منتخب‌ عکس‌های علمی هفته از نگاه زومیت

هر هفته، جالب‌ترین و برترین عکس‌های علمی از سراسر جهان را از نگاه زومیت تقدیم شما خوانندگان گرانقدر می‌کنیم. در دنیای پر رسانه‌ی امروز، تصاویری هستند که به دلیل اهمیت رسانه‌ای خود بارها و بارها دیده می‌شوند و به اشتراک گذاشته می‌شوند. اما از سوی دیگر، برخی از این تصاویر اگرچه با اهمیت باشند، مهجورانه به دست فراموشی سپرده می‌شوند. گاهی برخی از همین تصاویر، گفتنی‌هایی بیش‌ از گزارش‌ها و مقالات پر بازدید دنیای پر خبر و رسانه امروز دارند. در ادامه به بررسی برخی از تصاویر علمی منتخب هفته به‌همراه داستان نهفته در پَس هر کدام خواهیم پرداخت. با ما همراه باشد:

صخره‌های سطح «سیارک ریوگو (Ryugu)»، سیارکی که هم‌اکنون توسط فضاپیمای ژاپنی هایابوسا-۲ (Hayabusa2) مورد کاوش قرار می‌گیرد، شباهت چشمگیری به سنگ‌های سیارک‌هایی دارند که قبلا روی زمین سقوط کرده‌اند. ازآنجاکه تصور می‌شود این سیارک حاوی موادی از دوران اولیه‌ی شکل‌گیری منظومه شمسی باشد، شباهت غافلگیرکننده این صخره‌ها به سایر سیارک‌هایی که بقایای آن روی زمین کشف شدند، می‌تواند سرنخی عالی برای دانشمندان باشد.

برخی از این سنگ‌ها شبیه به شهاب‌سنگ‌های کندریت کربن‌دار هستند که در سطح زمین به‌وفور یافت شده‌اند. کندریت‌های کربن‌دار از قدیمی‌ترین سنگ‌های منظومه شمسی هستند، اما نمونه‌هایی که روی زمین یافت شدند، به دلیل عبور از جو غلیظ زمین تغییر پیدا کردند. به همین جهت، وقتی کاوشگر ژاپنی هایابوسا-۲ در سال ۲۰۲۰ با نمونه‌های خود به زمین برگردد، فرصت بی‌نظیری را برای بررسی سنگ‌های فضایی دست‌نخورده و اصلی برای دانشمندان فراهم می‌کند.

دانشمندان برای بررسی تکامل مغز نیاز به مغزهای موجودات باستانی دارند، اما چنین فسیل‌های به‌ندرت یافت می‌شوند. اکنون جمجمه‌ ۲۰ میلیون ساله‌ای یک میمون که به خوبی حفظ شده این فرصت را برای دانشمندان فراهم کرده است. این میمون متعلق به گونه‌ی «چلسیبوس کاراسکوانسیس (Chilecebus Carrascoensis)» است. اجداد میمون‌های جهان کهن (راست‌بینیان) حدود ۳۶ میلیون سال قبل از میمون‌های جهان نو (پَخ‌بینیان) جدا شدند. تاکنون، بررسی‌های اندکی روی مغزهای باستانی صورت گرفته و عمده دلیل آن هم این بوده که فسیل‌های دست‌نخورده کمی از میمون‌های جهان نو باقی مانده است. این جمجمه که در دهه‌ی ۱۹۹۰ در شیلی کشف شد، یکی از همان معدود جمجمه‌های باستانی است.

