۲۰۲۲ می‌تواند سالی سرنوشت‌ساز برای پژوهش‌های یوفو باشد

با توجه به مشاهدات اشیای پرنده‌ی ناشناس در چند سال گذشته، علاقه به یوفو روز‌به‌روز چه در میان دانشمندان و چه در میان مقام‌های دولتی در ‌حال افزایش است. در سال ۲۰۲۱، به لطف گوشی‌های هوشمند گزارش‌های عجیبی منتشر شدند. همچنین دیگر ابزارهای ویدئویی روشنایی‌های عجیبی را در آسمان ثبت کردند؛ اما مشخص نیست این پدیده‌های هوایی ناشناس (UAP) ماهواره، فناوری دولت‌های خارجی، زباله‌های فضایی یا بالون‌های شناور یا حتی اشیای پرنده‌ی ناشناس جعلی (UFO) باشند.

شاید هم این اشیاء فرازمینی‌ها باشند. شاید زمین مقصد فرازمینی‌هایی است که از منظومه‌ی آلفا قنطورس آمده‌اند. در هر صورت بسیاری از این اشیاء ناشناس و حتی اسرارآمیز باقی مانده‌اند. بااین‌حال UAP-ها در سال ۲۰۲۲ توجه بیشتری را از هر دو سمت جامعه‌ی علمی و دولت آمریکا به سمت خود جلب کرده‌اند.

در ژوئن ۲۰۲۱، ارتش و جامعه‌ی اطلاعاتی ایالات متحده گزارشی را درباره‌ی UAP-ها منتشر کردند. بلافاصله تلاش‌های کنگره برای ایجاد دفتری رسمی و تلاش هماهنگ برای جمع‌آوری و تحلیل مرتبط با UAP آغاز شد. سن کریستین گلیبراند در تاریخ ۹ دسامبر ۲۰۲۱ هنگام اعلام اصلاحیه‌ی UAP در مصوبه‌ی ۷۶۸.۲ میلیارد دلاری وزارت دفاع برای سال مالی ۲۰۲۲ گفت:

تلاش‌های ما برای امنیت ملی مبتنی بر برتری هوایی است و این پدیده‌ها چالشی برای تسلط ما بر هوا به شمار می‌روند. پیشتازی در مشاهدات UAP برای حفظ امنیت استراتژیک ضروری است.

گرچه دفتری جدید در پنتاگون به نام گروه هماهنگ‌سازی مدیریت و شناسایی شیء هوایی به صورت آشکار متمرکز بر جست‌وجوی فرازمینی‌ها نیست، اما وظیفه‌ی ارائه‌ی طیف کاملی از اطلاعات علمی و ارزیابی‌های فنی مرتبط با UAP را برعهده دارد. یکی از مسئولیت‌های جدید دفتر UAP، پیاده‌سازی طرحی برای آزمایش نظریه‌های علمی مرتبط با ویژگی‌ها و عملکردهای UAP است. همچنین تلاش منسجمی برای ساخت سخت‌افزار مشاهده‌ی UAP و تصمیم‌گیری درباره‌ی پایگاه آن در حال انجام است. سال جاری می‌تواند نقطه‌ای تعیین‌کننده در مطالعه‌ی UAP یا UFO باشد.

ویدئوی شیء پرنده‌ی ناشناس که توسط ناوگان جت ایالات متحده ثبت شده است

به گفته‌ی مارک روگیر، رئیس علمی مرکز مطالعات یوفو در شیکاگو، یکی از پیشرفت‌های عمده‌ی احتمالی در سال ۲۰۲۲ کشف یوفو خواهد بود. او می‌گوید:

تلاش برای کشف، ردیابی و ارزیابی آنی پدیده‌ی یوفو به‌تازگی وارد فاز جدیدی شده است. فناوری‌ها و نرم‌افزارها بهبود پیدا کرده‌اند و متخصصان برجسته‌ی زیادی به یوفوها علاقه‌مند شده‌اند. با اینکه نمی‌توانیم زمان رسیدن به اطلاعات مربوط به یوفو را پیش‌بینی کنیم، معتقدم این تلاش‌ها به احتمال زیادی به ثمر خواهند نشست و داده‌های فیزیکی و واقعی را برای پژوهش‌های یوفو فراهم می‌کنند. در‌ نتیجه شواهد بیشتری خواهیم داشت که ببینیم پدیده‌ی یوفو واقعی است و می‌توان آن را به صورت علمی بررسی کرد.

