نگاهی به برندگان مسابقه بین‌المللی عکاسی منظره

مسابقه‌ی بین‌المللی عکاسی منظره (International Landscape Photographer of the Year) که از سال ۲۰۱۴ برگزار می‌شود، دو بخش دارد؛ در یک بخش تک‌عکس‌ها رقابت می‌کنند و در بخش دیگر، مجموعه‌عکس‌هایی که از یک سوژه گرفته شده‌اند و درواقع داستانی از سوژه می‌سازند.

عکاسی و مستند ‌کردن آنچه در گذشته یا حال اتفاق می‌افتد، نشان‌دهنده‌ی اهمیت بالای محیط‌های محلی است. اغلب اتفاقات در زمان واقعی در محیط‌های محلی رخ می‌دهند. در دوره‌ای از بحران جهانی آب‌و‌هوا که بیشتر از ۴۰ درصد مردم دنیا به اینترنت دسترسی دارند، غالبا زمانی‌که از تأثیرات زیست‌محیطی در زندگی واقعی صحبت می‌شود، نگرش «اتفاق در مکان دیگری در حال وقوع است» وجود دارد.

عکاسی می‌تواند مسائل زیست‌محیطی را برای مخاطبان گسترده‌تر و بیشتری به ‌نمایش بگذارد؛ به‌گونه‌ای که راحت‌تر از واقعیات و آمار و ارقام با آن‌ها ارتباط برقرار کند. احتمالا تأثیر عکسی از پاکت سیگاری که در طبیعت رها شده، چندین برابر خواندن مقاله‌های مختلف درباره‌ی آثار مخرب زباله بر طبیعت است. آیا می‌توانید هزاران پرنده‌ی مهاجر را در حال پرواز تصور کنید؟ عکس‌ها به ما کمک می‌کنند متناسب‌سازی و پدیده‌های پیچیده‌ی طبیعی را کاملا درک کنیم؛ به ‌همین ‌دلیل، ممکن است تأثیر یک عکس بیشتر از هزاران مقاله باشد.

Everyday Climate Change فیدی اینستاگرامی است که از عکاسانی در سراسر جهان تشکیل شده و روی ثبت شواهد بصری از تغییرات آب‌و‌هوا متمرکز است. در این فید، افراد نه‌تنها تصاویر خود را به ‌اشتراک می‌گذارند؛ بلکه زمینه‌ی مناسبی برای کاهش تأثیرات مخرب فراهم می‌کنند و حتی راه‌ حل بالقوه نیز ارائه می‌دهند. تصاویری که با دوربین خود ثبت می‌کنید و به دنیا ارائه می‌دهید، ممکن است برای شخصی که در نقطه‌ی مقابل جهان زندگی می‌کند، تکان‌دهنده باشد. می‌توانید کمک کنید افرادی که دور از شما زندگی می‌کنند، محیط ‌زیست خود را با دنیای اطراف شما مقایسه کنند. هرگز نمی‌دانید؛ اما مهم این است هر جای این کره‌ی خاکی که زندگی می‌کنیم، محیط اطراف خود را رها نکنیم و به آن اهمیت دهیم. از این‌رو عکاسی از طبیعت و مناظر یکی از شاخه‌های مهم عکاسی است که لزوم حفظ محیط ‌زیست و احترام به آن را پررنگ‌تر می‌کند.

گاهی ما انسان‌ها به یادآوری این نکته نیاز داریم که سیاره‌ی ما مکانی بسیار زیبا است. در همین زمینه، هرساله برندگان مسابقه‌ی سالانه عکاسی مناظر اعلام می‌شوند تا یادآوری کنند سیاره‌ی ما به‌ طرز شگفت‌انگیزی زیبا است. مسابقه‌ی بین‌المللی عکاس سال و عکس‌برداری از مناظر، برندگان خود را در سال ۲۰۱۹ معرفی کرده است؛ تصاویری که بارها به ما یادآوری می‌کند زمین چقدر متنوع و زیبا است و هر نقطه از آن، چه ظرافت‌های بی‌نظیری دارد.