بقایای فسیلی این جمجمه در نهشت‌های آتشفشانی ابتدای دوره‌ی میوسن (۲۳ تا ۵ میلیون سال قبل) در ارتفاعات آند مرکزی کشف شد. به عقیده دیرینه‌شناسان، جمجمه سی.کاراسکوانسیس دست‌نخورده‌ترین جمجمه میمون‌های جهان نو از دوره‌ی نئوژن (به دو دوره‌ی میوسن و پلیوسن روی هم گفته می‌شود) است. اما جمجمه با مغز یکی نیست، بنابراین پژوهشگران از روش‌های پیشرفته‌ تصویربرداری سی‌‌تی اسکن برای بازسازی سه‌بعدی مغز این جاندار باستانی بهره بردند. به عقیده دانشمندان، پیاز بویایی نسبتاً کوچکِ این میمون‌های باستانی به‌معنی حس بویایی ضعیف‌تر نیز بوده است. با این وجود، حس بویایی کم با دید بهتر جبران نشده است. این نشان می‌دهد تکامل حس‌های بصری و بویایی آن‌طور که تصور می‌شد ارتباط نزدیکی به‌هم نداشته‌اند. همچنین عصب بینایی سی.کاراسکوانسیس نشان می‌دهد که این جاندار باستانی روز زی بوده است.

نشانی که در این عکس می‌بینید جلوی یکی از دریچه‌های رو به زمین ایستگاه فضایی بین‌المللی شناور است. لوکا پارمیتانو، فضانورد ایتالیایی آژانس فضایی اروپا، این تصویر دیدنی را در توییتر خود به اشتراک گذاشته است. پارمیتانو در توییتر خود نوشت، این نشان حالا همراه تمام فضانوردان به ایستگاه فضایی فرستاده می‌شود و خودش از زمانی‌که در سال ۲۰۱۳ اولین ماموریتش را انجام داده، این رسم را به راه انداخته است.

پارمیتانو، اولین فضانورد ایتالیایی است که فرماندهی ایستگاه فضایی بین‌المللی را عهده گرفته است. او در مأموریت قبلی خود ۱۶۶ روز را در فضا سپری کرده بود و این بار در مأموریت جدید خود که از ۲۰ ژوئیه (۲۹ تیر) آغاز شده، قرار است به همراه اندرو مورگان، فضانورد ناسا و الکساندر اسکورتسوف، فضانورد روسیه، ۶ ماه را در ایستگاه فضایی سپری کند.

دو سال قبل، روز ۳۰ مرداد، کُسوفی (خورشیدگرفتگی) نادر رخ داد که در سراسر قاره‌ی آمریکای شمالی قابل رؤیت بود. این پدیده نجومی حیرت‌انگیز خیل عظیمی از ستاره‌شناسان و عکاسان حرفه‌ای و آماتور را به سواحل آمریکا کشاند. پتر هورالک، عکاس نجومی، یکی از این عکاسان بود که از اوریگان در ایالت کارولینای جنوبی توانست این منظره دیدنی را ثبت کند. در عکس ترکیبی هورالک به‌خوبی می‌توانیم تاج خورشید و نور ماه که در یک راستا قرار گرفته‌اند را در هنگام کُسوف کامل ببینیم.

فریدون بیگلری به همراه دندان نئاندرتال: (عکس از مهران بیگلری)

فریدون بیگلری، مسئول بخش پارینه‌سنگی موزه ملی ایران و همکارانش به‌تازگی شناسایی دندان یک نئاندرتال را در نشریه‌ی علمی « The Journal of Human Evolution» گزارش دادند. تا پیش از این ابزارهای سنگی ساخت دست این انسان در نقاط مختلف ایران یافت شده بود و بقایای استخوان‌بندی آن‌ها در شمال غرب زاگرس در کردستان عراق نیز به دست آمده بود. اما، کشف اخیر در غار وزمه در شهرستان اسلام‌آباد غرب، کرمانشاه، رسما ایران را در فهرست کشورهایی قرار داد که بقایای این انسان باستانی در آن کشف شده است

دندانی که در عکس می‌بینید مربوط به یک کفتار خالدار است که در ایران منقرض شده، شاید این کفتار قاتل کودک نئاندرتال باشد

