حسین مرعشی برنامه‌هایش برای شهرداری تهران را اعلام کرد

امروز جلسه‌ی انتخاب شهردار تهران برگزار شد و حسین مرعشی و محسن مهرعلیزاده برنامه‌های خود را برای شهرداری تهران ارائه کردند.

حسین مرعشی اعلام کرد که وی منتخب جبهه اصلاحات کشور خواهد بود. جبهه اصلاحات دارای ارکان شناخته‌شده اعم از شخصیت‌ها و احزاب با سابقه روشن در انقلاب اسلامی، دوران پرافتخار دفاع مقدس، دوران سازندگی و دوران اصلاحات، دوران سخت عزلت و دوران جدید تدبیر و امید و با پایگاه اجتماعی وسیع در عرصه کشور و به‌خصوص تهران (قریب ۷۵٪) است. شهردار جدید باید با نگاهی وسیع جبهه‌ای به مسائل سیاسی کشور و تهران نگاه کند. هر نوع نگاه حزبی و تنگ‌نظرانه باعث خدشه به وحدت جبهه اصلاحات خواهد شد.

به گفته‌ی مرعشی، وی شهردار تهران منتخب اصلاح‌طلبان، ولی شهردار همه تهران خواهد بود. رفتار عادلانه با همه اقشار و گروه‌های اجتماعی و صاحبان سلایق سیاسی می‌تواند مظهر بلندنظری و سعه‌ی صدر و سیاست‌های انسان‌محور اصلاح‌طلبان باشد.

وی همچنین گفت شهرداری تهران در دوازده سال اخیر به دلیل تسلط یک جناح سیاسی بر آن و به دلیل اعمال سیاست‌های غیر موجه سیاسی در امور فنی و مدیریتی دارای بافت مدیریتی یک‌سویه است و شهردار تهران ضمن رعایت شئون همه مدیران و کارکنان شهرداری باید در یک برنامه زمانی میان‌مدت ساختار عمومی نیروی انسانی شهرداری را با ساختار عمومی شهر و شهروندان هماهنگ کند. بر این اساس هیچ جناحی از حضور در شهرداری و مدیریت‌های آن حذف نخواهد شد؛ بلکه جمع کارکنان شهرداری و نهادهای وابسته، بر اساس شایستگی با گرایش‌های عمومی مردم هماهنگ خواهد شد.

بر اساس گزارش مرعشی، توجه به صلاح مدیران و مقابله با هر نوع فساد و تباهی باید یک سیاست قاطع و دارای قدرت وتو تلقی شود. با هیچ عنصر خدای‌نکرده فاسد نباید مماشات کرد. تجربه مدیریتی او در این خصوص بسیار روشن و قابل ذکر است.

وی با اشاره به این موضوع که باید از هر نوع خویشاوندگرایی پرهیز شود، گفت: «شهردار نباید هیچ یک از نزدیکان خود را به سیستم مدیریتی شهر وارد کند و با ورود هر یک از وابستگان به هر یک از اعضای محترم شهر هم جلوگیری کند‌. محیط اداری با محیط خانوادگی نباید اشتباه گرفته شود.»

ارتباط با همه مردم، امکان دسترسی مردم به مدیران همه رده‌های شهرداری و شخص شهردار پایتخت، زندگی با مردم، حضور در محلات و مناطق و ایجاد یک رابطه انسانی و عاطفی با عموم شهروندان - که از ضرورت‌های یک جامعه سالم و بانشاط است -  از دیگر برنامه‌های مرعشی در انتصاب به‌عنوان شهردار است.

وی معتقد است که توجه به مسائل اجتماعی، به رسمیت شناختن همه سازمان‌های مردم‌نهاد، جلب همکاری همه فعالان اجتماعی، پرداختن به معضلات و آسیب‌های اجتماعی یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است.

به گفته‌ی مرعشی :«هزینه اداره شهر تهران به دلایل گوناگونی افزایش یافته است. در سال‌های اخیر اداره شهر نه از طریق دریافت عوارض مستقیم از شهروندان که بیشتر از طریق فروش تراکم تأمین شده است. اگر امروز بخواهیم هزینه اداره شهر به میزان هزینه ۲/۵ میلیون تومان را از مردم وصول کنیم، تأیید می‌کنید که چه فشار غیر قابل تحملی را بر مردم وارد خواهیم کرد. شهردار باید در اولین قدم هزینه‌های اداره شهر را با قدرت پرداخت شهروندان هماهنگ کند. برون‌سپاری بخشی از فعالیت‌ها به مردم و نگاه اقتصادی به فعالیت‌های گوناگون یکی از راهکارها است.»

وی همچنین اعلام کرد که نوسازی تهران باید متکی به عوارض نوسازی باشد. عوارض نوسازی ۵ در هزار ارزش املاک واقع در محدوده شهر است. این عوارض مصداق این ضرب‌المثل فارسی است که می‌گوید «هر که بامش بیش، برفش بیشتر»، این عوارض باید به‌تدریج به ارقام واقعی نزدیک و تمام آن صرف نوسازی تهران شود. این هزینه‌ها خود باعث افزایش ارزش املاک و دارایی‌های مردم خواهد شد. همچنین تحقیق و مطالعه و استفاده از مشاوران ذیصلاح برای افزایش در‌آمدهای پایدار برای اداره شهر یک ضرورت است. مدل‌های فعلی برای درآمدهای ثابت ناکارآمد است.

