آنچه که باید در مورد مارس وان بدانیم؛ اعزام نخستین گروه از انسان‌ ها به مریخ در سفری بی‌ بازگشت

اسکان انسان در کره مریخ همیشه دستمایه گمانه‌زنی‌ها و مطالعات جدی بوده زیرا شرایط سطحی این سیاره و وجود آب در آن باعث شده تا بتوان آن را قابل زیست‌ترین مکان خارج از کره زمین در منظومه خورشیدی دانست. کره ماه به عنوان نخستین مکان برای انسان‌ها پیشنهاد شده اما ماه دارای جو نیست؛ در حالی که مریخ با جو رقیقی که دارد امکان بیشتری برای میزبانی از انسان و دیگر گونه‌های زیست را فراهم می‌کند. هم کره ماه و هم کره مریخ به عنوان سکونت‌گاه‌های بالقوه برای انسان‌ها پرهزینه هستند و مخاطراتی چون فرود در مناطق با جاذبه سنگین معروف به چاه‌های گرانشی را هم در خود دارند.

پروژه «مارس وان» توسط کارآفرین هلندی به نام باس لانس‌دورپ با هدف استقرار بشر روی سیاره مریخ با استفاده از ترکیبی از تکنولوژی‌های موجود و قابل استفاده در سراسر جهان آغاز به کار کرده است. این سازمان قصد دارد ماجراجویی چندین ساله خود را از طریق نمایش برنامه‌ای تلویزیونی از همه لحظات این پروژه با تمامی جهان به اشتراک بگذارد. این شرکت ثبت نام اولیه از داوطلبان حضور در سفر بی‌بازگشت به مریخ را انجام داده است. بهره هوشی مناسب و سلامت کامل جسمی و روحی از جمله شروط اصلی برای ثبت نام اولیه در این طرح بود و پس از انتخاب اعضای نهایی، دوره تمرین و آماده‌سازی برای سفر به مریخ آغاز می‌شود. این گروه در مدت حضور در تمرینات روی زمین و زندگی بر سطح سیاره سرخ در استخدام شرکت مارس وان خواهند بود.

مراحل انجام پروژه مارس وان بصورت زیر است. در تمامی تصاویر زیر این پروژه به همراه مراحل و سال‌های انجام آن‌ها توضیح داده شده است. 

در سال ۲۰۱۱ طرح این پروژه توسط باس لانس‌دورپ و آرنو ویلدرز پایه‌گذاری شد. لانس و ویلدرز جلساتی را به منظور گفت و گو در زمینه‌ تامین کنندگان قطعات و سیستم‌های مورد نیاز از آمریکا، کانادا، ایتالیا و انگلیس برگزار کردند. تمامی ساختار این پروژه، جدول زمانی و بودجه آن با توجه به پاسخ و واکنش مهندسان شرکتهای تامین کننده، مشخص شد. نتیجه این مذاکرات یک طراحی پایه برای یک پروژه و ماموریت اسکان دائم انسان‌ها روی مریخ با کمک تکنولوژی‌های موجود بود.

آوریل سال ۲۰۱۳ آغاز انتخاب فضانوردان در کنفرانس‌های مطبوعاتی شهرهای نیویورک اطلاع داده شد. دوره اول این ثبت نام، آنلاین و برای تمام ملیت‌ها آزاد بود. در طول دو سال آینده نیز دوره‌ی دوم از انتخاب فضانوردان آغاز می‌شود. در پایان این دوره، شش تیم چهار نفره برای آموزش انتخاب خواهند شد. هر ساله، سری جدیدی از انتخاب فضانورد جهت اضافه کردن اعضای جدید به تیم‌های قبلی شروع می‌شود. پس از انتخاب این دسته از افراد، در زمین یک مدل مشابه کلونی مریخ برای آزمایش اهداف آموزشی ساخته خواهد شد.