دکتر بیگلری و همکارانش در پژوهش اخیر دندان انسانی را که قبلا در سال ۱۳۷۸ کشف شده بود مجددا بررسی کردند. دندان غار وزمه که یک دندان آسیای کوچک متعلق به کودکی نئاندرتال است، در میان استخوان‌هایی شناسایی شد که در میانشان بیشتر بقایای جانوران بزرگ جثه‌ی عصر یخبندان از جمله، خرس‌ ماقبل تاریخ، کفتار خالدار، گرگ، شیر غار، پلنگ و سایر حیوانات به چشم می‌خورد. اگرچه این دندان حداقل ۲۵ هزار سال قدمت‌گذاری شده، اما ازآنجاکه سابقه‌ی فسیلی از نئاندرتال‌ها از حدود ۴۰ هزار سال قبل به این سوی موجود نیست، دکتر بیگلری نیز قدمت این دندان را بسیار بیشتر می‌داند.

به عقیده دکتر بیگلری، ازآنجاکه غار وزمه سقف بسیار کوتاهی دارد و بسیار باریک، عمیق و تاریک است، نئاندرتال‌ها نمی‌توانستند در آن سکونت داشته باشند. به همین دلیل، به احتمال زیاد این کودک که هنگام مرگ بین ۶ تا ۱۰ سال داشته، توسط یکی از درندگان آن عصر کشته شده است یا جسد او پس از مرگ در جای دیگری پیدا شده و توسط یک گونه گوشتخوار مانند پلنگ یا کفتار به غار آورده شده باشد.

هزاع المنصوری، اولین فضانورد اماراتی با سفر خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی تاریخ‌سازی می‌کند. به گزارش خبرگزاری امارات (WAM)، المنصوری روز ۲۵ سپتامبر (۳ مهر) ساعت ۱۷:۵۶ دقیقه به‌وقت امارات متحده عربی به‌عنوان بخشی از تور فضایی ۸ روزه خود به همراه کپسول فضایی سایوز ام‌اس-۱۵ از پایگاه فضایی بایکونور، قزاقستان به ایستگاه فضایی می‌رود.

المنصوری برای این مأموریت بیش از ۱۴۰۰ ساعت آموزش و ۹۰ دوره‌ی مختلف را طی یک سال گذشته پشت سر گذاشته و قرار است در ایستگاه فضایی هم ۱۶ آزمایش علمی را انجام دهد. با حضور المنصوری در ایستگاه فضایی بین‌المللی، امارات متحده عربی به نوزدهمین کشوری بدل می‌شود که صاحب کرسی در ایستگاه فضایی می‌شود و می‌تواند در پژوهش‌های علمی آزمایشگاه مداری همکاری کند.

(از چپ به راست) هزاع المنصوری، اولین فضانورد اماراتی به‌همراه الگ اسکریاچکی، فضانورد روسیه و جسیکا میر، فضانورد ناسا

مرکز فضایی محمد بن راشد اعلام کرد، هزاع المنصوری در سفر خود محموله‌ی ویژه ۱۰ کیلوگرمی را به فضا می‌برد که برای او و هم‌وطنانش ارزش فرهنگی و تاریخی دارد. فضانورد اماراتی پرچم کشور خود را به همراه تصویری از بنیان‌گذار فقید امارات متحده عربی، یک جلد قرآن کریم، کتاب «داستان من» شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی را به ایستگاه فضایی می‌برد.

دانشمندان اعلام کردند چهره قدیمی‌ترین گونه‌ی جنوبی‌کپی انامی را بازسازی کردند. فسیل مشهور «لوسی (Lucy)» که حدود نیم‌قرن قبل (۱۹۷۴) در جنوب اتیوپی کشف شد، متعلق به سرده‌ی جنوبی‌کپی و گونه‌ی جنوبی‌کپی عفاری است. فسیل لوسی که از روی ترانه‌ای از گروه بیتلز به نام «لوسی همراه‌با الماس‌ها در آسمان» نام‌گذاری شده، ۴۰ درصد اسکلت یک انسان را شامل می‌شود و تصور می‌شود متعلق به یک زن ۲۵ ساله بوده است. حال، دیرینه‌شناسان جمجمه‌ای تقریباً کامل از یک جنوبی‌کپی انامی را در دست دارند. این فسیل ۳٫۸ میلیون ساله شامل فک و دندان‌های کامل است. دانشمندان قبلا چیزی از چهره‌ی لوسی و اعضای گونه‌اش نمی‌دانستند تا اینکه دیرینه‌شناس هیلی سیلاسی و همکارانش در سال ۲۰۱۶ کشف مهمی را در دره‌ی گودایای اتیوپی انجام دادند. او و همکارانش موفق شدند، فسیل‌هایی متعلق به یک جنوبی‌کپی انامی را در میان شن‌ و ماسه‌های ساحل یک رودخانه‌ی خشک پیدا کنند.

