منتخب عکسهای علمی هفته از نگاه زومیت؛ از کشف خطوط جدید نازکا توسط هوش مصنوعی تا همراستایی زهره و مشتری
هر هفته، جالبترین و برترین عکسهای علمی از سراسر جهان را از نگاه زومیت تقدیم شما خوانندگان گرانقدر میکنیم. در دنیای پر رسانهی امروز، تصاویری هستند که به دلیل اهمیت رسانهای خود بارها و بارها دیده میشوند و به اشتراک گذاشته میشوند. اما از سوی دیگر، برخی از این تصاویر اگرچه با اهمیت باشند، مهجورانه به دست فراموشی سپرده میشوند. گاهی برخی از همین تصاویر، گفتنیهایی بیش از گزارشها و مقالات پر بازدید دنیای پر خبر امروز دارند. در ادامه به بررسی برخی از تصاویر علمی منتخب هفته بههمراه داستان نهفته در پَس هر کدام خواهیم پرداخت. با ما همراه باشد:
ماهوارههای استارلینک رصد یک بارش شهابی نادر را مختل کردند
طی ماههای اخیر انتقادات زیادی از پروژه اینترنت جهانی استارلینک شده است. اسپیس ایکس قصد دارد در پروژهای جاهطلبانه ۴۲٬۰۰۰ ماهواره را برای تأمین اینترنت سراسر جهان به مدار پائین زمین بفرستد. این شرکت تاکنون ۱۲۰ ماهواره را به مدار زمین فرستاده است؛ اما همانطور که هفته جاری گزارشی در این رابطه منتشر کردیم، این پروژه اعتراضات گستردهی از سوی اتحادیه بینالمللی اخترشناسی (IAU)، ستارهشناسان و منجمان آماتور سراسر جهان را بهدنبال داشت. هفته گذشته شاهد بارش شهابی بسیار نادری موسوم به بارش شهابی «تکشاخ (Unicorn)» بودیم که از صورتی فلکی به همین نام نشأت میگیرد. همانطور که در تصویر متحرک نیز میبینید، قطاری از ماهوارههای اسپیس ایکس بهخوبی در میان بارش شهابی خودنمایی میکنند. این ویدئو روز دوشنبه (۴ آذر) توسط یکی از دوربینهای «شبکه جهانی شهابی (GMN)» مستقر در رصدخانه فارا در ایتالیا ثبت شد. البته فقط تصاویر همین یک دوربین اختلال ماهوارههای ایلان ماسک را نشان نداد. بلکه شبکه جهانی شهابی بیش از ۱۵۰ دوربین در سراسر جهان دارد و در حدود نیمی از این دوربینها در هنگام رصد بارش شهابی اخیر ماهوارههای استارلینک را نیز مشاهده کردند.
از این جهت، ستارهشناسان نگران هستند که با ارسال تمامی ۴۲٬۰۰۰ ماهوارهی این پروژه، آسمان شب کاملا دستخوش تغییر شود. درواقع ممکن است که حتی تا سال ۲۰۲۴ دیگر امکان مشاهدهی بارشهای شهابی وجود نداشته باشد. در همین حال، ذکر این نکته هم ضروی است که ایلان ماسک و اسپیس ایکس اعلام کردند که قطار ماهوارههایی که هماکنون در آسمان شب دیده میشوند، هنوز در مدار اصلی خود با ارتفاع مقرر مستقر نشدهاند. وقتی که این ماهوارهها در مدار خود قرار گیرند دیگر در یک خط حرکت نمیکنند و همزمان از یک بخش از آسمان شب عبور نخواهند کرد. حتی اسپیس ایکس اعلام کرده که بدنهی ماهوارههای بعدی پروژه اینترنت جهانی استارلینک تیره خواهند بود تا نور کمتری بازتاب دهند.
کشف مومیایی نادری از یک توله شیر در مصر
شنبه هفته گذشته بود که باستانشناسان مصری خبر از کشف گنجینهای از ۷۵ تندیس چوبی و برنزی و پنج مومیایی توله شیر مزین به حروف هیروگلیف دادند. این کشف در شهر سقاره در نزدیکی مجموعه اهرام جیزه در قاهره انجام گرفت. اخیرا مومیاییهایی از حیوانات دیگر از جمله گربه، مار کبرا و کروکودیل در مصر کشف شده بود. وزارت ابنیه و آثار باستانی مصر اعلام کرد که این آثار باستانی در پایهی معبد باستت پیدا شدند. معبد باستت، همانطور که از نام آن پیدا است برای پرستش ایزدبانوی باستت مورد استفاده قرار میگرفته است. باستت الههای به شکل گربه بود که مورد تکریم مصریان باستان قرار میگرفت.