در سال ۲۰۱۹ این مسابقه ۳۴۰۳ ورودی از ۸۴۰ شرکت‌کننده داشت. شش داور مسابقه عکس، از جمله آدام گیبز (برنده‌ی سال گذشته)، پس از بررسی دقیق تمام عکس‌های ارائه‌شده از مناظر، تعیین کردند که اولگ ارشوف از روسیه قرار است به‌عنوان عکاس بین‌المللی چشم‌انداز سال ۲۰۱۹ انتخاب شود. همچنین مگالی چسنل از فرانسه نیز جایزه‌ی بین‌المللی عکس سال از چشم‌انداز را دریافت کرد. ده هزار دلار جایزه‌ی نقدی در جوایز عکاسی برای بهترین عکس سال و بهترین عکاس سال وجود دارد. برگزارکنندگان همچنان توضیح دادند که هر یازده برنده‌ی مسابقه عکاسی، یک نسخه‌ی فیزیکی از کتاب جوایز سالانه دریافت می‌کنند که با افتخار توسط Momento Pro چاپ شده است.

ورودی‌های عکاسی از مناظر ارائه‌شده برای قضاوت باید با دوربین گرفته شده باشد؛ اما پس از ثبت عکس، محدودیتی وجود ندارد. این بدان معنا است که شرکت‌کنندگان مجاز به استفاده از HDR، شبیه‌سازی، فوکوس روی هم و ... بودند. تنها قانون این بود که تمام مراحل پس از تولید باید کار آن عکاس خاص بوده باشد. آن‌ها نمی‌توانند شخص دیگری را وادار به ویرایش یا کار روی تصاویر خود کنند.

• مکان تصویر: دولومیتی، ایتالیا 
• نام عکاس: میلر یائو

دریاچه‌ی آنتورنو (Lake Antorno) با ابعادی کوچک، در فاصله‌ی دو کیلومتری از دریاچه‌ی معروف میسورینا قرار دارد و با زیبایی‌ چشم‌نواز خود، در مسیر دسترسی به سه قله‌ی لاواردو واقع شده است. در تابستان این دریاچه میزبان افراد علاقمند به ماهیگیری می‌شود. همچنین پیرامون آن مسیر‌های راهپیمایی متعددی وجود دارند که تا کوه‌های اطراف امتداد یافته‌اند. 

• مکان تصویر: کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا
• نام عکاس: کارلوس کوئروو

سیرای شرقی، منطقه‌ای در کالیفرنیا شامل ضلع شرقی سیرا نوادا است و شامل شهرستان‌های مونو و اینو می‌شود. بیشاپ، بزرگ‌ترین شهر در این منطقه است؛ شهر کم‌جمعیتی که به دلیل مناظر بسیار خود شهرت دارد. از نقاط مهم دیدنی این شهر می‌توان به دریاچه‌ی مونو، دریاچه‌های ماموت‌، مانزانار و بخش‌هایی از پارک ملی یوسمیتی و پارک ملی دره‌ی مرگ اشاره کرد.

• مکان تصویر: ایالات متحده آمریکا
• نام عکاس: کریگ بیل

پیج شهری است که در کوکونیو (آریزونا، ایالات متحده آمریکا) واقع شده. این شهر در نزدیکی سد گلن کانیون و دریاچه پاول قرار دارد. بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۵ جمعیت این شهر ۶۷۹۴ تخمین زده شده است. آریزونا، یکی از ایالت‌های آمریکا است که در منطقه‌ی جنوب غرب آن قرار دارد. این ایالت بخشی از منطقه‌ی غرب آمریکا و منطقه‌ی کوهستانی آن نیز محسوب می‌شود. آریزونا ششمین ایالت بزرگ و شانزدهمین ایالت پرجمعیت آمریکا و شهر فینیکس پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر آن است. آریزونا پرجمعیت‌ترین ایالت محصور در خشکی آمریکا محسوب می‌شود. پارک ملی گرند کنیون از مشهورترین زیست‌بوم‌های جهان در این ایالت قرار دارد. آریزونا چندین جنگل و پارک ملی را در خود جای داده است. حدود یک‌چهارم وسعت آریزونا را زمین‌های دولتی تشکیل داده است که سرزمین برخی از قبایل سرخپوست مانند ناواهو، هوپی، توهونو اودهام، یوم، آپاچی، یاواپای و هوالاپای است.