لوکا پارامیتانو، علاوه بر اینکه جوان‌ترین فضانوردی است که توانسته سابقه‌ی اقامت طولانی مدت در فضا را در کارنامه‌ی خود ثبت کند، عکاس خوش ذوقی هم است و همیشه منظره‌های دیدنی از فضا برای همراهانش در شبکه‌های اجتماعی ارسال می‌کند. پارمیتانو این منظره دیدنی را در هنگام پرواز ایستگاه فضایی بین‌المللی بر فراز قاره‌ی آفریقا ثبت کرده است. او این عکس را روز ۱ شهریور ثبت کرد که خاک سرخ آفریقا را به مانند منظره‌ای مریخی نشان می‌دهد. خاک سرخ آفریقا نوعی خاک رس غنی از آهن و آلومینیوم است که نواحی بزرگی از این قاره را در بر می‌گیرد. بااین‌حال، پارمیتانو مشخص نکرد، این عکس را دقیقاً در هنگام پرواز بر فراز کدام ناحیه‌ی آفریقا ثبت کرده است.

این روزها، آتش‌سوزی‌های متعدد در جنگل‌های آمازون به تیتر اول بسیاری از رسانه‌های دنیا بدل شده است. براساس گزارش مرکز پژوهش‌های فضایی برزیل، در سراسر ۵۵۰ میلیون هکتار (یک هکتار تقریباً به اندازه ۲ زمین فوتبال) آمازون، بیش از ۷۴ هزار آتش‌سوزی رخ داده تا جنگل‌های حاره‌ای امسال رکورد بی‌سابقه‌ای را در آتش‌سوزی از خود به جا بگذارند. مرکز پژوهش‌های فضایی برزیل اعلام کرد تاکنون آتش‌سوز‌ی‌ها در جنگل‌های آمازون نسبت به همین بازه‌ی زمانی در سال گذشته، ۸۳ درصد افزایش یافته‌اند.

آتش‌سوزی‌‌ها، بخش طبیعی بسیاری از اکوسیستم‌ها هستند، اما در آمازون این‌طور نیست و عامل آتش‌سوزی‌های اخیر را اکثرا فعالیت‌های انسانی تشکیل می‌دهند. کشاورزان برای به زیر کشت بردن زمین‌های بیشتر از بریدن و سوزاندن درختان جنگل استفاده می‌کنند. الوار‌بُرها و معدنچیان غیرقانونی هم برای گم کردن ردپای خود آتش‌سوزی به راه می‌اندازند. حتی در چندین مورد آتش‌سوزی‌هایی برای بیرون کردن بومیان از محل زندگیشان به راه انداخته شده است.

آمازون، بزرگ‌ترین جنگل گرمسیری جهان است. در این جنگل‌های حاره‌ای بیش از ۳۰ میلیون نفر سکونت دارند. جنگل‌های بارانی آمازون میزبان غنی‌ترین تنوع زیستی کره زمین نیز هست و از آب بزرگ‌ترین رودخانه جهان مشروب می‌شود. آمازون ۱۴۰ میلیارد تن دی‌اکسید کربن را در خود نگاه داشته و به همین جهت همواره از آن به‌عنوان «ریه‌های کره زمین» یاد می‌شود.

