بررسی گلکسی تب اس 8 و گلکسی تب اس 8 پلاس سامسونگ [به‌همراه بررسی ویدیویی]

در سال‌های گذشته، دستگاه‌های متنوعی با نام برندهای مختلف وارد بازار تبلت‌های اندرویدی شده‌اند؛ اما به‌دلایل مختلفی همچون بهینه‌نبودن سیستم‌عامل اندروید برای تبلت‌ها و نمایشگرهای بزرگ، تبلت‌های مبتنی‌بر سیستم‌عامل گوگل انتخاب اول خیلی از کاربران نیستند و بسیاری، دستگاه‌های اپل را ترجیح می‌دهند.

در این رقابت نسبتاً یک‌طرفه، سامسونگِ مثل همیشه مشتاق به پیشرفت، آهسته اما پیوسته با اعمال تغییرات در بخش‌های مختلف، به برقراری توازن در کفه‌ی ترازوی رقابت فکر می‌کند و بعد از تقریباً دو سال، سری گلکسی تب اس ۸ را با مشخصاتی جذاب روانه‌ی بازار کرده است.

سری گلکسی تب اس ۸، خانواده‌ی تبلت‌های پرچم‌دار سامسونگ، آینه‌ای تمام‌عیار برای استراتژی‌های رقابتی سامسونگ است. درحالی‌که اپل با اکوسیستمی کامل کاربران را در دنیای جادویی خود غرق می‌کند، کُره‌ای‌ها نیز پا در همین راه گذاشته‌اند و با ارائه‌ی سرویسی به نام Dex در بطن رابط کاربری دوست‌داشتنی‌شان، تا حد زیادی ضعف‌های پایه‌ای اندروید در تبلت‌ها را پیش چشمان کاربر می‌پوشانند.

اگر به سخت‌افزار نیز نگاهی بیندازیم، با وجود تراشه‌ی پرچم‌دار Snapdragon 8 Gen 1 کوالکام، می‌توانیم امید بیشتری به تبلت‌های جدید سامسونگ داشته باشیم. خانواده‌ی تب اس ۸ از سه مدل پایه و پلاس و اولترا تشکیل می‌شود که در بخش سخت‌افزار تفاوت خاصی با یکدیگر ندارند.

در مقاله‌ی پیش رو مدل‌های پایه و پلاس سری گلکسی تب اس ۸ را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم و دستاورد سامسونگ را در راه رقابت با اپل می‌سنجیم. از شما دعوت می‌کنیم تا انتهای بررسی گلکسی تب اس ۸ و گلکسی تب اس ۸ پلاس همراه زومیت باشید؛ همچنین می‌توانید آخرین قیمت تبلت در بازار ایران را از بخش محصولات زومیت مشاهده کنید.

گلکسی تب اس ۸ و اس ۸ پلاس نه‌تنها ازنظر طراحی با نسل قبل مو نمی‌زنند؛ بلکه شباهت بسیاری به آیپد پرو اپل دارند. همان‌طور‌که از نام‌گذاری تبلت‌ها می‌توان حدس زد، مدل پایه از دو مدل دیگر کوچک‌تر و البته سبک‌تر طراحی شده است. ابعاد Tab s8، برابر با ۶٫۳ × ۱۶۵٫۳ × ۲۵۳٫۸ میلی‌متر و وزنش برابر با ۵۰۷ گرم است.

در‌‌‌مقایسه‌‌با آیپد پرو اپل، بیش از هرچیز نسبت تصویر کشیده و فرم مستطیلی تبلت‌های سامسونگ به‌عنوان ضعف اصلی خود را نشان می‌دهد. درحالی‌که اپل برای آیپد پرو نسبت تصویر چهار به سه را مناسب می‌داند، سامسونگ در تبلت‌های خود از نسبت تصویر کشیده‌ی ۱۶ به ۱۰ استفاده می‌کند که باعث می‌شود فرم‌فکتور دستگاه نیز به حالت مستطیلی دربیاید. به‌عبارت‌دیگر، کاربر مجبور می‌شود تقریباً در تمام کاربردها دستگاه را به صورت افقی در دست بگیرد.

