بررسی هدفون ناتینگ ایر۲؛‌ «تقریبا» همه‌چیز تمام

سال ۲۰۲۱ بود که کارل پی، هم‌بنیان‌گذار وان‌پلاس، استارتاپ ناتینگ را راه‌اندازی کرد تا به قول خودش با «تکان دادن» صنعت موبایل، آن را از «کسالت‌باری و خواب‌آوری» بیرون آورد. اما فقط چند ماه از عرضه‌ی ناتینگ فون گذشته بود که به سرش زد هدفون کاملا بی‌سیم ناتینگ ایر ۱ را روانه‌ی بازار کند. ایر ۱ با اینکه فقط ۱۰۰ دلار بود، قابلیت‌های زیادی داشت؛ اما کیفیت صدا و قابلیت نویز کنسلینگ آن چنگی به دل نمی‌زد و از مشکل فراوانی باگ هم رنج می‌برد.

حالا، دو سال بعد، ناتینگ ایر ۲ به بازار آمده تا با رفع مشکلات نسل قبل، به رقیب بهتری برای بهترین هدفون‌ های بازار تبدیل شود. اما آیا افزایش ۵۰ دلاری قیمت این هدفون توانسته ترجیح آن را به گلکسی بادز ۲ پرو با قیمتی مشابه یا ایرپادز پرو ۲ با قیمتی مراتب بیشتر، اما کیفیت صدا و قابلیت ANC فوق‌العاده، توجیه کند؟ با بررسی ناتینگ ایر ۲ همراه من باشید.

تماشا در یوتیوب

شاید مهم‌ترین دلیل برای خرید ناتینگ ایر ۲ طراحی جالب‌توجه و منحصربه‌فرد آن باشد، طوری‌که از گذاشتن هدفون در گوش و قدم زدن در خیابان حس خیلی خوبی خواهید داشت. راستش را بخواهید، آن حس «خاص» بودنی را که هنگام تست ناتینگ ایر ۲ تجربه کردم، با ایرپادز پرو ۲ نداشتم!‌ البته طراحی ناتینگ ایر ۲ با نسل پیش مو نمی‌زند و شکل ساقه‌ها و ایربادها هم آدم را یاد همان هدفون اپل می‌اندازد. بااین‌حال، بخشی از بدنه به‌سبک گوشی‌های ناتینگ، از جنس پلاستیک شفاف است تا اجزای درونی هدفون نمایان باشد. خود ایربادها را هم سری سیلیکونی سفید بسیار نرمی پوشانده که می‌توانید با سه اندازه‌ی مختلف جایگزین کنید.

ناتینگ ایر ۲ تنها با ترکیب رنگ مشکی/سفید موجود است، اما همین یک گزینه برای جلب توجه کافی است. خود کیس هم با آن طراحی شفاف ایربادها که هنرنمایی شرکت سوئدی Teenage Engineering است، ظاهر نوآورانه‌ای دارد و جای کمی را در جیب اشغال می‌کند؛ هرچند دربرابر خراشیدگی آسیب‌پذیر است.

ایربادها از درجه‌بندی IP54 و کیس شارژ از درجه‌بندی IP55 بهره می‌برند که مقاومت نسبتا خوبی دربرابر پاشش آب و گردوخاک ارائه می‌دهد. برای همین، می‌توانید با خیال راحت از این هدفون زیر باران و تمرینات ورزشی سنگین در باشگاه استفاده کنید.

کنترل ناتینگ ایر ۲ که از سنسور فورس روی ساقه‌ها استفاده می‌کند، آدم را یاد ایرپادز پرو ۲ می‌اندازد؛ به‌استثنای کنترل حجم صدا با سوایپ بالا و پایین روی ساقه‌ها که فعلا در انحصار هدفون اپل به سر می‌برد. به‌طور پیش‌فرض، نمی‌توان حجم صدا را از طریق ایربادها کم و زیاد کرد، اما از طریق اپلیکیشن می‌توانید اکشنی را برای این کار تعریف کنید.