تلسکوپ فضایی هابل این عکس را روز ۴ شهریور از یک ستاره در حال مرگ ثبت کرده است. در این تصویر می‌توانید پرتابه‌های این ستاره در فضا را مشاهده کنید. در ابتدا همین پرتابه‌ها ستاره‌شناسان را سردرگم کرد که تصور می‌کردند با جرم فضایی دیگری مواجه شده‌اند. بااین‌حال، آنچه در ابتدا به‌صورت شیء دیگری مشاهده شده بود، ابرهای گداخته‌ی همان ستاره‌ی در حال مرگ بود که در جهت‌های مخالف هم در فضا پرتاب شده بودند. هنگامی که عمر یک ستاره به پایان می‌رسد، انفجار عظیمی با حجم بسیار زیادی ابر گداخته‌ای را به فضا پرتاب می‌کند. هرگاه واکنش‌های هسته‌ای ستاره متوقف شوند، ستاره به مرحله مرگ وارد شده و ساختارش ناپایدار می‌شود و با سوزاندن سوختش به یک ابر غول یا ستاره‌ای پرحجم تکامل می‌یابد، سپس در انفجاری بزرگ به نام «ابرنواختر (Supernova)» فوران می‌کند.

کلاغ‌ها هم مانند سایر حیوانات شهری، از پسماندهای غذایی ما انسان‌ها تغذیه می‌کنند و به عبارت بهتر هرچه در سطل‌های آشغال‌ ما باشد را می‌خورند از جمله‌ غذاهای فرآوری‌شده که در طبیعت وجود ندارند. کلاغ‌ها شاید مغزی به اندازه‌ی هسته‌ی گردو داشته باشند، اما حیوانات باهوشی هستند که آموخته‌اند به خوبی با زندگی در میان انسان‌ها سازگاری پیدا کنند. اما از یک نکته غافل شدند و آن هم بررسی سطح کلسترول خون است!

دُزهای کم کلسترول برای بدن مفید است. کلسترول بخشی از ساختار سلول‌ها است و از اجزای تشکیل‌دهنده‌ی هورمون‌ها و از خلط‌های صفرا محسوب می‌شود که چربی را تجزیه می‌کند. اما حد بالای آن با بیمارهای مختلف مرتبط است. کلسترول بالا در انسان، در سنین بالا می‌تواند موجب بیماری‌های قلبی عروقی شود. در این مورد نیاز به پژوهش‌های بیشتری است، اما این امکان وجود دارد که کلسترول بالای خون برای کلاغ‌ها که می‌توانند تا ۱۵ سال عمر کنند، نیز در دوران سالمندی دردسرساز شود.

روز چهارشنبه، ۶ شهریور بود که کریستینا کُخ، فضانورد ناسا عکس دیدنی از کپسول فضایی دراگون اسپیس ایکس در هنگام بازگشت به زمین شکار کرد. این عکس دراگون را در حال پرواز بر فراز کوه‌های راکی کانادا نشان می‌دهد. فضاپیمای دراگون ۱۲۲۵ کیلوگرم مواد آزمایشگاهی و سایر محموله‌ها را از ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین بازگرداند. دراگون برخلاف برخی از فضاپیماهای دیگر، در هنگام ورود به جو زمین نمی‌سوزد و به همین جهت برای بازگراندن تجهیزات و مواد آزمایشگاهی از ایستگاه فضایی به زمین بسیار مناسب است. دراگون حدود ۶ ساعت پس از خارج شدن از ایستگاه فضایی در منطقه تعیین شده‌ای در ۴۸۳ کیلومتری جنوب غربی سواحل لانگ بیچ فرود آمد و توسط کشتی اسپیس ایکس به ساحل بازگردانده شد.