یکی از برنامه‌های آینده موسوم به پروژه‌ی گالیله به جست‌وجوی تجهیزات فرازمینی نزدیک به زمین اختصاص دارد. این پروژه دارای دو شاخه است. هدف اول آن شناسایی ماهیت اشیای میان‌ستاره‌ای است که شباهتی به دنباله‌دار یا سیارک ندارند. برای مثال امواموا اولین شیء میان‌ستاره‌ای بود که از منظومه‌ی شمسی بازدید کرد. دومین شاخه‌ی پروژه، UAP را هدف قرار می‌دهد. به گفته‌ی آوی لوئب، ستاره‌شناس هاوارد و رهبر پروژه:

داده‌های پروژه‌ی گالیله در‌ دسترس عموم قرار می‌گیرند و تحلیل‌های علمی شفاف خواهند بود. یافته‌های علمی مرتبط دانش بشریت را صرف‌نظر از مرزهای بین‌المللی توسعه خواهند داد.

تیم پژوهشی گالیله شامل بیش از ۱۰۰ دانشمند است که می‌خواهند در بهار ۲۰۲۲ اولین سیستم تلسکوپی پروژه را روی سقف رصدخانه‌ی کالج هاروارد نصب کنند. به گفته‌ی لوئب:

این سیستم تلسکوپی، ویدئوها و صداهای آسمان را در طیف‌های مرئی، مادون قرمز و رادیویی ضبط و اشیای موردنظر را ردیابی خواهد کرد. الگوریتم‌های هوش مصنوعی پرنده‌ها را از پهپادها، هواپیماها و چیزهای دیگر تفکیک می‌کنند. وقتی اولین سیستم با موفقیت فعالیت خود را انجام داد، پروژه‌ی گالیله کپی‌هایی از آن‌ را می‌سازد و آن‌ها را در موقعیت‌های جغرافیایی مختلف قرار می‌دهد.

یکی از احتمالاتی که درباره‌ی UAP و UFO مطرح می‌شود که توجه برخی از اعضای جامعه‌ی علمی را هم به خود جلب کرده این است که یوفوها در‌ واقع انسان‌های مسافر زمان هستند. به گفته‌ی مایکل مسترز، استاد انسان‌شناسی دانشگاه فناوری مونتانا: «مدل مسافران انسانی زمان برای توصیف یوفو‌ها توجه بسیاری از افراد را در طول قرون گذشته به خود جلب کرده است.»

مسترز مؤلف کتاب «اشیای پرنده‌ی ناشناس» است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد و به بررسی این فرضیه می‌پردازد که یوفوها و فرازمینی‌ها می‌توانند نوادگان دور ما باشند که با استفاده از ابزاری به نام سفر در زمان به دیدنمان می‌آیند و ما را به‌عنوان اجداد تکاملی گذشته بررسی می‌کنند. به گفته‌ی مسترز:

برای بسیاری از افراد این پرسش‌ها مطرح می‌شود که اشیای پرنده‌ی ناشناس چگونه کار می‌کنند و چگونه می‌توانند به شتاب‌های بسیار بالایی برسند اگر فضازمان را در اطراف فضاپیما دستکاری کنند. اگر بتوانیم توصیف‌های عینی را جدی بگیریم، چگونه می‌توانیم آن‌ها را بر‌ اساس اصطلاحات انسانی مرتبط با رفتار، فناوری و ریخت‌شناسی توصیف کنیم.