در نمای پشت دستگاه، علاوه‌بر خطوط آنتن، دوربین دوگانه، فلش LED و یک نوار شیشه‌ای در امتداد ضلع بزرگ‌تر تبلت دیده می‌شوند. نوار شیشه‌ای مذکور محل اتصال S Pen روی دستگاه محسوب می‌شود. درواقع، قلم سامسونگ به‌صورت مغناطیسی روی بخش شیشه‌ای قرار می‌گیرد تا علاوه‌بر Pair‌شدن با دستگاه، شارژ هم شود. سامسونگ می‌گوید که به‌لطف بهبودهای اِعمال‌شده در S Pen، حالا تأخیر قلم به حدود ۶ میلی‌ثانیه رسیده است تا تجربه‌ی کار با آن روان‌تر و لذت‌بخش‌تر باشد.

فریم و بدنه کاملاً یکپارچه هستند و به زیبایی بصری تبلت‌های سامسونگ می‌افزایند. سامسونگ تبلت‌های اس ۸ و اس ۸ پلاس را در سه رنگ گرافیتی (مشکی) و نقره‌ای و رُزگلد راهی بازار می‌کند. ما در زومیت مدل مشکی اس ۸ و مدل رزگلد پلاس را دراختیار داشتیم. خوشبختانه به‌لطف پوشش تمام‌فلزی بدنه، هیچ‌گونه اثرانگشت و رد چربی روی بدنه باقی نمی‌ماند و با وجود وزن زیاد، دستگاه‌ها به‌ندرت از دست سُر می‌خورند.

در ضلع سمت راست فریم، دکمه‌های پاور و کلیدهای کنترل صدا و درگاه کارت حافظه و سیم‌کارت تعبیه شده‌اند. ضلع سمت چپ میزبان پین‌های مورد‌نیاز برای وصل‌کردن Book Cover Keyboard سامسونگ است که کاربران علاقه‌مند باید آن را جداگانه بخرند. در هرکدام از قسمت‌های بالا و پایین فریم، دو شیار اسپیکر مشاهده می‌شوند و درگاه USB Type-C هم در بخش پایین فریم جای دارد. طبق روند متداول، از جک ۳٫۵ میلی‌متری برای هدفون در هر دو مدل خبری نیست.

تب اس ۸ از نمایشگر ۱۱ اینچی TFT LCD و تب اس ۸ پلاس از نمایشگر ۱۲/۴ اینچی Super AMOLED استفاده می‌کنند. حاشیه‌های نه‌چندان باریک اطراف نمایشگر باعث شده‌اند که نسبت نمایشگر به بدنه در هر دو مدل حدود ۸۴ درصد به‌دست بیاید. دوربین سلفی هم در حاشیه‌ی اطراف نمایشگر قرار دارد.

به‌لطف نمایشگر OLED، در مدل پلاس حسگر اثرانگشت زیر نمایشگر تعبیه شده است؛ اما مدل پایه حسگر را به‌صورت یکپارچه با دکمه‌ی پاور دراختیار قرار می‌دهد. حسگر در هر دو مدل دقت عملکرد خوبی دارد. سامسونگ برای محافظت بیشتر، روی نمایشگر هر دو مدل را با لایه‌ی Corning Gorilla Glass 5 پوشانده است.

گلکسی تب اس ۸ به‌عنوان کوچک‌ترین مدل خانواده، به نمایشگر ۱۱ اینچی TFT LCD با رزولوشن ۲۵۶۰ × ۱۶۰۰ پیکسل و نسبت تصویر عریض ۱۶ به ۱۰ مجهز شده است تا محتوا را با تراکم پیکسلی ۲۷۴ پیکسل‌براینچ نمایش دهد. ازآن‌‌جاکه محتوای تصویری همچون ویدئو عموما با نسبت تصویر ۱۶ به ۹ تولید می‌شود، حین تماشای فیلم یا ویدئو یک نوار سیاه در بخش بالا و پایین صفحه به‌وجود می‌آید که خوشایند نیست و از‌بین‌رفتن حس غوطه‌وری در محتوا را به‌دنبال خواهد داشت.