• یک ضربه:‌ پخش/توقف آهنگ/پاسخ به و قطع تماس
• دو ضربه: پخش آهنگ بعدی/ رد تماس
• سه ضربه: پخش آهنگ قبلی
• ضربه و نگه داشتن انگشت: جابه‌جایی بین ANC/Transparency (اضافه کردن گزینه‌ی خاموش از اپ)
• دوضربه و نگه داشتن انگشت: فعال‌سازی از طریق اپ برای دستیار صوتی

ناتینگ ایر ۲ به‌لطف حسگر تشخیص پوست از قابلیت پخش/توقف خودکار آهنگ پشتیبانی می‌کند؛ به‌این‌صورت که با بیرون آوردن یکی از ایربادها از گوش، آهنگ متوقف می‌شود و با برگرداندن ایرباد به گوش، پخش آهنگ تقریبا بلافاصله از سر گرفته می‌شود.

در بخش قبلی گفتم یکی از مهم‌ترین دلایل برای خرید ناتینگ ایر ۲، می‌تواند طراحی خاص و جالب‌توجه آن باشد. دلیل دوم، اپلیکیشن همراه است. ناتینگ برای شخصی‌سازی کردن تجربه‌ی استفاده از هدفون برای کاربر، تلاش زیادی کرده است و به‌خوبی توانسته بین قابلیت‌های متنوع و رابط‌ کاربری مینیمالیست و سرراست، توازن برقرار کند. درضمن، این اپلیکیشن از طراحی چشم‌نوازی هم برخوردار است تا به یک اپلیکیشن همراه تمام‌عیار تبدیل شود.

تست فیت هدفون کارش را سریع و به‌خوبی انجام می‌دهد، اما شاید دو تست دیگر زیاد به کارتان نیاید. تست گوش کمی زمان‌بر است و چون به داده‌های خود کاربر متکی است، ممکن است نتایج یکسان و قابل‌اطمینانی نداشته باشد. هرچند ممکن است برای افراد مسن یا کم‌شنوا، شخصی‌سازی پروفایل صدا واقعا مفید باشد.

تست کالیبره کردن نویز کنسلینگ هم زیاد به کارم نیامد، چون حالت Adaptive با تاخیر قابل‌توجهی میزان ANC را تغییر می‌دهد و در نهایت مجبور خواهید شد به طور دستی ANC را تنظیم کنید؛ از سوی دیگر، من بین درجه‌های مختلف ANC تفاوت چندانی احساس نکردم؛ نه در میزان کاهش نویز و نه در کاهش فشار.

در اپلیکیشن می‌توانید قابلیت Dual Connection را فعال کنید که نام انتخابی ناتینگ برای قابلیت بسیار کاربردی Multipoint برای اتصال همزمان دو دستگاه به هدفون است. مثلا اگر با هدفون درحال گوش دادن به موسیقی از طریق لپ‌تاپ هستید و همان لحظه با گوشی شما تماس گرفتند، هدفون پخش آهنگ را متوقف کرده و اجازه می‌دهد به تماس پاسخ دهید. البته این را هم بگویم که تاخیر صدا با مک‌بوک هنگام تماشای فیلم به‌ حدی است که اصلا نتوانید از فیلم لذت ببرید؛ اما این تاخیر برای لپ‌تاپ‌های ویندوزی تقریبا ناچیز بود.

تنظیمات پیشرفته‌ی EQ هم شامل هشت باند با پنج درجه‌ی مختلف است که بیشترین سطح از کنترل پاسخ فرکانسی را در بین هدفون‌هایی که تاکنون بررسی کرده‌ام، دارد. درضمن، امکان ذخیره کردن و حتی به اشتراک گذاشتن پروفایل صدا از طریق کد QR وجود دارد تا هر بار برای گوش‌ دادن به ژانرهای موسیقی مختلف، مجبور به دستکاری EQ نباشید.

