۹ مخترعی که قربانی اختراعشان شدند

وقتی از مخترعان صحبت می‌شود، برادران رایت و الکساندر گراهام بل و توماس ادیسون شاید اولین نام‌هایی باشند که به ذهن بسیاری از ما می‌رسند. افراد زیادی با اختراع‌های خود در زمینه‌های مختلف و معرفی آن‌ها، باعث پیشرفت علم و دانش شدند و زندگی همه‌ی ما را تغییر دادند.

در‌این‌میان، مخترعان زیادی وجود داشتند که مانند مخترعان شناخته‌شده خوش‌اقبال نبودند و قبل از معرفی اختراعشان، قربانی این ماشین‌ها شدند. در مطلب حاضر، با ۹ مخترعی آشنا می‌شویم که جان خود در این راه از دست دادند.

فرانتس رایشلت (Franz Reichelt) یا «خیاط پرنده» خیاطی اتریشی‌الاصل بود که در اوایل قرن بیستم در فرانسه زندگی می‌کرد. او در طراحی چتر و چتربازی مهارت داشت و با چند تکه پارچه که با سیم به‌هم متصل شده بودند، کت چتر نجاتی خاص طراحی کرده بود.

او چندین بار با آدمکی عروسکی این کت را از طبقه‌ی پنجم آپارتمان محل زندگی‌اش با موفقیت آزمایش کرد و سپس در تلاش برای ثبت اختراع خود، از پلیس پاریس برای انجام پروازی آزمایشی از برج ایفل درخواست مجوز کرد.

سرانجام در سال ۱۹۱۲ (۱۲۹۱)، او موفق شد مجوز بگیرد و آن‌قدر از موفقیت‌آمیز‌بودن پرواز خود اطمینان داشت که مطبوعات محلی را نیز برای فیلم‌برداری از این رویداد دعوت کرد. قرار بود که رایشلت پرواز آزمایشی خود از بالای برج ایفل را در ابتدا با عروسکی آزمایشی امتحان کند؛ اما وقتی به بالای برج رسید، اعلام کرد که قصد دارد خودش با آن به پایین بپرد.

واضح است که اوضاع مطابق میل رایشلت پیش نرفت و از ارتفاع ۵۷ متری سقوط کرد و تقریبا بلافاصله بعد از سقوط مُرد. فیلم ضبط‌شده از این رویداد حاوی صحنه‌های دلخراشی‌ است که مشاهده‌ی آن به افراد حساس توصیه نمی‌شود:

ویلیام بولاک (William Bullock ) مخترعی آمریکایی است که در اواسط قرن نوزدهم در نیویورک زندگی می‌کرد و به‌عنوان پدر ماشین چاپ مدرن شناخته می‌شود. در سال ۱۸۶۳ (۱۲۴۲)، بولاک ماشین چاپی سریع طراحی کرد که به‌طور چشمگیری زمان و نیروی کار لازم برای چاپ را کاهش می‌داد.

ماشین چاپ بولاک از قطعات متحرک بسیار زیادی تشکیل شده بود و می‌توانست تقریبا ۱۲،۰۰۰ ورقه در ساعت چاپ کند. این اختراع انقلابی در صنعت چاپ ایجاد کرد و تنها مشکلش، نا‌امنی آن بود.

چندین سال پس از اختراع این ماشین چاپ، هنگام نصب نسخه‌ای از آن برای روزنامه‌ی محلی فیلادلفیا، پای بولاک در یکی از پرس‌ها گیر کرد و به‌شدت آسیب دید. پای آسیب‌دیده بولاک چند روز بعد به قانقاریا مبتلا شد و این مخترع ۹ روز پس از حادثه، حین عمل جراحیِ قطع عضو درگذشت.

