لاکهید مارتین و جنرال موتورز برای فضانوردان ماه خودرو خودران می‌سازند

لاکهید مارتین و جنرال موتورز به‌تازگی برنامه‌های خود را برای ساخت خودرویی خودران و شن‌رو (باگی) رونمایی کردند که فضانوردان آتی می‌توانند با استفاده از آن در سطح ماه گشت‌وگذار کنند. دو شرکت با یکدیگر همکاری کرده‌اند تا طرح مفهومی وسیله‌ی نقلیه‌ای قمری را برای برنامه‌ی آرتمیس ناسا ارائه دهند. پیش‌بینی می‌شود که در این کارزار اکتشافی سازمان فضایی آمریکا، ربات‌ها، وسایل نقلیه و پایگاه‌های علمی مختلف درطول یک دهه‌ی‌ آتی روی سطح ماه مستقر شوند.

به‌گزارش ورج، لاکهید و جنرال موتورز پیش از ارائه‌ی صبح چهارشنبه، در بیانیه‌ای مطبوعاتی مشترک گفتند وسیله‌ی نقلیه‌ی آن‌ها از فناوری رانندگی خودکار این خودروساز استفاده خواهد کرد. آن‌ها همچنین افزودند خودرو به‌نحوی درحال طراحی است تا مسافت‌هایی بسیار بیشتر از شن‌روهای عصر آپولو بپیماید. درست مانند شن‌روهای قمری دهه‌ی ۷۰، طرح مفهومی لاکهید و جنرال موتورز به‌طور کامل برقی خواهد بود.

جف رایدر، قائم‌مقام واحد رشد و استراتژی جنرال موتورز در کنفرانس خبری به خبرنگاران گفت ماه‌نورد هنوز در مراحل ابتدایی ساخت به‌سر می‌برد؛ درنتیجه جزئیات مربوط به اندازه، وزن و برد آن هنوز قطعی نشده است. کرک شایرمن، قائم‌مقام واحد اکتشافات قمری لاکهید نیز گفت این خودرو «از مواد بسیار سبک‌، مقاوم و تاب‌آور» ساخته خواهد شد؛ اما اینکه نوع آن‌ها دقیقا چه خواهد بود، هنوز مشخص نیست. او افزود «می‌خواهیم خودرو تا آنجا که ممکن است، سبک، مقاوم و دارای عمر طولانی باشد.»

ریک آمبروز، قائم‌مقام اجرایی واحد فضا در لاکهید در بیانیه‌ای گفت فضانوردان حین انجام تحقیقات علمی پراولویت در ماه که درنهایت بر درک انسان از جایگاه ما در منظومه‌ی شمسی اثر خواهد گذاشت، می‌توانند به‌کمک سطح‌نوردها برد فعالیتشان را به‌نحو چشمگیر افزایش دهند. هدف برنامه‌ی آرتمیس ناسا، فرود نخستین فضانوردان تا سال ۲۰۲۴ (البته این تاریخ به عقیده‌ی برخی دست‌یافتنی نیست) و سپس ارسال مأموریت‌های بعدی برای ایجاد زمینه‌های حضور پایدار در قطب جنوب قمری است. این مأموریت‌ها، فناوری‌هایی را که می‌توانند مأموریت‌های آتی به مریخ را شکل دهند، اثبات و آزمایش خواهند کرد.

طرح مفهومی ماه‌پیمای لاکهید مارتین و جنرال موتورز درحال کاوش سطح ماه

همکاری تنگاتنگ لاکهید و جنرال موتورز پس از آن شکل گرفت که ناسا از بخش خصوصی خواست تا ایده‌هایی را برای دو نوع وسیله‌ی نقلیه‌ی قمری مخصوص انسان پیدا کنند. این دو وسیله عبارت‌اند از خودرو سطح‌پیما (LTV) و وسیله‌ی بزرگ‌تر «سامانه‌ی متحرک علوم قمری ماه» که دراصل آزمایشگاه علمی چرخدار است. طرح‌های مفهومی LTV ازنظر ناسا باید چند الزام حداقلی شامل توانایی رانندگی خودکار را روی سطح خطرناک و دهانه‌دار ماه داشته باشند.

