپن از همه جهات بهتر از رقبا ظاهر نشده است. تاشدنی وان‌پلاس از مقاومت کمتری در برابر آب برخوردار است، به‌طور رسمی از قلم پشتیبانی نمی‌کند و قیمت نجومی‌اش در بازار ایران بسیاری را از خریدش منصرف خواهد کرد؛ به‌ویژه اگر دنبال تجربه‌ی عکاسی بهتر یا دستگاهی با حس‌وحال پریمیوم‌تر هستید.

با تمام این حرف‌ها، حتی اگر خرید وان‌پلاس اوپن با این قیمت غیرقابتی توجیه‌پذیر نباشد، دست‌کم می‌توان امیدوار بود با تنگ‌تر کردن عرصه به سامسونگ و گوگل، بازار آینده‌ی گوشی‌های تاشدنی‌ هیجان‌انگیزتر از همیشه شود.

عکاس: هادی غنی‌زادگان