• مکان تصویر: پرتغال
• نام عکاس: آنکه بوتاویچ

جزایر مادیرا، منطقه‌ای خودمختار در کشور پرتغال در شمال اقیانوس اطلس است. مساحت جزیره‌ی مادیرا ۸۰۱ کیلومتر مربع است. این جزیره از دورترین مناطق اتحادیه‌ی اروپا (وابسته به کشور پرتغال) و در مسیر کشتی‌رانی دریای کارائیب، شمال قاره آمریکا و اروپا قرار دارد. بندر فونشال بندرگاه مهم در این مسیر است. در مادیرا چند ساحل مخصوص شنا وجود دارد؛ بااین‌حال این جزیره در بین توریست‌هایی که به‌دنبال تعطیلات ساحلی هستند چندان شناخته‌شده نیست. یکی از دلایل این موضوع شاید این باشد که جاذبه‌ی اصلی مادیرا صخره‌های زیبایی است که به دریا پیوسته‌اند. شهر مادیرا به معنای واقعی یک شهر مدرن در دل یک طبیعت بکر است؛ ساخت و سازهای داخلی این جزایر به طوری طراحی شده که کمترین آسیب را به پوشش گیاهی و منابع طبیعی برساند.

در این جزایر، از بالای صخره‌ها که به دریا نگاه می‌کنید، هاله‌ای از مه حد فاصل آبی دریا و سرسبزی تپه‌ها را پر کرده است و همین سحر و جادوهای طبیعی باعث شده این شهر برای قرن‌ها مسافران بسیاری را جذب کند. طعم منحصربه‌فرد آبمیوه‌های عجیب و غریب از گیاهان و میوه‌های این جزیره یکی از دلخوشی‌های گردشگران است. جزیره مادیرا از یک سری قله‌های آتشفشانی که سر از دریا درآورده‌اند، تشکیل شده و آب و هوای اقیانوسی باعث شده تمام طول سال در مادیرا بهار باشد.

• مکان تصویر: کارائیب هلند
• نام عکاس: سندر گریفت

جزایر کارائیب هلند، آبخوست بونیر، سینت یوستیشس و سابا در دریای کارائیب است.  این مجموعه با نام بونیر، سینت یوستیشس و سابا یا بی‌ای‌اس نیز شناخته می‌شود.

• مکان تصویر: چین
• نام عکاس: یانگ گوانگ

تپه‌های شنی باداین جاران، مرتفع‌ترین تپه‌های شنی آسیا هستند که در بیابان‌های بادین جاران در صحرای مغولستان و گبی چین واقع شده‌اند. باداین جاران بخشی از استان‌های گانسو، نینگ‌شیا و مغولستان داخلی را پوشانده ‌است. مساحت بیابان باداین جاران ۴۹ هزار کیلومتر مربع است که از این نظر سومین بیابان بزرگ در چین به‌شمار می‌آید. در این بیابان برخی از مرتفع‌ترین تپه‌های ماسه‌ای ثابت کره زمین دیده می‌شوند. ارتفاع برخی از آن‌ها به بیش از ۵۰۰ متر می‌رسد. البته میانگین ارتفاع بیشتر آن‌ها در حدود ۲۰۰ متر است.

در این بیابان بیش از ۱۰۰ دریاچه کوچک در میان تپه‌های ماسه‌ای وجود دارند که از چشمه‌های متعددی آب می‌گیرند. آب برخی از این دریاچه‌ها شیرین و آب برخی دیگر بسیار شور است. به خاطر وجود این دریاچه‌ها، به این بیابان «صحرای دریاچه‌های رازآمیز» می‌گویند. یک رودخانه از میان این بیابان می‌گذرد که روئو شوئی (آب سُست) نام دارد و در داخل این بیابان یک دشت آبرفتی تشکیل داده‌است.

