خانه هوشمند ؛ چگونه یک زندگی تخیلی را در واقعیت تجربه کنیم

احتمالا برای شما هم پیش آمده است که وقتی از خانه بیرون می‌آیید یا برای مدتی به سفر می‌روید، از اتفاقاتی که ممکن است در خانه بیفتد و شما از آن‌ها بی‌خبرید،‌ دچار نگرانی شوید. تردیدهایی چون زیر گاز را خاموش کردم؟ دزدگیر را فعال کردم؟ بچه‌ها در خانه مشغول انجام تکالیف هستند یا دارند تلویزیون تماشا می‌کنند؟ ممکن است آرامشی را که قصد داشتید در سفر به دست آورید، از شما بگیرند. 

خانه هوشمند به تمام این نگرانی‌ها با یک نگاه سریع به گوشی هوشمند یا تبلت پایان می‌دهد. می‌توان دستگاه‌ها و لوازم خانگی را طوری به هم متصل کرد تا بتوانند با یکدیگر و با شما در ارتباط باشند، حتی اگر صدها کیلومتر با خانه فاصله داشته باشید. 

هر دستگاهی که از برق استفاده می‌کند، می‌تواند به شبکه‌ی خانگی وصل شده و تحت فرمان شما باشد. این فرمان چه صوتی باشد، چه کنترل از راه دور یا فشار دادن دکمه‎‌ای در اپلیکیشن گوشی یا تبلت،‌ خانه به آن واکنش نشان می‌دهد. اکثر وسایلی هم که به شبکه‌ی هوشمند خانگی متصل می‌شوند، به روشنایی، امنیت، سرگرمی و تنظیم دمای اتاق مربوط می‌شوند. 

شاید عبارت خانه هوشمند شما را یاد فیلمی بسیار قدیمی با همین نام (Smart House) بیندازد که در آن اعضای یک خانواده‌ی سه‌نفره در مسابقه‌ای برنده‌ی خانه‌ای می‌شوند که توسط دستیاری مجازی به نام PAT (مخفف Personal Applied Technology به‌معنی تکنولوژی کاربردی شخصی)‌ اداره می‌شود. یا شاید خانه‌ی تئودور توامبلی در فیلم Her را تصور کنید که سیستم روشنایی آن خودکار و دارای حسگر حرکتی است. خانه‌ای که تئودور عاشق سیستم عامل کامپیوترش می‌شود و می‌تواند با شخصیت بازی واقعیت مجازی که به شکل هولوگرام در خانه‌ی او حرکت می‌کند، خیلی راحت گفت‌وگو کند.

اما مفهوم خانه هوشمند مدت‌ها است پا را از وادی تخیل بیرون گذاشته است. اگر خانه هوشمند میلیاردرهایی چون بیل گیتس را کنار بگذاریم که برای ساخت آن نزدیک ۱۰۰ میلیون دلار هزینه کرده است، می‌توان جلوه‌هایی از این تکنولوژی شگفت‌انگیز را در خانه‌های بسیاری در سراسر دنیا مشاهده کرد. در حال حاضر، بیش از ۱۷۵ میلیون خانه هوشمند در دنیا وجود دارد و پیش‌بینی ‌شده است نرخ رشد مرکب سالانه‌ی این بازار از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ با رشد ۲۵ درصدی روبه‌رو شود.

علت همه‌گیری خانه‌های هوشمند هم پیشرفت چشمگیری است که در گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها صورت گرفته است. این کامپیوترهای سبک و قابل‌حمل را می‌توان همه جا یافت و اتصال دائمی آن‌ها به اینترنت به این معنی است که می‌توانند دستگاه‌های الکترونیکی بسیاری را کنترل کنند.

همه چیز با تخیل شروع شد و با اینترنت اشیا (IoT) به اوج خود رسید. در بستر اینترنت اشیا، محصولات بسیاری به یکدیگر متصل شده‌اند و این مجموعه هر روز بزرگ‌تر و بهتر می‌شود. تمام وسایل الکترونیکی موجود در خانه می‌توانند در خدمت این انقلاب فناوری قرار بگیرند و زندگی بشر را چنان دستخوش تغییر کنند که با چند دهه‌ی پیش، به هیچ وجه قابل مقایسه نباشد. 

اگر می‌خواهید درباره‌ی خانه هوشمند، اجزای کلیدی آن، مزایا و معایب و آینده‌ی این تکنولوژی بیشتر بدانید، با این مقاله همراه شوید.

