رد پای اوتیسم در چهره‌های معروف تاریخ

اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال است که مبتلایان به آن تمایلی به برقراری ارتباط با افراد و محیط پیرامون خود ندارند. به‌گفته‌ی برخی از مورخان و روانشناسان، اوتیسم یک بیماری جدید مربوط‌به عصر حاضر نیست و در گذشته‌های دور هم افرادی به آن مبتلا بوده‌اند. پژوهش‌ها نشان داده است که بعضی از چهره‌های معروف و تأثیرگذار تاریخ هم در فهرست این مبتلایان قرار دارند.

پژوهش‌های صورت‌گرفته روی آثار و زندگینامه‌ی چندین چهره‌ی مشهور به این نتیجه‌گیری رسیده است که گروهی از آن‌ها مبتلا به شکل خاصی از اوتیسم مانند آسپرگر بوده‌اند و در گروهی دیگر علایم اوتیسم با عملکرد بالا (بیماری افراد با IQ بالا) مشاهده شده است. اگرچه شکل کلی این اختلال‌ها مشابه است اما در جزئیات تفاوت‌هایی با هم دارند.

در مورد مبتلایان به اوتیسم یا همان اوتیستیک‌ها می‌توان گفت که نسبت به عواطف حساس هستند، ذهن‌شان روی یک موضوع خاص به مدت طولانی متمرکز می‌شود و بسیار سخت با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند (شخصیت ریموند در فیلم سینمای مرد بارانی با بازی داستین هافمن).

بااین‌حال، به چند تن از چهره‌های تاریخی که برخی از این رفتارها در دوران زندگی خود ثبت کرده‌اند، اختلال اوتیسم نسبت داده شده است. در ادامه با زومیت همراه باشید تا به برخی چهره‌های سرشناس مبتلا به اوتیسم نگاهی داشته باشیم.

۱- آلبرت اینشتین

آلبرت اینشتین اولین اوتیستیک حاضر در این فهرست است؛ او یک فیزیکدان تئوری آلمانی بود که به مدت ۷۶ سال زندگی کرد. نظریه‌ی نسبیت که یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌های فیزیک مدرن است، جزو دستاوردهای معروف اینشتین محسوب می‌شود. مکانیک کوانتومی هم از دیگر نظریه‌های مطرح اینشتین بوده است. علاوه‌بر این‌ها، اینشتین در سال ۱۹۲۱ میلادی موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل فیزیک شد.

به‌گفته‌ی پژوهشگران دانشگاه‌های کمبریج و آکسفورد، آلبرت اینشتین به سندرم آسپرگر مبتلا بود. اینشتین با وجود هوش بالا، در برقراری ارتباطات اجتماعی با مشکلاتی مواجه بود. ضمن اینکه انشتین کودک نتوانست در مدرسه دوام بیاورد و یادگیری در آن محیط برای او مشکل بود. یون جیمز در کتاب Singular Scientists به برخی از نشانه های اوتیسم در اینشتین اشاره کرده است. جیمز همچنین عنوان کرده که اینشتین در روزهای جوانی‌اش بسیار وسواسی و فراموش‌کار بوده است.

۲- آیزاک نیوتن

آیزاک نیوتن، از دیگر شخصیت‌های معروف تاریخ است که در این فهرست قرار دارد. این فیزیکدان، ریاضی‌دان، فیلسوف و دانشمند انگلیسی به مدت ۸۳ سال زندگی کرد. شهرت نیوتن به واسطه‌ی توسعه‌ی قوانین مدرن در گرانش، مکانیک و حرکت بود. قضیه‌ی دوجمله‌ای‌ها، نظریه‌های اختلاف محدود، استفاده از شاخص‌های کسری، معکوس توان سری، قوانین معروف حرکت و بهبود اصول کار تلسکوپ، شماری از دستاوردهای نیوتن عنوان شده است.

