دانشمندان دلیل واقعی پرش نهنگ ها را کشف کردند

این یک صحنه‌ی نادر از طبیعت است: پستانداری ۳۰ تنی، تن خود را از آب متلاطم پرتاب می‌کند، برای لحظه‌ای کوتاه در هوا معلق می‌ماند و هنگامی‌ که بدن ۱۴ متری‌اش به درون آب سقوط می‌کند، کوهی از آب دریا به هوا پرتاب می‌شود.

این رفتار به‌صورت گسترده در نهنگ‌های گوژپشت مشاهده شده است. این نهنگ‌ها در تمام طول سال و در محل زندگی زمستانه‌ و تابستانه‌ی خود یا حین مهاجرت بین این دو محیط، پرش باشکوه خود را به نمایش می‌گذارند یا قسمت‌های بزرگی از بدن خود را بالای آب نگه می‌دارند. چگونگی پرش آن‌ها حین حرکت، توجه گروهی از دانشمندان را در استرالیا به خود جلب کرده و این سؤال را در ذهن آن‌ها ایجاد کرده است که با وجود اینکه پرش، انرژی زیادی از نهنگ‌ها می‌گیرد و با توجه به اینکه نهنگ‌های گوژپشت به‌ندرت حین مهاجرت تغذیه می‌کنند، این پرش چه معنایی می‌تواند داشته باشد و چرا این پستانداران غول‌پیکر، انرژی بسیار زیادی صرف رفتار یادشده می‌کنند.

پژوهشگرانی که در پروژه‌ی «رفتار واکنشی نهنگ‌های گوژپشت استرالیا به بررسی‌های لرزه‌نگاری» (که به‌اختصار BRAHSS نامیده می‌شود) مشغول هستند، ۹۴ گروه مختلف از نهنگ‌های گوژپشت را حین مهاجرت از سواحل استرالیا به سمت قطب جنوب مشاهده کردند. در یک مقاله‌ی علمی منتشرشده در نشریه‌ی «علوم پستانداران دریایی»، این گروه بر فعالیت‌های سطحی ویژه، یعنی حرکات نهنگ‌ها هنگام ضربه زدن با باله‌هایشان به آب و مفهوم احتمالی انجام این حرکات متمرکز شدند. آن‌ها دریافتند که رفتارهای سطحی نهنگ‌ها در زمان وزیدن باد یا هنگامی‌ که گروه دیگری از نهنگ‌ها در فاصله‌ای بسیار دور قرار داشت، شایع‌تر است. این یافته از اعتقاد بر اینکه نهنگ‌ها از این رفتار به‌عنوان نوعی ارتباط استفاده می‌کنند، حمایت می‌کند. نهنگ‌ها با جهش از آب و ضربه زدن با باله‌های خود به آب صدای عظیمی ایجاد می‌کنند. این صدا به آن‌ها کمک می‌کند تا در مواقعی که صداهای پس‌زمینه‌ی ناشی از آب‌و‌هوا، قایق‌های روی آب و دیگر منابع باعث ایجاد مانع و اختلال در ارتباط صوتی آن‌ها می‌شود، بتوانند در فاصله‌های بسیار زیاد به ارتباط بپردازند.

تیم تحقیقاتی نتیجه‌گیری کرد که این رفتارهای سطحی، اهداف ارتباطی متعددی را برای نهنگ‌های گوژپشت مهاجر برآورده می‌کنند؛ اهدافی که با استفاده از ارتباط آوایی قابل دستیابی نیستند. آن‌ها همچنین سعی در رمزگشایی مفهومی داشتند که نهنگ‌ها با انجام پرش، به یکدیگر منتقل می‌کنند. بر اساس این مقاله، جهش به‌احتمال زیاد برای برقراری ارتباط بین دو گروه بسیار دور از نهنگ‌ها است. نهنگ‌ها از صدای باورنکردنی ایجادشده در زیر آب بر اثر سقوط در آب، به‌عنوان سیگنالی برای سایر گرو‌های موجود در منطقه استفاده می‌کنند، در حالی که از ضربه‌ی دم یا باله‌ی خود به آب برای برقراری ارتباط درون گروه یا با گروه‌های نزدیک استفاده می‌کنند. نهنگ‌ها احتمالا از این ارتباط برای برقراری تعاملات اجتماعی از جمله پیوستن دو گروه به یکدیگر یا جدا شدن آن‌ها از یکدیگر استفاده می‌کنند.

نهنگ‌های گوژپشت در تمام طول سال رفتارهای سطحی و جهش را از خود به نمایش می‌گذارند. بنابراین حتی با وجود اینکه هدف این مطالعه، نهنگ‌های مهاجر بوده است، احتمال اینکه آن‌ها از این رفتار برای همین اهداف در همه جا استفاده کنند، وجود دارد. این رفتارها صرف‌نظر از حضور جنس مخالف و حضور در محیط تولید مثل رخ می‌دهد؛ پس احتمال اینکه این رفتارها جزئی از رفتارهای مربوط به تولید مثل باشد، کم است. این گروه استرالیایی تنها نهنگ‌های گوژپشت را مطالعه کرده است؛ اما جهش در همه‌ی گونه‌های نهنگ مشاهده شده و احتمال اینکه سایر گونه‌های نهنگ‌ بی‌دندان (از جمله نهنگ‌های آبی) نیز از جهش برای برقراری ارتباط استفاده کنند، وجود دارد.

اگر روزی شانس دیدن جهش یک نهنگ در آب را داشتید، بدانید که این جهش انرژی زیادی از او گرفته است و دلیل آن فقط سرگرمی یا خودنمایی نیست، این جهش ممکن است حامل یک پیام باشد.