برخی یافته‌های باستانی خود به‌تنهایی تاریخی زنده هستند. کافی است نگاهی دقیق به عکسی که مشاهده می‌کنید بیاندازید تا متوجه این موضوع شوید. در ویرانه‌های «ایگلسیا کلورادا (Iglesia Colorada)»، روستای باستانی به‌جای‌مانده از دوران اینکاها در کوهپایه‌های آند، اتفاق مهیبی رخ داده که چهار جمجمه به خوبی می‌توانند گواهی بر آن باشند. این چهار جمجمه در میان زباله‌های باستانی از جمله غذاها، ظروف و دور ریختنی‌های دیگر بدون بدن کشف شدند. در زمان کشف در سال ۲۰۰۳، راز این جمجمه‌ها همچنان نامکشوف بود. تا اینکه ۱۵ سال بعد، دو پژوهشگر از موزه ملی تاریخ طبیعی در سانتیاگو، شیلی، توضیحاتی قانع‌کننده را فراهم کردند. این پژوهشگران اعلام کردند این جمجمه‌ها تصویری روشن از حکم‌فرمایی ترس و وحشت در دوران اوج‌گیری اینکاها بوده‌اند.

۳ جمجمه متعلق به زنان جوان و دیگری متعلق به یک کودک بودند

اواخر قرن پانزدهم تا اوایل قرن شانزدهم، برای بسیاری از نواحی آمریکای جنوبی، دوره‌ای خونبار بوده است. در طی این سال‌ها، امپراطوری اینکا به آرامی در حال گسترش بود و سراسر رشته کوه‌های آند را به زیر سیطره خود در می‌آورد. بسیاری از نواحی بدون مقاومت به امپراطوری اینکاها پیوستند و برخی نیز دست به مقاومت زدند. احتمالاً آنچه در روستای ایگلسیا کلورادا رخ داده، از همین دست مقاومت‌های مردمی بوده است. گواه آن هم سوراخ‌ها و علائم عجیب و غریبی در اطراف فک‌ها است که به نظر می‌رسد حاکی از بریده شدن سرها بوده است. سوراخ‌های روی جمجمه هم نشان می‌دهد، سَر قربانیان به ریسمان کشیده شده و برای مدتی برای ترساندن مردم در معابر و مکان‌های عمومی گذاشته شده است. حتی برخی علائم نشان می‌دهد که سر قربانیان قبل از اینکه به نمایش گذاشته شود، احتمالاً برای ترساندن بیشتر پوست کنده شده است.

آنچه می‌بینید، حاصل اطلاعات مخابره شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، رصدخانه جنوبی اروپا و تلسکوپ‌های کوچک زمینی است که با هم ترکیب شدند و این پرتره باشکوه و دیدنی را از کهکشان مارپیچی مسیه ۶۱ ترسیم کردند. کهکشان مسیه ۶۱ با ما ۵۵ میلیون سال نوری فاصله دارد و در خوشه‌ی کهکشانی دوشیزه واقع شده است. مسیه ۶۱ به مانند کهکشان راه شیری ما، یک کهکشان مارپیچی میله‌ای است. مسیه ۶۱ مانند سایر کهکشان‌های مارپیچی دارای بازوهای مارپیچی، گرد و غبار کیهانی، نواحی موسوم به زایشگاه ستارگان و خوشه‌هایی از ستارگان جوان است.

ماهیگیران فقیر فیلیپینی صید ماهی را کنار گذاشته‌اند و به گردشگری روی آورده‌اند. آن‌ها به کوسه‌نهنگ‌ها غذا می‌دهند و سعی می‌کنند تا جای ممکن این ماهیان عظیم را به ساحل نزدیک کنند تا گردشگران بتوانند به آن‌ها نزدیک شوند یا همراهشان غواصی کننند. ناحیه اسلوب در جنوب فلیپین، مطمئن‌ترین مکان جهان برای شنا با ماهیان عظیم‌الجثه است.

در ناحیه‌ی اسلوب، فیلیپین، ماهیگیری غیرقانونی و مخرب که شامل استفاده از دینامیت، سیانور، تله ماهی و تورهای آبشش‌گیر است، همواره تهدیدی برای گونه‌های درمعرض خطر و صخره‌های مرجانی بوده است. جمعیت سریعا رو به رشد منطقه هم به ماهی به چشم منبع اصلی پروتئین خود چشم داشته و بخش زیادی از درآمد بسیاری از مردم نیز از راه صید و فروش ماهی به دست می‌آمده است. در همین حال، باوجود قانونی کردن محافظت از کوسه‌نهنگ‌ها، این جانوران هنوز هم به‌صورت غیرقانونی شکار یا به عبارت بهتر «باله‌بُری» می‌شوند که عمل ظالمانه‌ای است. در باله‌بری صیادان تنها باله‌های کوسه‌نهنگ‌ها را می‌برند و این ماهیان بزرگ‌جثه را همین‌طور به حال خود رها می‌کنند تا در اثر خفگی بمیرند. باله‌های غیرقانونی به تایوان فروخته می‌شوند و از آنجا سر از رستوران‌های گران‌قیمت جنوب شرقی آسیا در می‌آورند.