• مکان تصویر: ایسلند
• نام عکاس: کای هورهانگ

• مکان تصویر: عمان
• نام عکاس: پیتر آدام هوزنگ

این منطقه به خاطر قبیله‌ی بنی وهیبا نام‌گذاری شد و بین استان‌های شمالی و جنوبی در منطقه‌ی شرقی عمان تقسیم شده است. این منطقه با مرز ۱۸۰ کیلومتر از شمال به جنوب و ۸۰ کیلومتر از شرق به غرب، با مساحت ۱۲ هزار و پانصد کیلومتر مربع تعریف شده است. این بیابان از سال ۱۹۸۶ که توسط انجمن جغرافیایی سازمان جغرافیایی سلطنتی مستند شد، مورد توجه علمی قرار گرفته است. در این بیابان، شانزده هزار بی‌مهره، ۲۰۰ گونه حیوانات وحشی دیگر و ۱۵۰ گونه از گیاهان بومی به ثبت رسیده‌اند. این کویر در دوره‌ی کواترنر و در نتیجه‌ی نیروهای مونسون جنوب غربی و بادی که از شرق وارد می‌شود، شکل گرفت. بر اساس انواع تپه‌های شنی موجود در منطقه، به وهیبای مرتفع، بالا یا پایین تقسیم می‌شود.

• مکان تصویر: واشینگتن، ایالات متحده آمریکا
• نام عکاس: بلیک راندال

سیاتل به واسطه‌ی بارانی بودنش شناخته شده است؛. هر سال در سیاتل تقریبا ۹۱ سانتی‌متر باران می‌بارد. در قیاس با آن، جنگل بارانی هوه سالانه معادل ۴۲۶ سانتی‌متر باران به خود می‌بیند؛ مقداری که کاملا مشخص می‌کند چرا این جنگل زیبا را به‌عنوان جنگل بارانی می‌شناسند. این مقدار بارش باران در این جنگل باعث شده است رنگ سبز آن طور دیگری دیده شود و لقب سرسبزترین جنگل را از آن خود کند. جنگل بارانی هوه یکی از عجایب طبیعی ایالت واشینگتن به شمار می‌رود.

جنگل بارانی هوه یکی از چهار جنگل بارانی شبه جزیره‌ی المپیک است. جنگل هوه، همچنین به‌عنوان اولین جنگل بارانی، توسط یونسکو به ثبت رسیده است. اکوسیستم منحصربه‌فرد این منطقه که طی هزاران سال بدون تغییر باقی مانده، امروزه یکی از جذابیت‌های آن به شمار می‌رود. درختان متنوع و سرسبزی در این جنگل رشد می‌کنند که بسیاری از آن‌ها پوشیده از خزه هستند. خزه‌ها گیاهان هوایی هستند؛ گیاهانی که به‌راحتی و بدون آسیب رساندن می‌توانند روی گیاه دیگری رشد کنند. گیاهان هوایی رطوبت خود را از هوا، مه و باران می‌گیرند و بارانی بودن این منطقه باعث رشد بیشتر آن‌ها می‌شود.

در حالی‌که بیشتر عجایب طبیعی واشینگتن که با نام هفت پدیده واشینگتن شناخته‌شده هستند، در روزهای گرم و آفتابی بازدید می‌شوند، این جنگل بارانی متفاوت است؛ چرا که بهترین زمان برای بازدید از آن زمانی است که کمی مرطوب و بارانی باشد؛ زیرا در این زمان رنگ سبز جنگل متفاوت و زیباتر است. جنگل بارانی هوه بسیار آرام و ساکت است. بسیاری از افرادی که از این جنگل بازدید می‌کنند، به‌سختی از آن دل می‌کنند؛ چرا که آرامش و سکوت آن بی‌نظیر است. جدا از مناظر زیبا و منحصربه‌فرد، جنگل هوه بسیاری رؤیایی به نظر می‌رسد و شاید یکی از جاهایی باشد که نمونه‌های آن را در داستان‌های تخیلی مشاهده کرده‌اید. برخی از افراد برای اینکه از این زیبایی لذت بیشتری ببرند، در نقاط مشخص‌شده چادر می‌زنند و مدتی در این محیط سپری می‌کنند.

• مکان تصویر: اسلوونی
• نام عکاس: ژاکا ایوانچیچ

جمهوری اسلوونی کشوری در جنوب اروپای مرکزی  و پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن لیوبلیانا است. اسلوونی در مرکز قاره‌ی اروپا و در مجاورت رشته کوه آلپ قرار دارد. این کشور از غرب با ایتالیا، از شمال با اتریش، از جنوب و جنوب شرقی با کرواسی و از شمال شرق با مجارستان هم‌مرز است.