دوره آموزش را گروه‌های انتخاب شده از اولین سری داوطلبان آغاز می‌کنند. این آموزش‌ها تا سال ۲۰۲۴ ادامه خواهد یافت. مهم‌ترین بخش آموزش توانایی گروه در کنار آمدن با شرایط سخت زندگی در نقاط دوردست به مدت طولانی است. این افراد چگونگی تعمیر قطعات کلونی را یاد می‌گیرند، آموزش‌های پزشکی می‌بینند و حتی یاد می‌گیرند که چگونه غذای خود را درون کلونی پرورش دهند. هر گروه، چند ماه از هر سال دوره آموزشی خود را به جهت آمادگی برای ماموریت، در یک کمپ مشابه کلونی مریخ می‌گذرانند. در اولین شبیه‌سازی یک ناحیه مشابه مریخ با دسترسی راحت انتخاب می‌شود. یک کمپ آموزشی دیگر هم در یک نقطه دور افتاده‌تر مانند قطب شمال ایجاد می‌شود.

سال ۲۰۲۰ یک ماموریت فناوری به مریخ آغاز خواهد شد؛ این ماموریت اثبات برخی فناوری‌ها را که برای انجام ماموریت مهم هستند فراهم می‌کند. یک ماهواره مخابراتی نیز به جهت قرارگیری در مدار ایستای مریخ پرتاب خواهد شد. این ماهواره ارتباط شبانه روزی را بین مریخ و زمین برقرار کرده و می‌تواند تصاویر، ویدئوها و اطلاعات دیگر را از سطح مریخ مخابره کند.

سال ۲۰۲۲ یک خودروی هوشمند و یک یدک‌کش پرتاب می‌شوند. این خودرو قادر است به کمک یدک‌کش کپسول‌های فرود را به محل کلونی منتقل کند. این خودرو در مریخ و در ناحیه انتخاب شده جهت پیدا کردن بهترین محل برای تاسیس کلونی به گشت زنی می‌پردازد. محل ایده‌آل برای کلونی باید به قدری به قطب شمال مریخ نزدیک باشد تا خاک آن دارای آب کافی بوده و به استوا نزدیک باشد تا بهره پنل‌های خورشیدی حداکثر ممکن شود و همچنین باید به قدر کافی مسطح باشد که ساخت و ساز کلونی آسان شود. زمانی که محل تاسیس کلونی تعیین شد، خودروی مریخ پیما سطح سیاره را برای ماموریت‌های باری آماده می‌کند و سطوح وسیعی را که قرار است پنل‌های خورشیدی روی آن پهن شوند پاکسازی می‌کند. ماهواره مخابراتی دوم هم جهت قرارگیری در مدار دور خورشید پرتاب می‌شود. این ماهواره، مداری مشابه زمین خواهد داشت، با این تفاوت که ۶۰ درجه عقب تر و در نقطه لاگرانژی L5 سیستم زمین و خورشید قرار می‌گیرد. این ماهواره به همراه ماهواره مخابراتی مریخ، امکان برقراری ارتباط شبانه روزی را در تمام ایام هفته حتی وقتی خورشید بین دو سیاره باشد، ایجاد می‌کند.

سال ۲۰۲۴ دو واحد سکونت، دو واحد سیستم‌های پشتیبانی حیات و دو واحد تجهیزات و غذا به مریخ پرتاب می‌شوند. در سال ۲۰۲۵ تمام واحدها به کمک سیگنال بیکن رادیویی روی سطح مریخ فرود می‌آیند.

