تصاویری که ترکیبی از هنر عکاسی و معماری هستند

هنر دارای اشکال و اندازه‌های مختلفی اعم از بصری، شنیداری، تجربی، دیجیتال، فیزیکی، نوشتاری و... است. جالب است بدانید این لیست به چیزهایی که نوشته شد محدود نمی‌شود و می‌تواند به اندازه‌ی تخیل و جاه‌طلبی‌ انسان گسترده باشد و ادامه پیدا کند.

 بخش‌هایی از هنر نیز می‌تواند در داخل یک هنر دیگر نمود پیدا کند. نوعی هنر ترکیبی که یک بعد کاملا جدید به شیوه‌ی زندگی ما می‌افزاید. به‌عنوان مثال، هنر معماری و هنر عکاسی را در نظر بگیرید؛ هر دوی آن‌ها نوعی هنر محسوب می‌شوند و هر دو می‌توانند در یک محیط واحد هم‌زیستی داشته باشند و تجربه‌ای فوق‌العاده منحصر‌به‌فرد رقم بزنند. هنرهای ترکیبی زمانی اتفاق می‌افتند که شکل‌های هنری مختلف در تعامل باشند و با توسل به رشته‌های مختلف هنری، نتایج جدید و مهیجی ایجاد کنند. هنرهای ترکیبی، مرزهای شکل و شمایل هنری به سبک قدیمی را پشت سر می‌گذارند و به خلق آثار نو و بدیع منجر می‌شوند.

مسابقه‌ی «عکاسی از ساختمان» به‌طور دقیق با موضوع هنرهای ترکیبی پیوند خورده است. عکاسان سراسر دنیا توسط این مسابقه ترغیب می‌شوند تا از بناهای جذاب و سازه‌های باورنکردنی که از معماری‌های خاصی برخوردار هستند، عکاسی کنند.

هر شخص می‌تواند با حداکثر سه عکس در این مسابقه شرکت کند و تمام موارد ارسالی باید شامل یک خلاصه‌ی ۵۰ کلمه‌ای باشد؛ ۵۰ کلمه‌ای که توصیف‌کننده‌ی این مسئله باشد که چرا شرکت‌کننده احساس می‌کند عکس او متناسب با موضوع هنر ساختمان است. هیچ هزینه‌ای برای ورود به این مسابقه وجود ندارد و شرکت در آن کاملا رایگان است. شرکت در این مسابقه برای عکاسان حرفه‌ای و آماتور از سراسر جهان، با سن ۱۸ سال به بالا آزاد است. دو نوع جایزه برای این مسابقه در نظر گرفته شده است که یکی از آن‌ها ازطریق هیئت داوران و دیگری ازطریق انتخاب عمومی اهدا می‌شود و مبلغ هر دو جایزه ۱۵۰۰ پوند است.

(برای مشاهده‌ی تصاویر در ابعاد اصلی، روی آن‌ها کلیک کنید)

این عکس در پارک والنسیا که یک باغ وحش ۱۰ هکتاری است، ثبت شد. این پارک متعلق به شورای شهر والنسیا است و توسط Rainforest طراحی و مدیریت می‌شود. این باغ‌ وحش و مجموعه‌ی بزرگ، محل نگه‌داری تعداد بسیاری از جانوران آفریقایی است.

پدرو لوئیس آجوریاگورا سایز (عکاس این عکس) تلاش بسیاری برای ثبت این تصویر انجام داد؛ زیرا او مجبور بود در برنامه‌ریزی عکس خود، عوامل بسیاری را در نظر بگیرد. به گفته‌ی سایز، شرایط تأثیر بسیاری زیادی بر عکاسی دارند؛ به‌عنوان مثال، این عکس باید در طول شب ثبت می‌شد و پیدا کردن یک شب صاف، بدون باران و با باد اندک که بتواند انعکاس آب را به وضوح نشان دهد، کار راحتی نبود.

وی همچنین خاطرنشان کرد که الهام نهفته پشت این عکس ، همان است که باید پشت هر عکس دیگری که او از سازه‌ی معماری می‌گیرد، باشد. وی همچنین اضافه کرد: «الهام در درون ما و آنچه از آن مکان مدنظر انتظار داریم، نهفته است.» پدرو توضیح داد که برنده شدن این جایزه در مسابقه‌ی هنر ساختمان، به چند دلیل احساس بسیار خوبی دارد. وی عنوان کرد که پذیرفته شدن اثر او توسط متخصصان بخش داوری، رضایت بیشتر و بزرگ‌تری برای او به ارمغان آورد.

