پژوهشگران فیبرهای نوری جدیدی معرفی کردهاند که برخلاف انواع شیشهای بر پایهی هیدروژل بوده و مانند ژله منعطف هستند.
ژنتیک نوری از آن زمینههای علمی نو ظهوری است که با ورود خود به کاربردهای روزمره پزشکی میتواند بسیاری از بیماریهایی را که تاکنون با سختی بسیار درمان یا کنترل میشدند به بیماریهای ساده و پی پاافتادهای بدل کند. بازگرداندن بینایی، برطرف کردن درد و تنظیم دوبارهی ساعتهای بیولوژیک فقط چند نمونه از زمینههایی هستند که این تکنیک میتواند کاربرد داشته باشد. اما با توجه به محتویات بسیار حساس جمجمه (همان مغز!)، دانشمندان باید در انتخاب روش و ابزار انتقال نور بسیار دقیق باشند. این فیبر نوری نرم و منعطف که در دانشگاه MIT و با همکاری پژوهشگران دانشگاه هاروارد توسعه داده شده است، انتخابی امیدبخش به نظر میرسد و حتی ممکن است بتواند بیماریهای موجود در سایر نقاط بدن را نیز مشخص کند.
این فیبر از هیدروژلی قرارگرفته درون پلیمر ساخته شده است و گفته میشود گرچه به اندازهی ژله کشسان است، اما آن قدر مستحکم هست که در بدن نشکند. پژوهشگران میگویند که این ویژگیها بدین معنی است که این فیبر میتواند یک ایمپلنت دائمی بوده و تحریک یا درمان را در مدتهای طولانی انجام دهد، بدون آن که به بافت اطراف خود صدمه وارد کند.
اما این فیبرهای نوری فقط سلولهای مغزی را تحریک نمیکنند، هنگامی که پژوهشگران دریافتند که فیبرهای نوری آنها بدون شکستن تا هفت برابر طول خودش کشیده میشود، بر روی خصوصیات نوری آنها تحقیق کردند تا بررسی کنند که در کجا و چه هنگام فیبر کشیده میشود.
این گروه بخشهای مختلف فیبر را با رنگهای قرمز، سبز و آبی مشخص کردند تا به قسمت قرمز و کشیده شده نور لیزر تابیده شود. تیم، با آنالیز شدت نور قرمزی که از سوی دیگر فیبر بیرون میآید میتواند مشخص کند که چه قسمتی از فیبر و تا چه اندازه کشیده شده است.
شینو لیو (Xinyue Liu)، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه MIT بیان میکند: " وقتی شما یک بخش مشخص از فیبر را میکشید، ابعاد، مقدار نور جذبی و مقدار نور پخش شدهی آن ناحیه تغییر میکند. بنابراین فیبر میتواند در این جا به عنوان سنسور فشار کاربرد داشته باشد".
این فیبر میتواند در آینده به عنوان فشار سنج پوشیده و یا ایمپلنت شود و یا میتواند در طول بازو یا پای بیمار قرار گرفته و تحرک پس از یک آسیب را ثبت کند. و یا حتی میتواند برای آشکار ساختن علائم اولیهی یک بیماری از طریق التهاب و مانیتور تومورها استفاده شود.
این پژوهش در مجله علمی Advanced Materials منتشر شده است.