فضاپیمای استارلاینر با وجود نقص فنی با ایستگاه فضایی پهلو گرفت

فضاپیمای استارلاینر بوئینگ که حامل دو فضانورد ناسا بود، با وجود برخی اشکالات در عملکرد سامانه‌ی پیش‌رانش، پنجشنبه شب با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد.

پهلوگیری کپسول بوئینگ با ایستگاه پس از رفع چندین عیب مربوط به پیشرانه، در ساعت ۲۱:۰۴ به وقت ایران، یعنی بیش از یک ساعت دیرتر از زمان برنامه‌ریزی‌شده انجام شد. بری ویلمور و سونی ویلیامز، دو فضانورد سوار بر فضاپیما دست‌کم یک هفته‌ی آتی را در ایستگاه فضایی سپری خواهند کرد.

اتصال استارلاینر با ایستگاه فضایی بین‌المللی، یک روز پس از پرتاب این فضاپیما از پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا انجام شد و نقطه‌ی عطف مهمی را در پرتاب آزمایشی این فضاپیما رقم زد. در طول این پرواز، بررسی نهایی فضاپیما برای شروع پروازهای عملیاتی و حمل خدمه‌ی ناسا به‌منظور اقامت‌های ۶ ماهه در ایستگاه فضایی تکمیل می‌شود.

ناسا بوئینگ را به همراه اسپیس ایکس به‌منظور ساخت فضاپیما برای جایگزینی با شاتل‌های فضایی بازنشسته‌ی خود استخدام کرده است. اسپیس ایکس موفق شد در سال ۲۰۲۰ اولین فضانوردانش را به ایستگاه فضایی برساند؛ درحالی‌که بوئینگ در مسیر تکمیل ساخت فضاپیمای خود با مشکلات فنی و تاخیرهای پرهزینه روبه‌رو شد.

اکنون تلاش‌های بوئینگ سرانجام درحال به ثمر نشستن است. درحال‌حاضر یک کپسول کرو دراگون اسپیس ایکس در دیگر درگاه اتصال ایستگاه فضایی پهلو گرفته و وقتی استارلاینر تاییدیه‌ی خود را دریافت کند، ایالات متحده دو سامانه‌ی حمل‌ونقل فضایی انسانی برای سفر به پایگاه مداری در اختیار خواهد داشت.

بااین‌حال، عملکرد استارلاینر خالی از اشکال نبوده است. مهندسان انتظار داشتند که در طول پرواز با مشکلاتی مواجه شوند و همین‌گونه نیز شد. پیش از پرتاب، نشت کوچک هلیوم در پیشرانه‌ی استارلاینر کشف شد و چندین هفته تاخیر در پرواز فضاپیما را به دنبال داشت. هلیوم گازی بی‌اثر است که برای به‌پیش‌راندن سوخت به درون پیشرانه‌های فضاپیما استفاده می‌شود و اگر مقدار زیادی از آن از دست برود، ممکن است پیشرانه‌ها به درستی کار نکنند.

وقتی استارلاینر روی سکوی پرتاب بود، مهندسان بدین نتیجه رسیدند که نشتی ظاهرا محدود به یک عایق است؛ اما سپس یک آسیب‌پذیری را در طراحی کلی کشف کردند. اگر پس از جدایی فضاپیما از ایستگاه مجموعه‌ای از خرابی‌های غیرمحتمل در سامانه‌ی پیش‌رانش رخ می‌داد، فضانوردان احتمالا در مدار زمین گیر می‌افتادند.

بوئینگ یک روش پشتیبان برای استارلاینر طراحی کرد تا درصورت بروز خرابی‌ها، فضانوردان به زمین بازگردند. سپس مقام‌های این شرکت و ناسا بدین نتیجه رسیدند که نشت هلیوم به تعمیر نیاز ندارد و فضاپیما می‌تواند پرتاب شود. بااین‌حال، پس از پرتاب فضاپیما دو نشت هلیوم دیگر ظاهر شد.

درطول سفر استارلاینر، جریان هلیوم به قسمت‌های نشت‌کننده‌ی پیشرانه خاموش شد و مهندسان درحالی‌که ویلمور و ویلیامز خواب بودند، مشکل را تجزیه‌وتحلیل کردند. صبح روز بعد، مدیران تصمیم گرفتند که به پهلوگیری ادامه دهند و جریان هلیوم برای مانورهای اتصال دوباره روشن شد.

پس از پهلوگیری فضاپیما نشت چهارم نیز کشف شد؛ اما مقام‌ها باور دارند که همچنان مقادیر کافی هلیوم برای تکمیل ماموریت باقی مانده است.

در هنگام نزدیک‌شدن استارلاینر به ایستگاه فضایی یک مشکل دیگر رخ داد. ظاهرا ۵ پیشرانه از ۲۸ پیشرانه‌ی استارلاینر که برای مانور در مدار به‌کار می‌روند، به درستی کار نمی‌کنند. خرابی پیشرانه ربطی به نشت هلیوم ندارد؛ اما شبیه همان مشکلی است که درطول پرواز بدون سرنشین قبلی استارلاینر رخ داد.

مقام‌ها هنوز علت خرابی پیشرانه‌ها را نمی‌دانند. بااین‌حال بعدا چهار پیشرانه دوباره فعال شدند و پیشرانه‌ی پنجم به دلیل عملکرد متفاوت خاموش شد. این مشکلات موجب شدند که اولین فرصت استارلاینر برای پهلوگیری با ایستگاه از دست برود. سپس فضانوردان منتظر فرصت بعدی شدند و آنگاه بدون هیچ مشکلی، نزدیکی آرام خود را به درگاه اتصال آغاز کردند.

پس از پهلوگیری، به دلیل بررسی‌های دقیق لازم برای اطمینان از مهروموم هوا بین استارلاینر و ایستگاه فضایی، گشوده‌شدن دریچه چند ساعت طول کشید. درحدود ساعت ۲۳:۱۵ به وقت ایران، ویلیامز و ویلمور از استارلاینر خارج شدند و مورد استقبال دیگر فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی قرار گرفتند.