پدرو لوئیس آجوریاگورا سایز، همچنان به کار در پروژه‌های مشابه مبتنی بر معماری ادامه می‌دهد. وی اکنون،در حال انجام دادن مشابه پروژه‌ای است که جایزه‌ی داور را برای او به ارمغان آورد. پدرو لوئیس می‌گوید: »در حال‌ حاضر در یک پروژه به‌نام بیونیک در حال کار هستم که قصد دارم در آن تکرارهای متقارن شخصیت‌های معماری موجودات پنهان را ببینم؛ چیزی شبیه به همان تصویری که جایزه‌ی بزرگ را برایم به‌ همراه داشت، اما با خلاقیت بیشتر.»

وی در پاسخ به این سؤال که از میان تصاویر برنده، گزینه‌ی مورد علاقه‌ی دیگری دارد، پاسخ داد: «گزینه‌ی مورد علاقه‌ی من بدون شک تصویری بود که خودم ثبت کردم. این خلاقیت، یک مفهوم معماری را به دست آورد، بنابراین عکسی که من ثبت کردم، ایده‌ی مورد علاقه‌ی من بود». وی در ادامه اضافه کرد که هنگام دریافت جایزه‌ی منتقدان برای این تصویر، معمار ساختمان ماهی (سانتیاگو کالاتراوا) شخصاً به او تبریک گفت و لذت‌بخش است که رضایت فراوان معمار این ساختمان با کار او همراه باشد.

به گفته‌ی سائول تاونسند، رئیس محتوا و ارتباطات در این مسابقه، امسال آن‌ها بیش از ۳۵۰۰ عکس ارسالی از بیش از ۱۰۰ کشور در سراسر جهان داشتند. او اعلام کرد تا سال جاری حدود ۴۰ هزار شرکت‌کننده در این مسابقه شرکت کرده‌اند. تاونسند می‌گوید: «درست زمانی‌که فکر می‌کنید همه چیز را دیده‌اید، چیزی پیش می‌آید و شما را متعجب می‌کند.»

این تصویر از یک مجموعه آپارتمان پست مدرن در کالپه‌ی اسپانیا ثبت شده که توسط ریکاردو بوفیل، معمار اسپانیایی، در سال ۱۹۶۸ طراحی شده است.

بسیاری از تصاویر شرکت‌کننده در این مسابقه (با چند مورد استثنا) به سبک شهری و مدرن بودند و این باعث برانگیختن و ایجاد پرسشی در مردم می‌شود که چرا از چیزهایی که پشت سر گذاشته‌ایم خبری نیست؟ تاونسند توضیح داد: «آنچه ما اغلب نمی‌بینیم، ساختمان‌های متواضع‌تر است، مانند خانه‌هایی  که بیشتر عمر خود را در آن‌ها گذرانده‌ایم.»

متأسفانه هیچ یک از برندگان امسال از معماری‌های فروتن و محلی که آقای تاونسند درباره آن صحبت می‌کرد عکاسی نکردند و به استثنای چند مورد از ساخت و سازهای متوسط ​​که توسط طبیعت احاطه شده‌اند، بسیاری از آثار برنده شده مربوط به سازه‌های باشکوهی در یک محیط شهری هستند. با وجود این موضوع، این مسابقه‌ی منحصر‌به‌فرد و زیبا قادر است احساسات بسیاری از بینندگان را متزلزل کند.

به گفته‌ی سائول تاونسند، حدس و گمان‌هایی نیز در مورد ساختمان‌هایی که ممکن است در سال بعدی برنده‌ی جایزه‌ی عکاسی شوند وجود دارد. او در پایان اضافه کرد که در طول سال‌ها، افرادی که وارد مسابقه می‌شوند، نگاهی به برندگان سال‌های گذشته دارند تا عکس‌هایی مشابه آن ثبت کنند. برای مثال یکی از سال‌ها، تصویری از یک راه‌پله که به ‌نظر می‌رسید چشم ساختمان است، برنده شد و پس از آن تعداد زیادی عکس‌های مارپیچی راه‌پله به این مسابقه ارسال شد. او پیش‌بینی کرد که در سال‌های آینده تصاویر زیادی از ساختمان‌هایی با مضمون حیوانات ارسال شود و البته این مسئله اتفاق جالبی است؛ چون یک سوژه را می‌توان از دوربین‌های زیاد و با خلاقیت‌های متفاوت مشاهده کرد.

شما از کدام تصویر لذت بیشتری بردید و تصویر مورد علاقه‌ی شما کدام بود؟ نظر خود را با ما و کاربران زومیت به اشتراک بگذارید.