تصور کنید تمام وسایل خانه می‌توانستند به اینترنت متصل شوند. نه‌فقط کامپیوترها و گوشی‌های موبایل، بلکه همه چیز؛ از ساعت دیواری گرفته تا اسپیکرها، چراغ‌ها، زنگ در، دوربین‌ها، پنجره‌ها، کرکره‌ها، آب‌گرم‌کن، لوازم آشپزخانه و هر چیزی که فکر کنید.

حالا تصور کنید تمام این وسایل می‌توانستند با هم ارتباط برقرار کنند،‌ به یکدیگر اطلاعات بفرستند و خواسته‌های شما را تنها با یک فرمان صوتی یا لمس دکمه‌ای در اپلیکیشن موبایل انجام دهند. این داستان علمی‌تخیلی نیست، بلکه اینترنت اشیا (IoT) است و جزو کلیدی اتوماسیون خانه هوشمند به حساب می‌آید.

برخی افراد شروع هوشمندسازی خانه را به محصولی به نام ECHO IV که در دهه‌ی ۱۹۶۰ تولید شد، مرتبط می‌دانند. این کامپیوتر خانگی را می‌شد برای انجام چند کار کوچک از جمله تنظیمات دمای اتاق یا روشن کردن لوازم برقی خاصی در خانه به کار برد. این محصول هیچ‌گاه به بازار راه پیدا نکرد؛ اما گام رو به جلوی بلندی در مسیر هوشمندسازی خانه محسوب می‌شد.

ECHO IV اولین سیستم اتوماسیون خانگی بود که برای کارهای ساده‌ای مثل ذخیره فهرست خرید یا تنظیم دمای اتاق به کار می‌رفت.

با پرشی به سال ۱۹۷۵ به سیستم X10 برمی‌خوریم که به داستان خانه‎‌ هوشمند هیجان بیشتری افزود. X10 سیستمی بود که از طریق خطوط انتقال برق، می‌توانست بین چند دستگاه خانگی ارتباط برقرار کند، چراغ‌ها و لوازم خانگی را روشن یا خاموش کند یا کرکره‌ها را بالا بکشد. 

با این وجود، این سیستم کاملا بی‌عیب و نقص نبود. از آنجا که برای اتصال به آن به‌جای سیم‌کشی اختصاصی، به خطوطی که از قبل وجود داشت، نیاز بود، سیگنال‌ها همیشه نمی‌توانستند از بین این خطوط عبور کنند. محصولات ممکن بود سیگنالی را از جای دیگری بخوانند و در کار آن‌ها اختلال ایجاد شود؛ اما با وجود این مشکل بزرگ و مشکلات دیگری نظیر کندی سرعت و قابلیت محدود، X10 پیشرفت چشمگیری در عرصه‌ی تکنولوژیکی بود؛ به‌حدی که امروزه و با وجود گزینه‌های بهتر، محصولات مختلفی همچنان از X10 استفاده می‌کنند.

با گذشت سال‌ها، اتوماسیون محبوبیت بیشتری پیدا کرد و اتصالات مستقل (چه سیمی و چه بی‌سیم) مانع از ازدحام و تداخل سیگنال‌ها شدند. امروزه برخی از محصولات الکترونیکی آن‌قدر راحت به سیستم هوشمند متصل می‌شوند که می‌توانید تنها با داشتن شبکه‌ی وای‌فای، خودتان این کار را به‌تنهایی انجام بدهید.

سیستم هوشمند در واقع مرکز فرماندهی یا همان مغز متفکر خانه است که تمام دستگاه‌ها را کنترل می‌کند. به‌طور کلی، سیستم هوشمند همان چیزی است که وقتی می‌خواهید کاری به‌طور خودکار انجام شود، با آن صحبت می‌کنید؛ اما دستگاه هوشمند همان محصولی است که به سیستم گزارش می‌دهد؛ مثل لامپ‌های آمازون اکو یا فیلیپس هیو. 

حال بیایید به ۴ مورد از بهترین سیستم‌های هوشمند ۲۰۲۱ نگاهی بیندازیم:‌

الکسا (Alexa) با بیش از صدها میلیون دستگاه سازگار، بدون شک یکی از جامع‌ترین اکوسیستم‌های خانه هوشمند موجود در بازار است. احتمالا اسم الکسا را به‌دفعات هنگام استفاده از اسپیکرهای هوشمند اکو شنیده‌اید (الکسا، هوا امروز چطور است؟ الکسا، فلان آهنگ را پخش کن.) اما شاید ندانید الکسا اکنون در بسیاری از محصولات هوشمند دیگر،‌ از جمله ترموستات و تلویزیون، گنجانده شده و آماده است تا دستورها صوتی شما را انجام بدهد. 

