اسپیس ایکس هسته مرکزی فالکون هوی را در دریا از دست داد

اسپیس‌ایکس هفته‌ی گذشته، هسته‌ی مرکزی راکت فالکون هِوی خود را روی کشتی بدون سرنشین در اقیانوس اطلس فرود آورد؛ اما این بوستر در جریان انتقال به ساحل فلوریدا به‌طورناگهانی در دریا افتاد. این شرکت وضعیت طوفانی در دریا را مقصر اتفاق یادشده می‌داند. اسپیس‌ایکس در بیانیه‌اش برای خبرگزاری ورج نوشت:

در آخر هفته، به‌دلیل وضعیت ناآرام دریا تیم بازیابی اسپیس‌ایکس نتوانست بوستر مرکزی را در مسیر بازگشت به پورت کاناورال حفظ کند. همان‌طورکه وضعیت دریا با امواج ۲.۴ تا سه متری بدتر می‌شد، بوستر شروع به حرکت کرد و درنهایت، نتوانست سرپا بماند. امیدوار بودیم بوستر را به سلامت بازگردانیم؛ اما ایمنی تیممان همیشه در اولویت قرار دارد. انتظار نداریم مأموریت‌های آتی تحت‌تأثیر این اتفاق قرار بگیرند.

هسته‌ی مرکزی فالکون هِوی بوستر اصلاح‌شده‌ی فالکون ۹ است و یکی از سه بوستر تشکیل‌دهنده‌ی راکت سنگین اسپیس‌ایکس محسوب می‌شود. این هسته‌ی ویژه در بامداد جمعه ۲۳فروردین به وقت ایران در جریان دومین پرتاب فالکون هِوی، از کیپ کاناورال فلوریدا پرواز کرد. این پرتاب نخستین پرواز راکت یادشده در سال جاری میلادی پس از پرتاب نمایشی در فوریه‌ی‌۲۰۱۸ و نخستین پرتاب تجاری راکت یادشده را پس از گذشت بیش از یک سال رقم زد.

پس از برخاستن از زمین، هر سه هسته‌ی راکت با موفقیت روی زمین فرود آمدند: دو هسته‌ی بیرونی روی جایگاه‌های بتنی دوگانه‌ی فرود در کیپ کاناورال به زمین نشستند و هسته‌ی مرکزی نیز روی کشتی بدون سرنشین اسپیس‌ایکس به‌نام «البته هنوز تو را دوست دارم» فرود آمد. این نخستین‌بار بود که اسپیس‌ایکس هر بوستر راکت را پس از پرتاب بازیابی می‌کند. در جریان نخستین پرواز فالکون هِوی، هسته‌های بیرونی به‌آرامی فرود آمدند؛ اما هسته‌ی مرکزی در نشستن روی کشتی بدون سرنشین ناموفق بود و درون اقیانوس افتاد.

هسته‌ی مرکزی فالکون هِوی پس از دومین پرتاب این راکت، به سلامت روی کشتی بدون سرنشین در اقیانوس اطلس فرود آمد

به‌نقل از ایلان ماسک، مدیرعامل اسپیس‌ایکس، ظاهرا اکتاگربر صرفا به برخی بهبودها نیاز دارد تا بتواند هسته‌ی مرکزی را روی کشتی سرپا نگه دارد. ماسک در توییتر اشاره کرد اتصالات جدید برای فرود هفته‌ی گذشته به‌موقع آماده نشدند. در‌همین‌حال، وی خاطرنشان کرد اسپیس‌ایکس ممکن است بتواند موتورهای هسته را نجات دهد؛ بااین‌حال، معلوم نیست امکان بازیابی دیگر قسمت‌های بوستر نیز وجود دارد یا خیر.

هرزمان اسپیس‌ایکس فالکون هِوی را پرتاب می‌کند، دست‌ِکم یک بوستر باید روی کشتی بدون سرنشین فرود بیاید؛ زیرا این شرکت، تنها دو جایگاه فرود بتنی در کیپ کاناورال دارد. هسته‌ی مرکزی معمولا بهترین گزینه برای فرود دریایی محسوب می‌شود؛ زیرا بوستر مرکزی در‌مقایسه‌با بوسترهای کناری بیشتر در فضا پیش می‌رود. این موضوع سبب مصرف سوخت بیشتری می‌شود که برای بازگشت و فرود روی زمین بدان نیاز است. علاوه‌برآن، فرود روی زمین سخت در‌مقایسه‌با نشستن روی کشتی بدون سرنشین به سوخت بیشتری احتیاج دارد. کشتی‌های مستقر در اقیانوس می‌توانند هم‌چون بازیکنان ایستاده در انتهای زمین بیسبال که توپ پرتاب‌شده را می‌گیرند، خود را در موقعیتی دورتر از محل پرتاب یک بوستر در‌حال‌بازگشت قرار دهند.

مأموریت بعدی راکت فالکون هِوی برای پرتاب در زمانی نامعلوم در تابستان امسال زمان‌بندی شده که در جریان آن، از دو هسته‌ی بیرونی و یک هسته‌ی مرکزی کاملا جدید در‌مقایسه‌با پرتاب هفته‌ی گذشته استفاده خواهد شد. اسپیس‌ایکس قصد دارد در این مأموریت، از اکتاگربر استفاده کند؛ درنتیجه، برای اعمال بهبودها روی این ربات به‌نحوی که بتواند هسته‌ی مرکزی را حفظ کند، هنوز کمی فرصت باقی است. بااین‌حال، برای انتقال راکت‌ها به خشکی شاید دریای آرام‌تر سودمندتر باشد.