دکتر خالد العنانی وزیر ابنیه و آثار باستانی مصر از این کشف بهعنوان«موزهای مجزا» یاد کرد. سایر آثار باستانی کشف شده در این حفاری شامل تندیسهایی از آپیس (گاو مقدس مصریان باستان)، خَدنگ (جانوری شبیه راسو)، گاو اکراس (گونهای از خویشاوندان حواصیل و لکلک)، شاهین و آنوبیس (از مشهورترین خدایان مصر باستان که ایزد مرگ و مردگان و تدفین بوده) بودند. این آثار متعلق به دودمان بیست و ششم مصر باستان هستند که قدمت آنها به قرن هفتم پیش از عصر حاضر برمیگردد.
در این گنجینه همچنین مجموعهای از خدایان مصر باستان در قالب ۷۳ تندیس برنزی از جمله پیکرههایی از ازیریس (ایزد دنیای پس از مرگ)، شش مجسمه چوبی از پتا-سوکر (ایزد گورستان، تاریکی و زوال) و ۱۱ تندیس از سخمت، ایزدبانوی جنگجوی و شفابخشی وجود داشت. کشور مصر از سال ۲۰۱۱ پس از جنگ داخلی، بهشدت در حال تقویت بخش گردشگری خود بوده است. اما با وجود تلاشهای زیادی مقامات برای ترویج میراث فرهنگی-باستانی بینظیر این کشور، منتقدان از وضعیت نامطلوب محوطههای باستانی و سهلانگاری در نگهداری از موزههای کشور بهشدت انتقاد کردهاند.
کشف آثار باستانی از مذهبی کهنتر از اینکاها در بولیوی
صدها سال قبل سواحل غربی آمریکای لاتین در سیطرهی اینکاها بود، امپراتوری اسرارآمیزی که به تعبیر مورخان از پیشرفتهترین تمدنهای قارّهی آمریکا در دوران پیشاکلمبی بود. اما مدتها قبل از اینکه اینکاها سرزمینهای زیادی از کلمبیا تا شیلی کنونی را به مستملکه خود در بیاورند، امپراتوری اسرارآمیزتر و کهنتری بهنام «تیاهواناکو» بر نواحی مرتفع رشته کوههای آند فرمانروایی میکرد. این امپراتوری کهن در دوران اوج خود تنها بین ۱۰ هزار تا ۲۰ هزار نفر جمعیت داشت. با این حال، این فرهنگ دیرینه تا حد زیادی ناشناخته باقیمانده و جزئیات اندکی که از آن در دست است. اما اردیبهشت امسال بود که دانشمندان از کشفی بزرگ خبر دادند.
باستانشناسان در نخستین بخش از کاوشهای باستانشناسی که در آبسنگهای خوآ، نزدیک جزیره خورشید در دریاچه تیتیکاکا، بولیوی انجام شد، شواهدی از پیشکشها به خدایان باستانی را کشف کردند. آنچه باستانشناسان کشف کردند نشان میداد که دین در این بخش از جهان خیلی زودتر از تصورات پیشین باستانشناسان وجود داشته است.
تمثالهای طلایی که در دریاچه تیتیکاکا کشف شدند
بهگفتهی خوزه گابریلز، انسانشناسی از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که سرپرستی تیم باستانشناسی را برعهده داشت، مردم غالبا جزیره خورشید را به دلیل کشف معابد و هدایای بیشمارش برای خدایان اینکاها با این فرهنگ مرتبط میدانند، اما بررسیهای نشان میدهد که مردم تیاهواناکو که بین ۲۵۰۰ تا ۳۱۰۰ سال قبل در نزدیکی دریاچه تیتیکاکا زندگی میکردند، اولین کسانی بودند که در این منطقه صاحب دین به معنایی که میشناسیم بودند. گابریلز و همکارانش در اکتشافات خود تکنیکهای پیشرفتهای از جمله فاصلهیابی صوتی (سونار) و تصویرسنجی سهبعدی برای بررسی و نقشهبرداری از آبسنگهای خوآ بهره بردند.
