آینده‌ی وویجر 2 در فضای میان‌ستاره‌ای چگونه خواهد بود؟
وویجر 2 بالاخره با ورود به فضای میان‌ستاره‌ای موفق به خروج از منظومه‌ی شمسی شد اما سفر و پژوهش‌های آن هنوز به پایان نرسیده است.
در کنفرانس جدیدی که در تاریخ ۱۰ دسامبر در اتحادیه‌ی ژئوفیزیک آمریکایی برگزار شد، دانشمندان و مهندسان به ادامه‌ی فعالیت‌های وویجر ۲ و همزاد آن اشاره کردند. به‌این‌ترتیب پژوهش‌های وویجر در مورد برخورد ذرات خورشیدی با ذرات موجود در فضای میان‌ستاره‌ای ادامه خواهد یافت.
کاوشگرهای دوقلوی وویجر اولین فضاپیماهای ساخت انسان هستند که موفق به عبور از مرز موسوم به هلیوپاس شدند. نیکی فاکس سرپرست علوم خورشیدی ناسا در طی یک کنفرانس خبری گفت:
هیچ سفری مانند این نیست که بشر با قدم‌های خود بتواند از این مرزها عبور کند.
اگر همه‌چیز خوب پیش برود، این سفر می‌تواند سال‌ها به طول بینجامد. به گفته‌ی سوزان داد مدیر پروژه‌ی مأموریت میان‌ستاره‌ای وویجر هر دو فضاپیما سالم هستند و به سفر خود ادامه خواهند داد.
این تصویر موقعیت کاوشگرهای وویجر ۱ و وویجر ۲ را نمایش می‌دهد. در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۱۸ ناسا اعلام کرد وویجر ۲ به وویجر ۱ در فضای میان ستاره‌ای پیوسته است. هر دو کاوشگر خارج از هلیوسفر هستند. هلیوسفر حباب محافظتی است که توسط خورشید ایجاد شده و تا فراتر از مدار پلوتو هم ادامه پیدا می‌کند.
چالش کلیدی ادامه‌ی سفر این فضاپیما اتلاف تدریجی گرما و توان است. دمای فعلی وویجر ۲ تقریباً ۳۶ درجه است و تولید توان این فضاپیما سالانه ۴ وات کاهش پیدا می‌کند. این یعنی در نهایت اپراتورها باید واسطه‌ها را قبل از آنکه کاملاً غیرفعال شوند، خاموش کنند.
براساس تخمین‌های سوزان داد، کاوشگرهای دوقلو با وجود کاهش تدریجی ارسال داده‌ها حداقل ۱۰ سال بیشتر می‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند. داد می‌خواهید بازه‌ی این مأموریت را به ۵۰ سال برساند.
اگرچه وویجر 1 در ابتدا از هلیوپاس عبور کرده، اما وویجر ۲ فرصت‌های بیشتری برای کاوش دارد. این فضاپیما حامل یک آشکارساز پلاسما است در حالی که واسطه‌ی وویجر ۱ سال‌ها قبل از کار افتاده است. از طرفی به دلیل انبساط مداوم حباب هلیوسفری، ممکن است وویجر ۲ مجددا از هلیوپاس عبور کند.
وقتی هلیوسفر به‌خوبی در آینه‌ی وویجر ۲ قرار بگیرد، این فضاپیما می‌تواند اطلاعاتی را از بادهای میان ستاره‌ای مقابل هلیوپاس و حباب اطراف هلیوسفر ارسال کند. این به معنی دستیابی به تشعشعات کیهانی کهکشانی و اتم‌های پرانرژی شامل طیف کاملی از عناصر است که در سطح جهان و با سرعت تقریباً نزدیک به نور حرکت می‌کنند.
جورجیا دنولفو، اخترفیزیک‌دان ناسا (که در مأموریت وویجر مشارکتی نداشته است) در طی کنفرانس خبری گفت:
اشعه‌های کیهانی پیغام‌آوران کهکشان هستند. در حالت عادی می‌توان کهکشان را از لنز غبارآلود هلیوسفر دید اما با وویجر برای اولین بار دیدگاه ما نسبت به جهان اطرافمان تغییر خواهد کرد.
ادامه‌ی سفر وویجر نه‌تنها می‌تواند اطلاعاتی در مورد جهان اطراف ارائه دهد؛ بلکه این دیدگاه‌ها می‌توانند نحوه‌ی درک انسان از سیاره‌های خارجی را هم تغییر دهند. هر منظومه‌ی خورشیدی در یک هلیوسفر قرار گرفته است که از آن درمقابل فضای میان ستاره‌ای محافظت می‌کند. میزان تعادل هلیوسفر هر منظومه بر قابل‌سکونت‌بودن سیاره‌های آن تأثیرگذار است.
اگرچه واسطه‌های وویجر تا ابد به کار خود ادامه نمی‌دهند اما این دو کاوشگر به سفر خود ادامه خواهند داد و تقریباً در طی ۳۰۰ سال، وارد دهانه‌ی داخلی ابر اورت می‌شوند، ابر اورت کره‌ای از دنباله‌دارهای اطراف منظومه‌ی شمسی است. عبور از این بخش تقریباً ۳۰ هزار سال طول خواهد کشید.
کاوشگرها پس از این بخش وارد مداری کند و طولانی در اطراف قلب کهکشان راه شیری می‌شوند؛ سفری که میلیون‌ها و حتی میلیاردها سال به طول خواهد انجامید و این اولین نفوذ انسان به دنیای پهناور کیهان خواهد بود.
نظرات