ناتینگ ایر ۲ در هر ایرباد از یک درایور داینامیک ۱۱٫۶ میلی‌متری با پشتیبانی از بلوتوث 5.3 و کدک‌های استاندارد SBC و AAC بهره می‌برد. امکان گوش دادن به محتوای صوتی با وضوح بالا نیز به‌لطف کدک LHDC 5.0 فراهم شده است که درمقایسه‌با بیت‌ریت ۹۹۰ کیلو‌بایت‌برثانیه LDAC سونی و بیت‌ریت ۵۷۶ کیلو‌بایت‌برثانیه aptX HD کوالکام، بیت‌ریت یک مگابایت‌برثانیه ارائه می‌دهد که به‌قول ناتینگ «استاندارد پیشرو» به‌شمار می‌رود. تا اینجا همه‌چیز عالی به‌نظر می‌رسد، اما خبر بد اینکه فقط برخی از گوشی‌های هواوی، اوپو و البته ناتینگ از کدک LHDC پشتیبانی می‌کنند و امکان گوش دادن به محتوای Hi-Res با آیفون و گوشی‌های سامسونگ وجود ندارد.

اولین چیزی که باید در مورد صدای ناتینگ ایر ۲ بدانید: پیش از به‌روزرسانی فرم‌رو به‌هیچ‌وجه هدفون را امتحان نکنید! این اشتباهی بود که من مرتکب شدم و در آن چند ساعت اول چنان از صدای ناتینگ ایر ۲ ناامید شده بودم که با خودم گفتم این هدفون ۱۵۰ دلاری را باید نهایتا با هدفون ۳۰ دلاری Honor Choice X3 مقایسه کنم، نه ایرپادز پرو ۲. اما آپدیت فرم‌ور ۲.۳.۵ چنان معجزه‌ای در ناتینگ ایر ۲ ایجاد کرد که کیفیت صدای آن را در حدی که درخور مقایسه با هدفون اپل باشد، بالا کشید.

اجازه دهید وارد جزییات شوم. ناتینگ ایر ۲ بیس پایینی را در آهنگ الکترونیک آرام We Have a Map of the Piano از گروه Múm با کمی افت پخش می‌کند، اما پوشش بیس میانی آهنگ Enjoy the Silence و بیس بالایی Save Your Tears از The Weeknd به‌اندازه‌ای کوبنده بود تا نظر افرادی را که تاکید بیشتر در بازه‌ی پایینی را ترجیح می‌دهند، جلب کند.

هدفون ناتینگ عملکرد بسیار خوبی در پوشش بازه‌ی میانی در آهنگ‌های خلوت و وکالز‌محور دارد. مثلا صدای ناتالی مرچنت در آهنگ پاپ Ophelia رسا، گرم و با جزییات بود و صدای خواننده‌ی Judas Priest و صدای گیتار در آهنگ هارد راک Angel تمیز و لذت‌بخش بود. اما در آهنگ‌های کمی شلوغ‌تر یا بی‌کیفیت‌تر، صدای خواننده گاهی پشت صدای سازها محو می‌شود که این موضوع بیشتر به کنترل دیستورشن برمی‌گردد.

رفتار ناتینگ ایر ۲ در کنترل دیستورشن در ژانرهای مختلف، متفاوت است. مثلا جایی که صدای ویولن و دیگر سازهای زهی در آهنگ ارکسترال Vivaldi: The New Four Seasons به هم می‌رسند، صدا تمیز و شفاف به گوش می‌رسد، اما در آهنگ ملودیک دث متال Wonders at Your Feet از Dark Tranquility، صدای گیتار و سازهای اصلی، صدای خواننده را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. عملکرد این هدفون در پخش آهنگ‌های پانکی که میکس خوبی ندارند، مثل آهنگ Devil in a Midnight Mass چندان جالب‌توجه نیست، اما کوبندگی صدای درامز فوق‌العاده‌ی آهنگ Deceiver, Deceiver از گروه Arch Enemy تجربه‌ی رضایت‌بخشی رقم می‌زند.

