سیاره‌ای بیگانه ممکن است در لبه منظومه شمسی پنهان شده باشد

در سال ۱۹۰۶، پرسیوال لووِل، بازرگان و ستاره‌شناس آمریکایی، جستجو برای «سیاره‌ی ایکس»، سیاره‌ی غول‌پیکر فرضی، که ورای مدار نپتون، دور خورشید می‌چرخید، را آغاز کرد. لوول براساس مشاهده‌ی ناهنجاری‌هایی در مدار اورانوس و نپتون، متقاعد شده بود که سیاره‌ی ایکس وجود دارد. باور او در نهایت منجر به کشف پلوتو در سال ۱۹۳۰ شد. هرچند، دانشمندان بعدا دریافتند که این سیاره‌ی کوتوله، کوچک‌تر از آن است که حتی بتواند اثر گرانشی بر مدار نپتون بگذارد.

به گزارش لایوساینس، امروزه فرضیه‌ی سیاره‌ی ایکس تا حد زیادی بی‌اعتبار شده است؛ ولی این موضوع باعث نشده که ستاره‌شناسان از جستجو برای سیاراتی در دوردست‌های منظومه شمسی دست بکشند. بر اساس پژوهشی جدید، این سیارات ممکن است واقعا وجود داشته باشند، ولی بسیار دورتر از آنچه لوول تصورش را می‌کرد.

گروهی بین‌المللی از پژوهشگران، به تازگی سازوکار‌های ناپایدار منظومه شمسیِ اولیه را شبیه‌سازی کرده و دریافته‌اند که احتمال دارد یک یا چند جرم در ابعاد سیاره‌ای در ابر اورت جا خوش کرده باشند. ابر اورت، مجموعه‌ی پهناوری از اجرام یخی است که در فاصله‌ی چند صد میلیارد تا چند تریلیون کیلومتر از خورشید پراکنده شده‌اند.

تقریبا ۴٫۵ میلیارد سال پیش، منظومه شمسیِ در حال شکل‌گیری، فضایی پر هرج‌و‌مرج بود. گرانش، ذرات را در اَبر غبار پیش‌سیاره‌ای، که به سرعت سرد می‌شد، مانند توپ‌های بیلیارد به این‌سو و آن‌سو پرتاب می‌کرد. در نتایج شبیه‌سازی پژوهشگران، گاهی توده‌های بزرگی از ذرات (حتی به بزرگی سیارات) به فاصله‌ای چنان دور پرتاب می‌شدند که از گرانش خورشید می‌گریختند.

دانشمندان پیش از این، چنین سیارات سرگردانی را پیرامون منظومه‌های ستاره‌ای دوردست مشاهده کرده‌اند. به گفته‌ی پژوهشگران، احتمال ۰٫۵ درصدی وجود دارد که چنین سیاره‌ی سرکشی در منظومه شمسی ما شکل گرفته باشد و با فاصله گرفتن از خورشید، به ابر اورت منتقل شده باشد.

ولی بنابر نتایج این پژوهش، احتمال بیشتری وجود دارد که سیاره‌ی سرگردانی به اندازه‌ی نپتون، از منظومه‌ای دیگر، در دام گرانش خورشید افتاده و جایی در ابر اورت، سکونت کرده باشد. احتمال چنین پدیده ای، ۷ درصد محاسبه شده و اگر اینطور باشد، جرمی با ویژگی‌های سیاره‌ی ایکس که لوول مدت‌ها به‌دنبال آن بود، ممکن است واقعا وجود داشته باشد، هر چند که بسیار دورتر از آن است که بتواند بر مدار نپتون تاثیر بگذارد.

با این‌حال، پژوهشگران فکر می‌کنند که ابر اورت از مجموعه‌ی اجرام یخی بسیار کوچک‌تری تشکیل شده است. با توجه به پهناوری و فاصله‌ی ابر اورت، ممکن است هیچگاه نتوانیم با اطمینان از آنچه درونش در جریان است، با خبر شویم.