بررسی‌های جدید می‌گویند سیاره نهم ممکن است وجود نداشته باشد
از سال ۲۰۱۴، ستاره‌شناسان فرضیه‌های گوناگونی مطرح کردند که بتواند رفتارهای عجیب‌وغریب اشیای ماورای نپتون را توضیح دهد؛ اجسام آسمانی کوچکی که فرانپتونی خوانده می‌شوند. برخی تخمین زدند سیاره‌ی نهم پنج‌برابر زمین جرم دارد و برخی دیگر گفتند سیاره‌ی نهم صرفا خوشه‌ای از سنگ‌های فضایی کوچک است.
نخستین نشانه‌های وجود سیاره‌ی نهم در همان سال ۲۰۱۴ کشف شد. ستاره‌شناسان مؤسسه‌ی کارنگی و رصدخانه‌ی جمینی هاوایی نشان دادند مدار غیرمعمول جرم‌های خاصی در کمربند کویپر ممکن است تحت‌تأثیر گرانشی سیاره‌ی عظیم ناشناخته‌ای در لبه‌ی منظومه‌ی شمسی پدید آمده باشد. پس‌ازآن در ۲۰ ژانویه‌ی ۲۰۱۶، با اعلام نتیجه‌های بررسی رفتار گروهی از اجرام کمربند کویپر، احتمال وجود سیاره‌ی فرانپتونی بیشتر شد. کنستانتین باتیگین و مایکل براون، از مؤسسه‌ی فناوری کالیفرنیا (Caltech)، شواهد غیرمستقیم بیشتری از سیاره‌ی نهم براساس مدل جدید علمی، از مدار غیرمعمول چند جرم فرانپتونی دیگر ارائه کردند.
اکنون پس از گذشت چند سال از شواهد اولیه، محققان دانشگاه پنسیلوانیا داده‌های حاصل از انرژی تاریک را تجزیه‌و‌تحلیل کردند. آن‌ها با استفاده از بررسی مرئی و مادن‌قرمز نزدیک از رصدخانه‌ی شیلی دریافتند مدرکی دال بر جمع‌شدن اشیاء انتهای فرانپتونی وجود ندارد.
پدروبرناردینلی، نویسنده‌ی اصلی مقاله و اخترشناس دانشگاه پنسیلوانیا، به NewScientist گفته است:
اگر داده‌های ما تنها داده‌های موجود بود، ایده‌ی سیاره‌ی نهم را تدوین نمی‌کردیم.
برناردینلی همچنین در تحقیق دیگری که ماه مارس منتشر شد، ادعا کرد ۱۳۹ سیاره‌ی کوچک کشف کرده است؛ جهان‌هایی بسیار کوچک که باید سیاره تلقی شوند، نه دنباله‌دارها یا سنگ‌های فضایی. بررسی داده‌های انرژی تاریک نشان می‌دهد آن‌ها به دور خورشید فرانپتونی می‌چرخند.
سامانتالاولر، از دانشگاه رجینای کانادا، به NewScientist گفت:
ازآنجاکه در حال پیداکردن تعداد بیشتری از این اشیای دور هستیم، به‌نظر می‌رسد پراکندگی آن‌ها بسیار زیاد است. ایده‌ی سیاره‌ی نهم بسیار بد است و نباید نتیجه بگیریم سیاره‌ی نهم نمی‌تواند وجود داشته باشد. روشی که فرضیه‌ی سیاره‌ی نهم را ساخته است، جعل آن را کاملا غیرممکن می‌کند. تنها راه نبود، جست‌وجوی هر سانتی‌متر از آسمان به قصد یافتن آن نیست.
طرفداران فرضیه‌ی سیاره‌ی نهم هنوز امیدوار هستند و ادعا می‌کنند داده‌های کافی برای پاسخ قطعی وجود ندارد؛ زیرا مدارهای اجسام فرانپتونی آن‌ها را به مسافتی بسیار دورتر از خورشید می‌برد؛ جایی‌که تشخیص آن‌ها به‌طرز غیرمعمولی دشوار است.