والرین آباکوفسکی (Valerian Abakovsky)‌ مخترعی اهل روسیه (لتونی امروزی) است که در سال ۱۹۱۷، ایده‌ی ساخت واگن ریلی پرسرعتی را مطرح کرد. آباکوفسکی این خودرو ریلی پرسرعت را با موتور هواپیما و پروانه و به‌منظور جابه‌جایی سربازان شوروی اختراع کرد و آن را آئروواگن نامید.

در ۲۴ جولای ۱۹۲۱ (۲ مرداد ۱۳۰۰)، او برای آزمایش اختراعش به‌همراه گروهی از نمایندگان بین‌‌الملل از مسکو به تولا رفت. در مسیر رفت این سفر، مشکلی پیش نیامد؛ اما در مسیر برگشت، آئروواگون از ریل خارج شد و هفت نفر از ۲۲ سرنشین آن، ازجمله آرباکوفسکی ۲۵ ساله کشته شدند.

مکس والیر (Max Valier)، فیزیک‌دان اتریشی و یکی از مخترعان Opel-RAK، اولین هواپیمای موشکی جهان بود که علاقه‌ی زیادی به موشک‌ها داشت. او ابتدا روی موتورهای استاتیک شروع به کار کرد و سپس مشغول وسایل نقلیه زمینی شد که با موشک‌ها کار کنند. والیر با همکاری شرکت اتومبیل اوپل، اولین خودرو موشکی جهان را ساخت و کمی بعد نیز موفق شد موشکی بسازد که با سوخت مایع کار می‌کرد.

او در‌ادامه فعالیت‌های خود هواپیماهای موشکی ساخت؛ اما فعالیتش در این زمینه خیلی کوتاه بود؛ چرا‌که در ۱۷ می ۱۹۳۰ (۲۷ اردیبهشت ۱۳۰۹) بر‌اثر مشتعل‌شدن موتور الکلی موشکی روی میز آزمایشش در برلین و انفجار آن درگذشت.

توماس میجلی جونیور (Thomas Midgley Jr) مهندس مکانیک مستقر در پنسیلوانیا بود که به‌دلیل تولید سرب مورد‌استفاده در بنزین سرب‌دار شناخته می‌شود؛ به‌همین‌دلیل از‌لحاظ زیست‌محیطی، او را به‌عنوان مخترعی می‌شناسند که بیشترین آسیب را به محیط‌زیست وارد کرده است.

میجلی برای اثبات ایمن‌بودن بنزین سرب‌دار، در کنفرانسی مطبوعاتی این بنزین را روی دست‌های خود ریخت و به‌مدت ۶۰ ثانیه آن را تنفس کرد؛ اما دچار مسمومیت با سرب شد. گاز سرب خطری جدی برای سلامت عمومی محسوب می‌شد و درنهایت در سال ۱۹۹۶ (۱۳۷۵)، به‌طور رسمی برای استفاده در جاده‌ها ممنوع اعلام شد. با تمام این‌ها، مسمومیت با گاز سرب عامل مرگ میجلی نبود.

این مخترع در ۵۱ سالگی به فلج اطفال مبتلا شد و سیستم قرقره و طنابی برای بلند‌کردن بدنش از روی تخت اختراع کرد؛ ولی در ۱۳ نوامبر ۱۹۴۴ (۲۲ آبان ۱۳۲۳) و در ۵۳ سالگی، در این سیستم گیر افتاد و به‌علت خفگی ناشی از گیر‌افتادن در میان نخ‌ها جان باخت.

هنری اسمولینسکی (Henry Smolinski) مهندسی آموزش‌دیده بود که آزمایش‌های ناموفق دیگر مهندسان برای ساخت خودرو‌های پرنده او را از تلاش برای ساخت وسیله‌ای ترکیبی از خودرو و هواپیما منصرف نکرد.