در کشفیات این تیم باستانشناسی بخوردانهایی به شکل پوما و همینطور زیورآلاتی از جنس طلا، صدف و سنگ به چشم میخورد. تصور میشود که پوما نماد مذهبی پراهمیتی برای مردمان تیاهواناکو بوده باشد. در چند تمثال نیز چهرهی خدای ویراکوچ نیز دیده میشود که تصور میشود بخش زیادی از پیشکشها به این خدای باستانی تقدیم شده باشند. قدمت این آثار باستانی بین قرن هشتم تا دهم برآورده شده است.
سلفی فضایی
اگر به تصویر دقت کنید، میتوانید بازتابی از نمای کلی ایستگاه فضایی بینالمللی را روی شیشهی کلاه ایمنی لوکا پارمیتانو فضانورد ایتالیایی آژانس فضایی اروپا ببینید. پارمیتانو این عکس را در هنگام راهپیمایی فضایی اخیرش گرفته است. او و آندرو مورگان در راهپیمایی فضایی خود که ۶ ساعت و ۳۹ دقیقه به طول انجامید، وظیفهی تعمیر «طیفسنج مغناطیسی آلفا (AMS)» ایستگاه فضایی را برعهده داشتند.
کشف معبد ۳ هزار سالهای در پرو
کشف اخیر در بولیوی تنها کشفی نیست که اخیرا در قارّهی آمریکا اتفاق افتاد. بلکه باستانشناسان یک معبد ۳ هزار ساله را در پرو کشف کردند که احتمالا توسط یک فرقهی باستانی برای انجام مناسک دینی مورد استفاده قرار میگرفت. این معبد سنگی در محوطهی باستانی «هوآکا ایل تورو» در منطقهی ایوتون در شمال غربی پرو کشف شد. تصور میشود که سازندگان این معبد سنگی آب را میپرستیدند. باستانشناسان در همین محوطه ۲۱ مقبره را کشف کردند که در آن اجساد ۲۰ نفر به چشم میخورد.
در این گورها سَر اجساد بهسوی شرق قرار گرفته بود و هدایایی نیز بههمراه مردگان دفن شده بود. در مقبرههای مردان بطریهای سرامیکی دستهداری نیز دفن شده بود. باستانشناسان عقیده دارند که این معبد در ۳ دوره دارای سکنه بوده و مورده استفاده قرار میگرفته است. در اولین دوره که بین سالهای ۱۵۰۰ تا ۸۰۰ قبل از عصر حاضر طول کشیده، کسانی پایههای معبد را به شکل خشتهای مخروطی ساختهاند. در دورهی دوم نیز که بین سالهای ۸۰۰ تا ۴۰۰ قبل از عصر حاضر به طول انجامیده، معبد تحت تأثیر فرهنگ پیشا اینکایی «چاوین» بازسازی شده و در دورهی سوم که بین سالهای ۴۰۰ تا ۱۰۰ قبل از عصر حاضر طول کشیده، ستونهای مدوری برای مسقف کردن معبد مورد استفاده قرار گرفتهاند.
موتورهای آراس-۲۵
در این تصویر چهار موتور مرحلهی اول اسپیس لانچ سیستم (SLS) ناسا را در کارخانه مونتاژ میشو در نیواورلئان، لوئیزیانا مشاهده میکنید. این چهار موتور قرار است قدرت نسل آینده موشکهای اسپیس لانچ سیستم ناسا را تأمین کنند. درواقع این موتورهای موشک موسوم به آراس-۲۵ (RS-25)، در برنامه شاتل فضایی آژانس فضایی بین سالهای ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۱ مورد استفاده قرار گرفتهاند. در همین حال، درحالیکه شاتل فضایی برای انجام مأموریتهای فضایی در مدار پائین زمین طراحی شده بود، سامانهی پرتاب فضایی قرار است پروازهای فضایی دوردست را نیز انجام دهد.
تغییرات آبوهوایی مقصر اصلی بدترین سیل ۵۰ سال اخیر ونیز!
