بررسی ایرپاد پرو ۲ اپل؛ پیشرفت لاک‌پشتی و پایان یکه‌تازی

اپل سه سال پس از عرضه‌ی ایرپادز پرو، نسل دوم این هدفون محبوب را در شرایطی روانه‌ی بازار کرد که بیش از هر زمان دیگری با رقابت جدی رو‌به‌رو است؛ گلکسی بادز ۲ پرو سامسونگ، QuietComfort Earbuds II بوز، پیکسل بادز سری A گوگل یا حتی هدفون قدیمی‌تر WF-XM4 سونی، همگی گزینه‌های جذابی برای کاربران عاشق موسیقی هستند و این موضوع رقابت را برای اپل بسیار سخت می‌کند.

ویژگی‌هایی مثل کیفیت صدای فوق‌العاده، صدای فراگیر با ردیابی حرکات سر و پشتیبانی از فرامین صوتی حالا دیگر در اغلب هدفون‌های بازار پیدا می‌شود و حتی در حوزه‌ی نویز کنسلینگ هم اپل با رقبای سرسختی مثل Bose رو‌به‌رو است که شاید حتی عملکرد ANC بهتری از هدفون‌های اپل ارائه می‌دهند.

ایرپادز پرو ۲ از لحاظ ظاهری تفاوتی با نسل قبل ندارد و تمرکز اپل بیشتر روی بهبود کیفیت صدا، افزایش عمر باتری و تکنولوژی نویز کنسلینگ بوده است. اما آیا این هدفون گران‌قیمت واقعا ارزش پرداخت پول بعضا دو برابری هدفون‌های رقیب را دارد؟ با بررسی ایرپاد پرو ۲ اپل همراه ما باشید.

باوجود اینکه سه سال از عرضه‌ی اولین ایرپادز پرو می‌گذرد، اپل به طراحی کلی و فیت آن دست نزده و اگر هر دو نسل از این هدفون را کنار هم بگذارید، متوجه هیچ تفاوتی نخواهید شد؛‌ نه ساقه‌های ایربادها به سبک رقیب سامسونگی‌ حذف شده، نه از طول آن‌ها کم شده و نه حتی رنگ دیگری اضافه شده است؛ فقط حالا جای دریچه‌ها و میکروفون‌ها کمی تغییر کرده که واقعا به چشم نمی‌آید.

تغییرات ایرپاد پرو ۲ را باید در جای دیگر جستجو کرد؛ به‌جز کیفیت صدا که در ادامه به‌طور مفصل درباره‌اش صحبت خواهم کرد، نسل دوم هدفون اپل درکنار سه سایز متداول سری‌های سیلیکونی، یک سَری اضافه در اندازه‌ی XS برای گوش‌های کوچک‌تر دارد. ساقه‌ی ایربادها حالا به فناوری تغییر حجم صدا با سوایپ بالا و پایین انگشت مجهز شده‌اند که بسیار کارآمد است. این هدفون همچنین از حسگر تشخیص پوست به‌کاررفته در نسل سوم ایرپادز بهره می‌برد که اجازه می‌دهد با بیرون آوردن یکی از ایربادها از گوش، پخش موسیقی به‌صورت خودکار متوقف شود.

اگر از طراحی و راحتی ایرپاد پرو راضی بودید، دلیلی ندارد که نتوانید با نسل جدید هدفون ارتباط بگیرید. این هدفون مثل گذشته فیت بسیار راحتی دارد، هنگام حرکت و دویدن از گوش نمی‌افتد و در استفاده‌ی طولانی مدت، گوش‌ها را خسته نمی‌کند (البته خستگی گوش اتفاق می‌افتد، اما مقصر، چیز دیگری است!)

کیس ایرپادز پرو ۲ با اندازه‌ی ۲۱٫۷ × ۴۵٫۲ × ۶۰٫۶ میلی‌متر و وزن ۵۰٫۸ گرم، کمی از گذشته بزرگ‌تر و حدود ۵ گرم سنگین‌تر شده، اما کماکان مثل قبل به‌راحتی در جیب و کف دست جا می‌گیرد. این کیس حالا با دو تغییر کوچک همراه شده است؛ امکان اتصال بند (طبق عادت همیشگی اپل، بند را باید جداگانه بخرید!) و اسپیکری که موقع اتصال کیس به شارژر، باز کردن در کیس برای اتصال هدفون به گوشی، کم‌بودن باتری و کمک به یافتن کیس با قابلیت Find My، صدایی پخش می‌کند.