در سمت دیگر، مدل پلاس یک پله ارتقا را در بخش نمایشگر تجربه کرده و با حفظ همان نسبت تصویر ۱۶ به ۱۰، از پنل بزرگ‌تر ۱۲٫۴ اینچی OLED استفاده می‌کند. به‌لطف وضوح تصویر ۲۸۰۰ × ۱۷۵۲ پیکسل، تراکم پیکسلی مدل پلاس نیز در محدوده‌ای رضایت‌بخش، یعنی حدود ۲۶۶ پیکسل‌براینچ، باقی می‌ماند. نرخ نوسازی نمایشگر هر دو مدل پایه و پلاس ۱۲۰ هرتز است، با این تفاوت که برای اس ۸ نرخ نوسازی تطبیقی در نظر گرفته شده؛ اما نرخ نوسازی اس ۸ پلاس ثابت است.

در آزمایش‌های متداول زومیت برای سنجش شدت روشنایی و عملکرد رنگی نمایشگر، تبلت‌های سامسونگ طبق انتظاراتمان از محصولی پرچم‌دار ظاهر شدند. در این بخش، مدل پلاس با روشنایی بیشینه‌ی ۵۵۵٫۵ نیت در حالت دستی و ۶۶۲٫۲ نیت در حالت خودکار امتیاز کافی را کسب می‌کند.

در شرایط نوری شدید همچون فضای آزاد و زیر نور آفتاب، تشخیص جزئیات در محتوای نمایشگر اندکی سخت خواهد بود. با وجود پشتیبانی از استاندارد +HDR10، روشنایی نمایشگر اس ۸ پلاس هنگام پخش محتوای HDR، تنها تا حدود ۶۸۰ نیت افزایش می‌یابد که تفاوت چندانی با روشنایی در شرایط عادی ندارد.

طبعاً نمایشگر LCD تب اس ۸ روشنایی کمتری در‌مقایسه‌‌با هم‌خانواده‌اش تولید می‌کند. در اندازه‌گیری‌های ما، روشنایی نمایشگر اس ۸ در حالت تنظیمات دستی ۳۹۶ نیت و در تنظیمات خودکار ۴۷۲ نیت به‌دست آمد. با اندازه‌گیری روشنایی رنگ مشکی نیز کنتراست نمایشگر را در حدود ۱۷۳ به‌دست آوردیم که برای نمایشگر LCD مناسب به‌‌نظر می‌رسد.

کمترین روشنایی نمایشگر مدل پلاس را ۲٫۳۵ نیت و کمترین روشنایی مدل پایه را ۴٫۳ اندازه‌گیری کردیم. هر دو دستگاه از نظر کمترین مقدار روشنایی شرایط مطلوبی دارند و مشکلی برای چشمان کاربر در شرایط نوری کم به‌وجود نمی‌آورند.

در بخش تنظیمات مربوط به نمایشگر، هر دو مدل خانواده‌ی تب اس ۸ دو پروفایل رنگی Vivid و Natural را دراختیار قرار می‌دهند که به‌ترتیب در فضاهای رنگی DCI P3 و sRGB تعریف شده‌اند. تبلت‌های سامسونگ فضاهای رنگی مذکور را به‌طورکامل پوشش می‌دهند و ازنظر دقت رنگی نیز عملکرد بسیار خوبی دارند.

همان‌طور‌که در جدول نتایج هم مشاهده می‌کنید، نمایشگر تب اس ۸ پلاس کمترین خطای رنگی را در پروفایل Natural و فضای sRGB ارائه می‌کند؛ اما تب اس ۸ در فضای رنگی DCI P3 و پروفایل Vivid رنگ‌ها را با بیشترین دقت نمایش می‌دهد. به‌طور‌کلی، رنگ‌هایی که نمایشگر مدل پلاس تولید می‌کند، از‌نظر دمایی، اندکی به حالت خنثی نزدیک‌تر هستند و سردی رنگ‌ها در اس ۸ مشهودتر است.

اسپیکرهای استریو سری تب اس ۸ را شرکت AKG تیون کرده است و از صدای فراگیر Dolby Atmos نیز پشتیبانی می‌کنند. حجم صدای اسپیکرها در هر دو مدل بسیار مطلوب است و صدای شارپ و واضحی از آن‌ها به‌گوش می‌رسد. با در‌نظر‌گرفتن این موضوع که از جک هدفون در تبلت‌های سامسونگ خبری نیست، قطعاً عملکرد اسپیکرها برای برخی کاربران از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود.