الکسا دسترسی به تمام جوانب خانه هوشمند را آسان می‌کند. به‌راحتی می‌توان از الکسا خواست آهنگ خاصی را از اسپاتیفای پخش کند یا چراغ‌ها را خاموش کند. از آنجا که اکوسیستم آمازون یکی از محبوب‌ترین‌ها در این صنعت است، بیشتر محصولات هوشمند، از جمله محصولات ساخت فیلیپس، سامسونگ، نست و Schlage با الکسا سازگار هستند. الکسا اکنون می‌تواند در پارکینگ شما را ببندد، درهای خانه را قفل و دمای اتاق‌ها را مطابق میل شما تنظیم کند. جالب است بدانید آمازون بزرگ‌ترین سهم (۶۹٫۷ درصد در مقایسه با  ۳۱٫۱ درصد گوگل) را در بازار دستگاه‌های هوشمند دارد و این موقعیت را تا سال ۲۰۲۱ حفظ خواهد کرد.

بعد از الکسا، گوگل اسیستنت (Google Assistant) محبوب‌ترین سیستم هوشمند در دنیا است که به اندازه‌ی الکسا با دستگاه‌های مختلف سازگار نیست؛ اما به لطف موتور جستجوی گوگل، می‌تواند اغلب به سؤالات و درخواست‌های کاملی که از عهده‌ی الکسا خارج است،‌ جواب دهد. 

طبق گزارش ZDNet، ضریب دقت دستیار صوتی گوگل، ۹۲٫۹ درصد است، درحالی‌که برای الکسا ۷۹٫۸ درصد است. گوگل اسیستنت همچنین درک بهتری از مدل طبیعی صحبت کردن کاربران دارد. به‌عنوان مثال، اگر به دستیار گوگل بگویید «من این آهنگ را دوست ندارم»، آهنگ بعدی در اسپاتیفای پخش می‌شود، درحالی‌که الکسا به شما می‌گوید، «نشان شست بالا و پایین در اسپاتیفای پشتیبانی نمی‌شود.» تفاوت‌های کوچکی از این قبیل می‌تواند کاربر را به انتخاب گوگل سوق دهد چون نسبت به الکسا درخواست‌ها را بهتر درک می‌کند.

اسیستنت همچنین با محصولات برندهای مطرحی چون فیلیپس،‌ بلکین، آگوست، نست و اپلیکیشن‌های محبوبی چون اسپاتیفای و اوبر سازگار است. 

وینک هاب خود را به‌عنوان «اولین هاب هوشمند خانگی طراحی‌شده برای مصرف‌کننده‌ی عام»‌ معرفی می‌کند. وینک برخلاف الکسا یا اسیستنت، وفاداری به برند ندارد و به کاربر این امکان را می‌دهد تا هر محصول مورد علاقه‌ی خود را با سیستم هوشمند به‌صورت یکپارچه ادغام کند. 

وینک هاب ۲ از پروتکل‌های خانه هوشمند از جمله بلوتوث کم‌مصرف (BLE)،  سیستم‌های اعلام حریق Kidde، سیستم روشنایی هوشمند Lutron، وای‌فای، پروتکل Z-Wave و بسیاری موارد دیگر پشتیبانی می‌کند. این سیستم برای هوشمندسازی یکپارچه‌ی لوازم آشپزخانه و دیواری بهترین انتخاب است.

این سیستم سامسونگ طیف گسترده‌ای از دستگاه‌های هوشمند از برندهای مختلف از جمله ترموستات‌ برای تنظیم دما، روتر وای‌فای، لامپ‌های روشنایی و دستگاه‌های امنیتی را به هم متصل می‌کند. 

سیستم اسمارت‌تینگز از چند سال گذشته در حال افزایش تعداد دستگاه‌های هوشمند قابل اتصال به اکوسیستم خود بوده است. مجموعه محصولات این هاب شامل پریز برق هوشمند، لامپ و دوربین اختصاصی این برند است. از طریق اسمارت‌تینگز همچنین می‌توانید دستگاه‌های هوشمند سازگار را برای انجام فعالیت‌های مختلفی از جمله خاموش/روشن کردن چراغ‌ها هنگام رفت‌و‌آمد به اتاق، تنظیم کنید. سیستم هوشمند سامسونگ دارای هاب اختصاصی است اما می‌توانید آن را با الکسا یا اسیستنت نیز ادغام کنید.

