معرفی روش درمان جدید برای سرطان سینه تهاجمی
نتیجه‌ی پژوهشی جدید نشان داده است زنانی که مبتلا به نوع تهاجمی سرطان سینه هستند، در صورت دریافت ایمنی درمانی همراه با شیمی‌درمانی، طول عمر بیشتری خواهند داشت. انتظار می‌رود که این نتایج، موجب تغییر استانداردهای مراقبتی در خصوص زنانی شود که مشابه موارد حاضر در پژوهش بوده و دارای انواع پیشرفته‌ی سرطان سینه‌ی سه‌گانه‌ی منفی هستند. این شکل از بیماری (سه‌گانه‌ی منفی) اغلب در برابر درمان‌های استاندارد مقاومت بوده و میزان زنده‌مانی کمی دارد. احتمال وقوع این بیماری در میان زنان جوان‌تر بیشتر است. پژوهشگران می‌گویند که مطالعه‌ی جدید پیشرفتی در زمینه‌ی ایمنی‌درمانی به شمار می‌رود که مدت‌ها برای سرطان سینه مورد انتظار بوده است. تاکنون بیشتر پیشرفت‌ها در زمینه‌ی درمان سرطان، در مورد سرطان‌های دیگر از جمله سرطان ریه و ملانوم (نوعی سرطان تهاجمی پوست) اتفاق افتاده است. نتیجه‌ی این امر، تایید اولین داروی ایمنی‌درمانی برای درمان سرطان سینه از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) خواهد بود. البته احتمالا این تایید فقط محدود به نوع خاصی از این سرطان تهاجمی باشد.
اگرچه تومورهای سه‌گانه‌ی منفی در آمریکا فقط شامل حدود ۱۵ درصد بیماران دارای فرم سرطان سینه‌ی تهاجمی هستند، ولی همین تومورها موجب مرگ‌و‌میر ۳۰ تا ۴۰ درصد این افراد می‌شوند. اصطلاح سه‌گانه‌ی منفی به عدم حساسیت تومورها نسبت به هورمون‌های استروژن و پروژسترون و فقدان پژوتئینی به نام HER2 اشاره دارد که یک هدف درمانی به شمار می‌رود. داروی ایمنی‌درمانی مورد استفاده در این مطالعه، آتزولیزوماب بود که به گروهی از داروها با نام مهارکننده‌های کنترلی تعلق دارد. داروی مورد استفاده برای شیمی‌درمانی هم نب-پاکلیتاکسل بود. این یافته‌ها در ژورنال The New England Journal of Medicine منتشر شد و قرار است که در نشست اروپایی سرطان‌شناسی نیز ارائه شود.
در این این مطالعه، ۹۰۲ بیمار تحت درمان در ۲۴۶ مرکز پزشکی از ۴۱ کشور شرکت داشتند. شرکت ژن‌تک (Genetech) نیز اطلاعات مربوط برای دریافت تایید دارو را در اختیار FDA گذاشته است.
مهارکننده‌های کنترلی نظیر آتزولیزوماب با کمک به سلول‌های T (نوعی از سلول‌های سفید خون که بخشی از سیستم ایمنی هستند)، سرطان را شناسایی و مورد حمله قرار می‌دهند. پژوهشی که منجر به ارائه‌ی این داروها شد، جایزه‌ی نوبل پزشکی را دریافت کرد. در دیگر انواع سرطان پژوهشگران گاهی تومورها را با عنوان داغ توصیف می‌کنند، بدین معنا که دارای جهش‌های زیادی هستند؛ بدشکلی‌های ژنتیکی که سیستم ایمنی می‌تواند آن‌ها را به‌عنوان عامل خارجی شناسایی کند و به آن‌ها حمله کند. سرطان سینه از این جهت نبستا سرد بوده و دارای جهش‌های کمتری است، بنابراین سیستم ایمنی احتمال کمتری دارد که آن‌ها را به‌عنوان مهاجم بشناسد؛ این امر می‌تواند توجیه این باشد که چرا مطالعات پیشین روی مهارکننده‌های کنترلی در سرطان سینه تا حدودی ناامیدکننده بوده‌اند. کلید موفقیت مطالعه‌ی جدید، استفاده از شیمی‌درمانی به همراه ایمنی‌درمانی است.
دکتر اینگرید مایر می‌گوید: «شیمی‌درمانی حالت پنهان‌شدگی سرطان را از بین می‌برد». شیمی‌درمانی با کشتن سلول‌های سرطانی و آزاد کردن موادی که سلول‌های T آن را به‌عنوان عامل خارجی تلقی می‌کنند و به آن حمله می‌کنند، به سیستم ایمنی کمک می‌کند.
دکتر لری نورتون می‌گوید: «پژوهش جدید، پژوهشی برجسته بوده و آوازه‌ی آن در کل دنیای سرطان پخش شده است».