شاید اصلی‌ترین عیب بخش اسپیکر در تب اس ۸ و تب اس ۸ پلاس، محل قرارگیری شیارها باشد. با‌‌‌توجه‌‌به اینکه تبلت‌ها بیشتر در حالت افقی استفاده می‌شوند، شیارهای اسپیکر زیر دستان کاربر قرار می‌گیرد و همین مسئله باعث کاهش حجم و وضوح صدا می‌شود.

سامسونگ برای تبلت های پرچم‌دار گلکسی تب اس ۸، آخرین نسخه‌ی رابط کاربری خود برپایه‌ی اندروید ۱۲، یعنی One UI 4.1 را در نظر گرفته است که تقریباً در تمام گوشی‌های جدید پرچم‌دار و میان‌رده و اقتصادی برند کُره‌ای نیز به‌کار گرفته شده است. سامسونگ با One UI 4 تجربه‌ای غنی و بلوغ‌یافته را به کاربران گوشی‌های هوشمندش ارائه می‌کند؛ اما ازآن‌‌جاکه اندروید همچنان برای تبلت‌های بزرگ و نمایشگرها بهینه نیست، تجربه‌ی کاربری در سری تب اس ۸ اندکی متفاوت پیش می‌رود.

راهکار سامسونگ برای بهبود تجربه‌ی کاربری و افزودن قابلیت‌های الزامی برای تبلت‌ها، سرویس Dex یا Desktop Experience است که محیطی مشابه با ویندوز را دراختیار کاربران قرار می‌دهد. فعال‌کردن Dex به‌سادگی از منو تنظیمات یا از منو تنظیمات سریع (Quick Settings) انجام می‌شود. توجه کنید که در تبلت‌های سامسونگ، Dex فقط از حالت Landscape (جهت‌گیری افقی نمایشگر) پشتیبانی می‌کند و نمی‌توان آن را در حالت Portrait استفاده کرد.

در فضای Dex، عناصر آشنایی همچون تسک‌بار را می‌بینیم که اطلاعاتی ازجمله ساعت و تاریخ، درصد شارژ باتری، منو اپ‌ها و آیکون اپلیکیشن‌های باز را نمایش می‌دهد. هر اپلیکیشن باز را می‌توان Minimize کرد و آن را ازطریق آیکونش در تسک‌بار، مجدداً به حالت Maximize در‌آورد. مهم‌ترین قابلیت‌هایی که Dex دراختیار قرار می‌دهد، امکانات مالتی‌تسکینگ از‌جمله بازکردن دو پنجره کنارهم (معادل Side By Side در ویندوز) و Drag and Drop بین پنجره‌ها است.

برای بازکردن دو پنجره کنارهم، علاوه‌بر نشاندن آن‌ها در صفحه به‌صورت دستی، می‌توانید همچون ویندوز ۱۰ و ۱۱، پنجره‌ای را به حاشیه‌ی کناری صفحه ببرید و از منویی که در نیمه‌ی دیگر صفحه نشان داده می‌شود، بین اپلیکیشن‌هایی که پنجره‌ی باز دارند، اپ مدنظرتان را انتخاب کنید. در چیدمان دو پنجره کنارهم، عمل Drag and Drop را نیز می‌توان انجام داد. ما در اپلیکیشن‌های پرکاربرد همچون گالری، جیمیل، Notes، سرویس‌های آفیس، مرورگر و Photos تجربه‌ی موفقی از Drag and Drop متن و عکس داشتیم.

قابلیت جالب دیگر Dex برای بهبود چندوظیفگی، امکان شفاف‌کردن پنجره‌ها است. در‌صورتی‌که چندین اپلیکیشن‌‌ را باز کرده باشید، می‌توانید ازطریق گزینه‌ی تعبیه‌شده در گوشه‌ی بالای سمت راست صفحه، همان پنجره را به مقدار دلخواه Transparent یا شفاف کنید. امکان پین‌کردن پنجره‌ها نیز شما را از سردرگم‌شدن بین اپ‌های مختلف نجات می‌دهد و می‌توانید اپلیکیشن موردنیازتان را همواره جلو چشمتان داشته باشید.