سال ۲۰۲۵ شش واحد باری حداکثر تا فاصله ۱۰ کیلومتر دورتر از محل کلونی روی سطح مریخ فرود می‌آیند. خودروی مریخ پیما توسط یدک‌کش اولین واحد پشتیبانی حیات را برمی‌دارد. این خودرو، واحد پشتیبانی حیات را در محل مناسب قرار داده و پنل خورشیدی را پهن می‌کند. حال خودروی مریخ پیما می‌تواند به سیستم پشتیبانی حیات وصل شود تا بتواند باتری‌های خود را به مراتب سریعتر از حالتی شارژ کند که به پنل‌های خورشیدی خودش متکی بود، و به این ترتیب بتواند کار بیشتری انجام دهد. خودرو تمام واحدهای باری را برداشته و پنل خورشیدی دومین واحد پشتیبانی حیات را پهن می‌کند و سپس قسمت‌های باد شدنی واحدهای مسکونی را راه‌اندازی می‌کند. سیستم پشتیبانی حیات جهت انتقال آب، هوا و برق توسط یک شلنگ به واحدهای مسکونی متصل می‌شود. حال سیستم پشتیبانی حیات فعال است. آب، به کمک تبخیر ذرات یخ زیرسطحی در یک کوره، از خاک مریخ استخراج می‌شود. آب تبخیر شده مجددا میعان شده و نگهداری می‌شود. بخشی از آب برای تولید اکسیژن استفاده می‌شود. نیتروژن و آرگون استخراج شده از اتمسفر مریخ نیز برای تامین بقیه اجزای هوای قابل تنفس داخل کلونی استفاده می‌شوند. قبل از اینکه اولین تیم ماموریت خود را آغاز کنند، سیستم پشتیبانی حیات، یک اتمسفر قابل تنفس با فشار ۰/۷ بار، ۳۰۰۰ لیتر آب و ۱۲۰ کیلوگرم اکسیژن ذخیره کرده است. به علاوه، خودروی مریخ پیما خاک مریخ را بالای محفظه‌های باد شدنی انبار می‌کند تا کلونی در مقابل تشعشعات خورشید محافظت شود.

سال ۲۰۲۶، اجزای وسیله ترانزیت مریخ به مدار زمین پس از اعلام وضعیت چراغ سبز سیستم‌های مریخ پرتاب می‌شوند. ابتدا یک محفظه مسکونی ترانزیت و یک کپسول فرود همراه با دستیار مونتاژ به مداری دور زمین پرتاب می‌شوند. دستیار مونتاژ، کپسول فرود را به محفظه ترانزیت متصل می‌کنند. اولین تیم مریخ که از قبل آموزش دیده‌اند، به این مدار زمین پرتاب می‌شوند. در این مدار، تیم مارس وان جایگزین تیم مونتاژ می‌شوند و تیم مونتاژ با کپسولی که تیم مریخ را به مدار رسانده، به زمین برمی‌گردند. بعد از کنترل نهایی سیستم‌ها در مریخ و در وسیله ترانزیت، موتورهای پیشران روشن شده و مدار وسیله ترانزیت به مدار انتقال به مریخ رسانده می‌شود. این نقطه بدون بازگشت است. تیم مارس وان اکنون موظف به یک پرواز ۲۱۰ روزه به مریخ است.

حدود ۲۴ ساعت قبل از فرود، فضانوردان از محفظه ترانزیت به کپسول فرود به همراه تجهیزات و آذوقه منتقل می‌شوند. کپسول فرود از محفظه ترانزیت که بسیار بزرگتر از آن است که بتواند روی مریخ فرود بیاید، جدا می‌شود. محفظه ترانزیت به حرکت خود در مداری به دور خورشید ادامه می‌دهد. فضانوردان وارد واحدهای مسکونی شده و چند روز بعد را در استراحت و تطبیق با شرایط جدید سپری می‌کنند. چند هفته بعد، محموله بار برای خدمه دوم فرود می‌آید؛ وقتی سخت افزار دومین گروه هم به کلونی اضافه شود، چهار واحد مسکونی و چهار واحد پشتیبانی حیات خواهند داشت که برای ۱۶ فضانورد کافی خواهد بود.

سال ۲۰۲۸ گروه دوم از زمین راهی می‌شود. آنها در مسیری طولانی‌تر و به مدت ۲۴۰ روز به مریخ سفر کرده و سال ۲۰۲۹ روی مریخ فرود می‌آیند. گروه اول که اکنون واحدهای مسکونی آنها را آماده کرده‌اند، به استقبال گروه دوم می‌روند. سخت افزارهای گروه سوم چند هفته بعد فرود آمده و به کلونی اضافه می‌شوند. این فرآیند هر دو سال که گروه جدید اضافه می‌شوند، ادامه می‌یابد.