تفکیک کانال چپ و راست هدفون ناتینگ عالی است و مثلا در آهنگ راک Paint it Black از گروه رولینگ استونز به‌وضوح می‌توانید صدای گیتار را از کانال راست، صدای درامز را از کانال چپ و صدای وکالز را از هر دو کانال بشنوید.

من ناتینگ ایر ۲ را با ANC روشن و بدون تنظیمات اکولایزر تست کردم. در مورد هدفون ناتینگ، تنظیمات EQ به‌اندازه‌ی کیفیت صدا اهمیت دارند و ناتینگ گزینه‌های زیادی را برای تنظیم صدا مناسب با سلیقه‌ی شما در اختیارتان می‌گذارد که در بخش اپلیکیشن بیشتر درباره‌اش توضیح می‌دهم. اما به‌طور کلی، تنظیمات اکولایزر ناتینگ ایر ۲ از تمام هدفون‌های توگوشی که بررسی کرده‌ام، پیشرفته‌تر است و در کیفیت صدا، تاثیر محسوسی دارد. مثلا افزایش پاسخ فرکانسی بازه‌ی میانی به‌وضوح صدای خواننده را تقویت می‌کند و افزایش بازه‌ی پایینی هم پوشش بیس را بهبود می‌بخشد؛ هرچند تقویت بازه‌ی تربل، صدا را کمی مصنوعی می‌کند.

ناتینگ ایر ۲ همچنین عملکرد رضایت‌بخشی در جلوگیری از نشت صدا به بیرون دارد تا حتی در محیط‌های آرام هم بتوانید با صدای بلند به آهنگ دلخواهتان گوش دهید.

ناتینگ می‌گوید نویز کنسلینگ هدفونش می‌تواند تا ۴۰ دسی‌بل از سروصدای محیط را کاهش دهد؛ ادعایی که حتی پیش از بررسی هم برایم عجیب بود، چراکه قابلیت ANC ایرپادز پرو ۲ که یکی از بهترین عملکردها را در بین‌ هدفون‌های کاملا بی‌سیم دارد، نهایتا می‌تواند تا ۲۵ دسی‌بل از نویز محیط را حذف کند.

مهم‌ترین چیزی که درباره‌ی ANC ناتینگ ایر ۲ باید بدانید، فشار نسبتا زیادی است که به گوش‌ها وارد می‌کند. اگرچه نویز کنسلینگ این هدفون از سه سطح متفاوت در اپلیکیشن برخوردار است و حتی گزینه‌ی Adaptive را برای هماهنگ کردن خودکار سطح ANC با نویز محیط ارائه می‌دهد، حتی انتخاب کمترین درجه هم از حجم فشار کم نمی‌کند. من هنگام بررسی ایرپادز پرو ۲ از فشار ANC ناراضی بودم، اما در مورد ناتینگ ایر ۲ این موضوع شدیدتر است.

اگر بتوانید فشار ANC را تحمل کنید، از عملکرد آن در کاهش صدای کولر و تایپ در محیط خانه و کار راضی خواهید بود؛ البته به‌شرطی که کولر روی دور تند نباشد. متاسفانه نویز کنسلینگ این هدفون به‌خوبی از پس کاهش صدای صحبت افراد برنمی‌آید و اگر در تاکسی، مسافران در حال صحبت باشند، به‌سختی می‌توانید از شنیدن آهنگ‌های آرام لذت ببرید. اگر هم کنار پنجره نشسته باشید، بخشی از صدای باد بدون اینکه فیلتر شود به گوش خواهد رسید.

عملکرد Transparency این هدفون هم چنگی به دل نمی‌زند و نمی‌تواند صدای محیط را به‌اندازه‌ای که مجبور نباشید ایربادها را از گوش خارج کنید، تقویت کند. درکل، ناتینگ ایر پیشرفت فوق العاده‌ای در بهبود کیفیت صدا تجربه کرده، اما تا رسیدن به پای رقبایی چون اپل، سامسونگ، سونی و بوز در بخش ANC و Transparency هنوز راه درازی در پیش دارد.