عنصر تکمیل‌کننده سیستم تحسین‌برانگیز Dex در تبلت‌های سری اس ۸، S Pen است که نه‌تنها تجربه‌ی چندوظیفگی را تا حد زیادی ارتقا می‌دهد؛ بلکه کار با تبلت‌های پرچم‌دار سامسونگ را به تجربه‌ای دلنشین و لذت‌بخش تبدیل می‌کند. به‌علاوه با قرار‌دادن S Pen در جعبه‌ی محصول، سامسونگ حداقل در این بخش از رقیب کوپرتینویی خود که کاربران را به پرداخت هزینه‌ای گزاف برای دراختیار داشتن قلم آیپد پرو مجبور می‌کند، یک هیچ جلو می‌افتد.

کُره‌ای‌ها ادعا می‌کنند که S Pen از ۴۰۹۶ سطح حساسیت برای نشاندن فرمان‌ها روی نمایشگر استفاده می‌کند. با چنین وصفی، می‌توان انتظار داشت که نوشتن یا طراحی و نقاشی با قلم سامسونگ، تجربه‌ی کار با قلم و کاغذ را برای کاربر تداعی کند؛ مسئله‌ای که قطعاً برای کاربران اقشار مختلف همچون دانشجویان، تولیدکنندگان محتوا، طراحان و البته کارمندان خوشحال‌کننده خواهد بود. برای مثال، با انتخاب قلم طراحی و تغییر زاویه‌ی قلم استایلوس در دست، می‌توان خطوطی متناسب با همان شرایط و مشابه قلم و کاغذ عادی روی صفحه نشاند.

در شرایط نوت‌برداری یا طراحی با قلم، Palm Rejection عملکرد بجایی دارد تا لمس نمایشگر با دست در کار قلم خللی ایجاد نکند. نکته‌ی مثبت دیگری که در کار با قلم جذاب سامسونگ به آن برخوردیم، میزان اصطکاک کافی قلم با سطح نمایشگر بود که علاوه‌بر آسیب‌نرساندن به پنل، نیاز به اعمال نیروی زیاد از جانب کاربر را مرتفع می‌کند.

باز‌کردن منو فرمان در صفحه‌ی Home که با نام Air Actions شناخته می‌شود، ازطریق دکمه‌ی فیزیکی تعبیه‌شده روی S Pen امکان‌پذیر است. ازطریق منو Air Actions نیز دسترسی به گزینه‌هایی همچون Screen Write و Smart Select امکان‌پذیر خواهد بود.

دکمه‌ی روی قلم در اپ‌های مختلف نیز کاربردهای متنوعی دارد. برای مثال، در اپلیکیشن دوربین یک‌ بار فشردن قلم معادل زدن دکمه‌ی شاتر و در اپلیکیشن Notes معادل فعال‌کردن پاک‌کن تعریف می‌شود. با حرکت‌دادن قلم همچون چوب‌دستی در دنیای هری پاتر و فشردن دکمه‌ی آن به‌صورت هم‌زمان نیز، می‌توان برخی از فرامین را در اپ‌های مختلف اجرا کرد.

با وجود تمام مزیت‌هایی که سامسونگ با Dex دراختیار کاربران تبلت‌هایش قرار می‌دهد، بهینه‌نبودن رابط کاربری از لایه‌ی سیستمی همچنان در برخی از سناریوها آثار خود را به‌صورت مشهود نمایان می‌کند. در تجربه‌ی ما، برخی از اپلیکیشن‌ها در Dex به‌درستی اجرا نمی‌شدند و برخی اپ‌ها را هم تنها می‌شد در Dex به‌درستی اجرا کرد.

برای نمونه، اجرای بنچمارک PCMark در یکی از تبلت‌ها فقط روی Dex امکان‌پذیر بود؛ اما در سوی دیگر با اجرای بازی Genshin Impact در حالت Dex، فرامین لمسی در بازی به درستی اجرا نمی‌شدند. گوگل قول داده است که مشکل بهینه‌نبودن اپ‌ها برای تبلت‌ها و نمایشگرهای بزرگ را در اندروید 12L و اندروید ۱۳ حل خواهد کرد. خوشبختانه سامسونگ می‌گوید که تبلت‌های پرچم‌دارش به‌زودی به‌روزرسانی اندروید 12L را دریافت خواهند کرد.

