افزایش طول عمر موش‌ها تا میزان ۳۵ درصد بدون عوارض جانبی
پژوهشگران کلینیک مایو نشان داده‌اند سلول‌های رو به پیری موجود در بدن موجود زنده که دیگر توانایی تکثیر خود را ندارند و رفته رفته در بدن انباشته می‌شوند می‌توانند روی طول عمر فرد تاثیر منفی گذاشته و این مقدار را در موش‌های ازمایشگاهی معمولی تا میزان ۳۵ درصد کاهش دهند. یافته‌های این پژوهش در مجله‌ی نیچر به انتشار رسیده است و بیان می‌دارد که پاکسازی سلول‌های رو به پیری باعث به تاخیر افتادن شکل‌گیری تومورها شده و همچنین باعث نگه‌داری بهتر ساختار بافت‌ها و اندام‌ها می‌شود و در نهایت به افزایش طول عمر موجود زنده بدون هیچ گونه عوارض جانبی مشهود می‌انجامد. ژان وان دورسن (Jan van Deursen) استاد بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی در کلینیک مایو و عضو ارشد این گروه پژوهشی می‌گوید:
پیری سلولی سازوکاری زیستی است که باعث وقوع یک توقف فوری در روند تقسیم سلول‌های آسیب‌دیده می‌شود. با اینکه توقف تقسیم سلولی در این سلول‌ها برای پیش‌گیری از سرطان حایز اهمیت است، اما از سویی گفته می‌شود که با روی دادن این توقف فوری در روند تقسیم، این سلول‌ها دیگر اهمیتی از این بابت نخواهند داشت.
سیستم ایمنی بدن سلول‌های رو به پیری را با یک برنامه‌ی پایه‌ای مرتب پاکسازی می‌کند؛ اما با مرور زمان این سیستم کارایی خود را از دست می‌دهد. سلول‌ها عواملی از خود تولید می‌کنند که باعث آسیب رساندن به سلول‌های کناری می‌شود و در ادامه باعث التهاب دائمی این سلول‌ها می‌شود که این عارضه همبستگی نزدیکی را با بیماری‌های وابسته به گذر عمر دارد.
پژوهشگران مایو از یک ترنسژن (ژن انتقالی) روی موش‌ها استفاده کردند که آنها را قادر ساخت تا بتوانند با استفاده از تزریق دارو، سلول‌های روبه پیری را از بدن موش‌ها حذف کنند. پس از کاربرد ترکیبی با نام AP20187، پاکسازی سلول‌های پیر منجر به کندی روند تشکیل تومورها و همچنین کاهش فرسودگی‌های ناشی از گذر عمر در چند مورد از اندام‌ها شد. طول عمر میانگین موش‌های آزمایش‌شده از ۱۷ تا ۳۵ درصد افزایش داشت. موش‌ها همچنین ظاهر تندرست‌تر و سالم‌تر و میزان التهاب کمتری را در بافت‌های چربی، ماهیچه‌ای و کلیوی از خود نشان دادند. دکتر دورسن می‌گوید:
سلول‌های پیری که در بدن انباشته می‌شوند واقعا اثرات ناخوشایندی دارند و آسیب‌های بدی به اندام‌ها و بافت‌ها وارد کرده و در نتیجه باعث کوتاه‌تر شدن طول عمر سالم افراد می‌شوند. اکنون با توانایی پاکسازی سلول‌ها بدون عوارض جانبی منفی، به نظر می‌رسد که برخی روش‌های درمانی همانند داروها یا سایر ترکیبات که توانایی حذف سلول‌های پیر داشته باشند به وجود بیایند. این روش‌ها می‌توانند در حذف سلول‌های پیر بدن و همچنین درمان ناتوانی‌های حاصل از پیری و یا بیماری‌های مرتبط با پیری جلوگیری کنند.
دکتر دارن بیکر (Darren Baker) زیست‌شناس مولکولی از مایو و سرپرست گروه پژوهش در مورد کاربردهای احتمالی این روش برای انسان‌ها هم امیدوار است و می‌گوید:
مزیت روش هدف‌گیری سلول‌های پیر این است که پاکسازی تنها ۶۰ تا ۷۰ درصد آنها می‌تواند اثرات بسیار چشمگیری داشته باشد. در صورت انتقال این روش به انسان‌ها، یک داروی مناسب می‌تواند به مقدار موثر و سریعی حجم مطلوبی از سلول‌های پیر را حذف کند و تاثیرات عمیقی رو طول عمر و سلامتی افراد داشته باشد؛ چون آن سلول‌ها نمی‌توانند با سرعت زیاد تکثیر شوند.