به گفته پژوهشگران، پنج سیل از ۱۰ سیل مهلک تاریخ شهر ونیز طی ۲۰ سال اخیر به وقوع پیوسته است. به همین جهت، شهردار این شهر، سیل مهیب اخیر را تأثیر مستقیم تغییرات آبوهوایی دانست. در سیلی که چند هفته قبل در ونیز رخ داد، در شهر وضعیت اضطراری اعلام شد و لوئیجی برونیارو، شهردار ونیز در توییتر شخصی خود نوشت که ۸۵ درصد از شهر بههمراه آثار هنری و اماکن تاریخی پراهمیتش به زیر آب رفته است. عکسها و فیلمهای زیادی که توسط مردم شهر و عمدتا گردشگران غافلگیر شده در شبکههای اجتماعی منتشر شد، کوچهها، خیابانها و معابر پر تردد شهر را غرق در آب نشان میداد. پس از بارش شدید باران و پدیده مد اخیر به یکی از مشهورترین بناهای تاریخی شهر ونیز، یعنی کلیسای مشهور سنت مارک که در سال ۱۰۹۲.م ساخته شده آسیب زیادی وارد شد.
طی طغیان سیل سطح آب تا ۱٫۸۷ متر بالا آمد که به بزرگترین آبگرفتگی شهر طی پنجاه سال اخیر و دومین آبگرفتگی تاریخ ونیز بدل شد. در آبگرفتگی سال ۱۹۶۶، سطح آب ۱٫۹۲ متر بالا آمده بود. ونیز به دلیل شرایط جغرافیایی خود، همواره مستعد طغیانها و جریانهای مد شدید بوده، اما بنا به ادعای برونیارو، شهردار ونیز که در همان ساعات اولیه وقوع سیل مطرح شد، افزایش سطح آب و وزش بادهای شدید، غیرعادی بود و از همین جهت، بدیهی است که باید آن را با تغییرات آبوهوایی و گرمایش جهانی نسبت داد.
نیکی بری، هواشناس شبکه بیبیسی نیز در گزارش خود اعلام کرد که سیل اخیر و سیلی که سال قبل در ونیز رخ داد، هر دو به دلیل تغییر الگوی جریانهای جتی روی دادهاند. جریانهای جتی همان بادهای قوی در یک جریان هوای باریکِ جو کره زمین هستند. بهگفتهی بری، این طوفانها به دلیل وخیمتر شدن وضعیت تغییرات آبوهوایی بدتر شده و مکررا نیز رخ میدهند.
شهر ونیز بدون تغییرات آبوهوایی هم سالانه حدود چند میلیمتر به زیر آب میرود، به همین جهت، دولت ایتالیا از دههی ۱۹۸۰ تاکنون در حال ساخت آبگیرها و سدهایی برای جلوگیری از خسارتهای بیشتر به شهر است. در جریان سیل اخیر ۲ نفر کشته شدند. گفته میشود مردی ۷۸ ساله که در پلسترینا، یکی از جزایر ونیز زندگی میکرد در هنگام پمپاژ آب از منزلش در اثر برقگرفتگی جان سپرده و همینطور گزارش دیگر از مرگ یک نفر دیگر در حادثهای دیگر خبر میدهد.
منظرهای دیدنی از کهکشان راه شیری بر فراز تلسکوپ ویستا
در این تصویر دیدنی کهکشان راه شیری را بر فراز «تلسکوپ پیمایشی نور مرئی و فروسرخ برای اخترشناسی» یا به اختصار «ویستا (VISTA)» در رصدخانه پارانال شیلی میبینید. این منظره خیرهکننده از آسمان شب توسط بابک امین تفرشی، عکاس ایرانی رصدخانه جنوبی اروپا ثبت شده است. ویستا بزرگترین تلسکوپ فروسرخ جهان محسوب میشود که در صحرای آتاکاما در شمال شیلی واقع شده است. از آنجایی که محیط اطراف این تلسکوپ پیمایشی لمیزرع و خالی از سکنه است، تقریبا هیچ پوشش ابری یا آلودگی نوری نمیتواند مانع از مشاهده این نمای خارقالعاده شود.
کشف یک خط نازکای جدید در پرو
پژوهشگران بهتازگی از کشف یک خط نازکای جدید در پرو خبر دادهاند. این خط نازکا که به کمک الگوریتمهای هوش مصنوعی کشف شده، ۴ متر طول و ۲ متر عرض دارد و پژوهشگران دانشگاه یاماگاتا، ژاپن و آیبیام (IBM) آن را شناسایی کردهاند. در این خط نازکا (همانطور که در عکس میبینید) آدمکی با سر مستطیلی چوبی به دست دارد و سرپوشی بر سَر دارد.
