«طلای سرخ»؛ دستان محرومی که طلا می‌چینند
صابر قاضی از هنرمندان خوب کشورمان است که بیش از صدها عنوان در افتخارات عکاسی خود جای داده است. او که در تبریز زاده شده، دلیل اصلی کنجکاوی و دید خود را زندگی در شهرهای تجاری و تاریخی بزرگ می‌داند. بیشتر آثار صابر بر روایت تعامل انسان و طبیعت تمرکز دارد و می‌گوید عکاسی را به‌عنوان ابزاری برای شناخت روابط پیچیده‌ی انسانی و فرهنگی انتخاب کرده است.
زمانی که دوربین را در مقابل سوژه‌هایم قرار می‌دهم، درواقع به‌دنبال کشف رابطه‌ی خودم با آن‌ها هستم. هدف من روایت داستان‌های نهفته در پسِ سوژه‌ها و ارتباط حسی با جهان پیرامون است.- صابر قاضی
درک بهتر و شناخت صادقانه از موضوع، به صرف زمان بیشتر نیاز دارد. به همین دلیل پروژه‌های عکاسی صابر به‌عنوان عکاس مستند و فعال محیط زیست، بلند‌مدت و در رابطه با موضوعات اجتماعی، زیست‌محیطی و زندگی در شرایط بعد از بحران و جنگ است. موضوعاتی که به خاطرات دوران کودکی و تجربه‌های زیسته‌ی او در یکی از پرتنش‌ترین مناطق جغرافیایی جهان مربوط می‌شوند.
در این شاتر از شما دعوت می‌کنم تصاویری از مجموعه عکس «طلای سرخ» را ببینید و داستان آن را از زبان صابر قاضی بخوانید.
کارگران زعفران‌چین شرق ایران فقط یک ماه از سال را کار می‌کنند؛ نوامبر. آن‌ها از طبقه‌ی پایین اجتماع هستند و با دستمزد ناچیز، ساعت‌ها بی‌وقفه کمر خم کرده و نشسته کار می‌کنند.
برداشت زعفران کار بسیار سخت و طاقت‌فرسایی است که کاملاً با دست انجام می‌گیرد. زعفران‌چینان با دستانشان گیاهی جادویی را می‌چینند که خودشان از آن محروم هستند؛ اینگونه دست زعفران‌چینان از زعفران دور می‌شود.
صابر این روزها بر روی دو موضوع مهم کار می‌کند: «تبعات بحران‌های بزرگ زیست‌محیطی با محوریت آب» و «زندگی پس از جنگ در ایران و خاورمیانه». امیدواریم در شاترهای بعدی میزبان مجموعه عکس‌های قدرتمند بیشتری از او باشیم.