شاید برایتان سؤال است که برای داشتن خانه هوشمند باید برای خرید چه وسایلی هزینه کرد و کدام محصولات خانه را هوشمند می‌کنند. در عمل، تقریبا هر وسیله‌ی الکترونیکی می‌تواند به سیستم هوشمند خانه بپیوند؛ اما سؤال مهم این نیست که چه وسیله‌ای می‌تواند، بلکه چه وسیله‌ای باید به سیستم هوشمند متصل شود. به همین ترتیب، خود دستگاه اهمیتی ندارد، بلکه نحوه‌ی استفاده از آن مهم است. افرادی با ثروت بی‌حدواندازه‌ می‌توانند در این قضیه افراط کنند. مثلاً بیل گیتس، بنیان‌گذار مایکروسافت، کل خانه‌ی خود را حتی تا آن میکروچیپی که مهمانان به سینه‌ی خود سنجاق می‌کنند تا داده‌های شخصی در مورد مقدار روشنایی، نوع موسیقی و دمای مورد ترجیح آن‌ها را ذخیره کند، هوشمندسازی کرده است. 

اما برای افراد معمولی با درآمدی معقولانه‌تر، چنین درجه از هوشمندسازی کمی دور از واقعیت و البته فراتر از بودجه‌ی آن‌ها است. اجزایی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم، در اکثر خانه‌های هوشمند وجود دارند.

هر خانه هوشمند در درجه‌ی اول به سیستم کنترلی نیاز دارد که به‌عنوان «مغز کل» خانه، اطلاعات را از طریق حسگرهای نصب‌شده دریافت می‌کند. الکسا و گوگل اسیستنت دو مورد از محبوب‌ترین سیستم‌های هوشمند هستند.

حسگرها بعد از راه‌اندازی و قرار گرفتن در نقاط مختلف خانه، شرایط داخلی و خارجی خانه را برای اجرای دستورهای مربوط به روشنایی، دما، تهویه و خاموش یا روشن کردن دستگاه‌های متصل، به سیستم کنترل منتقل می‌کنند. اکثر پنل‌های کنترل مجهز به نرم‌افزاری هستند که هنگام استفاده «یاد می‌گیرد»‌؛ اما در صورت لزوم، می‌توان دستور کار آن‌ها را به‌طور دستی وارد کرد.

سیستم کنترل معمولا تعیین‌کننده‌ی برند محصولاتی است که قرار است به شبکه هوشمند متصل شوند و با سیستم و یکدیگر در ارتباط باشند؛ به همین خاطر  انتخاب این سیستم برای خانه هوشمند در اولویت است.

برای کنترل دمای اتاق، یک گیرنده و ترموستات بی‌سیم برای اتصال سیستم گرمایشی/خنک‌کننده ساختمان به سیستم کنترل نصب می‌شود. سپس به کمک اپلیکیشن‌های نصب‌شده روی تبلت یا گوشی هوشمند یا سایر دستگاه‌های کنترل از راه دور می‌توان دمای دلخواه را بر اساس ساعت‌های شبانه‌روز یا روزهای هفته تنظیم کرد. برخی از این سیستم‌ها حتی می‌توانند خود را با رفتار کاربر هماهنگ کنند و دمای مورد پسند او را بدون هیچ داده‌ی ورودی یاد بگیرند و اعمال کنند. 

برخی از سیستم‌های تنظیم دما را می‌توان با صدا کنترل کرد. این دستگاه‌ها حتی می‌توانند مکان شما را در خانه تشخیص دهند و دمای اتاق را مطابق با حضور شما تغییر دهند.

یکی از اجزای کلیدی خانه هوشمند سیستم امنیتی بی‌سیم آن است. این سیستم شامل ردیاب‌های حرکتی برای روشن کردن چراغ‌ها، هشدار ورود افراد غیرمجاز یا قفل کردن درهای مجهز به قفل‌‎های الکترونیکی است.

این سیستم طوری تنظیم می‌شود تا هنگام خطر دزدی یا آتش‌سوزی و سوانح دیگر، پیام هشدار به گوشی یا تبلت کاربر فرستاده شود. حسگرهایی که به در پارکینگ، سیستم‌های آتش‌نشانی و امنیتی متصل می‌شوند، در صورت بروز مشکل، بلافاصله به کاربر هشدار می‌دهند.

دوربین‌های مداربسته هم بخشی از این سیستم امنیتی هستند. برخی از این مدل‌ها، از جمله دوربین‌های ساخت رینگ، آرلو و مکسیموس، دارای چراغ‌هایی هستند که راه را روشن می‌کنند. دوربین‌های نصب‌شده در زنگ در هم می‌تواند بر رفت‌وآمدها نظارت کند و به کاربر امکان می‌دهد با مهمانان بدون نزدیک شدن به در یا حتی بدون حضور در خانه، تعامل کنند. 

برای افراد بسیاری، سیستم روشنایی هوشمند جذاب‌ترین قابلیت برای هوشمندسازی خانه است. در خانه هوشمند می‌توان به‌راحتی فشار دادن دکمه‌ای روی اپلیکیشن، چراغ‌های اتاق یا لوازم برقی را خاموش و روشن کرد یا نور چراغ‌ها را کم و زیاد کرد. 