در بخش سخت‌افزار، به‌ویژه تراشه، تفاوت خاصی بین سه مدل مختلف خانواده‌ی تب اس ۸ وجود ندارد. سامسونگ تبلت‌های پرچم‌دارش را به تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 1 کوالکام مجهز کرده است که با لیتوگرافی ۴ نانومتری خود کُره‌ای‌ها تولید می‌شود. در بخش CPU، تراشه‌ی پرچم‌دار کوالکام از هشت هسته‌ی پردازشی در سه خوشه استفاده می‌کند: یک هسته‌ی قدرتمند Cortex-X2 با فرکانس ۳ گیگاهرتز و سه هسته‌ی میانی Cortex-A710 در فرکانس ۲٫۵۰ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A510 در فرکانس ۱٫۸۰ گیگاهرتز. برای انجام پردازش‌های گرافیک‌محور، تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 1 از ماژول گرافیکی Adreno 730 بهره می‌برد.

تراشه‌ی پرچم‌دار کوالکام با مودم یکپارچه‌ی X65 امکان اتصال به شبکه‌ی 5G در محدوده‌ی زیر ۶ گیگاهرتز و mmWave را فراهم می‌کند. سامسونگ مدل‌های پایه و پلاس را در سه پیکره‌بندی متفاوت ۸ | ۱۲۸ و ۸ | ۲۵۶ و ۱۲ | ۲۵۶ گیگابایت راهی بازار می‌کند.

در بخش عملکرد، مقایسه‌ی تبلت‌های پرچم‌دار سامسونگ با رقیب اصلی‌شان، آیپد پرو M1، می‌تواند جایگاه و ارزش خرید سری تب اس ۸ را بیشتر مشخص کند. تراشه‌ی M1 در پردازش‌های چندهسته‌ای CPU حدود ۱۲۶ درصد بهتر از تراشه‌ی کوالکام نشان می‌دهد. در آزمون شبیه‌سازی بازی، Snapdragon 8 Gen 1 آزمایش Offscreen را با ۶۴ فریم‌برثانیه اجرا می‌کند؛ اما همچنان با اختلاف ۶۰ درصدی پشت‌سر اپل سیلیکون قرار می‌گیرد.

جا دارد اشاره کنیم که با کنار‌گذاشتن دید مقایسه‌ای، تبلت‌های سامسونگ در بخش عملکرد در حدواندازه‌ی محصولی پرچم‌دار ظاهر می‌شوند و در کاربری‌های مختلف، تمام انتظاراتمان از بهترین تبلت اندرویدی را برآورده می‌کنند؛ اما در‌صورتی‌که دوست داشته باشید قوی‌ترین تبلت بازار را با صرف هزینه‌ای تقریباً یکسان بخرید، طبعاً آیپد پروی اپل گزینه‌ی بهتری برایتان خواهد بود.

بازی‌کردن روی نمایشگر بزرگ تبلت‌ها قطعاً برای بسیاری از کاربران جذابیت‌های خاص خود را خواهد داشت. برای اینکه ببینیم عملکرد تبلت‌های سری تب اس ۸ در اجرای بازی‌های سنگین و چالش‌برانگیز چگونه است، بازی‌های Genshin Impact و Diablo Immortal را به‌ترتیب با تنظیمات گرافیکی Medium و High به‌مدت ۱۰ دقیقه روی دستگاه‌ها اجرا و عملکرد را در این مدت پایش کردیم. در‌ضمن برای اجرای بازی‌ها، GOS یا Game Optimizing Service را غیرفعال کردیم تا عملکرد دستگاه فدای کنترل دمای بدنه نشود.

بازی Genshin Impact در تب اس ۸ با نرخ فریم میانگین ۴۵ فریم‌برثانیه و پایداری ۷۴ درصد و در مدل پلاس، با نرخ فریم میانگین ۴۰ فریم‌برثانیه و پایداری ۸۳ درصد اجرا شد. در‌ادامه نیز، مدل پایه‌ی بازی Diablo Immortal را با نرخ فریم میانگین ۵۹ فریم‌برثانیه و پایداری ۱۰۰ درصد و مدل پلاس نیز همین بازی را با نرخ فریم ۵۹ فریم‌برثانیه و پایداری ۹۷ درصد اجرا کردند. نمودار مربوط به عملکرد تبلت‌ها در اجرای بازی‌های مذکور را می‌توانید در‌ادامه مشاهده کنید.