• مکان تصویر: یوکان، کانادا 
• نام عکاس: بلیک راندال

• مکان تصویر: چین
• نام عکاس: یانگ گوانگ

• مکان تصویر: تریبرکا، روسیه
• نام عکاس: سرگئی سمنوف

دریای بارنتز در بین وایکینگ‌ها و مردم روسیه در سده‌های میانه، دریای مورمان خوانده می‌شد؛ اما به افتخار «ویلیام بارنتز»، دریانورد هلندی و کاشف گذرگاه‌های شمال شرق اروپا به سمت آسیا، در سال ۱۸۵۳ میلادی نام او بر این دریا قرار گرفت. ریای «بارنتز»، انشعابی از اقیانوس منجمد شمالی محسوب می‌شود، «مجمع‌الجزایر سوالبارد»، «فرانز جوزف لند» و «نوایا زملیا» را در بر گرفته و با مرزهای شمال اروپا همجوار است. دریای بارنتز ۱,۴۲۴,۰۰۰ متر مربع وسعت و ۶۰۰ متر عمق دارد.

در قسمت شمالی شبه‌جزیره «کولا» و در حوالی ساحل «مورمانسک»، خلیج «تریبرکا» (Teriberka) قرار دارد. این خلیج به طول ۹ کیلومتر درون خشکی خزیده و شبه‌جزیره دیگری به همین نام ایجاد کرده است. در این مکان شهرکی روستایی وجود دارد که رودخانه‌ جریان‌گرفته از همین خلیج از آن می‌گذرد. گویی زمان، در مدار قطبی از حرکت ایستاده‌ است‌. در تابستان، خورشید قصد غروب کردن ندارد و در زمستان، شب‌ها تمام‌ناشدنی هستند. همه این‌ها، بخشی از شگفتی‌های شمال از جمله جاهای دیدنی روسیه است.

این منطقه، تحت حکم‌رانی امواج دریا و وزش بادها قرار دارد. سرعت وزش باد در سواحل دریای بارنتز تا ۶۰ متر بر ثانیه می‌رسد و هر چیزی در برابر آن، محکوم به سقوط است. دریای شمال روسیه متلاطم و بی‌قرار است و کمتر می‌توان شاهد آب‌وهوای دل‌پذیری در این منطقه بود. با اینکه زمستان فصل‌ برودت هوا و بادهای بسیار شدید و سهمگین است، بهترین زمان برای تماشای شفق‌های قطبی تلقی می‌شود و عکاسان نمی‌توانند آن را از دست دهند. 

• مکان تصویر: بلغارستان
• نام عکاس: وسلین آتاناسوف

• مکان تصویر: شیلی
• نام عکاس: یویکای دو

تورس دل پاین، یک پارک ملی شامل کوه‌ها، یخچال‌های طبیعی، دریاچه‌ها و رودخانه‌هایی در جنوب پاتاگونیا شیلی است. این پارک با پارک ملی برناردو اوهایگنز در غرب و پارک ملی Los Glaciares از شمال در خاک آرژانتین هم‌مرز است. پین به‌ معنی «آبی» در زبان مادری Tehuelche است و PIE-nay تلفظ می‌شود. پارک ملی تورس دل پاین یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین پارک‌های ملی دنیا  و اسب‌سواری، قایقرانی و گذراندن شب در دل کوه تنها بخشی از تفریحات در این پارک ملی است.

• مکان تصویر: سیرا نوادا، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا
• نام عکاس: براندون یوشیزاوا

• مکان تصویر: برزیل
• نام عکاس: ایگناسیو پالاسیوس

پارک ملی لینسویز ماراینسیز، یکی از جاذبه‌های تفریحی پر طرفدار برزیل به‌شمار می‌رود که در تاریخ ۲ ژوئن ۱۹۸۱ به‌عنوان پارک ملی برزیل ثبت شد. این پارک ملی با وسعت ۱۵,۵۰۰ کیلومتر مربع، با فواصل مختلف، با شن‌های نرم و سفید و آب نقره‌نگون شده ‌که زیبایی فوق‌العاده‌ای به این پارک ملی بخشیده ‌است. این پارک ملی با مسیرهای پیچ‌درپیچ پرآب تشکیل‌شده از شن، باعث شده است که گردشگران زیادی برای دیدن آن به برزیل بروند و این پدیده‌ی نادر را از نزدیک مشاهده کنند. این پارک ملی در قسمت شمال شرقی برزیل و در مارانو که یکی از ایالت برزیل محسوب می‌شود، واقع شده‌ است.