هم هدفون و هم کیس شارژ از همان درجه‌بندی IPX4 ایرپادز ۳ بهره می‌برند که مقاومت نسبتا خوبی در برابر پاشش آب و تعریق دارد؛‌ به‌همین‌دلیل، می‌توانید با خیال راحت از ایرپاد پرو ۲ هنگام پیاده‌روی زیر باران و تمرینات ورزشی سنگین در باشگاه استفاده کنید؛ اما حواستان باشد که از دستتان به داخل آب نیفتد یا در معرض گردوخاک زیاد قرار نگیرد!

برای کنترل ایرپاد پرو ۲ همان فرامین لمسی همیشگی هدفون‌های اپل در نظر گرفته شده، اما حالا کنترل حجم صدا با سوایپ انگشت به سمت بالا و پایین روی ساقه‌های ایرباد ممکن شده است که اتفاقا حس خیلی خوبی دارد و کارش را به بهترین شکل انجام می‌دهد. با گفتن Hey Siri (که البته با به‌روزرسانی iOS 17، فقط کافی است بگویید Siri) دستیار صوتی فعال می‌شود تا صرفا با گفتن فرامین صوتی، کنترل هدفون را به دست بگیرید.

• یک ضربه:‌ پخش/توقف آهنگ/پاسخ به تماس
• دو ضربه: پخش آهنگ بعدی
• سه ضربه: پخش آهنگ قبلی
• ضربه و نگه داشتن انگشت: جابه‌جایی بین ANC/Transparency
• حرکت بالا/پایین انگشت روی ساقه‌ها: کنترل حجم صدا
• گفتن Hey Siri: فعال شدن دستیار صوتی

ایرپادز پرو به‌لطف حسگر تشخیص پوست که پیشتر در ایرپادز ۳ دیده بودیم، از قابلیت پخش/توقف خودکار آهنگ پشتیبانی می‌کند؛ به‌این‌صورت که با بیرون آوردن یکی از ایربادها از گوش، آهنگ متوقف می‌شود و با برگرداندن ایرباد به گوش، پخش آهنگ از سر گرفته می‌شود.

در ایرپادز پرو ۲ دنبال قابلیت‌های جدید و هیجان‌انگیز نگردید؛ همه‌چیز همانی است که قبلا دیده‌اید، چراکه تمرکز اصلی اپل صرفا روی بهبود کیفیت صدا و ANC بوده؛ تنها تغییر اساسی، همان قابلیت کنترل حجم صدا با سوایپ روی ساقه‌ها است و حالت Transparency هم حالا به‌طور خودکار صداهای بلند مثل آژیر را کم می‌کند تا به‌ گوش‌ها آسیب وارد نشود. قابلیت صدای فراگیر (Spatial Audio) هم با اسکن فرم گوش‌ها با دوربین گوشی، تجربه‌ی شخصی‌تری ارائه می‌دهد که البته چیز جدیدی نیست و قبلا هم نمونه‌ی آن را در هدفون‌های دیگری مثل XM5 سونی دیده بودیم.

برای مثال، در بخش تنظیمات می‌توانید تست فیت ایربادها را انجام دهید، اسم ایرپادز را عوض کنید، حالت روشن/خاموش ANC یا Transparency را انتخاب کنید، قابلیت ضربه-فشار برای هر ایرباد را شخصی‌سازی کنید یا حتی انتخاب کنید که از میکروفون کدام ایرباد برای پاسخ به تماس استفاده شود. تنظیمات EQ هم در حد تنظیمات پیش‌فرضی است که بعید می‌دانم چندان کارآمد باشند و کسی بخواهد برای گوش دادن به هر آهنگ، مدام بین آن‌ها جابه‌جا شود.

حالت Spatial Audio با قابلیت ردیابی حرکات سر نیز تجربه‌ی صدای فراگیر و سه‌بعدی هنگام گوش دادن به موسیقی یا تماشای ویدیو ارائه می‌دهد، اما من تا به حال کسی را ندیده‌ام که از شنیدن موسیقی با Spatial Audio بیشتر از حالت استریوی اصلی لذت ببرد.