تراشه‌ی Snapdragon 8 Gen 1 با لیتوگرافی ۴ نانومتری سامسونگ تولید می‌شود و می‌دانیم که تراشه‌های ساخت شرکت کُره‌ای چندان بهینه و پایدار نیستند. برای اینکه پایداری تراشه‌ی کوالکام را در شرایط سنگین و پرفشار بسنجیم، آزمون پایداری عملکرد ۲۰ دقیقه‌ای Wild Life در نرم‌افزار بنچمارک 3D Mark را روی تبلت‌های سامسونگ اجرا کردیم.

گلکسی تب اس ۸ آزمون را با پایداری ۵۴ درصد و گلکسی تب اس ۸ پلاس آزمون را با پایداری ۵۸ درصد به‌پایان رساندند؛ درحالی‌که محدوده‌ی امتیازی مدل پایه در تمام طول آزمون بیشتر از هم‌خانواده‌اش قرار داشت.

همچون نسل قبل، سامسونگ برای مدل پایه‌ی خانواده‌ی گلکسی تب اس ۸ باتری ۸۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی و برای مدل پلاس باتری ۱۰۰۹۰ میلی‌آمپرساعتی در نظر گرفته است. هر دو مدل از شارژ سریع ۴۵ واتی پشتیبانی می‌کنند که به‌گفته‌ی سامسونگ، می‌تواند در مدت‌زمان حدود ۸۰ دقیقه، باتری تبلت‌ها را از صفر تا صد درصد شارژ کند؛ البته از شارژر درون جعبه‌ی تبلت‌ها خبری نیست.

برای آزمایش شارژدهی تبلت‌ها، نرخ نوسازی مدل پایه را روی حالت Adaptive و نرخ نوسازی مدل پلاس را روی حالت ۱۲۰ هرتز قرار دادیم و با قطع تمام امکانات ارتباطی و تنظیم روشنایی نمایشگرها روی ۲۰۰ نیت، آزمون پخش ویدئو و تست باتری PCMark را روی دستگاه‌ها اجرا کردیم.

در چنین شرایطی، تب اس می‌تواند ویدئو معیار زومیت با وضوح HD و کدک x264 را به‌مدت ۱۴ ساعت پخش کند و در کاربری روزمره نیز، ۹ ساعت و ۱۸ دقیقه شارژدهی داشته باشد. تب اس ۸ پلاس ویدئو مذکور را با یک‌ بار شارژ، ۱۰ ساعت پخش می‌کند و ۶ ساعت و ۵۲ دقیقه کاربری روزمره را نیز پاسخ‌گو است.

در حالتی که نرخ نوسازی هر دو تبلت روی ۶۰ هرتز قرار بگیرد، شارژدهی مدل پلاس در کاربری روزمره‌ی حدود ۲ ساعت افزایش پیدا می‌کند و به ۸ ساعت می‌رسد. در سوی دیگر، تب اس ۸ در کاربری روزمره با نرخ نوسازی ۶۰ هرتز، تفاوت چندانی در شارژدهی تجربه نمی‌کند. دراین‌میان، مسئله‌ای که تصدیق می‌کند، این است که نرخ نوسازی تطبیقی به بهینه‌ترشدن عمر باتری در کاربری روزمره کمک بسزایی خواهد کرد.

تبلت‌های پرچم‌دار نسل جدید سامسونگ نیز مثل نسل پیش از دو دوربین برای عکاسی بهره می‌برند. دوربین‌های نسخه‌ی پلاس و پایه ازنظر فنی تفاوتی با یکدیگر ندارند. دوربین اصلی یا واید از مجموعه‌ی حسگر ۱۳ مگاپیکسلی درکنار لنزی با گشودگی دیافراگم f/2.0 و فاصله‌ی کانونی ۲۶ میلی‌متر برای ثبت عکس‌ها استفاده می‌کند. دوربین اولتراواید نیز با لنز f/2.2 و حسگر ۶ مگاپیکسلی که در پس لنز قرار دارد، عکس‌ها را ثبت می‌کند. مجموعه‌ی دوربین علاوه‌بر عکاسی HDR، قابلیت ضبط فیلم 4K با نرخ‌فریم‌های ۳۰ یا ۶۰ فریم‌برثانیه را نیز دراختیار قرار می‌دهد.