پروفسور سیمون بارون کوهن از مرکز پژوهش‌های اوتیسم در دانشگاه کمبریج، در مطالعات خود به بررسی رفتار نیوتن پرداخته است. وی دلایلی ارایه داده است که نشان از ابتلای نیوتن به اختلال آسپرگر دارد.

۳- لوییس کارول

چارلز لاتویج دادسون با نام مستعار لوییس کارول یک نویسنده‌ی معروف انگلیسی بود. آثار او، در زمینه‌ی داستان‌های تخیلی کودکان توجه زیادی را به خود جلب کرده است. آلیس در سرزمین عجایب و آن سوی آینه، جزو کتاب‌های شناخته‌شده‌ی کارول است. مهارت کارول به این حوزه ختم نمی‌شود؛ او در شعر، عکاسی و ریاضیات هم تبحر داشت.

لوییس کارول به علت مشکلاتی که در درک رفتارهای درست و مقررات اجتماعی داشت، در این فهرست قرار گرفته است! او در رد دعوت‌های دیگران اسطوره بود و کسانی که او را می‌شناختند، معتقد بودند که کارول در دنیای فانتزی خودش غرق شده است. مایکل فیتز جرالد، استاد روانشناسی کودکان و نوجوانان در مطالعات خود، لوییس کارول را یک اوتیستیک معرفی کرده است. ضمن آنکه کارول هیچ دوستی نداشت و بسیار هم خجالتی بود.

۴- نیکولا تسلا

نیکولا تسلا یک مخترع معروف صرب-آمریکایی بود. شهرت عمده‌ی وی به‌دلیل طراحی سیستم نوین برق‌رسانی براساس جریان متناوب (AC) است؛ علاوه‌بر این‌ها، تسلا به‌صورت هم‌زمان مهندس مکانیک، مهندس برق و آینده‌‌پژوه نیز بود.

برخی از خصوصیات رفتاری تسلا به علایم اوتیسم نسبت داده شده است. به‌عنوان مثال او طی یک روال کاملا منظم و با دقت از ساعت ۹ صبح تا ۶ بعد از ظهر مشغول به کار بود. او همیشه در ساعت ۸:۱۰ دقیقه‌ی شب در یک رستوران به‌خصوص، حاضر می‌شد و شام او هم باید توسط یک پیشخدمت به‌خصوص سرو می‌شد. به نقل از گفته‌ها، تسلا در جوانی خود همیشه بیمار بود و در همان دوران هم دست از تجسم برنمی‌داشت. شاید از نگاه برخی، تسلا یک نابغه باشد، اما حالات رفتاری او شباهت‌های زیادی به اوتیسم با عملکرد بالا داشت.

۵- توماس جفرسون

طبیعتا هیچ‌کس باور نمی‌کند که رئیس جمهور سابق ایالات متحده هم در این فهرست قرار داشته باشد. توماس جفرسون سومین رئیس جمهور ایالات متحده از سال ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۹ میلادی بود. قبل از خدمت به‌عنوان رئیس جمهور، او به‌عنوان دومین معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا فعالیت کرد.

جفرسون در ارتباط با افراد مشکل داشت و سخنرانی در جمع برای او به هیچ عنوان راحت نبود. نرم لجین، نویسنده و روزنامه‌نگار در کتاب خود به نام Diagnosing Jefferson، نوشته است که بدون شک، جفرسون به سندرم آسپرگر مبتلا بوده است. لجین افزوده است که هرچند جفرسون در حساب‌های مالی خود بسیار دقیق رفتار می‌کرد، اما درنهایت در قرض و بدهی جان سپرد!

