کانادا به نخستین کشور پشتیبان ایستگاه فضایی قمری تبدیل شد
کانادا با اعطای یک کمک مالی برای پوشش دورهای ۲۴ ساله و توسعهی نسل تازهی بازوهای روباتیک کانادارم، به نخستین کشوری تبدیل شده است که بهصورت رسمی به پروژهی ایستگاه قمری ناسا متعهد میشود.
جاستین ترودو، نخستوزیر کانادا هفتهی گذشته با اعلام این خبر گفت کانادا با سازمان فضایی آمریکا وارد همکاری خواهد شد و برای توسعهی پلتفرم مدارگرد قمری گیتوی (Gateway) که تاسیساتی انسانی در مدار پیرامون ماه است و همچنین دیگر برنامههای فضایی، در طول یک دورهی ۲۴ ساله دو میلیارد دلار کانادا (۱/۴ میلیارد دلار آمریکا) هزینه خواهد کرد. همسایهی شمالی آمریکا همچنین در طول ۵ سال با هدف پیشبرد برنامهی شتابدهندهی اکتشافات قمری، ۱۵۰ میلیون دلار سرمایهگذاری میکند تا برای توسعهی فناوریهای جدید بهمنظور بهکارگیری و آزمایش در مدار و سطح ماه در زمینههایی همچون هوش مصنوعی، روباتیک و بهداشت به کسبوکارهای کوچکاندازه و متوسط یاری برساند.
ترودو اعلام کرد که کانادا سامانهی روباتیک هوشمندی را بهنام کانادارم ۳ (Canadarm3) توسعه خواهد داد که وظیفهی تعمیر و نگهداری ایستگاه مداری گیتوی را برعهده خواهد گرفت. او گفت:
سرمایهگذاری تاریخی کانادا مشاغل سودمندی را برای کاناداییها ایجاد خواهد کرد، برنامهی فضانوردی ما را در حال اجرا و صنعت هوافضای ما را قدرتمند و رو به رشد نگاه خواهد داشت و در عین حال قلمرو تازهای از فرصتها را برای پژوهش و نوآوری پیشروی کشورمان خواهد گشود. کانادا با ایستگاه قمری گیتوی نقش مهمی را در یکی از بلندپروازانهترین پروژههایی که تاکنون برعهده گرفته است، ایفا خواهد کرد.
جیم برایدنستاین، مدیر ناسا در بیانیهای که بر پشتیبانی پیشین کانادا از برنامهی فضایی آمریکا تاکید داشت، از نخستوزیر این کشور تشکر کرد. وی افزود:
ما به همکاری در حال گسترشمان با کانادا و پشتیبانی بسیاری از دیگر کشورهایی چشم میدوزیم که مطمئن هستم به ما ملحق خواهند شد و به تقویت پیشرفتمان در دستیابی به اهداف چالشبرانگیزی که در فضا تعیین کردهایم، یاری خواهند رساند.
مفهومی هنری از سامانهی روباتیک هوشمند کانادا روی بخش خارجی گیتوی، ایستگاه فضایی کوچکی که در مدار پیرامون ماه خواهد چرخید
شرکتهای هوافضای کانادایی از سالها پیش بر سر دریافت دور تازهای از بودجه برای برنامههای فضایی در حال لابیگری با دولت فدرال بودهاند. در پاییز ۲۰۱۸، ائتلافی از سازمانهای مرتبط با فضا به رهبری MDA، شرکت توسعهدهندهی کانادارم، یک کارزار لابیگری دولتی و روابط عمومی راهاندازی کردند تا نیاز به بودجههای فضایی بیشتر و مشارکت در پروژهی ایستگاه قمری گیتوی را مورد توجه قرار دهند.
MDA هماکنون مطالعات اولیه را بهمنظور توسعهی سامانهی روباتیک گیتوی برای سازمان فضایی کانادا آغاز کرده است. این شرکت همچنین یک بررسی را از شرکتهای کانادایی که میتوانند برای تحویل این سامانه مورد استفاده قرار گیرند، انجام داده است و سال گذشته روز صنعت اختصاصیاش را برای ملاقات با تأمینکنندگان عمده برگزار کرد.
بهگفتهی MDA، سامانهی روباتیک کانادارم ۳ روی گیتوی که فعالیتهای حیاتی و نگهداری را برعهده خواهد گرفت، برای حفظ این ایستگاه فضایی جدید، هم در بخش خارجی و داخلی ضروری خواهد بود. این شرکت تاکید کرد که انتظار میرود این سامانه از یک بازوی مکانیکی بزرگتر و یک بازوی چابک کوچکتر تشکیل شود.
مایک گرینلی، مدیر گروه MDA گفت بیش از ۵۰۰ شرکت کانادایی در برنامهی روباتیک این شرکت برای ایستگاه فضایی بینالمللی مشارکت کردهاند. او در بیانیهای افزود:
ما انتظار داریم که یک زنجیرهی تأمین کانادایی متنوع، توانمند و مشابه تشکیل شود تا تعهد کانادا به ایستگاه قمری گیتوی را اجرا کند.
گرینلی در مصاحبهی پیشین خود با خبرگزاری اسپیسنیوز اشاره کرد که نسل جدید کانادارم همچنین بخشی حیاتی و بهشدت قابل مشاهده را برای عملیاتهای ایستگاه قمری گیتوی از جمله مونتاژ خود ایستگاه، نگهداری مداوم و گرفتن فضاپیماهای ملاقاتکننده فراهم خواهد کرد.
ناسا و سازمان فضایی کانادا برای بررسی مشارکت کانادا در توسعهی ایستگاه قمری گیتوی در حال بحث و گفتوگو بودهاند. برایدنستاین در ماه سپتامبر برای گفتوگو بر سر پروژهی گیتوی و دیگر برنامههای احتمالی با سیلوان لاپورت، مدیر سازمان فضایی کانادا در مقر ناسا ملاقات کرد.
مدیر ناسا در ماه سپتامبر در مرکز ویلسون در واشنگتن اشاره کرد که ناسا باید از مزیت برخی از امکانات بینظیری که کانادا توسعه داده است، بهرهمند شود. بهگفتهی وی، امکاناتی نظیر نسخهای از بازوی روباتیک کانادارم ۲ روی ایستگاه فضایی بینالمللی میتواند برای گیتوی مورد استفاده قرار گیرد تا هنگامی که فضانوردان درون ایستگاه حضور ندارند، به نگهداری آن کمک کند. برایدنستاین در آن زمان گفت:
خوشبختانه، شاید یک روز بتوانیم توافقی برای در اختیار داشتن کانادارم روی گیتوی داشته باشیم؛ نهتنها در خارج ایستگاه، بلکه داخل آن و نسخهای قدرتمند از همیشه از آن داشته باشیم تا بتواند درواقع به ادارهی ایستگاه فضایی در هنگام نبود سرنشین کمک کند.
نظرات