حالت‌های مختلف قابل استفاده در حافظه Optane DC Persistent اینتل معرفی شدند
اینتل به‌تازگی جزئیات جدیدی از ویژگی‌های مختلف حافظه‌ی فوق سریع Optane DC Persistent را منتشر کرده است که شامل حالت‌های مختلف قابل استفاده در این محصول نیز می‌شود. تاکنون دو حالت برای محصول جدید اینتل تعریف شده است که هرکدام از آن‌ها، قابلیت‌های گوناگونی از حافظه را فعال می‌کند و در اختیار نرم‌افزار قرار می‌دهند. باید اشاره کنیم که سرورها در آینده‌ای نزدیک از حافظه‌های DRAM و Optane در کنار یک‌دیگر بهره خواهند گرفت. DRAM کم‌ترین تاخیر را دارد درحالی که اُپتان با کمی تاخیر زیاد‌تر می‌تواند فضای ذخیره‌سازی بیشتری به‌صورت پایدار فراهم کند.
حالت Memory
این محصول زمانی که روی حالت مموری قرار گیرد می‌تواند حافظه‌ای موقت بدون قابلیت ذخیره‌سازی دائم اطلاعات را برای سیستم‌عامل و اپلیکیشن‌ها فراهم کند. در این حالت عملکرد اُپتان همانند حافظه‌های DRAM خواهد بود و در صورت قطع جریان برق، داده‌های موجود روی آن قابل بازیابی نیستند.
در حالت مموری، DRAM به‌عنوان کش برای داده‌هایی با بیشترین تعداد فراخوانی استفاده می‌شود درحالی که حافظه‌ی اُپتان برای ذخیره‌ی داده‌های حجیم‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد. مدیریت عملیات‌های صورت گرفته در کش توسط کنترلر حافظه‌ی پردازنده‌های مخصوص سرور Xeon Scalabe انجام می‌گیرد. وقتی داده‌ای فراخوانی می‌شود، کنترلر حافظه ابتدا DRAM را برای وجود داده‌ی مورد نظر بررسی می‌کند و درصورت وجود داده، تاخیر دسترسی به آن برابر با مقدار تعریف شده برای DRAM خواهد بود. اما اگر داده مورد نظر آنجا نباشد، کنترلر به سراغ حافظه‌ی اُپتان می‌رود که تاخیر این فرایند کمی بیشتر از روند قبلی خواهد بود. کنترلر کش می‌تواند اپلیکیشن‌هایی که الگوی فراخوانی داده‌ی مشخصی دارند را شناسایی کند و عملکرد آن‌ها به‌لطف DRAM بسیار سریع‌تر صورت می‌گیرد. درسوی دیگر برنامه‌هایی با الگوی فراخوانی نامنظم داده‌ها در طیف وسیع، عملکرد متفاوتی نشان خواهند داد.
نباید فراموش کرد که ذخیره‌ی داده‌ها در این حالت صورت نمی‌گیرد و به اصطلاح داده‌ها فرار خواهند بود. در حالت مموری حافظه‌ی اُپتان می‌تواند فضای زیادی با سرعت نسبتاً خوبی برای ذخیره‌ی موقت اطلاعات فراهم کند که گزینه‌ای مناسب برای اپلیکیشن‌های راه‌اندازی پایگاه داده مجازی و برنامه‌های تجزیه و تحلیل کلان داده‌ها به‌شمار می‌رود.
حالت App Direct
در این نوع پیکربندی، اپلیکیشن‌ها و سیستم‌عامل مطلع خواهند بود که دو نوع متفاوت از حافظه در سیستم وجود دارد که یکی برای ذخیره‌ی پرسرعت و موقت داده و دیگری برای ذخیره‌ی دائمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین مشخص می‌شود که کدام نوع از داده‌ها باید روی DRAM خوانده یا نوشته شود و کدام نوع نیز به اُپتان ارجاع داده شود. عملیات‌های نیازمند تاخیر بسیار کم و بدون نیاز به ذخیره‌ی دائمی اطلاعات از DRAM بهره خواهند گرفت و مواردی که نیازمند ثبت پایدار روی حافظه است یا از حجم بالایی برخوردار است به اُپتانe آدرس داده می‌شوند. در کلامی ساده‌تر، حالت App Direct برای ذخیره دائمی اطلاعات استفاده می‌شود.
برای استفاده از حالت App Direct به سیستم‌عامل یا محیط مجازی با قابلیت شناسایی فایل‌های سیستمی مختص به این نوع حافظه نیاز داریم که شامل ویندوز سرور ۲۰۱۹ مایکروسافت و نسخه ۶.۷ برنامه VMware ESX می‌شود که در آینده منتشر می‌شود. همچنین کاربران لینوکس باید منتظر انتشار به‌روزرسانی از سوی سازندگان توزیع سیستم‌عامل خود باشند.
حالت‌های مختلف مشخص‌کننده‌ی میزان حافظه‌ی ثبت شده توسط سیستم‌عامل هستند. App Direct موجب می‌شود DRAM و اُپتان هر دو به‌عنوان حافظه در نظر گرفته شوند اما در حالت Memory تنها اُپتان نقش حافظه را خواهد داشت و از DRAM به‌عنوان کش استفاده می‌شود. برای مثال پلتفرمی با ۱.۵۳۶ ترابایت حافظه‌ی Optane DC Persistent و ۱۹۲ گیگابایت DRAM در حالت App Direct به‌مقدار ۱.۷۲۸ ترابایت حافظه خواهد داشت در حالی که این رقم در حالت Memory به ۱.۵۳۶ ترابایت می‌رسد.
استفاده از این حالت‌ها موجب می‌شود تا Optane DC Persistent به‌عنوان جایگزینی ارزان‌‌قیمت‌تر برای DRAM درنظر گرفته شود که حجم‌های بیشتری نیز ارائه می‌دهد. مدیران سیستم می‌توانند از طریق بایوس یا ابزارهای مدیریت حافظه، اقدام به پیکربندی هر دو نوع در کنار یک دیگر کنند و حتی با پارتیشن بندی اُپتان، از هر دو حالت به‌صورت هم‌زمان بهره ببرند.