۶- چارلز داروین

چارلز رابرت داروین یک زیست‌شناس، زمین‌شناس و طبیعت‌شناس انگلیسی بود که نظریه‌ی معروف تکامل را مطرح کرد. بنا به نظریه‌ی تکامل، گونه‌ها طی زمان تغییر کرده و گونه‌های جدیدی را به‌ وجود می‌آورند و همگی دارای یک جد مشترک هستند. در میان مشاهدات مختلف، نظریه‌ی داروین به‌عنوان یک مفهوم پایه در علوم مدرن پذیرفته شده است. به‌گفته‌ی مایکل فیتز جرالد، چارلز داروین هم به سندرم آسپرگر مبتلا بود. هر چند که فیتز جرالد، آسپرگر را رمز موفقیت داروین در پیشرفت‌های علمی معرفی کرده است. وی افزود:

داروین زندگی اجتماعی نداشت و ترجیح می‌داد تا یک مسیر تکراری را به مدت طولانی قدم بزند. او توجه خاصی به چیزهای عادی و به ظاهر پیش‌پاافتاده داشت و حتی در برداشتن یک پوسته یا حشره دقت وسواس‌گونه‌ای به خرج می‌داد.

۷- اندی وارهول

اندی وارهول یک هنرمند آمریکایی و از پیش‌گامان هنر پاپ و جنبش هنر تجسمی بود. آثار او در دهه‌ی ۶۰ میلادی (طی دوران حیاتش) با استقبال زیادی مواجه شد و از هنر خود در عرصه‌ی صنعت تبلیغات هم استفاده کرد. فیلم‌سازی، نقاشی، عکاسی و مجسمه‌سازی از دیگر مهارت‌های این هنرمند معرفی شده است.

در آثار هنری وارهولی نوعی تکرار وجود دارد. به‌گفته‌ی جودیت گولد، مدیر مرکز تشخیص اوتیسم بریتانیا، نشانه‌هایی از اوتیسم در وارهول تأیید می‌شود. ضمن اینکه وارهول عادت داشت که همیشه یک لباس نخی سبز رنگ را بپوشد. همین عادت‌ها، این هنرمند را در فهرست اوتیستیک‌ها قرار داده است.

۸- میکل آنژ

میکل آنژ، معمار، مجسمه ساز، نقاش و شاعر معروف ایتالیایی است در بین سال‌های ۱۴۵۷ تا ۱۵۶۴ رندگی می‌کرد. بعضی از طرفدارانش، او را بزرگ‌ترین هنرمند زندگی خود معرفی کرده‌اند. دکتر محمد ارشد معتقد است که میکل آنژ هم به سندرم آسپرگر مبتلا بوده است. زیرا بنا بر شواهد تاریخی نمی‌توانست به درستی با دیگران گفت‌وگو کند. درهرصورت، شخصیت میکل آنژ، عجیب و غریب ارزیابی شده است.

۹- ولفگانگ آمادئوس موتزارت

موتزارت آهنگساز موسیقی کلاسیک بود که در عمر کوتاه ۳۵ ساله‌اش توانست درخشش زیادی را تجربه کند. شایعات زیادی درباره‌ی مرگ زودهنگام موتزارت وجود دارد. او در مدتی کوتاه بیش از ۶۰۰ قطعه‌ی موسیقی ساخت و اولین تجربه‌ی آهنگسازی او در ۸ سالگی بوده است.

در حالت‌های چهره‌ی موتزارت حرکات تکراری زیادی وجود داشت؛ ضمن اینکه نوسانات خلقی دیوانه‌واری داشت و نسبت به سروصدا حساس بود. علائمی که نشان از ابتلای شخص به اوتیسم دارند.

۱۰- ویلیام باتلر یتس

یتس یک شاعر معروف ایرلندی بود که از چهره‌های قابل‌توجه قرن بیستم شناخته شده است. یتس علاوه‌بر شاعری، یک سیاستمدار هم بود. وی در دوره‌ای دوساله، به‌عنوان سناتور فعالیت کرد.

فیتز جرالد در یافته‌های خود تأیید کرده است که یتس از زندگی اجتماعی برخوردار نبود و با هیچ کس ارتباطی نداشت. ضمن اینکه به علت عملکرد ضعیف او در مدرسه، خواندن و نوشتن هم برایش دشوار بود. بااین‌حال، وضعیت اوتیسم یتس، خفیف برآورد شده است.