هدفون ناتینگ ایر ۲ برای تماس در محیط‌های آرام عالی است و در محیط‌های شلوغ مثل محیط کار، کماکان می‌تواند صدای شما را با پس‌زمینه‌ی صدای تایپ و همهه‌ی همکاران، تقویت کند. من با ناتینگ ایر ۲ در خیابان هم به تماس پاسخ دادم و طرف مقابل به‌خوبی متوجه حرف‌های من شد؛ هرچند در محیط‌های بادی،‌ میکروفن هدفون ناتینگ نمی‌تواند به‌خوبی از پس حذف صدای باد برآید و کیفیت تماس را به‌چالش می‌کشد.

ناتینگ عمر باتری هدفون را ۶٫۳ ساعت در حالت ANC روشن اعلام کرده، اما در بررسی من، در شرایطی که ANC روشن و حجم صدا ۷۰ درصد بود، باتری فقط چهار ساعت دوام آورد. برای مقایسه، ایرپادز پرو ۲ و گلکسی بادز۲ پرو با شرایط تست یکسان، شش ساعت شارژدهی دارند.

کیس هدفون برای شارژ شدن از کابل USB-C استفاده می‌کند و می‌توانید با آن چهار بار دیگر ایربادها را از صفر تا صد شارژ کنید. این هدفون از شارژ سریع پشتیبانی می‌کند تا با ده دقیقه شارژ بتوانید حدود ۱٫۵ ساعت با ANC روشن به موسیقی گوش کنید؛ اما خبری از حالت خاموشی خودکار برای صرفه‌جویی در مصرف باتری نیست. شارژ‌ کامل هدفون هم حدود یک ساعت طول می‌کشد.

وقتی ناتینگ ایر ۲ برای بررسی به دفتر زومیت رسید، اولین چیزی که دوست داشتم بدانم این بود: آیا می‌شود خرید این هدفون را به کسی که آیفون دارد، پیشنهاد داد؟ برای همین در اولین قدم، ناتینگ ایر ۲ را با ایرپادز پرو ۲ و گلکسی بادز ۲ پرو مقایسه کردم (ویدیوی مقایسه را می‌توانید در ابتدای مقاله تماشا کنید). نتیجه برایم ناامیدکننده بود؛ چون ناتینگ ایر ۲ تقریبا در تمام موارد ازجمله کیفیت ساخت، طراحی، اپلیکیشن، کیفیت تماس و حتی کیفیت صدا عالی ظاهر می‌شود، اما به‌شدت در بخش باتری، نویز کنسلینگ و تقویت صدای محیط از هدفون اپل جا می‌ماند.

البته قیمت هدفون ایرپادز پرو ۲ تقریبا دو برابر ناتینگ ایر ۲ است و اگر ANC و Transparency و دو ساعت عمر کمتر باتری برایتان زیاد مهم نیست، اما از ظاهر هدفون ناتینگ خوشتان آمده و بودجه‌ی محدودی دارید، احتمالا ناتینگ ایر ۲ انتخاب بدی برایتان نباشد.

اگر گوشی اندرویدی به‌ویژه سامسونگ دارید، به نظرم گلکسی بادز ۲ پرو با قیمت تقریبا یکسان، اما عملکرد ANC بهتر، کماکان انتخاب معقولانه‌تری است. هرچند آن دسته از افرادی که گوشی‌های ناتینگ، هواوی، پوکو و شیائومی سازگار با کدک LHDC دارند، می‌توانند با ناتینگ ایر ۲ از پخش محتوای صوتی با وضوح بالا لذت ببرند.

اگر ناتینگ بتواند ضعف قابلیت ANC و فشاری را که به گوش‌ها وارد می‌کند، در به‌روزرسانی‌های بعدی حل کند، من خرید این هدفون را حتی به آیفون‌دارها هم پیشنهاد می‌دهم؛ اما تا آن روز، برای خرید هدفون احتمالا بهتر است به همان گزینه‌های همیشگی بازار فکر کنید.