خطوط نازکا در کشور پرو از روی زمین قابل تشخیص نیستند، بلکه تنها در تصاویر هوایی به خوبی قابل مشاهدهاند. به همین دلیل تا قبل از دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ که توسط هواپیماهای تجاری دیده شدند، توجهات زیادی را به خود جلب نکرده بودند. باستانشناسان عقیده دارند، این خطوط مرموز که اشکال مختلفی از خطوط هندسی تا شمایل حیوانات، گیاهان و چهرههای خیالی را شامل میشوند، بیش از ۲ هزار سال قبل توسط مردمان ساکن منطقه نازکا و در دوران پیش از ظهور اینکاها ساخته شدند. این مردمان باستانی برای ساخت خطوط نازکا، سنگریزههای سرخ منطقه را جابهجا کردند تا خاک روشنتر زیر آن را بهصورت برجستهای که از فاصله دور نمایان باشد نشان دهند. اما اینکه چرا چنین شمایلی را ساختهاند که خودشان نیز نمیتوانستند ببیند از غرایب دنیای باستانشناسی است. همین هم باعث شده برخی نظریهپردازان تئوریهای توطئه فرض ارتباط مردمان نازکا با موجودات فضایی و فضانوردان باستانی را مطرح کنند. اما باستانشناسان کاملا عقیده متفاوتی دارند و بر این باورند که این خطوط روش آئینی مذهبی برای ارتباط با خدایان نازکا بوده است.
نمونهای از خطوط نازکا
ماساتو ساکای، استاد باستانشناسی دانشگاه یاماگاتا، این کشف را نقطهی عطفی در کشفیات باستانشناسی از نوع خود دانست. درواقع آنچه این کشف را با کشفیات مشابه خودش کاملا متمایز میکند، بهره بردن از شتابدهنده یادگیری ماشینی واتسون آیبیام است. پژوهشگران در ابتدا این الگوریتم را با تصاویر هوایی از خطوط نازکا تغذیه کردند و سپس تصاویر هوایی و ماهوارهای و همچنین اطلاعات سنجش راهدور لیدار را به خورد آن دادند. سپس هوش مصنوعی توانست خطوط نازکای جدیدی را کشف کند که ساکای و همکارانش پس از بررسیهای متعدد موفق به اثبات آن شدند.
همراستایی زهره و مشتری در افق غروبگاهی
در این عکس دو جرم روشن را میتوانید بهخوبی در آسمان مشاهده کنید، این دو تلالو درواقع سیارات زهره و مشتری هستند. زهره و مشتری از درخشانترین سیارات در آسمان شب هستند که دو شب قبل در افق به این ترتیب که میبینید همراستای هم قرار گرفتند. البته این همراستایی یا مقارنه بهمعنای نزدیکی این دو سیاره به لحاظ نجومی نیست. بلکه زهره و مشتری از هم فاصله زیادی دارند و مشتری (سیارهای که در سمت راست تصویر میبینید) هفت بار بیشتر از زهره به دور خورشید میگردد.
تصویری که میبینید، در غروب زیبای شهرستان یرس در کاتالونیا، اسپانیا گرفته شده و در پیشزمینه تصویر نیز یک عکاس آماتور و درخت را میبینید که بر زیبایی تصویر افزوده. این دو سیاره تا چند روز آینده در بخش غربی آسمان در هنگام عصر تا غروب قابل مشاهده خواهند بود. در همین حال، میتوانید هلال ماه و زحل (تا حد زیادی کمسو) را نیز در افق ببینید. اما سیارهی مشتری به تدریج هر شب در خط افق به سمت پائین حرکت میکند و در مقابل زهره هم بالاتر خواهد رفت. مقارنهی بعدی مشتری و زهره اوایل سال ۲۰۲۱ رخ میدهد.
دفن عجیب دو نوزاد با کلاهخودهایی از جمجمه کودکان!
باستانشناسان در حفاریهای خود در اکوادور به یک مورد بسیار عجیب برخوردند. باستانشناسان مقبرهی ۲۱۰۰ سالهای را کشف کردند که در آن سَر دو نوزاد با جمجمه دو کودک دیگر پوشانده شده بود. بقایای این دو نوزاد با ۹ نفر دیگر در محوطهی باستانی در منطقهی سالنگو، در سواحل مرکزی کشور اکوادور کشف شد. بقایای این مقبرهی باستانی درواقع حاصل حفاریهای باستانشناسان بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ است، اما جزئیات این کشفیات بهتازگی منتشر شده است. به عقیده باستانشناسان، جمجمهها به نوعی حکم کلاهخود را داشتند. بهگفتهی پژوهشگران، جمجمههایی که بهعنوان کلاهخود مورد استفاده قرار گرفتند احتمالا دارای گوشت بودند تا بهخوبی به سر بچسبند.
