ایمپلنت‌های مغزی، تحولی شگرف برای ارتباط ذهن با دنیای بیرون

فناوری با گستره‌ی وسیعی که دارد هر روز بعد جدیدی از پدیده‌های باور نکردنی را مقابل چشمان ما قرار می‌دهد. یکی از این پدیده‌های جدید، ایجاد ارتباط مغز با دنیای بیرون از طریق نسل جدیدی از ایمپلنت‌های مغزی است که مراحل تکمیلی ساخت و آزمایش را طی می‌کنند.

براساس گفته‌ی محققان دانشگاه هاروارد و مرکز ملی علوم و فنون نانو در چین، الکترودهای انعطاف‌پذیر قابلیت این را دارند که به بافت مغزی تزریق شوند. این کار قابلیت کنترل و نظارت و تحریک مستقیم سلول‌های مغزی را فراهم می‌کند.

این تکنولوژی قادر است تا راه را برای اپلیکیشن‌های جدید در رابطه با واسط‌های مغز- ماشین که قابلیت خواندن افکار و تبدیل آن به عمل در دنیای بیرون را باز می‌کند. مثال ملموس برای این تکنولوژی کنترل صندلی چرخدار یا کنترل پهپاد با قدرت ذهن است.

شیمیدان دانشگاه هاروارد «چارلز لیبر» و همکارانش در حال مطالعه بر روی ساختارهای بسیار کوچک و انعطاف‌پذیر مش مانندی هستند که از رشته‌های پلیمری ساخته شده‌اند و به همراه ترانزیستورها و الکترودها قابلیت ترکیب و جاسازی دارند. این ساختار مش به حالت پیچ خورده در داخل یک سرنگ به قطر ۱۰۰ میکرومتر قرار می‌گیرد و به بافت مغز موش تزریق می‌شود تا در آن محل از حالت پیچ خورده باز شود.

براساس گزارش منتشر شده از یک تحقیق در مجله‌ی نیچر نانو تکنولوژی، محققان ادعا می‌کنند که این ساختار مش، حالت متخلخل دارد و پس از تزریق می‌تواند گسترش یافته و حفره‌های بیولوژیکی را پر کند. این ساختار می‌تواند با بافت‌های مغزی ادغام شود. موش پس از پنج هفته هیچ نشانه‌‌ی قابل توجهی از واکنش سیستم ایمنی را به این مواد مذکور نشان نداد.

از طریق سیم‌های الکتریکی نازک متصل به ساختار مش که در نهایت به کامپیوترهای بیرونی متصل هستند سلول‌های مغزی موش قابل تحریک و کنترل هستند؛ اما محققان قصد دارند تا با بهبود و اصلاح طراحی این سیستم، آن را به حالت بی سیم تبدیل کنند.

در آینده این روش و نتایج حاصل از آن، به رویکردهای مختلفی گسترش خواهد یافت. این رویکردها شامل تلفیق دستگاه‌های الکترونیکی چند منظوره و رابط‌های بی‌سیم است که باعث بهبود ساختارهای الکترونیکی تزریقی می‌شود.

آقای لیبر در مقاله‌ی سایت نیچر می‌گوید:

پیشرفت این تکنولوژی همچنین به طور بالقوه قادر است تا برای درمان آسیب‌های مغزی ناشی از سکته‌‌های مغزی و بیماری پارکینسون بکار رود.

محققان در بسیاری از زمینه‌ها بر روی راه‌های پیوند سلول‌های مغزی با کامپیوتر، در حال همکاری با مهندسان شرکت اینتل هستند تا سال ۲۰۲۰ میلادی تراشه‌‌ای را در مغز قرار دهند تا به وسیله‌ی آن به هدف خود برای کنترل دستگاه‌ها با قدرت ذهن دست یابند.

ماه گذشته محققان انستیتو فناوری کالیفرنیا گزارش داده‌اند که قادر به کاشت الکترود در مغز یک مرد که فلج کامل است، شده‌اند؛ به طوری که او قادر است یک بازوی روباتیک را به آرامی حرکت دهد. او قادر است تا بسیاری از امور روزانه را از این طریق انجام دهد.

نظر شما در خصوص این تکنولوژی چیست؟ تا چه حد این ادعا را عملی می‌دانید؟ کاربردهای دیگر این پیشرفت خارق‌العاده چیست؟