اجداد تیرانوسوروس احتمالا از انسان امروزی کوچک‌تر بودند
وقتی درباره‌ی تیرانوسوروس فکر می‌کنیم، نخستین ایده‌ای که احتمالا به‌ذهن می‌رسد تصویری وحشت‌آور از شکارچی غول‌پیکر فیلم پارک ژوراسیک است. بااین‌حال، حتی بزرگ‌ترین نام‌ها نیز در ابتدا کوچک بودند. دیرینه‌شناسان گونه‌ی جدیدی از خانواده‌ی دایناسورهای تیرانوسوروس را در حفاری‌هایی در ایالت یوتای آمریکا کشف کردند. گونه‌ی جدید به‌نام موروس اینترپیدوس (Moros intrepidus) نام‌گذاری شده که احتمالا از شما هم کوچک‌تر است.
البته در‌حال‌حاضر، تنها چند استخوان پا و تعدادی دندان از این دایناسور کشف شده؛ ولی شواهد نشان می‌دهد این دایناسور می‌توانسته تا ۱.۲ متر رشد کند و وزنی معادل ۷۸ کیلوگرم داشته باشد. این ابعاد درمقایسه‌با نسل‌‌های بعدی آن‌ها درحدود ۸۰ میلیون سال قبل که معمولا ۳.۶ متر قد و ۸ تن وزن را تجربه می‌کردند، شگفتی انکارناپذیری است.
وجود این تیرانوسوروس کوچک که درحدود ۹۶ میلیون سال پیش در یوتا زندگی می‌کرد، به دیرینه‌شناسان کمک شایانی می‌کند تا چند قطعه از جدول شجره‌نامه‌ی دایناسورها را تکمیل کنند و بدانند چگونه تیرانوسوروس‌ها به جایگاه مخوف‌ترین شکارچیان روی زمین دست پیدا کردند.
اجداد تیرانوسوروس بر‌خلاف نواده‌هایشان کوتاه‌قد بودند
تاکنون، طبق فسیل‌های ثبت‌شده روال تاریخ بر این باور است که بزرگ‌ترین گونه از شکارچیان غول‌آسا، همانند تیرانوسوروس و آلبرتوساروس (Albertosaurus)، در آخرین سالهای مشقت‌بار دوره‌ی کرتاسه زندگی می‌کردند و سقوط شهاب آسمانی در ۶۶ میلیون سال قبل مُهری بر پایان دوره‌ی کرتاسه و آغازگر فصل جدیدی از حیات در سیاره‌ی زمین بود. باوجوداین، مقطع تاریخی ۷۰ میلیون سالهای نیز در تاریخ دیرینه‌شناسی آمریکای‌شمالی دیده می‌شود که هیچ نوع مدرک فسیلی از آن یافت نشده است. دگرگونی‌های ناشناخته‌ی این دوره مانع بزرگی برای دیرینه‌شناسان بود که سیر تحول تیرانوسوروس‌ها را بررسی کنند.
کشف موروس اینترپیدوس ممکن است کلید حل این مشکل در تاریخ تیرانوسوروس آمریکای‌شمالی باشد که با محدودکردن این فاصله‌ی چندمیلیون‌ساله و تحلیل نتایج پژوهش‌ها، نشانه‌های جهش فرگشتی شگفت‌انگیزی در تنها ۱۶ میلیون سال یا حتی کمتر دیده می‌شود.کشف موروس اینترپیدوس، فقط سرنخی از کشفیات جدیدی خواهد بود که دیرینه‌شناسان از دنیای دایناسورها به ما عرضه کرده‌اند. در چند سال اخیر، پژوهشگران نگرش تازه‌ای حتی بزرگ‌تر از تصورات ما درمقایسه‌با یکی از شکارچیان بزرگ تاریخ زمین داده‌اند. به‌نظر می‌رسد این گونه‌ی جدید از تبار دایناسورهایی است که در گذشته، از آسیا به این نقاط مهاجرت کردند.
بوم‌شناسان تکاملی و زیست‌شناسان جمعیت به این باور رسیده‌اند که دگرگونی‌های زیست‌محیطی و تکامل دقیقا باهم درارتباط‌اند و امکان وقوع در هر مقیاس زمانی را دارند. به‌عبارتِ‌دیگر، تغییر محیطزیست می‌تواند عامل دگرگونی سریع تکامل شود و همچنین، احتمالا ریزفرگشت‌ها نیز عامل دگرگونی محیط زیست شود. این باور بسیار مهمی است که در قالب مفهوم پویایی محیطزیست تکاملی می‌تواند راه‌گشای بسیار مناسبی برای پرکردن شکاف بین دگرگونی‌های محیطزیست و تکامل باشد.
نظرات