اسپیس ایکس در زمینه سوخت‌گیری فضایی با استارشیپ درحال پیشرفت است

به‌گفته‌ی ناسا، اسپیس ایکس سوخت‌گیری فضایی استارشیپ را که قابلیتی حیاتی برای بازگرداندن انسان‌ها به سطح ماه با استفاده از این فضاپیما است، سال آینده آزمایش خواهد کرد.

آمیت شاتریا، قائم‌مقام برنامه ماه به مریخ ناسا، ۲۶ آوریل در گفتگو با کمیته اکتشافات و عملیات انسانی شورای مشورتی ناسا گفت اسپیس ایکس با آزمایشی که در آخرین پرواز استارشیپ در ۱۴ مارس انجام داد، یک گام به سوخت‌گیری فضایی استارشیپ نزدیک‌تر شد.

درطول آن پرواز، اسپیس ایکس براساس قراردادی که سال ۲۰۲۰ با ناسا بسته است، آزمایش انتقال پیشران در حین پرواز را انجام داد. این شرکت قصد داشت دست‌کم ۱۰ تن اکسیژن مایع را در فضا از مخزن ثانویه‌ی مرحله‌ی فوقانی موشک یا همان استارشیپ به مخزن اصلی منتقل کند.

هرچند اسپیس ایکس روز پرواز اعلام کرد که آزمایش یادشده را انجام داده است، نه شرکت و نه ناسا از آن زمان دراین‌باره اطلاع‌رسانی بیشتری انجام ندادند. بااین‌حال،‌ شاتریا در جلسه‌ی کمیته‌ی مشورتی ناسا گفت آزمون سوخت‌گیری فضایی ظاهرا خوب پیش رفته است. وی گفت: «در پرواز سوم [استارشیپ]، آن‌ها یک انتقال درون‌مخزنی از پیشران فوق‌سرد انجام دادند که از هر نظر موفقیت‌آمیز بود.» وی افزود تجزیه‌وتحلیل آزمایش هنوز ادامه دارد.

نقطه‌ی عطف مهم بعدی، آزمایشی است که برای سال ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است. در آن ماموریت، ابتدا یک استارشیپ «هدف» پرتاب می‌شود و به مدار می‌رود و سپس سه تا چهار هفته بعد، یک استارشیپ «تعقیب‌گر» درون مدار قرار می‌گیرد. این دو فضاپیما به یکدیگر متصل می‌شوند و استارشیپ تعقیب‌گر، پیشران را به استارشیپ هدف منتقل خواهد کرد. پس از انجام آزمایش، دو استارشیپ از یکدیگر جدا و از مدار خارج خواهند شد.

به‌گفته‌ی شاتریا، اسپیس ایکس پیش از انجام آن آزمایش، باید برخی کارها را انجام دهد؛ ازجمله درک سرریزشدن پیشران در مخازن در حین مانورهای استارشیپ. آن‌ها همچنین باید برای اطمینان از جریان سوخت بین دو فضاپیما حین اتصال آن‌ها به یکدیگر، میزان ته‌نشینی مورد نیاز پیشران را درک کنند.

فناوری انتقال سوخت قابلیت حیاتی در برنامه‌های اسپیس ایکس برای ماموریت‌های فراتر از مدار نزدیک زمین استارشیپ است. یکی از این برنامه‌ها، ساخت نسخه‌ای از استارشیپ به نام سامانه فرود انسانی (HLS) است که فضانوردان را در ماموریت آرتمیس ۳ روی سطح ماه فرود خواهد آورد. به‌منظور انجام این ماموریت، باید چندین استارشیپ سوخت‌رسان، پیشران مورد نیاز را به مخزنی در به مدار زمین کنند تا استارشیپ ماه‌نشین با دریافت آن‌ها، آماده‌ی عزیمت به سمت ماه شود.

تعداد پرتاب‌های مورد نیاز برای سوخت‌رسانی به استارشیپ ماه‌نشین تاکنون محل مناقشه بوده است. برآوردها نزدیک به ۲۰ پرتاب را لازم می‌دانند. مقام ارشد ناسا نیز در ارائه‌ی اخیر خود تعداد پرتاب‌ها را اعلام نکرد. این مسئله نشان می‌دهد که برای درک بهتر فرآیند سوخت‌رسانی، باید تلاش‌های بیشتری انجام شود.

پس از موفقیت آزمایش انتقال پیشران در فضا، یک ماموریت آزمایشی بدون سرنشین انجام خواهد شد که شامل سوخت‌رسانی به استارشیپ و سفر به ماه برای فرود روی سطح قمری است. در آن ماموریت، استارشیپ برخاست از روی ماه را نیز آزمایش خواهد کرد تا ثابت کند که می‌تواند فضانوردان را از سطح ماه به مدار ماه بازگرداند.

ایلان ماسک، مدیرعامل اسپیس ایکس، ۲۶ آوریل در پاسخ به یکی از کاربران ایکس گفت: «قابلیت استفاده‌ی دوباره‌ی کامل و سریع از بوستر سوپر هوی و استارشیپ و سوخت‌گیری مداری استارشیپ، دو فناوری اساسی هستند که قصد داریم تا پایان سال آینده به آن‌ها دست یابیم. این فناوری‌ها عناصر حیاتی برای چندسیاره‌ای‌شدن حیات هستند.»