البته بسیاری از سیستم‌های روشنایی بدون نیاز به هاب مرکزی هم می‌توانند به‌خوبی کار می‌کنند و با اجزای دیگر در تعامل باشند. برای مثال لامپ‌های ساخت شرکت Cree یا TP-Link می‌توانند از طریق وای‌فای و برخی دیگر مانند لامپ‌های فیلیپس هیو می‌توانند از طریق بلوتوث گوشی هوشمند و بی‌نیاز از سیستم کنترل، کار کنند. 

آب ارزشمندترین منبع طبیعی است و به همین خاطر داشتن سیستم آبیاری هوشمند علاوه بر آسایش کاربر، از هدر رفتن آب جلوگیری می‌کند. حسگرهای هوشمند بدون هدر دادن آب، گیاهان حیاط یا باغ شما را آبیاری می‌کنند و آبیاری را هنگام بارندگی متوقف می‌کنند. یکی از مزایای این فناوری پیشرفته این است که نیازی به اتصال به هاب مرکزی ندارد. 

با تجهیزات مناسب می‌توان سیگنال‌های تلویزیونی را به‌صورت بی‌سیم در سراسر خانه منتقل کرد. بدین ترتیب می‌توان با داشتن تنها یک سیستم پخش‌کننده در خانه، در تمام اتاق‌هایی که به هاب مرکزی متصل هستند، از برنامه‌های تلویزیونی یا بازی‌های ویدئویی لذت برد. سیستم‌های صوتی نیز از این قابلیت پشتیبانی می‌کنند.

یکی از قدرتمندترین روش‌ها برای یکپارچه‌سازی دستگاه‌ها در خانه هوشمند، استفاده از اپلیکیشن IFTTT است. اسم این اپلیکیشن مخفف «If This Then That» به‌معنی «اگر این، پس آن» است و سرویسی است که در آن فعالیتی در یک دستگاه منجر به انجام فعالیتی دیگر در دستگاهی متفاوت می‌شود. 

IFTTT بسیار شبیه داشتن هاب خانگی در فضای ابری است و از بسیاری از محصولات و سرویس‌ها پشتیبانی می‌کند. این اپلیکیشن زمانی رایگان بود؛ اما اکنون اکانت رایگان تنها اجازه‌ی ایجاد کردن سه دستور (موسوم به اپلت) را به هر کاربر می‌دهد. البته می‌توان بدون محدودیت از هزاران اپلتی که توسط کاربران دیگر ایجاد شده و در این اپلیکیشن موجود است، استفاده کرد. 

برای مثال، دستور یک اپلت می‌تواند این باشد که هر بار مدت‌زمانی‌که برای Amazon Echo تنظیم شده، به پایان رسید، لامپ‌های هوشمند فیلیپس هیو شروع به فلش زدن کند. اگر اپلتی که به آن نیاز دارید در این اپلیکیشن موجود نیست، باید به خرید اکانت پرو اقدام کنید که هزینه‌ی آن ۳٫۹۹ دلار در ماه است.

این خانه‌ی سه‌طبقه که به شکل موزه و برای سکونت دو نفر طراحی شده است، به کمک دو تکنولوژی هوشمند و سبز، از جمله سیستم اتوماسیونی که مقدار مصرف انرژی خانه را کنترل می‌کند، یکی از بهترین خانه‌های هوشمند در دنیا است. نگاه کردن در آینه‌ی حمام این ساختمان نه‌تنها انعکاس صورت شما، بلکه اخبار و وضعیت آب‌و‌هوا را نیز نشان می‌دهد. می‌توانید برای دوش گرفتن محدودیت زمانی تعیین کنید تا وقتی از این حد عبور کرد، به شما هشدار بدهد.  

پیشخوان آشپزخانه شاید در نگاه اول عادی به نظر برسد؛ اما با قرار دادن دستگاه‌های الکترونیکی روی سطح آن، آن‌ها را شارژ می‌کند. این خانه هوشمند ماشین چمن‌زنی رباتیک نیز دارد.

خانه‌ای که شرکت LivingHomes برای مجله‌ی تکنولوژی Wired در لس آنجلس ساخته است،‌ اگرچه با طراحی ماژولار خود چندان هوشمند به نظر نمی‌رسد؛ اما داخل آن داستان کاملا متفاوتی در جریان است. 