برخلاف بسیاری از هدفون‌های امروزی، ایرپادز پرو ۲ از قابلیت «Multipoint» برای اتصال همزمان دو دستگاه به آن پشتیبانی نمی‌کند؛ درعوض اجازه می‌دهد بین دستگاه‌های اپلی که به یک اکانت آیکلاد متصل هستند، جابه‌جا شوید. قابلیت Audio Sharing نیز در آیفون اجازه می‌دهد تا مثلا آهنگ موردعلاقه‌ی خود را با ایرپادز دوستتان به اشتراک بگذارید تا هر دو همزمان از شنیدن یک آهنگ لذت ببرید؛ اما خب هیچ یک از دو قابلیت به پای «Multipoint» نمی‌رسد.

ایرپادز پرو ۲ همانند نسل قبل و کلا تمام هدفون‌های اپل حتی هدفون لوکس ایرپادز مکس، فقط از کدک استاندارد AAC برای محصولات اپل و SBC برای سایر دستگاه‌ها پشتیبانی می‌کند که درمقایسه با کدک‌های به‌اصطلاح «بی‌اتلاف» (Lossless)، بخشی از کیفیت صدا هنگام انتقال از طریق بلوتوث از دست می‌رود.

اتکای صرف به AAC و SBC به‌ویژه برای اپل عجیب است، چراکه اپل موزیک از پخش محتوای صوتی ۲۴ بیتی با وضوح بالا پشتیبانی می‌کند؛ بااین‌حال هنوز حاضرنشده هیچ‌یک از هدفون‌هایش را به کدکی در حد پخش صدای بی‌اتلاف مجهز کند. خود اپل می‌گوید که برایش عملکرد قابل‌اطمینان در ارتباط بلوتوثی بیشتر از پخش صدای بی‌اتلاف اهمیت دارد، اما توجه کنید که کدک‌های LDAC و aptX HD امتحان خود را پس داده‌اند و به‌اندازه‌ی کافی قابل‌اطمینان هستند.

راستش را بخواهید، پروفایل صدای ایرپاد پرو ۲ با نسل قبل تفاوت زیادی ندارد؛ فقط حالا بیس بیشتری را پوشش می‌دهد و پوشش سطوح تربلش از قبل کمی بی‌روح‌تر شده؛ درکل، ایرپادز پرو ۲ پوشش پروفایل صدای تقریبا خنثایی را ارائه می‌دهد که در محدوده‌ی های‌بیس و بازه‌ی میانی با کمی خیز و در بازه‌ی بالایی با کمی افت همراه است؛ درنتیجه، گاهی بیس کوبنده‌تر از حالت طبیعی شنیده می‌شود و شاید در برخی از آهنگ‌ها، صدای خواننده و سازهای اصلی را تحت‌الشعاع قرار دهد. ضعف در پوشش تربل هم باعث می‌شود زنگ صدای سازهایی مثل سنج با آن تاکیدی که انتظارش را داریم، به گوش نرسد.

برای تست بازه‌ی بیس، سراغ آهنگ الکترونیک We Have a Map of the Piano از گروه ایسلندی Múm رفتم. ایرپادز پرو ۲ بیس این آهنگ را کوبنده و شاید حتی با کمی تاکید بیشتر پوشش داد که لذت‌بخش بود و ساب‌بیس هم به‌اندازه‌ی کافی قابل شنیدن بود. آهنگ I Can See Clearly Now از گروه جز Holly Cole Trio که هم روی صدای خواننده مانور می‌دهد و هم های‌بیس کوبنده‌ای دارد، با کمی تاکید بیشتر پخش شد که تاحدی صدای خواننده را تحت‌الشعاع قرار داد.

آهنگ Man in the Long Black Coat از باب دیلن که به‌خاطر میکس بی‌عیب‌ونقص و بهره‌مندی از سازهای مختلف، برای تست پاسخ فرکانسی هر سه بازه گزینه‌ی ایده‌آلی است، با ایرپادز پرو ۲ تجربه‌ی شنیداری لذت‌بخشی ارائه‌ داد. بیس کوبنده و صدای خواننده و سازهای اصلی در بازه‌ی میانی بسیار شفاف و پرجزییات به گوش رسیدند؛ اما صدای هارمونیکا و آمبیانس جیرجیرک‌مانند پس‌زمینه در محدوده‌ی تربل کمی ضعیف‌تر از حالت عادی بود و تاحدی خفه و بی‌روح به گوش می‌رسید.