گالری عکس‌های دوربین گلکسی تب اس ۸

عملکرد دوربین‌های اصلی و اولتراواید تب اس ۸ و تب اس ۸ پلاس ازنظر گستره‌ی دینامیکی و ثبت جزئيات و رنگ‌ها را مطلوب و بیشتر از چیزی که از تبلت انتظار داریم، ارزیابی می‌کنیم. به‌دلیل جثه و وزن تبلت‌ها، کمتر پیش می‌آید که آن‌ها را به‌عنوان دستگاهی ایدئال برای عکاسی بشناسیم؛ اما اگر بخواهید از تبلت‌های سامسونگ برای عکاسی یا حتی فیلم‌برداری استفاده کنید، به‌لطف تراشه‌ی پرچم‌دار کوالکام، عملکردی در حدواندازه‌ی گوشی‌های میان‌رده یا حتی پرچم‌دار دریافت خواهید کرد.

گالری عکس‌های دوربین تب اس ۸ پلاس

دوربین سلفی تبلت‌های سامسونگ با حسگر ۱۲ مگاپیکسلی و لنز f/2.4، زاویه‌ی دید ۱۲۰ درجه را در عکس‌های سلفی ثبت می‌کند. مثل مجموعه‌‌دوربین اصلی، با دوربین سلفی نیز می‌توان ویدئوهای 4K با نرخ نوسازی ۳۰ یا ۶۰ فریم‌برثانیه ضبط کرد. با چنین وصفی، برای برقراری تماس‌های تصویری و گرفتن عکس‌های سلفی، خیالتان تا حد زیادی از دوربین سلفی تبلت‌های سامسونگ راحت خواهد بود.

گالری عکس‌های سلفی و سلفی پرتره تب اس ۸ و تب اس ۸ پلاس

حتی اگر نپذیریم که سری گلکسی تب اس ۸ بهترین تبلت‌های اندرویدی بازار هستند، باید نام آن‌ها را در زمره‌ی بهترین‌ها ثبت کنیم. با وجود مشکلاتی ازقبیل بهینه‌نبودن سیستمی اندروید ۱۲ برای نمایشگرهای بزرگ، تبلت‌های پرچم‌دار سامسونگ می‌توانند با ارائه‌ی تجربه‌ی راضی‌کننده در فضای Dex و کاربری روان و لذت‌بخش S Pen، تا حدی مشکل رابط کاربری را در دید کاربر مرتفع کنند.

تقریباً در تمام سناریوها ازقبیل نوت‌برداری و طراحی و نقاشی و اجرای فرامین در رابط کاربری، می‌توان روی S Pen حساب کرد؛ تا جایی که حتی شاید نوشتن با قلم و کاغذ برایتان کسالت‌بار و خسته‌کننده به‌نظر برسد.

در بخش سخت‌افزار، هر سه مدل خانواده‌ی تب اس ۸ از تراشه‌ی پرچم‌دار Snapdragon 8 Gen 1 کوالکام استفاده می‌کنند. با اینکه تراشه‌ی مذکور عملکرد رضایت‌بخش، اما ناپایداری در آزمون‌ها به‌نمایش می‌گذارد؛ ولی با استناد به اعداد و ارقام به‌دست‌آمده در آزمایش‌های متعدد، می‌توان گفت که تراشه‌ی کوالکام در‌مقایسه‌با M1 آیپد پرو، به‌هیچ‌عنوان یارای رقابت ندارد.

فارغ از مطالب گفته‌شده، از‌نظر طراحی و کیفیت ساخت ایراد چندانی به تبلت‌های سامسونگ وارد نیست؛ مگر اینکه تکراری‌بودن طراحی و حفظ فُرم‌فکتور کشیده با نسبت تصویر ۱۶ به ۱۰ را درنتیجه‌گیری‌هایمان لحاظ کنیم. درحالی‌که طراحان اپل بر این باور هستند که تبلت‌های مربعی در دست کاربران بهتر مدیریت می‌شوند، فُرم‌فکتور تبلت‌های سامسونگ باعث می‌شوند که تقریباً در تمام کاربری‌ها مجبور باشید دستگاه را به‌صورت افقی در دست بگیرید.

درنهایت، وقتی عنصر قیمت را نیز به معادله اضافه کنیم، متوجه می‌شویم که با وجود عملکرد مقبول تبلت‌های سامسونگ، همچنان آیپد پرو اپل ارزش خرید بیشتری از رقیب کُره‌ای دارد.