پارک ملی لینسویز ماراینسیز، از آن جایی که در کنار رودخانه‌ی آمازون واقع شده است‌، در اوایل سال با بارش باران‌های سیل‌آسا درون این تپه‌های شنی پرآب می‌شود.  این پارک ملی در تمام سال پرآب نیست و در شش ماه دوم سال بر اثر تابش آفتاب‌های استوایی، آب این تالاب‌ها خشک می‌شود؛ به‌طوری‌که در یک ماه ۸ سانتی‌متر از عمق این تالاب‌ها کم شده و بعد از گذشت چند ماه این منطقه را کاملا خشک می‌کند. از تفریحات این پارک ملی در برزیل می‌توان به آفرود، راندن موتورسیکلت چهارچرخ، تیوپ سواری در رودخانه، گشت‌ مهیج هوایی، قایق‌سواری و چتر پارسل اشاره کرد که از تفریحات خوب و مهیج پارک ملی لینسویز ماراینسیز به‌شمار می‌رود.

• مکان تصویر: تایوان شمالی
• نام عکاس: کو زی یانگ

• مکان تصویر: پارک ملی کوتینای، بریتیش کلمبیا، کانادا 
• نام عکاس: مت جکیش

دریاچه‌ی فلو، دریاچه‌ای در پارک ملی کوتینای بریتیش کلمبیا در کانادا است. این دریاچه فقط با یک مسیر پیاده‌روی ده کیلومتری قابل دسترسی است.

• مکان تصویر: پرتغال
• نام عکاس: آنکه بوتاویچ

• مکان تصویر: اندونزی
• نام عکاس: تونی وانگ

یکی از معروف‌ترین آتشفشان‌های اندونزی به نام کوه برومو، در جزیره‌ی جاوا قرار دارد. همیشه از دهانه‌ی این آتشفشان فعال دود خارج می‌شود و گهگاهی هم فوران می‌کند. آخرین فوران این آتشفشان در سال ۲۰۱۲ اتفاق افتاد. رسیدن به قله‌ی کوه برومو خیلی راحت‌تر از رسیدن به آتشفشان‌های کامچاتکا است و فقط ۲۳۹۲ متر ارتفاع دارد. به همین دلیل این آتشفشان معروفیت بسیاری دارد و هر روز صدها گردشگر از آن دیدن می‌کنند.

در کنار کوه برومو، ۴ آتشفشان دیگر وجود دارد: کوه باتوک ( ۲۴۷۰ متر)، کوه کورسی ( ۲۵۸۱ متر)، کوه واتانگان ( ۲۶۶۱ متر) و کوه ویدودارن ( ۲۶۵۰ متر)؛ بااین‌حال برومو تنها آتشفشان فعال در بین آن‌ها است. کمی دورتر از این قسمت هم قله‌های زیادی وجود دارد که یکی از آن‌ها کوه سمرو (۳۶۷۶ متر) است که بلندترین قله‌ی جزیره‌ی جاوا و آتشفشان فعال است. مخروطی سوختن برومو در دریایی از شن و ماسه‌ی آتشفشانی قرار دارد که توسط صخره‌های بلند از لبه‌ی ‌دهانه‌ی آتشفشان احاطه شده است.

