شارژ بی سیم؛ عامل اصلی حذف فلز از طراحی گوشی‌های هوشمند

استفاده از شیشه برای ساخت‌ گوشی‌ هوشمند پس از گذار از پلاستیک به فلز را در بهترین حالت می‌توان نه یک عقب‌گرد، بلکه یک سکون خواند. پس از انقلاب گوشی‌های هوشمند که با رونمایی از آیفون در سال ۲۰۰۷ آغاز شد، این حوزه از بازار تقریبا بکر بود و از این‌ رو تولیدکنندگان گوشی‌ هوشمند هر ساله با اضافه کردن یک ویژگی جدید سعی کردند محصولی متفاوت و جدید راهی بازار کنند، اما با اشباع بازار گوشی‌ هوشمند در کنار توقف موتور خلاقیت، شرکت‌هایی نظیر اپل، برای فرار از تکرار به سراغ فناوری‌هایی نظیر شارژ بی‌سیم رفته‌اند که در این بین، زیبایی و خوش‌دست بودن گوشی تا حدودی فدای فرار از یکنواختی شده است. البته نباید این موضوع را نادیده گرفت که سامسونگ برای رقابت با اپل، شارژ بی‌سیم را از سال‌های پیش در پرچم‌داران خود مورد استفاده قرار داده بود و از این‌رو پختگی کره‌ای‌ها در طراحی با شیشه باعث شده است گوشی‌های زیبایی نظیر گلکسی اس ۸ و گلکسی نوت ۸ را به لطف نمایشگر بزرگ با لبه‌های خمیده راهی بازار کند.

با توجه به اینکه فناوری‌های تجاری‌شده‌ی کنونی برای شارژ بی‌سیم دارای محدودیت‌ هستند، تولیدکنندگان مجبورند برای پشتیبانی از این ویژگی استفاده از فلز را کنار بگذارند. روشن‌ترین نمونه، آیفون‌های اپل است. آیفون ۸، آیفون ۸ پلاس و آیفون ۱۰ که اخیرا رونمایی شدند، هر سه از بدنه‌ای با ترکیب شیشه و فلز بهره می‌برند و در مقایسه با آیفون‌های سال‌های پیش که بدنه‌ای یکپارچه از جنس آلومینیوم داشتند، چنگی به دل نمی‌زنند. بالا رفتن وزن و افزایش ضخامت گوشی‌های هوشمند و همچنین کاهش مقاومت گوشی در صورت برخورد با یک سطح سخت را باید روشن‌ترین معایب استفاده از شیشه خواند؛ هرچند جذب اثر انگشت نیز از جمله‌ی معایبی است که می‌تواند برای برخی از کاربران آزاردهنده باشد.

همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، شارژ بی‌سیم و کاربرد آن در دنیای گوشی‌های هوشمند قابلیت چندان جدیدی نیست؛ چرا که برای مثال سامسونگ در سال‌های گذشته از این فناوری در مدل‌های رده‌بالای خود استفاده کرده است، اما به نظر می‌رسد این فناوری به مدد اضافه‌ شدن اپل به عنوان یک بازیگر اصلی در کنار کاربردهای دیگر شارژ بی‌سیم در صنعت خودرو و همچنین خانه‌های هوشمند، بیش از پیش شاهد پیشرفت و بهبود باشد. در سال‌های اخیر شارژ بی‌سیم علاوه‌ بر اینکه در گجت‌های هوشمندی نظیر ساعت‌ها و گوشی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، شاهد طراحی لوازم خانگی توسط تولیدکنندگانی نظیر آیکیا (IKEA) هستیم که پدهای شارژ بی‌سیم را برای مثال در لوازمی نظیر میز، چراغ‌ مطالعه و مبلمان قرار داده‌اند. همچنین شماری از خودروسازان پدهای شارژ بی‌سیم را در کنسول خودروها تعبیه کرده‌اند تا رانندگان گوشی‌ خود را بدون نیاز به اتصال کابل، به‌راحتی با قرار دادن روی پد مورد نظر شارژ کنند.

شارژ بی‌سیم در حالتی که محدودیتی برای استفاده از مواد مختلف در آن وجود نداشته باشد و حتی بتوان محدوده‌ی شارژ را افزایش داد، یک حالت ایده‌آل‌ برای شارژ لوازم الکترونیکی است. فناوری‌های امروزی شارژ بی‌سیم از چنین قابلیتی برخوردار نیستند؛ به‌طوری که برای استفاده از این قابلیت باید گوشی‌هایی را که از آن پشتیبانی می‌کنند، روی پد مخصوص چنین شارژرهایی قرار داد. 

