بدن ما در آینده می‌تواند دیابت را درمان کند

بیماری دیابت به علت عدم توانایی انسولین‌های آسیب‌دیده یا نبود سلول‌های تولید انسولین به وجود می‌آید. بسیاری از بیماران دیابتی برای تنظیم این هورمون تنظیم‌کننده‌ی قند خون، انسولین را از روش‌های دارویی دریافت می‌کنند.

 طی همکاری یک گروه بین‌المللی از محققان دانشگاه برگن، این نتیجه‌گیری حاصل شد که سلول‌های تولیدکننده‌ی گلوکاگون در همسایگی پانکراس (لوزالمعده) می‌توانند هویت خود را طوری تغییر یا انطباق دهند که آسیب‌دیدگی انسولین‌ها یا از دست رفتن آن‌ها جبران شود. لوییزا گیلا، محقق آزمایشگاه تحقیقاتی ریدر پژوهش می‌گوید:

احتمالا به شکل جدیدی از درمان دیابت دست پیدا کرده‌ایم که با یک کمک‌رسانی اولیه، بدن می‌تواند انسولین مورد نیاز خود را تولید کند.

محققان کشف کردند که تنها حدود دو درصد سلول‌های همسایه‌ی پانکراس می‌توانند تغییر هویت دهند. بااین‌حال، حتی همین مقدار کم می‌تواند دریچه‌ی امیدی برای استفاده از روش‌های بالقوه در درمان دیابت باشد. برای اولین‌بار در تاریخ، محققان توانستند مکانیزم‌های مربوط‌به تغییر هویت سلولی را پیدا کنند.

چنانچه دانش بیشتری در مورد مکانیسم‌های انعطاف‌پذیری سلول به دست آوریم، می‌توانیم این فرآیندها را طوری کنترل کنیم تا انسولین بیشتری تولید شود.

به‌گفته‌ی محققان، اکتشافات جدید، فقط یک خبر خوش برای درمان دیابت نیست. توانایی سلول در تغییر هویت و عملکرد می‌تواند در درمان بیماری‌های دیگر که ناشی از مرگ سلولی هستند، به کار برده شود. بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا حمله‌ی قلبی از جمله مواردی هستند که می‌توان با این رویکرد به درمان آن‌ها امیدوار بود.

سه نوع مختلف از سلول های پانکراس وجود دارد: سلول‌های آلفا، سلول‌های بتا و سلول‌های دلتا. هر کدام از این سلول‌ها، هورمون‌های متفاوتی برای تنظیم قند خون را تولید می‌کنند.

این سلول‌ها خوشه‌سازی می‌کنند. سلول های آلفا، گلوکاگون تولید می‌کنند که سطح قندخون را افزایش می‌دهد. سلول‌های بتا تولید انسولین سطح گلوکاگون را کاهش می‌دهند. سلول‌های دلتا هم سموتوستاتین تولید می‌کنند که تنظیم سلول‌های آلفا و بتا را کنترل می‌کند؛ در افرادی که مبتلا به دیابت هستند، عملکرد سلول‌های بتا دچار اختلال شده است؛ ازاین‌روو سطح قند خون‌شان در مقادیر بالا ثابت باقی می‌ماند.