تماشا کنید: پروژه‌ی نتیک؛ دیتاسنتر زیرآبی مایکروسافت
دیتاسنترهای عظیمی که اطلاعات اینترنت را به صورت روزمره در اختیار شما قرار می‌دهند، متشکل از تعداد بی‌شماری از سرورهای مختلف هستند. این سرورهای در حال کار گرمای بسیار زیادی را تولید می‌کنند. شرکت‌هایی همچون گوگل و فیسبوک همواره در حال جستجو برای یافتن بهترین و کاراترین راهکار ممکن برای خنک کردن این رایانه‌ها هستند. در این بین به نظر می‌رسد که مایکروسافت یکی از بهترین راهکارهای ممکن را یافته است.
پروژه‌ی نتیک عنوان یک پژوهش تجربی بوده که برای بررسی عملکرد دیتاسنترها در زیر آب، در حال انجام است. اگرچه ممکن است این پروژه در ابتدا کمی تخیلی و برگرفته از رمان‌‌های ژول ورن به نظر برسد، اما مایکروسافت با جدیت تمام در حال کار بر روی این ایده بوده و از سال ۲۰۱۳ در حال بررسی امکان‌پذیری توسعه‌ی سرورهای زیر دریای خود است.
طبق گفته‌ی مایکروسافت، با توجه به آنکه در حدود ۵۰ درصد از جمعیت جهان در فاصلهی ۲۰۰ کیلومتری دریاها زندگی می‌کنند، استفاده از دیتاسنترهای زیرآبی که امکان توسعه‌ی سریع آنها در محیط‌های ساحلی وجود داشته باشد، بسیار معقول‌تر از نمونه‌هایی است که در نقاط دورتر قرار دارند.
اما علت چیست؟ تاخیر. هرچقدر فاصلهی شما با سرورهایی که ایمیل، اپلیکیشن‌های آنلاین و سرویس‌های ابری دیگر مورد استفاده‌ی شما در آنها نگه‌داری می‌شود، کم‌تر باشد، داده‌های شما سریع‌تر به دست‌تان خواهد رسید. به عقیده‌ی مایکروسافت این موضوع می‌تواند منجر به بهبود میزان پاسخگویی سرویس‌ها و در نتیجه جلب رضایت کاربران شود.
علاوه‌بر این به صورت تئوری، گسترش طولانی مدت و موقتی سیستم‌های نگه‌داری شده در محفظه‌های تحت فشار (مانند نمونه‌ای که در تصویر مطلب مشاهده می‌کنید) نسبت به حالت مرسوم ساخت دیتاسنترهای عظیم زمینی ساده‌تر خواهد بود.
مایکروسافت می‌گوید سیستم‌های قابل کارگذاری در زیر آب، با توجه به موارد استفاده، مانند فجایع طبیعی یا رویدادهای خاص مانند جام جهانی، در حدود ۹۰ روز پاسخگویی سریعی خواهند داشت.
ردموندی‌ها با در نظر گرفتن این موارد در ماه آگوست، نمونه‌ای اولیه از دیتاسنتر خود موسوم به Leona Philpot (نام یکی از شخصیت‌های بازی هیلو) را در فاصلهی ۱ کیلومتری از ساحل Pacific ایالات متحده و در عمق ۹ متری کار گذاشتند، لازم به ذکر است که این دیتاسنتر تا ماه نوامبر به فعالیت خود ادامه داد. این دیتاسنتر زیرآبی که در محفظه‌ای فولادی با قطر حدودی ۲.۵ متر قرار داده شده بود، در حال حاضر به منظور انجام آزمایشاتی بر روی آن، به خشکی بازگردانده شده است.
در ابتدا پژوهشگران مایکروسافت در خصوص احتمال بروز نقص فنی در سخت‌افزار یا نفوذ آب به داخل محفظه ابراز نگرانی می‌کردند؛ اما به نظر می‌رسد نمونه‌ی اولیه‌ی این دیتاسنتر با هیچ‌کدام از این مشکلات مواجه نشده است. اگرچه در مرحله‌ی آغازین این پروژه، نمونه‌ی اولیه‌ی دیتاسنتر تنها چند ماه در زیر آب دوام آورده است؛ با این وجود مایکروسافت معتقد است، چنانچه طرح یاد شده وارد فاز تجاری‌سازی شود، با انجام بروزرسانی سخت‌افزاری در هر ۵ سال، احتمالا این دیتاسنترها تا ۲۰ سال نیز عمر خواهند کرد.
هدف دیگری که در راستای این پروژه دنبال می‌شود، پایداری زیست‌محیطی است. دیتاسنتر Leona Philpot توسط نیتروژن تحت فشار خنک می‌شد؛ اما احتمالا سرورهای آینده با آب اقیانوس نیز خنک شوند. طبق گفته‌ی مایکروسافت، انرژی الکتریکی مورد نیاز برای فعالیت این سیستم‌ها توسط مجموعه‌های تولید قدرت احداث شده‌ی مجاور، فراهم خواهد شد.
قدم بعدی برای پژوهشگران، ساخت دیتاسنتری به ابعاد سه برابر Leona Philpot خواهد بود. پیش‌بینی می‌شود که این دیتاسنتر در سال آینده آماده‌ی بهره‌برداری باشد.
در ادامه می‌توانید ویدئویی مرتبط با این پروژه را تماشا کنید:
نظرات