گفت‌وگوی مدیر ارشد اسپیس ایکس با تایم؛ از جمع‌آوری زباله‌های فضایی با استارشیپ تا ساخت استارلینک در مریخ
گوین شاتول، مدیرکل و مدیرارشد عملیات اسپیس ایکس، پس از انتخاب به‌عنوان یکی از صد فرد تأثیرگذار در جهان، در گفت‌وگو با مجله‌ی تایم، از برنامه‌های بلندپروازانه‌ی این شرکت برای حل یکی از معضلات بزرگ موجود بر سر راه آینده‌ی اکتشافات فضایی پرده برداشت: بقایای رو به رشد مداری.
به‌نقل از شاتول، اسپیس ایکس برای پاک‌سازی مدار زمین از زباله‌های فضایی، برگ‌برنده‌ای در قالب استارشیپ در دست دارد؛ فضاپیمایی ۵۰ متری که دراصل برای حمل ۱۰۰ تن محموله یا ۱۰۰ مسافر به مقاصد دوردست ازجمله ماه و مریخ طراحی شده است. او در گفت‌وگویی ضبط‌شده با پاتریک لوکاس آستین، ستون‌نویس فناوری تایم گفت:
کاملا امکان‌پذیر است که بتوانیم از استارشیپ استفاده کنیم تا به‌سراغ برخی از بقایای موشک‌ها، البته موشک‌های دیگران برویم و این زباله‌ها را از فضای خارجی جمع‌آوری کنیم. این کار آسان نخواهد بود؛ اما باور دارم که استارشیپ امکان رفتن و انجام چنین کاری را فراهم می‌کند و واقعا از این موضوع هیجان زده‌ام.
ظاهرا این نخستین‌بار است که از برنامه‌های اسپیس ایکس برای استفاده از استارشیپ به‌عنوان وسیله‌ای به‌منظور پاک‌سازی فضا مطلع می‌شویم. این شرکت به‌تازگی آزمایش نسخه‌های اولیه‌ی این راکت غول‌پیکر را در تأسیسات خود در بوکاچیکا آغاز کرده است؛ درنتیجه هنوز راه بسیار درازی تا جمع‌آوری بقایای مداری در پیش دارد. بااین‌حال چند روز پیش، اسپیس ایکس نخستین نسخه‌ی پروازی مجهز به دماغه‌ی استارشیپ را برای صعود تا ارتفاع تقریبا ۲۰ کیلومتری آماده کرد تا مسیر برای رسیدن این فضاپیما به مدار بیش‌ازپیش هموار شود.
اگر ایلان ماسک باور دارد که نخستین استارشیپ می‌تواند تا سال ۲۰۲۴ به مریخ برسد، مدار زمین مقصد چندان بلندپروازانه‌ای برای این راکت محسوب نمی‌شود. همچنین، این موضوع هنوز نامعلوم است که پاک‌سازی فضا از «موشک‌های دیگران» با استفاده از فضاپیمای پرچم‌دار اقدامی به‌اندازه‌ی کافی سود‌آور برای اسپیس ایکس خواهد بود یا نه.
مجله‌ی تایم در مجموعه‌گفت‌وگوهایی تازه به‌سراغ شخصیت‌هایی مطرح ازجمله جان چو، بازیگر آمریکایی‌کره‌ای و گوین شاتول، مدیرکل اسپیس ایکس و کریس کسیدی، فضانورد ناسا، رفته است.
وقتی از معضل زباله‌های فضایی سخن به‌میان می‌آید، اسپیس ایکس در موضعی عجیب قرار دارد. این شرکت با سرعتی بی‌سابقه در حال ارسال دسته‌های پرتعداد از ماهواره‌های کوچک استارلینک به فضا است تا منظومه‌ای را بسازد که اتصال اینترنت پرسرعت را دراختیار کل جهان قرار می‌دهد. همان‌طورکه پیش‌تر در زومیت گزارش دادیم، ساخت این منظومه‌ی ماهواره‌ای ممکن است در بلندمدت به شکل‌گیری زباله‌های فضایی بیشتر منجر شود.
به‌گفته‌ی شاتول، ازآنجاکه خرابی ماهواره‌ها امری اجتناب‌ناپذیر است، وقتی شرکت دریافت ماهواره‌ها در ارتفاع بالاتر می‌توانند برای صدها یا هزاران سال در مدار باقی بمانند، برنامه‌های اولیه برای قراردادن منظومه‌ی استارلینک در مدارهای مرتفع را تغییر داد. او افزود:
خواستار پایین‌آوردن کل منظومه به ارتفاعی پایین‌تر شدیم تا ماهواره‌ها [پس از پایان عمر] بسیار سریع‌تر نابود شوند؛ درنتیجه، آن‌ها را در ارتفاعی پایین‌تر مستقر می‌کنیم تا اگر عملکرد خوبی نداشتند، به‌سرعت از مدار خارج شوند.
مدیرکل اسپیس ایکس در گفت‌وگو با تایم از دیگر برنامه‌ی بلندپروازانه‌ی اسپیس ایکس برای راه‌اندازی منظومه‌ی ماهواره‌ای استارلینک در سیاره‌ی سرخ نیز صحبت کرد. او گفت:
وقتی مردم را به مریخ ببریم، آن‌ها به توانایی برقراری ارتباط نیاز خواهند داشت. درواقع، تصور می‌کنم داشتن منظومه‌ای همانند استارلینک در اطراف مریخ به‌مراتب بسیار حیاتی‌تر خواهد بود. بااین‌حال، یک منظومه پیرامون مریخ کافی نخواهد بود و البته شما باید دو سیاره را نیز به یکدیگر متصل کنید؛ درنتیجه، مطمئن می‌شویم که ارتباطات قدرتمندی بین مریخ و زمین خواهیم داشت.
- چرا اسپیس ایکس پروژه استارلینک را توسعه می‌دهد؟
- استارشیپ اسپیس ایکس چگونه روی سیاره سرخ فرود خواهد آمد؟
شاتول درادامه‌ی بلندپروازی‌هایش، درباره‌ی اهمیت تمدن بین سیاره‌ای نیز صحبت کرد. او گفت صحبت درباره‌ی فراهم‌کردن توانایی انتقال بشر به سایر سیاره‌ها به‌معنای فراموش‌کردن زمین نیست؛ بلکه صرفا به‌معنای اعطای فرصتی دیگر به بشر است تا اگر احیانا نوعی رویداد فاجعه‌بار برای زمین پیش آید، بتوان مردم را برای زندگی به زمینی دوم منتقل کرد و او را نجات داد. شاتول افزود ایلان ماسک اسپیس ایکس را به‌کلی با هدف فراهم‌کردن همین توانایی حمل‌ونقل بنیان گذاشت؛ یعنی انسان بتواند فرصت نقل‌مکان به سیاره‌های دیگر را داشته باشد. او گفت:
به‌یاد می‌آورم وقتی در سال ۲۰۰۲ در حال مصاحبه با ایلان بودم، او چنین هدف بلندپروازانه‌ای داشت. این هدف در آن زمان به‌کلی دیوانه‌وار به‌نظر می‌آمد و اکنون پس از گذشت تقریبا ۲۰ سال، به آن اندازه دیوانه‌وار نیست.