مارس وان وعده داده که تمامی گروه‌های منتخب را تا سال ۲۰۲۷ به مریخ اعزام کند. زمانی که این افراد در مریخ سکنی گزیدند، دیگر راه برگشتی به سیاره زمین نخواهند داشت. در اصل با فرود انسان‌ها در مریخ و ادامه زندگی آن‌ها در این سیاره، تمامی شرایط از لحاظ فنی و ادامه حیات بررسی خواهد شد. باس لانس‌دورپ مدیرعامل این شرکت اعلام کرده که با استفاده از ترکیبی از تکنولوژی‌های موجود می‌توان استقرار بشر را در مریخ به انجام رساند. اما سیستمی که قادر به انجام چنین کاری باشد بسیار پیچیده است. حتی لانس‌دورپ نیز با اینکه تمامی مراحل را برنامه‌ریزی کرده است این کار را بسیار دشوار دانسته و اعلام می‌کند که ممکن است شرایطی غیرمنتظره پیش بیاید. برخی از منابع معتبر نیز با انجام تحقیقات فراوان این پروژه را نامعقول می‌دانند. موسسه تکنولوژی ماساچوست در سال ۲۰۱۴ با انتشار مقاله‌ای، این پروژه را دور از واقعیت اعلام کرد. روزنامه‌ی مَتر نیز با انتشار چندین مقاله، پروژه مارس وان را از لحاظ مالی، علمی و قانونی زیر سئوال برد. در هر صورت لانس‌دورپ امیدوار است که اعزام انسان به مریخ را با موفقیت انجام خواهد داد و از تمامی مردم جهان درخواست دارد که به او و پروژه مارس وان اعتماد کنند. حال می‌خواهیم مارس وان را از جوانب مختلف مورد بررسی قرار دهیم.

 مارس وان تا ۱۲ سال چهار نفر از افراد برگزیده را به سیاره مریخ اعزام خواهد کرد. این پروژه کلونی‌هایی را جهت استقرار افراد منتخب از قبل آماده خواهد کرد. به گفته‌ی این کمپانی و افراد فعال در این پروژه، توسط تکنولوژی‌های موجود می‌توان مارس وان را پیاده سازی کرد. لانس‌دورپ به این نکته هم اشاره کرد که مارس وان به تنهایی هیچ سخت‌افزاری را در این پروژه تولید نخواهد کرد، زیرا کمپانی‌های دیگری به جهت ارائه‌ی تجهیزات لازم برگزیده شده‌اند. لانس‌دورپ اولین کمپانی تولید انرژی توسط باد را در سال ۲۰۰۸ به ثبت رساند، با این حال آزادانه اعلام می‌کند که جزئیات علمی پشت پرده‌ی این پروژه غیرقابل درک است. لانس‌دورپ در این خصوص با اعلام اینکه خود مهندس مکانیک است گفت که فقط دید کلی را از اصول علمی دارد. در حال حاضر شرکت Paragon Space Development وظیفه تامین سیستم‌های پشتیبانی حیات مارس وان را برعهده دارد. این کمپانی در حال آماده سازی گزارشی در خصوص جنبه‌های مختلف فنی زندگی در مریخ است که اواخر ماه آوریل منتشر خواهد کرد. این مقاله اولین تلاش مارس وان برای توضیح دلایل علمی این پروژه خواهد بود. اما در حال حاضر، مارس وان ادعاهای غیرمنطقی و غیرممکنی دارد که حتی قادر به پاسخ دادن به سئوال‌های فنی نیست.