جنرال موتورز که درحال سرمایه‌گذاری ۲۷ میلیارد دلاری در واحد خودروهای برقی خود است، قصد دارد فناوری رانندگی خودکار خود را برای نخستین‌بار روی ماه قرار دهد. رایدر با اشاره به توانمندی جنرال موتورز در حوزه‌ی فناوری رانندگی خودکار گفت هم‌اکنون درحال تحقیق هستیم تا دریابیم چگونه می‌توانیم این قابلیت‌ها را برداریم و در مأموریت‌های فضایی و عملیات‌های مرتبط با برنامه‌ی آرتمیس به‌کار ببریم.

خودرو سطح‌پیمای ناسا همچنین باید به‌طور کامل برقی باشد و بتواند به‌طور داخلی (چه با آرایه‌های خورشیدی یا دیگر سامانه‌ها) و به‌طور خارجی با زیرساخت‌هایی که می‌توانند روی ماه مستقر شوند، نظیر سامانه‌ی فرود انسانی ناسا، خود را دوباره شارژ‌ کند. این خودرو باید بتواند دست‌کم دو فضانورد با لباس فضانوردی کامل شامل راننده و همچنین هر نوع محموله با مجموع ظرفیت ۵۰۰ کیلوگرم را با یک بار شارژ تا مسافت دست‌کم ۱/۹ کیلومتر حمل کند. بااین‌حال اینکه چند فضانورد در خودروهای لاکهید و جنرال موتورز جا خواهند شد، هنوز نامشخص است. شایرمن گفت «فکر می‌کنم درابتدا دو نفر. یک نفر بسیار کم و بیش از دو نفر احتمالا درابتدای کار بسیار زیاد است.» او افزود «در انتظار داشتن وانت روی ماه هستم تا بتوانیم هر تعداد فضانورد که بخواهیم در پشت آن سوار کنیم.»

یوجین سرنان، فضانورد آپولو ۱۷ سوار برخودرو ماه‌پیمای خود در دره‌ی پر از ناهمواری توریس لیترو در ماه

ماه‌نورد باید مستحکم نیز باشد و بتواند دمای سطحی متغیر قطب جنوب ماه را تاب آورد. دمای این ناحیه ممکن است بین ۱۲۶ درجه‌ی سانتی‌گراد تا منفی ۱۷۳ درجه‌ی سانتی‌گراد درطول شب در نوسان باشد. انتظار می‌رود ماه‌نشین‌های سرنشین‌دار ناسا روی مسطح‌ترین بخش‌های سطح ماه، بسیار دورتر از تخته‌سنگ‌های بزرگ و دهانه‌های سایه‌دار فرود آیند. اما دانشمندان باور دارند این دهانه‌ها و تخته‌سنگ‌ها هستند که جالب‌ترین نمونه‌های علمی را دربردارند؛ از این‌رو هرچه تحرک‌پذیری ماه‌نورد ناسا بیشتر باشد، فضانوردان می‌توانند پژوهش‌های علمی بیشتری انجام دهند.

لاکهید و جنرال موتورز ازجمله غول‌های صنعتی بودند که تحت برنامه‌ی آپولو، نخستین سامانه‌های فرود قمری و خودروهای ماه‌پیمای ناسا را ساختند جنرال موتورز، مسئولیت ساخت شاسی و چرخ‌های خودروهای ماه‌پیما را برای مأموریت‌های آپولو ۱۵ تا ۱۷ برعهده داشت. ماه‌نورد آپولو ۱۷، آخرین مأموریت قمری برنامه در سال ۱۹۷۲، بیش‌ترین مسافت را در ماه پیمود. فضانورد یوجین سرنان با خودرو سبک برقی خود درمجموع بیش از ۳۵ کیلومتر در ماه رانندگی کرد و تا ۷/۵ کیلومتر از ماژول ماه‌نشین دور شد.

لاکهید و جنرال موتورز می‌گویند طرح مفهومی جدید آن‌ها بسیار بیشتر از شن‌روهای آپولو حرکت خواهد کرد. به‌نقل از بیانیه‌ی مطبوعاتی، نتیجه‌ی تلاش‌های دو شرکت ممکن است به فضانوردان امکان دهد تا سطح ماه را به روشی بی‌سابقه کاوش کنند و دست به اکتشاف مکان‌هایی بزنند که انسان‌ها پیش‌تر هرگز نرفته‌اند.