شبکه‌ اینترنت پرسرعت 5G و تغییر نگاه کاربران نسبت به شبکه‌های 3G و 4G

با دسترسی کاربران به شبکه‌ی اینترنت 5G، سوالی مهم مطرح می‌شود؛ این شبکه‌ی پرسرعت با چه شتابی بین کاربران جای خود را خواهد یافت و پذیرفته خواهد شد؟ شبکه‌ی اینترنت 2G در سال ۱۹۹۱ معرفی شد. در سال ۲۰۱۱، شاهد معرفی شبکه‌ی تجاری اینترنت  3G بودیم. البته تا سال ۲۰۱۳ میلادی، کاربران اروپایی و آمریکایی هنوز به شبکه‌ی 3G دسترسی نداشتند.

در این مطلب قصد داریم وضعیت محبوبیت شبکه‌های 2G، 3G و درنهایت 4G را در گوشی‌های هوشمند مورد توجه قرار دهیم. به‌همین منظور نگاهی به وضعیت پذیرش شبکه‌های مذکور طی ۲۵ سال گذشته خواهیم داشت و این کار را از سال ۱۹۹۴ آغاز خواهیم کرد. البته درنظر داشته باشید که در دوره‌ی زمانی ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ تنها شبکه‌ی 2G در دسترس کاربران قرار داشت.

گوشی‌های هوشمند با قابلیت اتصال به شبکه‌ی اینترنت 3G نتوانستند در جهان طوفان به‌پا کنند. MMS توسط عموم کاربران مورد استفاده‌ قرار نمی‌گرفت و باتوجه به هزینه‌ی بالای مربوط‌به تعرفه‌های داده‌های استریم ویدئویی، تقریبا هیچ‌یک از کاربران از تماس‌های تصویری استفاده نمی‌کردند. با این وجود طی چند سال بعدی، تماس‌های تصویری محبوبیت خوبی کسب کردند. 

در سال ۲۰۰۷، گوشی‌های هوشمند با قابلیت اتصال به شبکه‌ی 3G بیش‌ازپیش مورد استفاده قرار می‌گرفتند و استفاده از چنین دستگاه‌هایی با قابلیت اتصال به شبکه‌ی 3G به امری عادی تبدیل شد. در سال ۲۰۰۷ در اصل ۱۶ سال از معرفی شبکه‌ی 2G می‌گذشت و ۴ سال بود که شبکه‌ی 3G در بین کاربران از محبوبیت خاصی برخوردار شده بود.

اما در سال ۲۰۰۹ میلادی، اولین شبکه‌‌ی تجاری 4G کار خود را آغاز کرد و همان‌طور که انتظار می‌رفت، چند سال طول کشید تا گوشی‌های هوشمندی که بتوانند از این شبکه‌ی اینترنت پشتیبانی کنند، به بازار عرضه شوند. چنین اتفاقی اصلا غیرمعمول نیست و برای شبکه‌ی اینترنت پرسرعت 5G نیز همین اتفاق در حال رخ دادن است. اولین دستگاه‌هایی که به شبکه‌ی اینترنت پرسرعت جدید متصل می‌شوند، معمولا کامپیوترهایی هستند که ازطریق مودم (‌ازطریق USB یا Wi-Fi) موفق به اتصال به شبکه‌ می‌شوند.

اولین شبکه‌ی تجاری 5G در سال جاری معرفی شد. برخی اپراتورها ادعا می‌کنند که زودتر شبکه‌ی 5G را پشتیبانی کرده‌اند، اما اگر هم این ادعا صحت داشته باشد، تنها برای تست و بررسی شبکه‌ی 5G بوده و جنبه‌ی عمومی نداشته است. با این حساب می‌توان انتظار داشت که تقریبا به‌صورت میانگین تا سال ۲۰۲۳ میلادی، گوشی‌های هوشمند از شبکه‌ی 5G پشتیبانی کنند.

در یک بازه‌ی زمانی طولانی، طول عمر باتری گوشی‌های هوشمند با قابلیت اتصال به شبکه‌ی 3G اصلا مناسب نبود. از سوی دیگر، نخستین مودم‌های 4G خیلی داغ می‌شدند. گزارش‌های اولیه در مورد نخستین مودم‌های 5G نیز نشان می‌دهد که چنین اتفاقی دوباره تکرار می‌شود و شبکه‌ی 5G هم مسائلی همچون طول عمر باتری و باگ‌های خاص خودش را دارد.

یکی دیگر از مسائل، پوشش‌دهی است. معمولا ابتدا شهرهای بزرگ به شبکه‌های جدید دسترسی پیدا می‌کنند. اما قابلیت اتصال به شبکه‌ی 5G نیز به‌سرعت در خارج از شهرهای بزرگ در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۳ میلادی، شبکه‌ی 5G عمومیت بیشتری پیدا کند و در اصل جایگزین شبکه‌ی 4G شود. گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار از اتصال به این شبکه‌ی اینترنت پرسرعت پشتیبانی می‌کنند. اما زمانی می‌توان گفت که شبکه‌ی 5G بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد که گوشی‌های هوشمند میان‌رده از آن پشتیبانی کنند.