هوش مصنوعی با اسکن چشمها، تیپ شخصیتی را پیشبینی میکند
محققان استرالیایی موفق به توسعهی الگوریتم یادگیری ماشین شدند که با اسکن چشمها میتواند تیپ شخصیتی را پیشبینی کند.
سیستم طراحیشدهی مبتنی بر هوش مصنوعی، میتواند ارتباط بین حرکات چشمها و تیپ شخصیتی افراد را تشخیص دهد و از بین پنج تیپ شخصیتی تعریفشده توسط روانشناسان، چهار تیپ شخصیتی را بهدرستی پیشبینی کند. شاید آن ضربالمثل قدیمی که میگفت «رنگ رخساره خبر میدهد از سر درون»، با سیستمهای مبتنی بر هوش مصنوعی معنای جدیدی پیدا کرده است. البته فراموش نکنیم که مارکوس تولیوس سیسرو هم پیش از این گفته بود:
چشمها، دروازهی روح آدمی هستند.
روانشناسان برای طبقهبندی انسانها، پنج تیپ شخصیتی مختلف را تحت عنوان «پنج ویژگی شخصیتی بزرگ» یا «big five personality traits» معرفی کردهاند؛ و معتقدند هر فرد بهصورت غالب، یکی از این تیپهای شخصیتی را بیشتر از بقیه در رفتار و اعمال خود نشان میدهد. الگوریتمهای یادگیری ماشین با استفاده از اسکن چشمها و ارتباط حرکات چشم با شخصیت فرد، میتواند چهار ویژگی از پنج ویژگی تیپهای شخصیتی سوژهی انسانی را پیشبینی کنند.
محققان دانشگاهی در استرالیا و دانشگاه اشتوتگارت در تحقیقی مشترک، سیستمی مبتنی بر هوش مصنوعی طراحی کردند که با اسکن حرکات چشم ۴۲ شرکتکنندهی انسان و با استفاده از یک ردیاب ویدئویی چشم طراحیشده توسط شرکت SensorMotoric Instruments موفق شدند، پروژهی پیشبینی تیپ شخصیتی با کمک اسکن چشمها را پیش ببرند. محققان نتایج حاصل از پیشبینی سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی را با نتایج پرسشنامههای معمولی برای تشخیص تیپ شخصیتی مقایسه کردند. از بین پنج تیپ شخصیتی، عصبانی، برونگرا، سازگار و موافق، وظیفهشناس و باز و پذیرا، سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی توانسته بود چهار ویژگی را بهدرستی پیشبینی کند. این چهار ویژگی عبارتند از: عصبانی، برونگرا، سازگار و موافق، وظیفهشناس. این اولین بار است که با کمک اسکن حرکات چشم، امکان تشخیص تیپ شخصیتی امکانپذیر میشود. البته هدف محققان در این پروژه، در اصل بهبود رابطهی بین انسان و ماشین بوده است تا در آینده گامهای بلندی در راستای چنین تحقیقاتی برداشته شود.
توبیاس لئوسچر، یکی از محققان دانشگاه جنوب استرالیا معتقد است:
مردم همیشه بهدنبال خدمات و سرویسهایی برای ارتقاء رشد شخصیت هستند. با این وجود، بیشتر زمان خود را با رایانهها و رباتهایی میگذرانند که از نظر هوش اجتماعی، فاقد هوشیاری و آگاهی انسانی هستند؛ بنابراین، سیستمهای بیجان نمیتوانند در حوزههای غیرکلامی پاسخگو باشند. چنین تحقیقاتی، فرصتی برای توسعهی رباتها و رایانهها فراهم میکند تا بتوانند در حوزههای غیرکلامی، هوش اجتماعی خود را بالاتر ببرند و بتوانند بیشتر و بهتر به سیگنالهای انسانی پاسخ بدهند.
شاید روزی برسد که رباتها بتوانند در مورد شخیصتهای پیچیده هم قضاوت کنند و اگر لازم دیدند با قضاوت خود، به زندگی فردی که از نظر آنها شخیصت خطرناکی دارد، پایان بدهند.