Sydney Do و Andrew Owens محققان دانشگاه MIT درباره مارس وان اعلام کردند:

طرح ماموریت مارس وان، همان طور که در وب‌سایت این پروژه توسط لانس‌دورپ شرح داده شده است، هیچ دلیل علمی ندارد. قبل از ارسال انسان‌ها و فرود آن‌ها در سیاره مریخ، ابتدا باید تکنولوژی و فناوری‌های این پروژه فراهم شود، تنها با کمک کلونی‌ها سپری کردن و زندگی در مریخ غیرممکن است.

 این محققان استدلال‌هایی دارند که اثبات می‌کند این پروژه غیرمعقول بوده و زندگی در چنین شرایطی ناممکن است و سه مشکل را برای مارس وان ارائه کرده‌اند: استفاده از منابع خدمه «ISRU»، رشد گیاه/مدیریت جو و ساخت قطعات یدکی. ISRU به این معنی است که از عناصر موجود در مریخ برای محافظت از خدمه‌ها استفاده کرد. به عنوان مثال، سیاره مریخ دارای سطح بالایی از نیتروژن است که خود عنصری حیاتی برای بقای انسان به شمار می‌آید. به گفته‌ی این محققان، فناوری‌های مهم برای توسعه، آزمایش و اعتبار سنجی برای ساکن شدن انسان‌ها در مریخ قبل از ارائه ISRU لازم و ضروری است؛ بخصوص اینکه این سفر بی‌بازگشت است. حتی اگر یکی از برنامه‌های طبق پیش بینی اجرا نشود دیگر در این حالت هیچ راه بازگشتی وجود ندارد.

برای مدیریت جو و رشد گیاهان هم مارس وان میزات ۲۰۰ مترمربع را برای آذوقه و مخصوص چهار نفر در کلونی‌ها در نظر گرفته است. ایده‌ی رشد گیاهان در مریخ تحسین برانگیز است اما مقدار این گیاهان مشکل ساز خواهد بود. چهار نفری که در کلونی قرار دارند به اندازه کافی کربن دی‌اکسید تولید نخواهند کرد، که این گاز کاملا از راه تنفس قابل تولید است. برای کنترل ۲۰۰ مترمربع و محصولات گیاهی موجود در آن باید سیستم کنترل اتمسفر در محل تعبیه شود. مارس وان این مشکل را به خوبی درک کرده و طرحی را برای این منظور پیشنهاد داده است؛ این سیستم از کربن دی‌اکسید موجود در جو مریخ استفاده خواهد کرد. اما با این حال این راه‌حل بازهم مشکل ساز است. هرچه‌قدر گیاهان از کربن دی‌اکسید استفاده کنند، اکسیژن تولید می‌کنند. که این مساله می‌توانند خظراتی را برای این زیست‌گاه در مریخ ایجاد کند. به همین دلیل این طرح به یک سیستم تهویه نیاز دارد. محققان MIT می‌گویند که این سیستم تهویه هیچ‌گاه در سطح مریخ و فضا آزمایش و پیاده‌سازی نشده و در حال حاضر معتبر و در دسترس نیست.

درنهایت می‌توان گفت که این پروژه از جنبه‌های مختلف دلهره‌آور است. انسان‌هایی که به مریخ اعزام می‌شوند تنها لوازمی را که با خود می‌برند به همراه خواهند داشت. به این معنی که اگر زیست‌گاه آن‌ها دچار مشکل شود، هیچ‌گاه قادر به تعمیر آن‌ها نخواهند بود. همان طوری که پیش‌تر توزیع داده شد، در پروژه مارس وان، اولین خدمه تمامی تجهیزات لازم، سیستم‌های پشتیبانی حیات و قطعات یدکی را در نظر گرفته است. دومین خدمه تمامی قطعات لازم را با خود به همراه خواهد آورد و به همین ترتیب سومین خدمه نیز لوازم و قطعات ضروری را به همراه خواهد داشت. از لحاظ مالی، تامین قطعات و لوازم شبیه کابوس است که یک کمپانی به تنهایی قادر به تامین آن نیست.

