معلم ابرقهرمان؛ دستی که به نقاشی‌های دانش‌آموزان، جان بخشید
بعضی از معلمان ابرقهرمان هستند. آن‌ها برای دانش‌آموزان خود بیش از آنچه که انتظار می‌رود، تلاش می‌کنند و با الهام بخشیدن، گوش دادن و روشن کردن ذهن کودکان، زندگی آینده را تغییر می‌دهند.
معلمی از ملبورن استرالیا با الهام از نقاشی‌های دانش‌آموزانش، اسباب‌بازی‌های پولیشی ساخته است تا ارادت خود را به آن‌ها نشان دهد. او این عروسک‌ها را در انتهای ترم مدرسه به دانش‌آموزانش هدیه داد.
رید پارکر، پدر یکی از بچه‌های خوش‌شانسی که یک عروسک پولیشی هدیه گرفته است، این خلاقیت‌ها را به صورت آنلاین به اشتراک گذاشت. به دنبال این اشتراک‌گذاری، موجی از تحسین به سمت این معلم و حرکت خلاقانه‌اش روانه شد. معلم مهربان درخواست کرد تا ناشناس بماند و توجه مردم را به خود جلب نکند.
پارکر در بیانیه‌ای می‌گوید: «معلم‌هایی هستند که کارهای شگفت‌انگیزی برای دانش‌آموزان خود انجام می‌دهند. این تلاش‌ها همیشه به اندازه کاری که معلم پسرم انجام داده، ملموس نیست. برای بهبود زندگی یک کودک کافی است یک بزرگسال واقعاً به او گوش دهد. کسی که علاقه زیادی به دایناسورها، فضا یا هنر دارد، می‌تواند تخیل کودک را تقویت کند.»
موجودات شگفت‌انگیزی که در نقاشی‌های کودکان وجود دارند، خلاقیت بی‌نهایت دانش‌آموزان در مقطع ابتدایی را نشان می‌دهد. از موجودات کرکی با چنگال گرفته تا موجودات چندچشمی عجیب‌وغریب، معلم آنچه را که روی کاغذ آورده شده به زیبایی به یک عروسک بغل‌کردنی تبدیل کرده است که بچه‌ها برای سال‌های آینده به آن عشق خواهند ورزید.
به گفته پارکر، این مربی از سال ۲۰۲۰ شروع به ساختن عروسک‌ها کرد و در طول همه‌گیری کووید-۱۹، آن‌ها را به خانه‌های کودکان تحویل داد. ازآنجاکه معلم هزینه ساخت عروسک‌ها را از جیب خودش پرداخت کرد، والدین بچه‌ها و افراد درستکار به‌صورت آنلاین با پارکر تماس گرفتند تا راه‌هایی را برای کمک به معلم خلاق داستان پیدا کنند. به همین دلیل پارکر صفحه GoFundMe را راه‌اندازی کرد که در آن مردم می‌توانند حمایت خود را نشان دهند و از این معلم تشکر کنند.
پارکر می‌نویسد: «این افراد زمان زیادی را با فرزندان ما می‌گذرانند، ما می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که به آن‌ها پاداش مناسبی داده می‌شود و فقط به‌عنوان پرستار بچه تصور نمی‌شوند.»
امیدواریم از این بخش از شاتر لذت برده باشد. آیا شما هم چنین معلم‌هایی داشته‌اید؟ یا در اطراف خودتان معلم‌هایی را می‌شناسید که صرف نظر از جنبه مالی از جان و دل برای دانش‌آموزانشان وقت بگذارند؟ نظر شما در این مورد چیست؟
تا چه اندازه با عبارت جدیدی که به تازگی ترند شده است؛ یعنی «به اندازه‌ی حقوقی که دریافت می‌کنی، کار کن» موافق هستید؟