برای به‌چالش کشیدن هدفون در تست بازه‌ی میانی معمولا سراغ نسخه‌ی لایو آهنگ آکوستیک Many of Horror از گروه اسکاتلندی Biffy Clyro می‌روم. بعید می‌دانم هدفونی درحال‌حاضر در بازار وجود داشته باشد که بتواند به‌اندازه‌ی Bose QC45 به بازه‌ی میانی وفادار باشد و لرزش و افت‌و‌خیز صدای خواننده، همراهی زمزمه‌وار حضار، صدای ملایم درامز و آکوردهای گیتار این آهنگ را با شفافیت و جزییات کافی پخش کند؛ بااین‌حال، ایرپادز پرو ۲ با‌وجود توگوشی بودنش، تاحد زیادی توانست به عملکرد QC45 نزدیک شود و زمانی که نوت‌های گیتار اوج می‌گیرند، صدای خواننده همچنان به‌وضوح قابل شنیدن است.

تااینجا دیگر متوجه شده‌ بودم که ایرپادز ۲ پرو بازه‌ی تربل را ضعیف‌تر از حالت طبیعی پخش می‌کند؛ بااین‌حال سراغ تست آهنگ Sentient Oona از گروه سایکدلیک پانک Thee Oh Sees رفتم که صدای لید گیتار آن از دقیقه‌ی ۱:۳۳ به‌طور‌عادی زنگ‌دار و کوبنده است و تنها هدفون‌هایی باکیفیت و به‌شدت خنثی می‌توانند آن را طوری پخش کنند که نخواهید بلافاصله هدفون را از سرتان بردارید و به گوشه‌ی اتاق پرتاب کنید! همان‌طور که انتظار داشتم، ایرپادز ۲ پرو نتوانست آن‌طور که باید، زنگ صدای لیدگیتار را پخش کند و تجربه‌ی شنیداری این آهنگ آن حس‌وحال لازم را نداشت.

اپل طبق معمول از ویژگی‌هایی برای هدفون‌هایش حرف می‌زند که سنجش درستی آن‌ها بسیار دشوار یا غیرممکن است؛ مثلا می‌گوید به‌لطف تراشه‌ی H2 که از بلوتوث 5.3 پشتیبانی می‌کند، ایرپادز پرو ۲ درصورتی‌که با آیفون جفت شود، می‌تواند پوشش بیس و تربل را مناسب با حجم صدا تنظیم کند؛ به‌این‌صورت که حتی با حجم صدای کم، بیس و تربل با تاکید بیشتری شنیده می‌شوند تا کاربران مجبور نباشند با صدای بلند و آسیب‌زننده به موسیقی گوش دهند.

من آهنگ الکترونیک Goodbye از گروه Apparat را که بیس کوبنده‌ای دارد، با حجم صدای ۵۰ درصد گوش دادم که بیس به‌خوبی قابل‌فهم بود؛ اما شاید گوش‌هایم مرا فریب می‌دانند که حجم بیس همچنان با افزایش صدا بهتر شنیده می‌شود. همین تست را با آهنگ معروف سریال پیکی‌بلایندرز به‌نام Red Right Hand انجام دادم، اما ساب‌بیس تقریبا از دست رفته بود و فقط با حجم صدای ۷۰ درصد به بالا شنیده می‌شد.

دقت کنید که اگر ژانر موردعلاقه‌یتان متال یا موسیقی ارکسترال باشد که نیاز دارید روح‌تان را به پرواز دربیاورد و به‌قول معروف، مو به تنتان سیخ کند، ایرپادز پرو ۲ به شما اجازه نمی‌دهد از منطقه‌ی امنی که برای پرواز در نظر گرفته، فراتر بروید! مثلا آهنگ Deceiver, Deceiver از گروه ملودیک دث‌متال Arch Enemy درامز فوق‌العاده‌ای دارد و با ایرپادز پرو ۲ تمیز به‌گوش می‌رسد، اما آن کوبندگی لازم را ندارد. کنترل دیستورشن این هدفون عالی است، اما اجازه نمی‌دهد بالای ابرها پرواز کنید و می‌گوید در همین ارتفاع که هستی، از منظره‌ی پیش‌رو لذت ببر.