لانس‌دورپ در این خصوص چنین پاسخ می‌دهد:

با فرض در نظر گرفتن استراتژی قطعات مساله را بررسی می‌کنیم؛ در ایستگاه فضایی بین‌المللی هنگامی که یک سیستم خراب می‌شود شما آن را با سیستمی دیگر جایگزین می‌کنید. این در حالی است که زمانی اگر این خرابی در مریخ اتفاق بیفتند، تنها قطعه‌ای که دچار آسیب شده است را پیدا کرده و آن را با قطعه‌ی سالم تعویض خواهید کرد، که این قطعه نهایتا وزنی در حدود گرم دارد در حالی که دور انداختن کل سیستم وزنی برابر چند کیلو دارد.

قطعات بزرگ‌تر از یک گرم یا حتی ۱۰ کیلو احتمال خرابی دارد. لانس‌دورپ از این مشکل هم آگاه است که قطعات یدکی خود مشکلی بزرگ محسوب می‌شود. اما این مشکل شخصی او نیست، چراکه مارس وان یکی از شرکت‌های هوافضا را برای تامین این قطعات به استخدام خود خواهد آورد. محققان دانشگاه MIT هنوز به این مساله قانع نشده‌اند و باور دارند که زندگی در مریخ با استفاده از تکنولوژهای موجود غیرممکن است. آن‌ها برای برطرف کردن این مشکل، راه‌حلی را در نظر گرفته‌اند که طی آن طرح استخراج معادن و راه‌اندازی اکو سیستمی را در مریخ باید اجرا کرد، که این طرح از لحاظ مالی و زمان گران تمام خواهد شد.

این محققان اعتقاد دارند که روزی حتما انسان‌ها به سیاره مریخ دست خواهند یافت اما این کار هیچ‌گاه با پروژه مارس وان به انجام نخواهد رسید. آن‌ها این موضوع را اعلام کردند که یکی از جنبه‌های جالب توجه مارس وان این است که کمپانی مذکور هیچ‌گاه در زمینه فنی و دلایل علمی پشت این قضیه صحبت نمی‌کند و زمانی را برای مکالمه و مذاکره با افراد متخصص صرف نمی‌کنند. به علاوه لانس‌دورپ خود نیز در برخی زمینه‌ها از جمله‌ جنبه‌های فنی و تکنولوژی این طرح سئوال‌های بی‌جوابی دارد. در نهایت می‌توان گفت مارس وان یکی از پروژه‌هایی است که ادعاهای جسورانه‌ای برای زندگی در سایر سیاره‌ها دارد، بنابراین بار اثبات این قضیه و صحت مارس وان برعهده‌ی لانس‌دورپ و تیم آن قرار می‌گیرد. لانس‌دورپ اعلام می‌کند که گزارشی که طی چند ماه منتشر می‌شود معیاری برای زندگی در مریخ نیست و به اندازه‌ی کافی پشتیبان و دلایل برای اثبات این پروژه در اختیار داریم.

صرف نظر از اینکه تیم مارس وان با محققان دانشگاه MIT موافق یا مخالف خواهند بود، این تیم به انتقادات پاسخ امیدوار کننده‌ای را ندارند. دکتر نوربر کرافت (تصویر فوق) یکی از پزشکان ارشد در مارس وان است. او پیش از این در ناسا، آژانس فضایی روسیه و JAXA و آژانس فضایی ژاپن فعالیت‌هایی داشته است.کرافت تحقیقاتی را در زمینه تاثیرات روانی و فیزیولوژیکی پروازهای فضایی طولانی مدت به انجام رسانده است. کرافت این موضوع را تاکید کرد که تحقیقات و بیانیه‌های محققان دانشگاه MIT ملاکی برای این پروژه نیست، زیرا آن‌ها نمی‌توانند فقط با مطالعه‌ی یک وب‌سایت کل پروژه را زیر سئوال ببرند. مشکل اینجاست که این محققان دانشجوی دوره لیسانس نیستند، آن‌ها در رشته‌ی هوا و فضای دانشگاه MIT تحصیل کرده و مدرک ارشد خود را در این زمینه دریافت کرده‌اند. بدون در نظر گرفتن اینکه مارس وان این محققان را بی‌تجربه می‌داند، لانس‌دورپ نیز مطالعات آن‌ها را نادیده گرفته و اعلام می‌کند که این محققان از اطلاعات ناقص و نامعتبری در تحقیقات خود استفاده کرده‌اند که قادر به ارائه‌ی راه‌حل مناسبی نیستند. به هرحال مارس وان دو بخشی از وب‌سایت خود را به دلیل مقالات این محققان تغییر دادند؛ بخش اهداف کلی این پروژه شامل مقدار مورد نیاز از گیاهان در مریخ را از ۵۰ مترمربع به ۲۰۰ مترمربع تغییر دادند. این محققان طی تحقیقات خود اطلاعاتی را از مارس وان درخواست کرده بودند که این کمپانی حاضر به ارائه آن‌ها نبود؛ در این مرحله، مساله اعتماد مطرح می‌شود.