در حال حاضر تولیدکنندگان قادرند تنها از سه فناوری اصلی شارژ بی‌سیم استفاده کنند که به ترتیب شامل Qi یا Wireless Power Consortium ،AirFuel Alliance و Energous می‌شوند. این فناوری‌ها بیشتر از شارژ القایی استفاده می‌کنند که یکی از ملزومات آن فاصله‌ی نزدیک بین پد و گجتی است که باید شارژ شود. در حال حاضر فناوری شارژ بی‌سیم به روش Qi (چی) پرکاربردترین فناوری شارژ بی‌سیم است. اپل نیز فوریه‌ی سال جاری میلادی و پیش از رونمایی از آیفون‌های جدید به جمع حامیان این استاندارد پیوست. از جمله‌‌ی حامیان دیگر این فناوری باید به سامسونگ، کوالکام، ال‌جی، اچ‌تی‌سی و مدیاتک اشاره کرد. البته باید به این نکته اشاره کرد که شرکت‌هایی نظیر سامسونگ و ال‌جی از فناوری شارژ بی‌سیم AirFuel Allinace نیز پشتیبانی می‌کنند و در برخی از گوشی‌ها هر دو روش شارژ بی‌سیم قابل استفاده هستند.

البته تغییر طراحی گوشی و کنار گذاشته شدن فلز برای پشتیبانی از شارژ بی‌سیم را نباید یک وضعیت دائمی خواند؛ چرا که کوالکام در سال ۲۰۱۵ از فناوری جدید اختصاصی خود برای شارژ بی‌سیم رونمایی کرد که WiPower نام دارد و می‌توان با استفاده از آن گجت‌هایی با قاب فلزی را نیز از طریق شارژ بی‌سیم تغذیه کرد. البته با وجود گذشت بیش از دو سال از زمان رونمایی این فناوری شاهد تجاری‌ شدن آن در قالب شارژر‌های بی‌سیم نیستیم؛ هرچند این شرکت از وای‌پاور برای انتقال اطلاعات در خودروهای فرمول یک مرسدس بنز استفاده می‌کند. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، اخیرا کوالکام و مرسدس بنز استفاده از WiPower را برای انتقال انرژی در خودروی فرمول یک این شرکت مورد استفاده قرار می‌دهند و از این‌ رو کابل‌های پیشین فرمول یک در برخی قطعات برچیده خواهد شد. این فناوری در قطعاتی استفاده خواهد شد که به کار بردن کابل در آن چالش‌برانگیز و مشکل است و از این‌ رو استفاده از WiPower تعویض قطعات مورد اشاره را بسیار راحت‌تر خواهد کرد.

یکی دیگر از فناوری‌های تجاری‌نشده‌ای که به نظر می‌رسد هنوز در حال طی کردن فاز تحقیقاتی است، تکنولوژی شارژ بی‌سیم توسعه‌یافته توسط دانشگاه MIT است. این فناوری که با نام MagMIMO شناخته می‌شود، برای اولین بار درسال ۲۰۱۴ رونمایی شد و بزرگ‌ترین مزیت آن در مقایسه با سایر فناوری‌های شارژ بی‌سیم، امکان برقراری ارتباط برای شارژ باتری از فاصله‌ی ۳۰ سانتی‌متری است. باید دید آیا محققان MIT قادر خواهند بود این فناوری را بیش از پیش توسعه دهند و شارژ از فاصله‌ی دورتر را ممکن کنند.

اپل در کنار شماری از اپراتورهای مخابراتی نظیر ورایزن، در ماه‌های اخیر پتنت‌هایی به ثبت رسانده‌اند که نشان از استفاده از امواج وای‌فای برای انتقال انرژی الکتریکی دارد. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده از آخرین پتنت اپل در این خصوص، کوپرتینونشین‌ها از امواجی با فرکانس ۲.۴ تا ۵ گیگاهرتز استفاده می‌کند که فرکانس موجود روی مودم‌های وای‌فای است؛ در این صورت می‌توان با قرار گرفتن در دامنه‌ی یک مودم، همزمان با استفاده از شبکه‌ی موجود، از شارژ بی سیم نیز استفاده کرد.