درکل به نظر می‌رسد ترجیح اپل در طراحی پروفایل صدای هدفون‌هایش این است که برای شنیدن تمام ژانرهای موسیقی و فرمت‌های صوتی ازجمله پادکست یا تماشای فیلم تقریبا به‌ یک اندازه مناسب باشد؛ به‌همین‌خاطر، ایرپادز پرو ۲ مثل نسل قبل، درکل کیفیت صدای مطلوبی ارائه می‌دهد، اما نمی‌توان موردی فراتر از انتظار در آن پیدا کرد.

البته باید بگویم که من ایرپاد پرو ۲ را با ANC روشن و Spatialize Stereo خاموش تست کردم. اگر قابلیت صدای فراگیر را فعال کنید، کمی از آن کوبندگی موردانتظار به آهنگ‌ها باز می‌گردد که درصورت خاموش کردن ANC، حتی شارپ‌تر هم می‌شود؛ اما احتمال می‌دهم ترجیح اکثر کاربران این باشد که موسیقی را با ANC روشن و به‌طور طبیعی گوش دهند. تنظیمات EQ را هم فقط اگر آیفون داشته باشید می‌توانید از بخش تنظیمات و با انتخاب پریست‌های مختلف تغییر دهید؛ ولی خبری از بالا و پایین‌ کردن سطوح پاسخ فرکانسی به‌صورت دستی نیست.

ایرپادز ۲ پرو همچنین به‌طرز فوق‌العاده‌ای از نشت صدا به بیرون جلوگیری می‌کند تا حتی در محیط‌های آرام هم بتوانید با صدای بلند به آهنگ دلخواهتان گوش دهید.

عملکرد نویز کنسلینگ فعال (ANC) ایرپادز ۲ پرو فوق‌العاده‌ است؛ به‌ویژه اگر بخواهید آن را با نسل قبل مقایسه کنید. این هدفون می‌تواند بین ۲۰ تا ۳۰ دسی‌بل از سروصدای بیرون را حذف کند که به ادعای اپل، دوبرابر ایرپادز پرو است؛ اما راستش را بخواهید، درمقایسه با ANC گلکسی بادز ۲ پرو، تفاوت چندان مشهود نیست.

عملکرد ایرپاد پرو ۲ در حذف صدای باد و صدای کولر شاید حدود ۲۰ درصد بهتر از گلکسی بادز ۲ پرو بود، اما هدفون سامسونگ حدود ۱۰ درصد بیشتر صدای صحبت افراد و تایپ ممتد همکاران در محیط کار را کاهش می‌داد.

از ایرپادز ۲ پرو می‌توانید با خیال راحت در مکان‌های شلوغ مثل مترو و محیط کار و کافه‌های پرازدحام استفاده کنید؛ ANC این هدفون صدای صحبت افراد، سروصدای ترافیک و قطار، صدای کولر و تایپ را به‌حدی کم می‌کند تا بتوانید حتی از شنیدن آرام‌ترین آهنگ هم درکمال آرامش لذت ببرید.

مشکل دوم، نبود قابلیت تعیین درجه‌ی ANC است که از هدفون پریمیومی با این برچسب قیمتی انتظار می‌رود. به نظرم خوب بود اگر اپل قابلیت تعیین درجه‌ی ANC را با حالت‌های فوکوس آیفون هماهنگ می‌کرد؛ مثلا با انتخاب حالت فوکوس Work، بالاترین درجه‌ی ANC و با انتخاب حالت Home،‌ پایین‌ترین درجه به‌طور خودکار فعال می‌شد.

به‌گفته‌ی اپل، ایرپاد پرو ۲ از حالت «تطبیق‌پذیر» برای Transparency بهره‌ می‌برد تا صداهای بلند ناگهانی مثل آژیر آمبولانس یا صدای جیغ ریل‌های قطار در مترو به‌طور خودکار و حتی باوجود روشن بودن Transparency، کمتر از حالت عادی به گوش برسد. این قابلیت به‌صورت پیش‌فرض در بخش Accessibility تنظیمات گوشی فعال است و پیشنهاد می‌کنم که برای محافظت از گوش‌هایتان اجازه دهید روشن باقی بماند.