• مکان تصویر: انگلیس
• نام عکاس: اولگ ارشوف

• مکان تصویر: سیدنی، نیو ساوت ولز، استرالیا 
• نام عکاس: جرجو روگلی

ساحل برونته در فاصله‌ی دو کیلومتری ساحل بوندی و در حومه‌ شرقی سیدنی قرار دارد. در ماه دسامبر، میان ساحل برونته و ساحل بوندی برنامه‌های شنای مسافت طولانی برگزار می‌شود. هر سه ساحل بوندی، کوگی و برونته با مسیری ساحلی و سنگفرش‌‌ به یکدیگر متصل می‌شوند که از مسیرهای مورد علاقه گردشگران، دوندگان و دوست‌داران پیاده‌روی به‌شمار می‌رود. علاوه بر محبوبیت ساحل برونته میان موج‌سواران، این ساحل با استخرهای صخره‌ای برای شناگران مبتدی نیز مکانی مناسب است. در تعطیلات عمومی، پارک تبدیل به دریایی آشفته می‌شود. زمانی‌که امواج دریا از بین صخره‌ها و سنگ‌های به ساحل فرود می‌آیند، حس‌و‌حال عجیبی به بازدیدکنندگان منتقل می‌کند.

• مکان تصویر: اندونزی
• نام عکاس: تونی وانگ

تامپوک سو، یک آبشار دیدنی است که بین سه منطقه‌‌ی پرونوجیوو (Pronojiwo)، لوماجانگ (Lumajang) و آمپیلگادینگ (Ampelgading)، در قسمت شرقی منطقه‌‌ی جاوه که در کشور اندونزی واقع شده است، قرار دارد. آبشار تامپوک‌سو، زیر سایه‌‌ی یک کوه آتفشفشانی بزرگ با نام سمرو (Semeru) قرار گرفته است. لفظ «تامپوک‌سو» در زبان اندونزی و گویش جاوه‌ای ریشه دارد و معنی «هزاران آبشار» می‌دهد؛ به‌این صورت که گویا هزاران آبشار نیروی خود را جمع کرده و همه را یک‌جا، به تامپوک‌سو آورده‌اند.

تامپوک‌سو یکی از دیدنی‌های مهم شرق جاوه است؛ یک جاذبه‌‌ی توریستی که به‌صورت هفتگی مخصوصا طی روزهای آخر هفته، میزبان توریست‌های پرتعداد می‌شود. رسیدن به قسمت‌های دیدنی این آبشار و خروج از آن‌ها، نیروی فیزیکی و گذر از موانع مختلفی می‌طلبد. زمانی‌که به آبشار تامپوک سو می‌رسید، چندین و چند آبشار مختلف می‌بینید که در کنار یکدیگر، یک منظره‌ی گیرا پدید آورده‌اند.

• مکان تصویر: مغولستان
• نام عکاس: ریکاردو داکونیا

• مکان تصویر: تایوان
• نام عکاس: پنگ گنگ نیش

کائوسیونگ، شهری بندری عظیمی در جنوب تایوان است که به دلیل پارک‌های متنوع شهرت دارد.

• مکان تصویر: یوتا، ایالات متحده آمریکا
• نام عکاس: ارمند سرلانگو

کپیتول ریف، پارکی طبیعی است که در ایالت یوتای ایالات متحده آمریکا واقع شده. این پارک ۹۷۹ کیلومتر مربع وسعت دارد.

• مکان تصویر: ایسلند
• نام عکس: اولگ ارشوف

• مکان تصویر: استرالیای غربی
• نام عکاس: مت بیتسون

کیمبرلی، یکی از ۹ ناحیه‌ی ایالت استرالیای غربی است که شمالی‌ترین ناحیه‌ی آن به حساب می‌آید. این ناحیه از شمال با اقیانوس هند و دریای تیمور و از جنوب با صحرای سندی و صحرای تانامی مجاور است. نام‌ این ناحیه از سر جان ودهاوس، کنت اول کیمبرلی اخذ شده است. در خلال جنگ جهانی دوم، نیروهای ژاپنی توانستند در بخش کوچکی از این ناحیه پیاده شوند؛ ولی فردای آن روز (۲۰ ژانویه ۱۹۴۴) آنجا را ترک کردند. این ناحیه با دارا بودن میانگین دمای ۲۷ درجه سانتی‌گراد یکی از گرم‌ترین نواحی استرالیا است. میانگین بارش سالانه این ناحیه ۵۰ اینچ است که ۹۰ درصد آن در ماه‌های نوامبر تا آوریل (بهار، پاییز و زمستان) به ثبت می‌رسد.

• مکان تصویر: واشینگتن، ایالات متحده آمریکا
• نام عکاس: مت جکیش