جرارد توفت فیزیک‌دان نظری و برنده جایزه نوبل درباره مارس وان گفته که سکنی گزیدن در سیاره مریخ نه تنها ۱۰ سال بلکه ۱۰۰ سال به طول خواهد انجامید و البته به ۱۰ برابر بودجه‌ی فعلی مارس وان نیاز است. مسائل مختلفی در خصوص مارس وان بین افراد متعددی مطرح می‌شود، جنبه مالی و مشکلات بودجه و پول بسیاری از این موارد را شامل می‌شود. در سال ۲۰۱۳ مارس وان اعلام کرد که تعداد ۲۰۰/۰۰۰ نفر برای سفر به مریخ ثبت‌نام کرده بودند. برخی از افراد این رقم را دروغ دانسته و یا احتمال می‌دهند که فقط ظاهرسازی است.

 دکتر کرافت در خصوص مشکلات مالی گفته که به محض دست یافتن به بودجه لازم، این پروژه عملی خواهد شد. شاید کرافت به این موضوع قانع شده است که با پول می‌توان مشکلات این پروژه را برطرف کرد. اما تامین مالی مارس وان به نظر ناممکن می‌رسد. لانس‌دروپ اعلام کرده که فقط به ۶ میلیارد دلار نیاز دارد، در حالی که پیاده سازی پروژه‌های ناسا در مریخ همراه با بازگشت ۱۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. جرارد توفت فیزیک‌دان نظری هم اعلام کرده که مارس وان حداقل به ۶۰ میلیارد دلار بودجه نیاز دارد، با در نظر گرفتن این که مارس وان سفری بی‌بازگشت است و نیازی به ارائه‌ی تجهیزات ضروری برای بازگشت به زمین نیست.

لانس‌دروپ در خصوص این سفر می‌گوید:

من فکر می‌کنم که بازگشت به زمین غیرممکن است؛ البته نه از نقطه نظر فیزیکی، بلکه از لحاظ عملی این کار امکان ندارد.

حتی اگر محققان دانشگاه MIT بودجه‌های عظیمی را برای این پروژه در نظر گرفته باشند باز هم لانس‌دروپ عقیده دارد که تمامی بودجه‌های لازم برای این پروژه را تامین خواهد کرد، چرا که مارس وان یک رویداد رسانه‌ای بزرگ است. او عقید دارد که افراد بسیاری هزینه‌هایی را برای تماشای این سفر صرف خواهند کرد. هفته گذشته لانس‌دروپ به رادیوی ملی اعلام کرده که مارس وان ۴۵ میلیارد دلار درآمد رسانه‌ای خواهد داشت، این مقدار تقریبا ۱۰ برابر سودی است که از بازی‌های المپیک به دست می‌آید.