ایرپادز پرو ۲ از سه میکروفن بهره می‌برد که دو تا از آن‌ها برای حذف صدای محیط و یکی برای برقراری تماس به‌کار می‌رود. از آنجایی که فاصله‌ی این میکروفون از دهان زیاد است، در جدا کردن صدای کاربر از سروصدای محیط هنگام برقراری تماس دچار چالش می‌شود و اگر در محیط شلوغ باشید، صدا به‌سختی به گوش می‌رسد؛ به‌طوری که شاید حتی مجبور شوید بدون هدفون به تماس پاسخ دهید!

اگر قابلیت Transparency را روشن کنید، کمی به واضح‌تر شدن صدا کمک می‌کند؛ اما درکل، کیفیت تماس این هدفون فقط در محیط آرام قابل‌قبول است.

عمر باتری ایرپادز پرو ۲ در مقایسه با نسل قبل حدود یک ساعت بیشتر شده و در بررسی من، در حالتی که ANC روشن و حجم صدا حدود ۷۰ درصد بود، باتری تا حدود ۶ ساعت دوام آورد که دقیقا همان چیزی بود که اپل ادعا می‌کند. اگر قابلیت Spatialize Audio را برای ردیابی حرکات سر فعال کنید، باتری حدود ۵ ساعت دوام می‌آورد و برقراری تماس هم از عمر باتری کم می‌کند.

کیس هدفون برای شارژ شدن از کابل لایتینگ، شارژ‌ بی‌سیم، مگ‌سیف و شارژر اپل واچ پشتیبانی می‌کند و می‌توانید با آن چهار بار هدفون را از صفر تا ۱۰۰ شارژ کنید که حدود ۵ ساعت از نسل قبل بیشتر است. پنج دقیقه قرار دادن ایربادها در کیس نیز آن‌ها را تا یک ساعت شارژ می‌کند. این هدفون همچنین از حالت استندبای برای صرفه‌جویی در مصرف باتری بهره می‌برد.

درکل، عملکرد باتری ایرپادز پرو ۲ رضایت‌بخش است و می‌تواند با هدفون‌های دیگر رقابت کند؛ برای‌مثال، باتری گلکسی بادز پرو ۲ نیز با شرایط تست مشابه، تا حدود ۶ ساعت دوام می‌آورد.

ایرپاد پرو ۲ اپل حدودا دو برابر از گلکسی بادز ۲ پرو قیمت بیشتری دارد؛‌ اما آیا می‌توان گفت کیفیت صدای این هدفون از رقیب سامسونگی‌اش دوبرابر بیشتر است؟

به‌طورکلی، پروفایل صدای گلکسی بادز ۲ پرو خنثی‌تر از ایرپادز پرو ۲ است و پوشش بیس دقیق‌تری ارائه می‌دهد. همچنین، پوشش بازه‌ی تربل هدفون سامسونگ از ایرپادز بیشتر است و صدای سازها در این بازه با زنگ دلپذیرتری شنیده می‌شود؛ اما در بازه‌ی میانی، ایرپادز پرو ۲ وضوح بیشتری ارائه می‌دهد و صدای مختلف سازها را بهتر تفکیک می‌کند.

در آهنگ آکوستیک Stille Vann از خواننده‌ی نروژی Siri Nilsen هم همچنان تجربه‌ی دلپذیری از هر دو هدفون به دست آمد، اما ایرپادز پرو ۲ صدای پرکاشن را شفاف‌تر پخش می‌کرد.

هنگام پخش آهنگ‌های شلوغ و متال، ایرپادز پرو ۲ عملکرد بهتری در تفکیک صدا از خود نشان داد،‌ هرچند گلکسی بادز این آهنگ‌ها را با رنگ‌ولعاب بیشتری پخش می‌کرد.