نکته جالب دیگر اینکه در میان سر نوزادان و کلاهخود یک استخوان بند انگشت نیز کشف شد که باستانشناسان هنوز از هؤیت صاحب آن خبر ندارند. باستانشناسان اعلام کردند که هنوز نیاز به انجام آزمایشهای DNA و ایزوتوپهای استرانسیم برای مشخص کردن هؤیت صاحب استخوان دارند. دلیل به کار رفتن این کلاهخودهای جمجمهای هم مشخص نیست. باستانشناسان عقیده دارند که ممکن است این کار برای محافظت از روح سرکش این نوباوگان مورد استفاده قرار گرفته باشد. وجود تندیسهایی در کنار مقبرهها این فرض را تا حدی قابلقبول میکند.
عکس زیبای فضانوردان آپولو ۱۲ از خورشیدگرفتگی
مأموریت آپولو ۱۲ ششمین مأموریت سرنشیندار از سری مأموریتهای برنامه آپولو و دومین فرود روی ماه بود. فضاپیمای این مأموریت روز ۱۴ نوامبر ۱۹۶۹ (۲۳ آبان ۱۳۴۸) از پایگاه فضایی کندی به ماه پرتاب شد. آپولو ۱۲ تنها چهار ماه پس از مأموریت تاریخی آپولو ۱۱ انجام گرفت که توانسته بود اولین انسان را روی ماه فرود بیاورد. فرمانده مأموریت آپولو ۱۲، چارلز پیت کنراد و آلن بین خلبان گردونهی ماهنشین آپولو فقط یک روز و ۷ ساعت را در سطح ماه گذراندند درحالیکه ریچارد گوردن در گردونهی فرماندهی در مدار ماه حضور داشت. فضانوردان ناسا در بخش جنوب شرقی «اقیانوس توفانها» در ماه فرود آمدند. اما در راه بازگشت به زمین، هنگامی که زمین مستقیما بین خورشید و فضاپیمای آپولو ۱۲ قرار گرفت، فضانوردان با استفاده از دوربین ۱۶ میلیمتری خود شروع به ثبت عکسهای دیدنی از این منظرهی تماشایی کردند.
کشف جسد منجمد یک سگگرگ ۱۸ هزار ساله در سیبری
توله سگ باستانی در میان سرددشتهای سیبری در حالتی کاملا دستنخورده کشف شد. این سگگرگ در نزدیکی رود اندگریکا، سیبری در شمال شرقی یاکوتسک پیدا شد. اما درحالیکه روزنامهی سیبری تایمز گزارش داد که این جانور ۱۸ هزار ساله بهخوبی حفظ شده اما پژوهشگران هنوز در مورد ماهیت آن تردید دارند. توالییابی اولیه ژنوم که توسط محققان مؤسسه دیرین-ژنتیک سوئد انجام گرفته هنوز موفق نشده نشان دهد این جانور گرگ بوده یا سگ. با این حال، دانشمندان توانستند قدمت این جانور را ۱۸ هزار سال تخمین بزنند. همچنین تصور میشود که این جانور در زمان مرگ حدود ۲ ماهه بوده است. پژوهشگران عقیده دارند که این توله ممکن است نمونهی اولیهای از سگگرگ باشد.
تیر ماه امسال هم سر جدا شدهی یک گرگ در سیبری کشف شد. بقایای این سر بهصورتی دستنخورده باقی مانده بود که میشد به خوبی خز، دندان و مغز و بافتهای صورتش را تشخیص داد. به گزارش سیبری تایمز، پاول یفیموف از ساکنان محلی در هنگام عبور از کنار رود ترختیا در منطقه یاکوتیا موفق به کشف سر گرگ شده است. سَر گرگ بعدا به آکادمی علوم یاکوتیا تحویل داده شد. در ادامه گزارش سیبری تایمز آمده که پژوهشگران با همکاری تیمی از ژاپن و سوئد قدمت این گرگ را حدود ۴۰ هزار سال تخمین زدند. این حیوان به لحاظ جثه از گرگهای کنونی منطقه بزرگتر است.