مرعشی اعلام کرد که تهران در بخش مسکونی رشد قابل توجهی داشته است. در سال‌های اخیر هم در توسعه بازارها و مراکز فروش سرمایه‌گذاری‌‌های گسترده‌ای انجام شده که قابل‌توجه است. لیکن در بحث توسعه هتل‌ها و هتل آپارتمان‌ها شاهد اقدامات گسترده‌ای نبوده‌ایم. در دوران جدید توسعه صنعت گردشگری و ایجاد ده‌ها هتل مناسب در تهران می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر توجه به ساختمان‌های نمادین در شهر می‌تواند به زیبایی و هویت‌بخشی به شهر مؤثر باشد. شهرداری باید از هر نوع پیشنهاد جدید در این عرصه استقبال کند. تهران از معدود شهرهای پرجمعیت جهان است که شهری بین‌المللی تلقی نمی‌شود. تبدیل تهران به یک شهر بین‌المللی، مستلزم مطالعه و انجام اقدامات مناسب است.

به گفته‌ی وی، در سال‌های اخیر تراکم جمعیت در مناطق شمالی و غربی افزایش و تراکم جمعیت در مناطق مرکزی جنوبی و شرقی تهران کاهش داشته است. اعمال سیاست‌های دقیقی که توازن در توزیع جمعیت در مناطق مختلف را ایجاد کند یک نیاز است.

مرعشی اعتقاد دارد توجه به بافت‌های فرسوده و قدیمی شهر و سوق دادن سرمایه‌گذاری به این مناطق و پرهیز از سرمایه‌گذاری‌های جدید در مناطق شمالی به توازن عمومی شهر کمک خواهد کرد. شهر تهران فاقد یک مرکز شهر به معنای رایج در شهرهای بزرگ دنیا است. ایجاد یک مرکز شهری درجه یک در منطقه تاریخی شهر تهران، حدفاصل خیابان سی تیر و فردوسی و نیز توسعه آن به میدان امام تا کاخ گلستان یک ایده جذاب خواهد بود.

ایجاد محورهای پیاده (حداقل در هر منطقه شهری، یک محور) و ایجاد یک محیط متنوع برای خرید، ایجاد پاتوق‌های مناسب و استقرار رستوران، قهوه‌خانه (کافی‌شاپ) از اولویت‌های کاندیدای شهرداری تهران است.

وی می‌گوید:‌ «موضوع بدهی‌های شهرداری که ناشی از بلندپروازی‌ها و سیاست‌های تأمین مالی اشتباه است،‌ موضوع قابل تأمل و مهمی است. حداقل ۲۰ هزار و شاید تا ۴۰ هزار میلیارد تومان بدهی تاکنون گزارش شده است. تصور اینکه با درآمدهای جاری شهرداری یا با فروش تراکم بتوان این بدهی‌ها را پرداخت کرد، تصوری غیر واقعی است. اگر امکان پرداخت این ارقام از محل تبدیل باغ‌های تهران به برج باغ یا فروش تراکم بسیار امکان‌پذیر بود، اساساً چنین بدهی‌هایی ایجاد نمی‌شد.

شهردار و شورای جدید در شرایطی مستقر می‌شوند که اقتصاد ملی رونق چندانی ندارد و به تبع آن بخش ساختمان کشور هم دارای رونق کافی نیست و شرایط مالی دولت هم در شرایطی نیست که بتوان به آن تکیه کرد و ایجاد عوارض جدید یا افزایش عوارض هم تبعات اجتماعی به‌دنبال خواهد داشت. به نظر می‌رسد یکی از راهکارها برای پرداخت این حجم بزرگ بدهی تعریف پروژه‌های ویژه‌ای است که بتوانند ارزش افزوده ایجاد کنند. مطالعه و تعریف پروژه‌ها راه‌حلی است که مستلزم مطالعه دقیق، استفاده از فکرهای خلاق و البته جسارت بسیار است.»

توسعه حمل‌و‌نقل عمومی

به گفته‌ی وی، توسعه حمل‌و‌نقل عمومی باید از مهم‌ترین سیاست‌های شهرداری باشد. استفاده حداکثر از خطوط مترو و خطوط بی‌آرتی موجود با افزایش ناوگان (واگن و اتوبوس) توسعه خطوط مترو و نوسازی ناوگان اتوبوس‌رانی و تاکسیرانی چهره شهر را متحول خواهد کرد. استفاده از منابع مالی خارجی در کنار درگیر کردن وزارت نفت برای کمک به حمل‌و‌نقل عمومی توصیه می‌شود. همچنین مطالعه شبکه راه‌های طبقه دوم به‌صورت یک شبکه کامل گسترده و خودکفا باید در دستور کار قرار گیرد و نیز در طرح‌های عمرانی جدید باید در کنار هزینه‌ها به خودکفایی طرح‌ها و تأمین درآمد هم اندیشید. تمرکز بر طرح‌های هزینه‌بر صرف، کار تهران را به بن‌بست خواهد کشاند.