گوگل با بهره‌گیری از مدل‌های هوشی مصنوعی حیات وحش را رصد می‌کند
گوگل و سازمان غیر انتفاعی حفاظت بین‌الملل (Conservation International) رهبری برنامه‌ای را عهده‌دار هستند که با تکیه بر هوش مصنوعی، برای مراقبت بهتر از حیوانات، حفاظت از حیات‌وحش را رصد می‌کند. برنامه‌ی مذکور با نام Wildlife Insights به‌معنی بینش حیات وحش با بهره‌گیری از هوش مصنوعی و سرویس ابری گوگل، محافظان حیوانات و هر انسان دیگری را در دنیا قادر به مشاهده‌ی ۴٫۵ میلیون حیوان در دنیای وحش به‌گونه‌ای می‌کند که به زیستگاه حیوانات مذکور خدشه‌ای وارد نشود. تانیا بیرچ از گوگل و جورج آهومادا از حفاظت بین‌الملل روز سه‌شنبه طی پستی در وبلاگشان، جهت معرفی فناوری یادشده این‌گونه نوشتند:
با این داده‌ها مدیران مناطق حفاظت‌شده یا برنامه‌هایی که علیه شکار غیرمجاز تعبیه شده‌اند، توانایی سنجش سلامت گونه‌های مختلف را داشته و دولت‌های محلی نیز می‌توانند از [این] داده‌ها برای اطلاع‌رسانی در مورد خط‌مشی‌ها و ایجاد اقدامات حفاظتی استفاده کنند.
برنامه‌ی Wildlife Insights از دوربین‌های تله‌ای در سراسر جهان به جهت نزدیک شدن به حیوانات وحشی معمولی و نادر استفاده کرده و این حیوانات و محیط پیرامونشان را رصد می‌کند. برنامه‌ی مذکور از کاربران نیز می‌خواهد تصاویری که با دوربین‌های تله‌ای خود ثبت کرده‌اند را برای افزایش حجم پایگاه‌داده آپلود کنند. سازمان‌های درگیری که در این پروژه فعال هستند، مؤسسه‌ی حفاظت بیولوژی و باغ‌وحش ملی اسمیتسونیان (SCBI) ، بنیاد جهانی طبیعت (WWF)، جامعه حفاظت از حیات وحش و ارگانهای دیگری را شامل می‌شود.
دوربین‌های مذکور توانایی ثبت تصاویر در نمای نزدیک از حیواناتی همچون میمون‌های باهوش و توله‌های جگوارهایی که رو چمن می‌غلتند را دارند. از زمانی‌که نمایش داده‌ها به‌صورت عمومی آزاد شده است، کاربران توانایی مشاهده‌ی حیوانات در مکان‌هایی اعم از مناطق طبیعی سورینام مرکزی تا جنگل لوکیترا در ماداگاسکار تا منطقه‌ی جنگلی پاسو در مالزی را دارند. حتی اگر داده‌های یادشده محل اصلی حیوانات را نشان دهد، برنامه‌ی Wildlife Insights اقداماتی را در جهت محافظت از مکان واقعی برخی از حیوانات انجام می‌دهد. در وب‌سایت Wildlife Insights نوشته شده:
Wildlife Insights تمامی اطلاعات جغرافیایی که در دسترس عموم قرار دارند را به‌صورت مبهمی نمایش می‌دهد. درنتیجه محل دقیق استقرار [حیوانات] از روی داده‌ها مشخص نخواهد بود.
هدف نهایی از ساخت پایگاه داده، شناسایی سریع‌تر گونه‌های مختلف حیوانات است. براساس پست‌های وبلاگی که کارکنان گوگل و حفاطت بین‌الملل به راه انداخته‌اند، متخصصان انسانی تنها توانایی تحلیل ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ عکس را در ساعت دارا هستند. اما هوش مصنوعی گوگل می‌تواند تا ۳٫۶ میلیون عکس را در ساعت تجزیه‌و‌تحلیل کرده و به‌صورت خودکار حیوانات را طبقه‌بندی کند. وبلاگ یادشده این‌گونه توضیح می‌دهد:
با اینکه شناسایی گونه‌های مختلف می‌تواند چالش عمده‌ای بر سر راه هوش مصنوعی باشد، مدل‌های هوش مصنوعی گوگل روی ۶۱۴ گونه [از حیوانات] آموزش دیده و گونه‌هایی مانند جگوارها، گرازهای بدبوی لب‌سفید و فیل‌های آفریقایی، بین ۸۰ تا ۹۸٫۶ درصد احتمال پیش‌بینی صحیح را [توسط هوش مصنوعی گوگل] خواهند داشت.
فناوری مشابهی از هوش مصنوعی توسط تیمی از دانشگاه دوک (Duke)، مستقر در شهر دورهامِ ایالت کارولینای شمالی، ساخته شده که توانایی شناسایی بیش از ۲۰۰ گونه از پرندگان را تنها با مشاهده‌ی یک عکس دارا است. این ابزار پرندگان را از اردک گرفته تا مرغِ مگس‌خوار نشان داده و قادر بود الگوهای خاصی که با گونه‌ی خاصی از پرنده مطابقت داشت را نشان دهد.