لانس‌دروپ از بودجه‌ در دسترس مارس وان اطلاعاتی را منتشر نکرده است اما به این نکته اشاره کرده که پول کافی را برای حفظ این پروژه دارد. این پروژه ۷۸۴/۳۸۰ دلار را از کمک‌های مالی به دست آورده است. مارس وان تا اواخر سال ۲۰۱۴ مبلغی حدود ۳۱۳/۷۴۴ دلار را از کمپین مارس وان ایندییگو کسب کرده که البته این پروژه مبلغ ۴۰۰/۰۰۰ دلار را درخواست داده بود. اخیرا مارس وان قرارداد خود را با کمپانی Endemol لغو کرده است، این کمپانی مسئولیت پخش نمایش تلویزیونی این پروژه را بر عهده داشت. مارس وان پروژه‌ای برای سود نیست اما برخی بودجه‌های خود را از طریق کمپانی Interplanetary Media Group تامین می‌کند، به علاوه مارس وان موفق شد بخشی از سرمایه گذاری‌های خود را در سال ۲۰۱۳ تامین کند. مارس وان در حال حاضر هیچ حقوق و دستمزدی را برای کاندیداهای سفر به مریخ پرداخت نمی‌کند. در حقیقت لانس‌دروپ از شرکت کنندگان درخواستی هم دارد که سود به دست آورده از حضور در رویدادهای مطبوعاتی را به شرکت بازگردانند و آن را برای خود نگه ندارند. او برنامه جدیدی را به عنوان «سهم درآمد» در نظر گرفته است، هرچند لانس‌دروپ ادعا دارد که بسیاری از شرکت کنندگان خود ترجیح می‌دهند که پول را به طور مستقیم در مارس وان سرمایه گذاری کنند.

یکی از کاندیداهای سابق این پروژه، فرآیند را به شکل زیر توضیح می‌دهد:

 شما در هر دوره از فرآیند انتخاب امتیازی را دریافت می‌کنید. اما تنها راهی که بتوان امتیاز بیشتری را دریافت کرد، خرید کالا از مارس وان یا کمک مالی به آن‌ها است.

مارس وان ادعا می‌کند که نظر یک کاندیدا یا در انتخاب نهایی او برای این ماموریت تاثیرگذار نخواهد بود. کرافت که مسئولیت انتخاب شرکت کنندگان را برعهده دارد به این نکته اشاره کرده که کسانی را انتخاب می‌کنند که به سرعت همه‌ی مسائل را فرابگیرند؛ کسانی که خطرات یک سفر بی‌بازگشت را درک کرده و به علت دل‌تنگی هم‌تیمی‌های خود را راها نکند. کرافت اعتقاد دارد کسی که این خطرات را درک نمی‌کند، هم‌تیمی‌های خود را نیز در معرض خطر قرار خواهد داد.

هنوز بسیاری از افراد اما و اگرهایی را در خصوص پروژه مارس وان دارند؛ در حال حاضر این شرکت تعداد شرکت‌کنندگان خود را به ۱۰۰ نفر افزایش داده است. در هرصورت ۲۴ نفر از این تعداد به عنوان افراد نهایی این سفر انتخاب خواهند شد که هرکدام از آن‌ها پیشنهاد استخدام در مارس وان را دریافت خواهند کرد. آن‌ها آموزش خواهند دید و در نهایت از بین‌ آن‌ها ۴ نفر برای سفر به مریخ انتخاب می‌شوند.

لانس‌دروپ در خصوص مشکلات بر سر راه این پروژه می‌گوید:

 ما وانمود نمی‌کنیم که برای هر مشکلی راه‌حل داریم، ما فقط این مساله را تاکید می‌کنیم که همواره راه‌حل‌هایی برای مشکلات وجود دارد.

البته این امکان وجود دارد که برنامه‌های این پروژه تغییر کند؛ در حال حاضر تغییراتی نیز در برنامه‌های آن‌ها ایجاد شده است. هفته‌ی گذشته لانس‌دروپ اعلام کرده که پروژه مارس وان با ۲ سال تاخیر اجرا خواهد شد. با این حال امکان دارد این پروژه در طول زمان دست‌خوش تغییرات بسیاری شود.