در این خانه یک سرور رسانه‌ی مرکزی از تمام گوشی‌های متصل، به‌روزرسانی‌هایی را به نمایشگرهای نصب‌شده در سراسر خانه می‌فرستد. علاوه بر این، یک سیستم اتوماسیون مرکزی تمام سیستم‌های روشنایی، گرمایشی، تهویه، سرگرمی و امنیتی را کنترل می‌کند و در عین حال به‌عنوان سیستم ارتباط داخلی یا همان اینترکام مورد استفاده قرار می‌گیرد.

محل زندگی بیل گیتس در واشنگتن، درست طبق انتظار، مجهز به پیشرفته‌ترین نوع تکنولوژی است. ساخت این خانه‌ی ۱۳۰ میلیون دلاری که با نام زانادو 2.0 (Xanadu 2.0) شناخته می‌شود، ۷ سال طول کشید.

هر یک از ساکنان این خانه دارای میکروچیپی سنجاق‌شده به سینه است که در سراسر خانه توسط حسگرها کنترل می‌شود. به کمک این میکروچیپ‌ها، دما و روشنایی اتاق با ورود افراد به هر اتاق و مطابق با ترجیح آن‌ها تنظیم می‌شود. موسیقی ساکنان را در سراسر خانه «دنبال»‌ می‌کند و نمایشگرهای بزرگ تنها با لمس یک دکمه، تابلوهای نقاشی و تصاویر مورد علاقه‌ی فرد را نمایش می‌دهند. حتی اتاق‌های مهمان هم تمام این ویژگی‌های هوشمند را دارند. 

درخت مورد علاقه‌ی بیل گیتس هم به کامپیوتر متصل است و به محض اینکه مقدار رطوبت آن پایین بیاید، به‌طور خودکار آبیاری می‌شود.

از شرکتی که شیفته‌ی هرچه کوچک‌تر کردن محصولات تکنولوژی است باید هم انتظار ساخت خانه‌ی هوشمند کوچک داشت. این خانه‌ی ۲۰ متری پر از دستگاه‌های هوشمند است. به کمک یک اپلیکیشن روی تبلت می‌توان روشنایی خانه را تنظیم کرد، در را قفل کرد، ورود بدون کلید با تشخیص چهره را فعال کرد و دمای اتاق را تغییر داد. 

سیستم ورودی خانه هوشمند اینتل را می‌توان از راه دور کنترل کرد تا صاحب‌خانه حتی اگر در شهر دیگری بود، بتواند شخص پشت در را ببیند و در صورت تمایل، آن‌ها را به خانه راه بدهد. بهتر از همه اینکه در این خانه‌ی کوچک لازم نیست حتی از جای خود بلند شوید. نرم‌افزار تشخیص صدا این امکان را می‌دهد تا با فرمان‌های صوتی هم چیز به‌راحتی کنترل شود. 

 در جامعه‌ی پرشتاب امروزی، هرچه نگرانی کمتری داشته باشید، زندگی راحت‌تری خواهید داشت. مدیریت تمام دستگاه‌های خانه تنها از یک مکان و رهایی از دردسرهای کوچکی همچون خاموش کردن چراغ قبل از خواب یا تنظیم دمای اتاق هنگام بیدار شدن، یکی از دلایل اصلی افراد برای روی آوردن به خانه هوشمند است. 

بسیاری از سیستم‌های هوشمند دارای قابلیت کنترل از راه دور هستند؛ بدین ترتیب، اگر فراموش کنید قهوه‌ساز را پیش از ترک خانه خاموش کنید، لازم نیست دوباره به خانه برگردید. تنها کافی است به قابلیت کنترل از راه دور سیستم روی گوشی یا کامپیوتر دسترسی داشته باشید تا ظرف چند ثانیه دستگاه را خاموش کنید.

 همان‌طور که گفته شد، خانه‌های هوشمند شامل سیستم‌های امنیتی پیشرفته‌ای هستند که به کمک دوربین‌های مداربسته، حسگرهای حرکتی و اتصال به ایستگاه پلیس محلی یا شرکت امنیتی خصوصی، امنیت بیشتری را برای ساکنان خانه فراهم می‌کنند. در خانه‌های هوشمند می‌توان به‌جای قفل‌های معمولی از کلید کارتی یا اثر انگشت استفاده کرد تا بدین ترتیب ورود سارقان به خانه دشوارتر شود. 

 خانه‌های هوشمند انرژی کمتری مصرف می‌کنند. دما و روشنایی اتاق می‌تواند مطابق با مصرف کاربر تنظیم شود. سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی هوشمند می‌توانند تا ۵۰ درصد در مصرف انرژی صرفه‌جویی کنند.