اولین پرتاب موشک ساترن ۵
در سال ۱۹۶۷ مأموریت آپولو ۴ از پایگاه فضایی کندی ناسا به فضا فرستاده شد. در این مأموریت موشک ساترن ۵ برای اولینبار مورد استفاده قرار گرفت. مأموریت آپولو ۴ اهداف زیادی از جمله آزمایش یکپارچگی موشک و فضاپیما، سپر حرارتی، نحوهی ورود مجدد به جو، چگونگی جداسازی مراحل مختلف موشک از هم و بسیاری بخشهای دیگر را برعهده داشت. همهی اهداف مأموریت برآورده شدند. مرکز پروازهای فضایی مارشال ناسا که موشکهای خانوادهی ساترن را تولید کرده، هماکنون در حال ساخت موشکی موسوم به اسپیس لانچ سیستم (SLS) است. این موشک وقتی تکمیل شود، تبدیل به قدرتمندترین موشک جهان میشود و روی کاغذ امکان انجام سفرهایی به ماه، مریخ و اقمار و سیارات فراتر از آن را نیز خواهد داشت.
پژوهشگران به حل معمای تابلوی مشهور مرگ لوکرتیا نزدیکتر شدند
متخصصان پزشکی قانونی دانشگاه نورثامبریا در نیوکاسل-آپون-تین اعلام کردند که به کشف هؤیت خالق تابلوی مرگ لوکرتیا نزدیک شدهاند. نقاشی مشهور «مرگ لوکرتیا» از دههی ۱۸۴۰ در موزهی بووز در کانتی دورهام نگهداری میشود و اخیر بهعنوان بخشی از نمایشگاه آثار گیدو رنی از نقاشان بهنام سبک باروک ایتالیا به نمایش گذاشته شد. با وجود این، خالق واقعی این تابلو هنوز در هالهای از ابهام قرار دارد. اعتقاد بر این است که این تابلو میتوانسته در میان آثار استودیوی شخصی گیدو رنی بوده باشد یا اینکه در همان دورهی زندگانی او در قرن هفدهم نقاشی شده باشد. اما هماکنون پژوهشگرانی بهنامهای نیکی گریمالدی و یک متخصص پزشکی قانونی دکتر میشل کارلین هر دو از دانشگاه نورثامبریا با همکاری موزهی بووز بهدنبال کشف هؤیت نقاش این تابلو هستند. این دو پژوهشگر با استفاده از فناوریها و تکنیکهای بسیار پیشرفته قادر به شناسایی لایهای از رنگ در تابلو شدند که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نبود. این لایهها نشان داد که تابلوی دیگری در زیر تابلوی اصلی ترسیم شده که بعدا در نقاشی بعدی تغییر داده شده است. پژوهشگران عقیده دارند که نسخه اصلی احتمالا ناقص مانده است، اما احتمالا در قرن نوزدهم یعنی قبل از اینکه به مجموعهداری در لندن فروخته شود، دوباره نقاشی شده است.
لوکرتیا از نجیبزادگان روم باستان بود که پس از اینکه پسر سکستوس تارکوینیوس، شاه روم باستان به او تجاوز کرد، دست به خودکشی زد. مرگ غمانگیز سوژهی بسیاری از تابلوهای مشهور دنیا بوده و بسیاری لوکرتیا را با خنجری که به سینهاش فرو کرده به تصویر کشیدهاند. گیدو رنی، نقاش ایتالیایی (۱۵۷۵-۱۶۴۲) از مشهورترین هنرمندان نسل خود بود که عمده شهرتش را مرهون ترسیم نقاشیهایی از زنان پرآوازهی جهان است. در تابلوهای او زنان مشهوری مانند کلئوپاترا، مریم مجدلیه، دیانیرا (همسر دوم هرکول) و لوکرتیا به تصویر کشیده شدند.
پرتاب موشک کوآیژو-۱ای
موشک کوآیژو-۱ای (Kuaizhou-1A) در پرتاب اخیر خود دو ماهوارهی ارتباطی را به فضا فرستاد. این مأموریت از مرکز پرتاب ماهوارهی جیوچوان در استان گانسو در شمال غربی چین انجام گرفت. شرکت اکسپیس (ExPace) که بخشی از شرکت علوم فضایی و فناوری چین محسوب میشود، سازنده سری موشکهای کوآیژو است. دو ماهوارهای که بههمراه این موشک به فضا فرستاده شدند، متعلق به آکادمی علوم چین بودند.
نظرات