نورتون در این پژوهش مشارکتی نداشت ولی می‌گوید در تولید داروی پاکلیتاکسل، نقش مشاور را داشته است. او معتقد است این پژوهش، فراتر از تغییر شیوه‌های درمان، آغازی برای یافتن روش‌های جدیدی برای بهره‌گیری از سیستم ایمنی به‌منظور حمله به سرطان سینه به شمار می‌رود و انتظار پیشرفت‌های زیادی در این زمینه وجود دارد. او هشدار داد که به‌منظور مطالعه‌ی اثرات جانبی ممکن، روش درمان ترکیبی باید مورد بررسی بیشتری قرار گیرد. دکتر کلوین کالینسکی متخصص سرطان سینه پیشنهاد می‌کند بیمارانی که دارای وضعیتی مشابه بیماران شرکت‌کننده در این مطالعه هستند، بهتر است با پزشکان خود در مورد امکان دسترسی به این داروها حتی قبل از اینکه تایید نهایی FDA بیاید، صحبت کنند. کلوین در این پژوهش نقشی نداشت ولی مشاور ۱۰ شرکت دارویی است.
ماریبل راموس، مبتلا به‌نوعی از سرطان بود که اغلب در برابر درمان‌های استاندارد مقاومت می‌کند؛ پس از اینکه او از ترکیب ایمنی‌درمانی و شیمی‌درمانی استفاده کرد، تورموهایش کوچک‌تر شدند
زنان حاضر در این مطالعه، مبتلا به سرطان سینه‌ی سه‌گانه‌ی منفی بودند که اخیرا تشخیص داده شده بود و این سرطان در حال انتشار در بدن آن‌ها بود (متاستاز). وقتی چنین اتفاقی بیفتد، چشم‌انداز دردناکی وجود دارد: بسیاری از بیماران بیش از ۱۸ ماه زنده نخواهند ماند. نیمی از بیماران فقط شیمی‌درمانی دریافت کردند و نیمی نیز تحت شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی قرار گرفتند. متوسط زنده‌مانی در کسانی که از درمان ترکیبی استفاده کردند، ۲۱/۳ ماه بود ولی افرادی که فقط تحت شیمی‌درمانی قرار گرفتند، دارای متوسط زندمانی ۱۷/۶ ماه بودند. با این حال، این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. اما نتایج در مورد زنانی که دارای نشانگری به نام PD-L1 در سلول‌های سرطانی خود بودند، قابل‌توجه بود: میانگین ماندگاری در گروه درمان ترکیبی ۲۵ ماه بود در حالی که در گروهی که فقط از شیمی‌درمانی استفاده کردند، ۱۵/۵ ماه بود. این نتایج هنوز مورد تجزیه‌و‌تحلیل آماری قرار نگرفته است و وضعیت بیماران هنوز دنبال می‌شود. پاسخ به مهارکننده‌های کنترلی در بیماران سرطانی دارای نشانگر PD-L1 نسبت به بیمارانی که این نشانگر را نداشتند، بهتر بود. در این مطالعه، ۴۱ درصد بیماران دارای نشانگر یادشده بودند. شرکت داروی ژن‌تک به دنبال تایید داروی مربوط به بیماران مبتلا به سرطان سه‌گانه‌ی منفی است که دارای این نشانگر هستند. دکتر آدامز گفت:
برخی از بیماران پس از درمان ترکیبی اولیه، برای دو تا سه سال فقط با استفاده از ایمنی‌درمانی، در شرایط خوبی بوده‌اند. این یک سوال میلیون دلاری است؛ آیا آن‌ها می‌توانند اگر هیچ نشانه‌ای از سرطان وجود نداشته باشد، ایمنی‌درمانی را متوقف کنند؟ هم‌اکنون این بیماران تحت درمان قرار دارند.
او اشاره کرد که بیماران حاضر در این مطالعه دارای برخی عوارض مورد انتظار ایمنی‌درمانی شامل التهاب ریه و پانکراس نیز بوده‌اند. ماریبل راموس ۴۲ ساله، در حال درمان در بیمارستان دیگری بود که برای سرطان سینه‌ی سه‌گانه‌ی منفی پیشرفته‌ی او شیمی‌درمانی توصیه شد. خانم راموس گفت:
من خیلی نگران بودم؛ زیرا می‌دانم در مورد این نوع سرطان، شیمی‌درمانی موثر نیست.
خواهر او که یک پرستار در دانشگاه نیویورک بود، با او در مورد این مطالعه صحبت کرد و ماریبل درمان خود را از فوریه‌ی ۲۰۱۶ آغاز کرد. او در آن زمان خبر نداشت ولی او یکی از افرادی بود که به‌طور تصادفی برای دریافت درمان ترکیبی در نظر گرفته شده بود. در عرض چند ماه تومورهای او شروع به کوچک شدن کردند. ۹ ماه بعد، برای نخستین بار در یک اسکن انجام‌شده از بدن او، هیچ علامتی از سرطان دیده نشد. او هنوز در حال انجام ایمنی‌درمانی است. خانم راموس گفت:
من امیدوارم تمام زنانی که مبتلا به سرطان و به ویژه سرطان سه‌گانه‌ی منفی هستند، بتوانند از این درمان استفاده کنند. اینکه بتوانیم بیشتر زنده کنیم، خیلی خوشحال‌کننده است.
نظرات