در سال ۱۹۷۳ (۱۳۵۲)، وی با ترکیب قسمت عقب هواپیمای سسنا اسکای‌مستر و خودرو فورد پینتو، مدل اولیه‌ای از این وسیله‌ی نقلیه را طراحی کرد و آن را AVE Mizar نامید. نتیجه ماشین پرنده‌ای بود که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید:

هنری اسمولینسکی قصد داشت AVE Mizar را در سال ۱۹۷۴ (۱۳۵۲) به تولید انبوه برساند؛ اما متأسفانه در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ (۲۰ شهریور ۱۳۵۲) طی پروازی آزمایشی در کالیفرنیا، یکی از بال‌های این ماشین پرنده از بدنه‌اش جدا شد و این مخترع جان خود را با سقوط اختراعش از دست داد.

ماری کوری (Marie Curie) از فیزیک‌دانان و شیمی‌دانان مطرح جهان است که علاوه‌بر کشف دو عنصر رادیوم و پولونیوم به‌کمک همسرش، با ایجاد اولین دستگاه رادیولوژی متحرک، پزشکی رزمی را برای همیشه متحول کرد. دستگاه رادیولوژی متحرک، مانند دستگاه‌های اشعه‌ی ایکس بیمارستان‌های بزرگ، برای تصویربرداری سریع از گلوله‌ها یا ترکش‌های داخل بدن مجروحان در میدان‌های جنگ کمک می‌کرد.

اختراع کوری جان افراد بی‌شماری را جنگ نجات داد؛ اما در‌نهایت به مرگ خودش منجر شد. او در ۴ ژوئن ۱۹۳۴ (۱۴ خرداد ۱۳۵۲)، بر‌اثر نوعی کم‌خونی ناشی از قرار‌گرفتن در‌معرض تابش رادیواکتیو (کم‌خونی آپلاستیک) جانش را از دست داد. در آن زمان، خطر تشعشعات رادیواکتیو هنوز کاملا شناخته شده نبود.

الکساندر بوگدانوف (Alexander Bogdanov) پزشک و فیلسوف و نویسنده داستان‌های علمی‌تخیلی اهل بلاروس بود. او از پیش‌گامان انتقال خون است و برخی از آزمایش‌های انتقال خون را روی خود آزمایش می‌کرد.

این پزشک در سال ۱۹۲۴ (۱۳۰۳) در تلاش برای دستیابی به جوانی همیشگی، آزمایش‌هایی روی انتقال خون شروع و خون خود با برخی از بیمارانش تعویض کرد. وی مدعی بود که ریزش موهایش متوقف شده و دید چشمانش نیز بهتر شده‌ است.

چهار سال بعد ودر روز ۷ آوریل ۱۹۲۸ (۱۸ فروردین ‍۱۳۰۷)، بوگدانوف آخرین آزمایش خود را به‌پایان رساند. در این آزمایش، او خون خود را با خون دانشجوی پزشکی مبتلا به مالاریا و سل عوض کرد. دانشجوی مبتلا پس از این انتقال خون به‌طور کامل بهبود یافت؛ اما بوگدانوف بلافاصله بعد از این آزمایش درگذشت.

جان دی (John Day) نجاری انگلیسی و اولین شخصی بود که با غرق‌شدن زیردریایی درگذشت. در سال ۱۷۷۴ (۱۱۵۳)‌، این نجار اتاق غواصی چوبی بدون موتوری ساخت که قرار بود ۱۲ ساعت کامل در عمقی حدود ۴۰ متری زیر آب دوام بیاورد. دی آن را «ماریا» نامید و اختراعش را روز ۲۲ جولای همان سال برای آزمایش در مکانی در شمال جزیره‌ی دریک انگلستان آماده کرد.

او با مقداری آب و بیسکوییت و یک شمع داخل اتاق غواصی چوبی رفت که چندین وزنه به آن متصل شده بود. قایق برای همیشه در اعماق غرق شد تا این حادثه اولین حادثه‌ی مرگ‌بار ثبت‌شده با زیردریایی باشد.

از دیدگاه شما کاربران زومیت، قربانی‌شدن این ۹ مخنرع چه دستاوردی برای جهان امروز داشته است؟ شما چه مخترعان دیگری می‌شناسید که قربانی اختراع خود شده‌اند؟