آیا بیگانگان وجود ندارند یا ما در جستجوی آنها نبوده‌ایم؟

موجودات فضایی کجا هستند؟

 برای دهه‌ها، انسان‌ها به دنبال سیگنال‌های بیگانه می‌گردند، با این‌ حال آسمان بالای سرمان همچنان ساکت است. اما پژوهش‌‌های جدید حاکی از آن است که این جستجوی پژوهشگران تاکنون چندان جامع نبوده است. اگر کل فضای قابل‌‌جستجو را معادل با همه‌‌ی آب‌‌های موجود در اقیانوس‌ها در نظر بگیریم؛ ما تاکنون فضایی به‌‌اندازه‌‌ی یک جکوزی را جستجو کرده‌‌ایم.

در بسیاری از فیلم‌ها، کهکشان مملو از موجوداتی هوشمند به تصویر کشیده می‌‌شود که با سفینه‌‌های خود در حال پرسه‌‌زنی هستند و نشانه‌‌های واضحی از وجود خود را به همگان نشان می‌‌دهند. در حقیقت، برنامه‌هایی مانند جستجوی هوش فرازمینی (SETI)، هیچ اطلاعات قابل‌توجهی را در مورد وجود گونه‌های دیگر مخابره نکرده است. برای اولین بار، فیزیکدان و نویسنده‌‌ی داستان‌‌های علمی‌تخیلی، دیوید برین در یک مقاله کلاسیک منتشرشده در فصل‌‌نامه‌‌ی انجمن ستاره‌شناسی، این عدم برقراری تماس را به‌‌عنوان «سکوت بزرگ» تفسیر کرد.

شوبهام کانودیا، دانشجوی فارغ‌التحصیل ستاره‌شناسی در دانشگاه ایالت پن و یکی از نویسندگان مقاله جدید در مجله arXiv می‌گوید:

اغلب گفته می‌شود که ما به‌مدت ۴۰ سال یا حتی بیشتر مشغول جستجو بوده‌‌ایم، اما هنوز هیچ نشانه‌ای از تمدن فرازمینی پیدا نکرده‌ایم. حال ما می‌خواهیم ببینیم که واقعاً چقدر جستجو کرده‌‌ایم و چه میزان دیگر باید جستجو کنیم.

پژوهشگران، استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی را برای انجام چنین پژوهش‌‌هایی نیازی واضح قلمداد می‌‌کنند؛ زیرا امواج رادیویی به‌‌راحتی می‌‌توانند از میان غبار بین‌‌ستاره‌ای عبور کنند و در نواحی خاصی از طیف رادیویی، تداخل پس‌زمینه به حداقل می‌رسد.

در مقاله‌‌ای منتشر‌‌شده در پایگاه اینترنتی تحقیقات این مرکز آمده است:

این یک ناحیه‌‌ی خاموش کیهانی است که ما در آن می‌توانیم به‌‌دنبال نجوایی ضعیف در فضای میان ستاره‌‌ها باشیم.

نویسندگان مقاله می‌‌گویند:

یافته‌ها بر ادعای کسانی که می‌‌گویند «سکوت بزرگ» صرفاً محصولی از تحقیقات محدود ما است، صحه می‌‌گذارد. ممکن است علائم رادیویی آشکار و واضحی در آسمان وجود داشته باشد اما ما هنوز آن را نشناخته‌‌ایم، زیرا جستجوی ما تا به امروز از جامعیت بسیار کمی برخوردار بوده است.

کانودیا می‌‌گوید هنوز جا برای توسعه‌‌ی بیشتر این آزمایش‌ها وجود دارد؛ چراکه امروزه پژوهش‌‌های مرکز، چیزی فراتر از طول‌موج‌های رادیویی را پوشش می‌‌دهد. پژوهش‌‌های تازه‌‌تر، سیگنال‌های موجود در باندهای نوری را نیز مورد کاوش قرار می‌دهد؛ زیرا موجودات فضایی هوشمند ممکن است پالس‌های لیزری قوی را به درون جهان شلیک کنند؛ چه به‌عنوان سیگنال‌ و چه به‌‌عنوان روشی برای هدایت سفینه‌‌های فضایی که با بادبان‌های خورشیدی کار می‌کنند. کانودیا و همکارانش امیدوارند که در نهایت بتوانند میزان کاوش نوری را که در مرکز انجام می‌‌شود، تعیین کنند.

کانودیا افزود:

بااین‌حال، حتی اگر ما هر دو طول‌موج‌های نوری و رادیویی را به‌‌طور کامل جستجو کنیم، احتمالاً نتایج دربرگیرنده‌‌ی تنها قسمت بسیار کوچکی از فضای جستجوی ممکن خواهد بود. ممکن است موجودات فرازمینی در طول تاریخ زندگی خود، با پدیده‌‌های بسیاری مواجه شده باشند که بشر هنوز آن را درنیافته است؛ پدیده‌‌هایی که ممکن است بتوان از آن برای تولید سیگنال نیز استفاده کرد. در هر حال، هنوز موارد زیادی در فیزیک وجود دارد که ما هنوز آنها را رمزگشایی یا درک نکرده‌ایم. شرایط مانند این است که شما تلاش کنید به‌‌وسیله‌‌ی یک «واکی‌‌تاکی» با غارنشینان ارتباط برقرار کنید، مسلماً هیچ پاسخی دریافت خواهید کرد. 

جیل تارتر، ستاره‌شناس و مدیر سابق مرکز تحقیقات SETI (که او نیز در گذشته چنین پژوهش مشابهی را انجام داده است)، می‌‌گوید که نتایج دلگرم‌کننده هستند. نتایج پژوهش‌‌های وی حاکی از آن بود که کل جستجوی انجام‌شده در این مرکز به‌‌مانند این است که به یک لیوان آب در مقابل دریا نگاه کنیم و نتیجه بگیریم که هیچ ماهی در اقیانوس وجود ندارد.

وی افزود:

من خوشحالم که می‌‌بینم در نقطه‌‌ی درستی ایستاده‌‌ایم. این یک اقیانوس بسیار بزرگ است ولی ما تاکنون موفق نشده‌‌ایم بخش زیادی از آن را کاوش کنیم.