مثلاً وقتی کسی در اتاق نباشد، چراغ‌ها می‌توانند به‌طور خودکار خاموش شوند و ترموستات را می‌توان طوری تنظیم کرد تا دمای داخل در طول روز کاهش یابد و درست قبل از رسیدن ساکنان خانه،‌ دوباره به درجه‌ی مناسب برگردد. تمام این کارهای خودکار، همراه‌با دستگاه‌های مدرن و کم‌مصرف، در مصرف برق، آب و گاز صرفه‌جویی می‌کنند. 

 خانه‌های هوشمند می‌توانند به کمک قابلیت‌های دسترس‌پذیری مانند سیستم‌های فرمان صوتی برای قفل کردن درهای خروجی، تنظیم روشنایی اتاق‌ها یا حتی کار با کامپیوتر، راحتی و آسایش بیشتری را برای سالمندان و افراد کم‌توان فراهم کنند.

 خانه‌ای با قابلیت‌های هوشمند می‌تواند با قیمت بسیار بالاتری نسبت به خانه‌های معمولی فروش برود. طبق گزارش‌ انجمن معاملات ملکی آمریکا، خریداران حاضرند هزینه‌ی بیشتری برای خانه‌ای با قابلیت‌هایی مانند سیستم امنیت هوشمند، کنترل دما، لوازم خانگی و سرگرمی بپردازند.

 اگرچه خانه‌های هوشمند روش‌های مدرن امنیتی ارائه می‌دهند؛ اما در عین حال می‌توانند خود نگرانی امنیتی ایجاد کنند. طبق گزارش سال ۲۰۱۹ Avast، از بین تمام خانه‌های هوشمند جهان، ۴۰٫۸ درصد حداقل یک دستگاه آسیب‌پذیر در برابر حملات سایبری متصل به سیستم کنترل داشته‌اند که امنیت کل خانه را به خطر انداخته بود. جالب است بدانید پرینترها از لحاظ امنیتی،‌ آسیب‌پذیرترین دستگاه در خانه هستند. 

به گزارش مک‌آفی، در سال ۲۰۱۶ ویروسی بیش از ۲٫۵ میلیون دستگاه اینترنت اشیا موجود در خانه‌ها و دفاتر سراسر جهان را آلوده کرده بود. البته مقصر بسیاری از این آسیب‌پذیری‌ها استفاده از رمزهای عبور پیش‌فرض ساده برای این دستگاه‌ها بود؛ رمز عبورهایی مثل password یا 666666 یا dreambox که به‌راحتی قابل هک شدن هستند.

از طرفی، سیستم‌های اسپیکر هوشمند هم حفره‌های امنیتی خاص خود را دارند. سیستم تشخیص صدای آن‌ها را می‌توان فریب داد. دستگاه‌های دیگر (حتی تلویزیون و رادیو) ممکن است در کارشان اختلال ایجاد کند. هکرها نیز می‌توانند با نفوذ به شبکه‌ی وای‌فای کنترل تنظیمات اسپیکر را به دست بگیرند.  

در مورد اینترنت اشیا نگرانی‌های حریم شخصی نیز وجود دارد. سازندگان ترموستات‌های دیجیتال، لامپ‌های هوشمند و حتی زنگ در، حجم زیادی از اطلاعات کاربر را ذخیره می‌کنند و دسترسی هکرها به این اطلاعات می‌تواند دردسرساز باشد.

 مودم‌های استاندارد برای سیستم‌های هوشمند چندان مناسب نیستند و کارایی بسیاری از دستگاه‌های متصل را مختل می‌کنند. چراغ‌ها به‌کندی تنظیم می‌شوند، ویدئوهای دوربین‌های مداربسته با تأخیر نمایش داده می‌شوند و نوتیفیکیشن قفل‌های هوشمند یک ساعت بعد فرستاده می‌شوند. 

استفاده از شبکه‌ی توری (mesh WiFi) که با روترهای متعدد سیگنال‌های بی‌سیم را از چندین مکان به شیوه‌ی مؤثرتری توزیع می‌کند، می‌تواند مشکل سیگنال ضعیف را حل کند. شبکه‌ی توری را همچنین می‌توان به‌گونه‌ای اصلاح کرد تا به دستگاه‌هایی که به پهنای باند بیشتری نیاز دارند، سیگنال‌های قوی‌تری بفرستد.

 درست است راه‌اندازی سیستم هوشمند، ارزش خانه را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد؛ اما برای بسیاری از افراد خرید این سیستم به خاطر هزینه‌های زیاد آن در وهله‌ی اول ممکن نیست. طبق گزارش Fixr، برای داشتن خانه هوشمند به‌طور متوسط باید بین ۲ هزار دلار تا ۷ دلار هزینه کرد و این رقم برای خانه‌ای مجهز به سیستم روشنایی، کرکره، قفل، لوازم خانگی، سیستم آبیاری، ترموستات، هاب مرکزی و اسپیکرهای هوشمند در تمام اتاق‌ها به ۲۰ هزار دلار نیز می‌رسد.

