ناسا اکنون ۹۸ درصد از ادرار و عرق فضانوردان ایستگاه فضایی را به آب آشامیدنی تبدیل می‌کند

چهارشنبه ۷ تیر ۱۴۰۲ - ۱۶:۱۸
مطالعه 2 دقیقه
فضانورد ناسا کایلا بارون فیلتری را در مجمع پردازشگر آب نمک نگه می دارد که به بازیافت ادرار فضانوردان به آب آشامیدنی در ایستگاه فضایی بین المللی کمک می‌کند.
بازیافت ۹۸ درصد از عرق و ادرار فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی، دستاورد بزرگی برای مأموریت‌های فضایی آینده در فضای دوردست محسوب می‌شود.
تبلیغات

ناسا به نقطه عطفی در فناوری دست یافته است که می‌تواند روزی نقش مهمی در راستای مأموریت‌های خارج از زمین ایفا کند. این هفته، آژانس فضایی ناسا اعلام کرد که سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ECLSS) در حال بازیافت ۹۸ درصد از تمام رطوبت‌ ترشح‌شده از بدن فضانوردان در ایستگاه فضایی است. از نظر عملکردی، می‌توان تصور کرد که این سیستم به شیوه‌ای شبیه لباس‌های «استیل‌سوت» در داستان تخیلی «تلماسه» عمل می‌کند.

به گزارش انگجت، یکی از بخش‌های سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی از «رطوب‌گیرهای پیشرفته» برای جذب رطوبت بدن خدمه‌ی ایستگاه فضایی در هنگام انجام وظایف روزانه استفاده می‌کند. سیستم فرعی دیگری که «مجموعه‌ پردازنده‌ی ادرار» نام گرفته است، ادرار فضانوردان را با کمک تقطیر خلاء بازیافت می‌کند. به‌نقل‌از ناسا، فرآیند تقطیر، آب و آب‌نمک ادرار را که همچنان حاوی H2O قابل بازیافت است، جدا می‌کند.

آژانس فضایی آمریکا به‌تازگی سنجش دستگاه جدیدی را آغاز کرده است که می‌تواند آب باقی‌مانده در آب‌نمک ادرار و عرق بدن را استخراج کند و به کمک همین سیستم، بازیافت ۹۸ درصدی آب در ایستگاه فضایی بین‌المللی امکان‌پذیر شده است. قبلاً در این ایستگاه نرخ بازیافت آب در حدود ۹۳ تا ۹۴ درصد بود.

کریستوفر براون از اعضای تیمی که سیستم‌های پشتیبانی از حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی را مدیریت می‌کند، می‌گوید: «این دستاورد گامی بسیار مهم و روبه جلو در تکامل سیستم‌های پشتیبانی حیات است. فرض کنید ۱۰۰ لیتر مایع در ایستگاه جمع‌آوری شده است. ۲ لیتر از آن را از دست می‌دهیم و ۹۸ درصد دیگر برای ما باقی می‌ماند. حفظ این چرخه دستاورد بزرگی است.»

اگر تصور نوشیدن ادرار شخص دیگری حال شما را بد می‌کند، نگران نباشید. جیل ویلیامسون از ناسا، مدیر بخش زیر‌سیستم‌های آبی ECLSS خاطرنشان می‌کند که این سیستم پردازش از پایه شبیه به برخی از سیستم‌های توزیع آب زمینی است، فقط با این تفاوت که در محیط ریزگرانش انجام می‌شود. قرار نیست فضانوردان ادرار بنوشند. آبی که به‌دست می‌آید کاملاً آشامیدنی است، این آب بازیافتی، فیلتر و پاکسازی شده و درحقیقت حتی تمیزتر از آبی است که ما اینجا روی زمین می‌نوشیم.

به‌نقل‌از ویلیامسون، وجود سیستم‌هایی مانند سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات در ایستگاه فضایی بین‌المللی برای آینده‌ی مأموریت‌های فضایی بسیار حیاتی خواهد بود، زیرا ناسا در آینده مأموریت‌های بیشتری را خارج از مدار زمین اجرا خواهد کرد. او افزود هرچقدر بار آب و اکسیژن کمتری برای ارسال با فضاپیما داشته باشیم، می‌توان بار علمی بیشتری را به‌همراه فضاپیما پرتاب کرد. سیستم‌های بازیافت مطمئن و قوی به این معنی است که دیگر نیاز نیست فضانوردان نگران منابع آبی باشند، و می‌توانند با خیال راحت بر هدف واقعی مأموریت خود تمرکز کنند.

مقاله رو دوست داشتی؟
نظرت چیه؟
داغ‌ترین مطالب روز
تبلیغات

نظرات