اجازه بدهید قضاوت را به خودتان واگذار کنم، اما اگر نظر مرا بخواهید، کیفیت ایرپادز پرو ۲ تاحدودی از گلکسی بادز ۲ بهتر است، اما نه دقیقا دو برابر و طوری که به‌راحتی قابل فهم باشد. درضمن، گلکسی بادز ۲ پرو برخلاف هدفون اپل، از پخش محتوای صوتی با وضوح بالا و تجربه‌ی صدای بی‌اتلاف پشتیبانی می‌کند.

باتمام این حرف‌ها، بعید می‌دانم افرادی که در اکوسیستم اپل هستند، حتی باوجود قیمت پایین‌تر و کیفیت صدای نه‌چندان متفاوت، دلشان بخواهد از هدفون سامسونگ استفاده کنند. ازطرفی، باتوجه به قیمت بالاتر، کیفیت صدای تقریبا برابر و محدود بودن قابلیت‌ها برای گوشی‌های غیرآیفونی، خرید ایرپادز پرو ۲ را به افراد خارج از اکوسیستم اپل اصلا پیشنهاد نمی‌کنم.

صادقانه بگویم؛ اگر قیمت ایرپاد پرو ۲ تا این حد در بازار ایران زیاد نبود، می‌توانستم با خیال راحت به هر کسی که آیفون دارد بگویم از خرید آن پشیمان نخواهد شد. کیفیت صدای عالی، عمر باتری رضایت‌بخش، عملکرد بسیار خوب ANC، سبک، راحت و زیبا. مهم نیست از چه ژانری از موسیقی خوششتان می‌آید؛ ایرپادز پرو ۲ می‌تواند تقریبا با عملکردی یکسان و رضایت‌بخش از پس تمام آن‌ها برآید. شاید کیفیت صدا چیز شگفت‌انگیز و فراتر از حد انتظاری نباشد، اما اپل برای اینکه تمام سلیقه‌ها را راضی نگه دارد، ترجیح داده پروفایل صدای محتاطانه‌ای را ارائه دهد.

اما خب، کیفیت تماس ایرپاد پرو ۲ اصلا چنگی به دل نمی‌زند و اگر خوره‌ی بیس باشید یا دوست دارید موسیقی پانک و ارکسترال را با رنگ‌ولعاب بیشتری گوش کنید، ایرپادز پرو ۲ زیاد نظرتان را جلب نخواهد کرد. برچسب قیمتی این هدفون هم احتمالا دلیل مهم دیگری است که باعث می‌شود حتی آیفون‌دارها هم بخواهند به خرید گزینه‌های دیگری فکر کنند؛ ازجمله گلکسی بادز ۲ پرو که تقریبا نصف هدفون اپل قیمت دارد، اما کیفیت صدای بسیار خوبی دارد. هدفون توگوشی XM4 سونی و جدیدترین ایربادهای بوز باوجود برچسب قیمتی کمی بالاتر، پوشش بیس به‌مراتب بهتری ارائه می‌دهند و حتی ANC هدفون‌ بوز بهتر از ایرپاد پرو ۲ ظاهر می‌شود.

در آشفته‌بازار ایران حتی نمی‌شود خرید نسل اول ایرپادز پرو را پیشنهاد داد، چون در حال حاضر دارد تقریبا هم‌قیمت با نسل دوم آن به فروش می‌رسد! ایرپادز ۳ را هم به دلیل نبود سری سیلیکونی، فیت نه‌چندان راحت، پوشش ضعیف بیس و نبود قابلیت ANC گزینه‌ی جایگزین مناسبی برای ایرپادز پرو نمی‌دانم؛ هرچند قیمت کمتر و کیفیت تماس به‌مراتب بهتری دارد.

گفتنی است زمانی‌که من ایرپادز پرو ۲ را با آیفون XS جفت کردم، با مشکل قطع و وصل اتصال بلوتوثی هنگام برقراری تماس رو‌به‌رو می‌شدم که به نظر می‌آید افراد دیگری نیز چنین مشکلی را با آیفون‌های XS خود تجربه کرده‌اند.

درنهایت، اگر عاشق اکوسیستم اپل هستید و دغدغه‌ی بودجه (و ترجیحا آیفون XS!) ندارید، از خرید ایرپادز پرو ۲ پشیمان نخواهید شد؛ وگرنه پیشنهاد می‌کنم به گزینه‌های دیگر هم فکر کنید.

عکاس: هادی غنی‌زادگان