اما اکنون با سیاست‌های زیست‌محیطی جدید، محافظت از کوسه‌نهنگ‌ها به ممر معاش جدید ماهیگیران سابق تبدیل شده است. حال، در اسلوب اتفاق نادری افتاده که می‌تواند الگویی برای سازمان‌ها و طرفداران محیط‌زیستی در سایر نقاط دنیا باشد. پروژه جدید کاملاً از وابستگی ماهیگیران به درآمد حاصل از صید ماهی کاسته و در همین حال، موجب افزایش ذخایر ماهی شده است. در عین حال، صیادان و خانواده‌هایشان وضعیت مالی مطلوبی پیدا کرده‌ و از فقر خارج شده‌اند. به نظر می‌رسد، اسلوب برای ماهیگیران، کوسه‌نهنگ‌ها و صخره‌های مرجانی، یک معامله برد برد بوده است.

اندرو مورگان، پزشک و فضانورد ناسا به‌تازگی در مأموریتی شش ساعت و ۳۲ دقیقه‌ای، دومین دریچه‌ی پهلوگیری تجاری ایستگاه فضایی بین‌المللی موسوم به «دریچه پهلوگیری-۳ (IDA-3) را نصب کرد. فضاپیماهای استارلینر ۱۰۰-سی‌اس‌تی بوئینگ و دراگون اسپیس ایکس قرار است در آینده‌ای نزدیک به این دریچه‌ی پهلوگیری متصل شوند و فضانوردان را به آزمایشگاهی مداری برسانند. در مأموریتی که روز ۳۰ مرداد انجام گرفت، مورگان و نیک هاگ، این دریچه‌ی پهلوگیری را در قسمت بیرونی گردونه‌ی هارمونی ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب کردند.

اگر از علاقه‌مندان به دنیای فیلم‌های علمی تخیلی باشید، حتماً متوجه معنای حروف «ئی.تی (E.T)» شده‌اید. در واقع به باور هواداران نظریات توطئه و موجودات فضایی، این دو حرف اشاره‌ای به فیلم به یادماندنی «ئی‌تی، موجود فضایی (۱۹۸۲)» ساخته استیون اسپیلبرگ دارند. ناسا به‌تازگی عکسی را که توسط مدارگرد شناسایی مریخ ثبت شده بود منتشر کرد. اما، انتشار این عکس‌ با واکنش‌ جالب هواداران یوفو مواجه شد و بسیاری از آن‌ها متوجه حروف ئی و تی در سطح مریخ شدند.

این اولین باری نیست که علاقه‌مندان به موجودات فضایی چنین ادعایی را مطرح می‌کنند. پیش از این، آن‌ها خانه‌ها، ورودی‌ها و حتی مجسمه‌ها و اجسام عجیب و غریب دیگری را در عکس‌های ناسا کشف کرده بودند که به عقیده‌شان توسط موجودات فضایی زمانی‌که در مریخ زندگی می‌کردند ساخته شده‌اند. البته این ادعاها را نباید جدی گرفت. در این حالت، ممکن است این علائم تنها یک توهم دیداری حاصل از سایه‌ها، سنگ‌ها و شکاف‌های روی سطح سیاره باشند. در همین حال، به عقیده کارشناسان این عکس، موردی دیگری از پدیده روان‌شناسی «پاریدولیا (Pareidolia)» است که در آن فرد ممکن است تصاویر آشنایی را در اجسام بی‌جان و طبیعی مشاهده کند.