مسترز جدی گرفته شدن بحث یوفو توسط گروه گسترده‌ای از کارشناسان را امیدبخش می‌داند. او می‌افزاید:

هرقدر اعتبار این موضوع افزایش پیدا کند سریع‌تر می‌توانیم جزئیات پدیده‌ی اسرارآمیز آن را درک کنیم. افزایش اعتبار به این معنی است که دانشمندان و پژوهشگران بیشتری بدون ترس از مجازات یا خجالت وارد این پژوهش‌ها می‌شوند و می‌توانیم دانش خود را سریع‌تر توسعه دهیم.

مستر معتقد است به لطف تأییدهای رسمی اشیای پرنده‌ی ناشناس می‌توان بحث را به این سمت پیش برد که آیا یوفوها واقعیت دارند؟ چه هستند و از کجا آمده‌اند یا دقیقاً چه زمانی به اینجا آمده‌اند؟

در‌حال‌حاضر، هماهنگی خوبی بین سازمان‌های درگیر در تجهیزات یوفو وجود ندارد اما به گفته‌ی رابرت پاول، یکی از اعضای هیئت اجرایی ائتلاف علمی مطالعات اشیای پرنده‌ی ناشناس (SCU) در آستین تگزاس، این روند در سال جاری تغییر خواهد کرد. تعدادی از اعضای SCU در پروژه‌ی گالیله هم مشارکت دارند و این سازمان با گروه‌های متعددی از جمله UFODATA، پروژه‌ی جمع‌آوری داده‌های یوفو (UFODAP) و UAPx همکاری می‌کند. به گفته‌ی پاول:

UFODAP دارای مدلی است که در بازار با طیف قیمت معقول ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار براساس نوع تجهیزات به فروش می‌رود. گروهی موسوم به UAPx از این سیستم برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده می‌کنند. هدف ما هماهنگ‌سازی این فعالیت‌ها به شیوه‌ای است که بتوانیم از سیستمی با تجهیزات استاندارد برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده کنیم.

به گفته‌ی پاول قبل از اقدامات هماهنگ‌سازی، گروه‌ها باید هدف اندازه‌گیری‌ تجهیزات را تعیین کنند و ببینند سیستم می‌تواند به اهداف موردنظر برسد یا خیر.

کوین نوث، استادیار فیزیک در دانشگاه آلبانی و معاون UAPx به‌دنبال شبکه‌ای از حسگرهای توزیع‌شده است که افراد و نهاد‌های علاقه‌مند بتوانند از آن برای رصد UAP استفاده کنند. او می‌گوید:

هیجان‌انگیز است که تعداد زیادی از گروه‌ها متمرکز بر کشف و مطالعه‌ی UAP شده‌اند. بااین‌حال هنوز هم چالش‌های متعددی درباره‌ی تعامل با گروه‌های مختلف وجود دارند. با اینکه برخی هماهنگی‌ها در بین گروه‌ها به‌ویژه از نظر بازدهی می‌تواند مفید باشد، این حقیقت که هنوز داده‌های کمی درباره‌ی UAP-ها داریم نشان می‌دهد در صورتی که گروه‌ها به صورت مستقل کار کنند احتمال کشف بیشتر است؛ چراکه می‌توانند تجهیزات و روال‌های مختلفی را در رصد مناطق مختلف به کار بگیرند.

از چشم‌اندازی وسیع‌تر، گروه‌های علمی در‌ حال برنامه‌ریزی برای انتشار مقاله‌های علمی مشترک هستند. این چشم‌انداز به پیشرفت مطالعات علمی UAP-ها می‌انجامد، از طرفی تشویق و جذب دانشمندان بیشتر برای مشارکت در این بررسی‌ها می‌تواند به مهم‌ترین کشف‌ها در تاریخ بشریت منتهی شود.