چین سه فضانورد را با موفقیت به ایستگاه فضایی جدید خود پرتاب کرد

پنج‌شنبه ۲۷ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۴:۲۰
مطالعه 3 دقیقه
با پرتاب سه فضانورد چینی به مدار زمین، نخستین مأموریت پرواز فضایی سرنشین‌دار این کشور در نزدیک به ۵ سال گذشته انجام شد.
تبلیغات

ایستگاه فضایی جدید چین به‌زودی میزبان نخستین بازدیدکنندگان انسانی خود خواهد بود. موشک لانگ مارچ ۲ اف امروز پنجشنبه در ساعت ۹:۲۲ به وقت پکن (۵:۵۲ به وقت ایران) از مرکز پرتاب ماهواره‌ی جیوچوان در شمال غربی چین پرتاب شد و سه فضانورد را بر فراز خود به مدار زمین فرستاد.

شنژو ۱۲، نخستین مأموریت پرواز فضایی سرنشین‌دار در نزدیک به ۵ سال گذشته، در حال ارسال فضانوردان به تیان‌هه، بخش اصلی ایستگاه فضایی جدید چین است. اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، سه فضانورد چینی به مدت سه ماه در ماژول ۱۶٫۶ متری تیان‌هه سکونت خواهند کرد و مجموعه‌ای از آزمایش‌ها و فعالیت‌های نگه‌داری را انجام خواهند داد.

نی هایشنگ، فرمانده شنژو ۱۲، سه‌شنبه در جریان کنفرانسی خبری در جیوچوان گفت: «مفتخریم که پیشگام مجموعه‌ای از مأموریت‌های انسانی برای ساخت‌وساز ایستگاه فضایی باشیم و انتظارات فراوانی داریم. ما نه‌تنها ماژول اصلی را به خانه‌ی فضایی تبدیل خواهیم کرد، بلکه دست به آزمایش مجموعه‌ای از فناوری‌های مهم خواهیم زد. کارهای دشوارتر و چالش‌های بیشتری وجود خواهد داشت.»

نی پیش از پرتاب امروز، دو مرتبه در مأموریت شنژو ۶ در سال ۲۰۰۵ و شنژو ۱۰ در سال ۲۰۱۳ به مدار زمین سفر کرده بود. همسفران او در شنژو ۱۲، لیو بومینگ، فضانورد کهنه‌کار از مأموریت شنژو ۷ در سال ۲۰۰۸ و تانگ هونگبو، فضانورد تازه‌کار هستند.

پرتاب شنژو ۱۲، سومین از مجموع ۱۱ پرتابی است که برای ساخت ایستگاه فضایی جدید چین نیاز خواهد بود. چین انتظار دارد ساخت‌وساز این ایستگاه تا پایان سال ۲۰۲۲ تکمیل شود. نخستین پرتاب ۸ اردیبهشت امسال انجام شد و در جریان آن، ماژول تیانهه در مدار نزدیک زمین قرار گرفت. ۸ خرداد با انجام دومین پرتاب، فضاپیمای باربری تیانژو ۲ به همراه ۶٫۶ تن محموله به فضا فرستاده شد. این فضاپیما همچنان به ماژول اصلی ایستگاه متصل است.

سه فضانورد عضو  خدمه ماموریت شنژو ۱۲

از چپ: تانگ هونگبو، نی هایشنگ و لیو بومینگ.

با دو پرتاب از ۸ مأموریت ساخت‌وساز باقی‌مانده، «ماژول‌های آزمایشگاه» به‌نام‌های ونتیان و منگتیان به مدار فرستاده خواهند شد. این دو ماژول با اتصال به دو طرف تیان‌هه، سکونتگاهی T-شکل ایجاد خواهند کرد که اندازه‌ی آن، حدود ۱۵ درصد ایستگاه فضایی بین‌المللی خواهد بود. به‌ گفته‌ی مقام‌های چین، در جریان مرحله‌ی ساخت‌وساز، سه پرواز بازتأمین محموله‌ی رباتیک و سه مأموریت سرنشین‌دار دیگر پرتاب خواهند شد.

شنژو ۱۲ نخستین پرتاب سرنشین‌دار از اکتبر ۲۰۱۶ محسوب می‌شود. در آن زمان، سه فضانورد مأموریت شنژو ۱۱ برای اقامت یک‌ماهه به ایستگاه فضایی آزمایشی تیان‌گونگ ۲ فرستاده شدند. چین نسخه‌ی اول تیان‌گونگ را در سپتامبر ۲۰۱۱ پرتاب کرده بود. این ایستگاه میزبان دو خدمه، هر کدام شامل سه فضانورد شد که در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ به‌ مدت تقریبا دو هفته در آن اقامت کردند. هر دو ایستگاه فضایی پیشین اکنون از بین رفته‌اند. تیان‌گونگ ۱ در آوریل ۲۰۱۸ با سقوط به سمت زمین بر فراز اقیانوس آرام در جو سوخت. تیان‌گونگ ۲ نیز در ژو‌ئیه ۲۰۱۸ به‌صورت کنترل‌شده از مدار خارج شد.

تیان‌هه بسیار بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از دو سکونتگاه فضایی آزمایشی پیشین است. این ماژول سه اتاق خواب مجزا و سه برابر فضای داخلی بیشتر از نسل‌های پیشین دارد. سه فضانورد در طول اقامتشان، ماژول اصلی، سامانه‌های مختلف آن و لباس‌های فضانوردی را آزمایش خواهند کرد و دو پیاده‌روی فضایی خارج از تیان‌هه انجام خواهند داد.

مقاله رو دوست داشتی؟
نظرت چیه؟
داغ‌ترین مطالب روز
تبلیغات

نظرات