ایده‌ی خانه هوشمند شاید اکنون عادی به نظر برسد؛ اما تا چند دهه‌ی گذشته تنها در وادی تخیلات بشر حضور داشت. سال‌ها پیش از ظهور الکسا، سیری، کورتانا یا گوگل اسیستنت، ایده‌ی هوش مصنوعی خانه با دستیاری مجازی به نام PAT در فیلم «خانه هوشمند»‌ دیزنی محصول سال ۱۹۹۹ مطرح شد که با فرمان‌های صوتی ساکنان، خانه را اداره می‌کرد و تمام عادات و علایق آن‌ها را حفظ کرده بود. 

تبلت در فیلم ۲۰۰۱: ادیسه فضایی کوبریک گجتی علمی‌تخیلی بود. سه‌گانه‌ی بازگشت به آینده هم نوعی عینک هوشمند را پیش‌بینی کرده بود که شبیه هدست واقعیت مجازی آکیولس ریفت‏ امروزی است. ایده‌ی ساعت‌های هوشمند با پیشتازان فضا شروع شد. 

حالا ۲۲ سال از ساخت فیلم «خانه هوشمند»‌ می‌گذرد و تکنولوژی‌هایی چون روشنایی هوشمند، تنظیم دمای هوشمند، قفل هوشمند و جاروبرقی رباتیک آن‌قدر رایج است که دیگر هیچ چشمی از دیدن آن‌ها از تعجب گرد نمی‌شود. نمایشگرهای تلویزیون کل دیوار را می‌پوشانند، هوش مصنوعی در قالب گوشی هوشمند در جیب بسیاری از افراد است و دستگاه‌های متصل به اینترنت جای ما ساعت بیداری تنظیم می‌کنند، پیام می‌فرستند، تماس می‌گیرند و موسیقی پخش می‌کنند. حسگرهای سلامتی مراقب سلامت ما هستند و واقعیت مجازی و افزوده، دنیای تخیلات را به زندگی واقعی ما پیوند داده‌اند.  

اگرچه تا رسیدن به یکپارچگی سیستمی چون PAT راه درازی در پیش است؛ اما الکسا و گوگل اسیستنت در حال حاضر جای محکمی در بازار خانه هوشمند برای خود به دست آورده‌اند و به‌عنوان هاب مجازی قدرتمند، کنترل دستگاه‌های مختلفی را تنها از یک نقطه به دست گرفته‌اند. 

در آینده‌ی خانه هوشمند می‌توان انتظار اتصال بهتری بین دستگاه‌های هوشمند را داشت. هاب‌های اتصال شخصی از جمله زیگ‌بی، Z-Wave، وای‌فای و بلوتوث به‌زودی بر بازار خانه هوشمند چیره خواهند شد. چشم‌ها به دیدن وسایل رباتیک بیشتری عادت خواهد کرد که با پیشرفت بشر در هوش مصنوعی، در کنار آشپزی و نظافت، می‌توانند برای افراد مسن و کم‌توان،‌ همراه و دستیارهای خوبی باشند.

در چند سال دیگر، سازندگان خانه هوشمند تمرکز خود را روی جمع‌آوری کمترین مقدار داده برای ارائه‌ی بیشترین خدمات به کاربران معطوف خواهند کرد. دستگاه‌های هوشمند،‌ هوشمندتر می‌شوند. حضور تکنولوژی هوش مصنوعی و یادگیری ماشین پررنگ‌تر می‌شود. نسل پنجم شبکه تلفن همراه (5G) با افزایش سرعت انتقال داده تا ۲۰ گیگابیت بر ثانیه بدون شک خدمات اینترنت اشیا را متحول خواهد کرد. بنا به گزارش‌ها،‌ تا سال ۲۰۲۵، تکنولوژی 5G نزدیک ۲٫۶ میلیارد کاربر خواهد داشت که این امر،‌ ارزش سالانه‌ی بازار جهانی اینترنت اشیا را به ۳٫۹-۱۱٫۱ تریلیون دلار خواهد رساند. 

علم با جرقه‌ی یک ایده شروع می‌شود. با سرعتی که تکنولوژی در حال پیشرفت است، دستیابی به این ایده‌ها در آینده‌ی نزدیک چندان دور از ذهن نیست. به نظر شما کاربر زومیت در دهه‌های پیش رو، انتظار چه نوع پیشرفتی می‌توان در حوزه‌ی خانه هوشمند داشت؟